Αρκεί να δεις το νύχι κι αμέσως καταλαβαίνεις με ποιον έχεις να κάνεις.
Δε χρειάζεται λοιπόν να γυρίσεις όλη την Ελλάδα, ούτε να κάνεις σωρό δημοσκοπήσεις για να καταλάβεις πώς λειτουργεί η χώρα.
Αρκεί να βγεις στο δρόμο.
Θεόστενα πεζοδρόμια γεμάτα με σκαλιά και κολώνες = έλλειψη σχεδιασμού αλλά και σεβασμού προς τον πολίτη.
Σπασμένες πλάκες, φθορές, βρωμιά = ανεπαρκείς υποδομές.
Νέα πεζοδρόμια με κακοτεχνίες και ακατάλληλες ράμπες = ύποπτες διαδικασίες ανάθεσης έργων και ανεπαρκής επίβλεψη.
Αυτοσχέδιες ράμπες παρκαρίσματος, λουκέτα για μηχανάκια σε κολώνες και δέντρα = αυθαίρετη καταπάτηση του δημόσιου χώρου.
Σκουπίδια παντού = ανάγωγοι πολίτες και κρατική μηχανή που δε λειτουργεί όπως θα έπρεπε.
Μπάρες προστασίας των πεζών = παραδοχή της κρατικής μηχανής ότι έχει χάσει τον έλεγχο της κατάστασης.
Αυτή είναι η χώρα στην οποία ζούμε. Μια χώρα όπου όλοι κοιτάζουν την πάρτη τους, ο σεβασμός προς το διπλανό μας έχει γίνει ανέκδοτο, οι νόμοι δεν εφαρμόζονται, το κράτος δε λειτουργεί.
Αλήθεια, έπρεπε να έρθει το 2011 με όλα όσα έφερε για να το συνειδητοποιήσουμε;