Να πεθαίνεις για μια θέση!

Αναδημοσιεύω μια είδηση από την Κόρινθο:

Τραγωδία για μία θέση Πάρκινγκ στην Κόρινθο

Σε τραγωδία εξελίσσεται ο τσακωμός δύο οδηγών για μία θέση πάρκινγκ στο τέρμα της οδού Κολιάτσου.
Οι οδηγοί τσακώθηκαν για το ποιός έχει προτεραιότητα στο παρκάρισμα και τα πνεύματα οξύνθηκαν τόσο πολύ που δυστυχώς ο ένας απο τους δύο έπεσε λιπόθυμος..απο την λογομαχία..!
Υπέστη σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις πολύ σοβαρό έμφραγμα και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με ασθενοφόρο.
Το τραγικό είναι οτι σύμφωνα με το προσωπικό του ασθενοφόρου κινδυνεύει άμεσα η ζωή του..!
Μακάρι να το ξεπεράσει διότι θα είναι κρίμα να χαθεί ένα νέος άνθρωπος για θέση πάρκινγκ..!
Ελπίζουμε να τα καταφέρει...!

Δε φτάνει ο χώρος. Έχουμε στριμωχτεί ο ένας πάνω στον άλλο, σε πόλεις ασφυκτικά συνωστισμένες, σε λεωφορεία ασφυκτικά γεμάτα, σε δρόμους μποτιλιαρισμένους από τα οχήματα. Τρωγόμαστε για μια θέση στο λεωφορείο, για μια θέση παρκαρίσματος, για μια θέση στην ουρά.

Είναι ποιότητα ζωής αυτό; Πώς έχουμε φτάσει στο σημείο να καβγαδίζουμε σα σκυλιά για μια θέση; Να πεθαίνουμε γι αυτή;

Πεζός εναντίον αυτοκινήτου

Έχετε ακούσει για την ιστορία ενός ανθρώπου που πέρασε πάνω από ένα αμάξι και δικαιώθηκε;

Πολλοί με ρωτούν γι αυτή κι άλλοι την αναφέρουν σε μηνύματα και "posts". Η ιστορία έχει αρχίσει να παίρνει μυθικές διαστάσεις, και, προσωπικά, έχω ακούσει διάφορες εκδοχές. Η πιο δημοφιλής φαίνεται να είναι αυτή που ο οδηγός πλήρωσε σημαντική αποζημίωση στον πεζό (ευσεβείς πόθοι των αφηγητών, άραγε;)

Για ν' αποκαταστήσουμε την αλήθεια, τα πράγματα έχουν ως εξής:

Η υπόθεση είναι παλιά και ξεκίνησε στις 21 Μαρτίου 2007, στην οδό Αραχώβης*, στην περιοχή Εξαρχείων στην Αθήνα.

Εκείνο το βράδυ, γύρω στις 9, δύο πεζοί που κατέβαιναν το δρόμο βρήκαν μπροστά τους ένα αμάξι παρκαρισμένο κάθετα στο πεζοδρόμιο**, χωρίς ν' αφήνει καθόλου δίοδο στους πεζούς που, αν ήθελαν να περάσουν θα έπρεπε ή να γίνουν ιπτάμενοι ή να κατεβούν στο δρόμο (ο οποίος είναι στενός κι εκείνη την ώρα είχε αρκετή κίνηση).

Ο ένας από τους πεζούς (ο οποίος πρέπει να πούμε είχε δικό του μέσο που το είχε παρκάρει νόμιμα) τα πήρε στο κρανίο και, χωρίς να το σκεφτεί, δίνει μια και περνάει πάνω από το αμάξι.  Η συνοδός του προτίμησε να πάει από το δρόμο.

Εννοείται φυσικά πως άρχισε να βαράει ο συναγερμός, βγήκε ο οδηγός και μαζεύτηκε κόσμος.

Τότε συνέβησαν τα εξής εκπληκτικά (ή για όποιον γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα, συνηθισμένα κι αναμενόμενα):

1. Ο οδηγός, έξαλλος από οργή, κατηγόρησε τον πεζό για χούλιγκαν και βάνδαλο.

2. Όλοι οι παρόντες συμφώνησαν μαζί του.

3. Κανείς δε φάνηκε να ενοχλείται από το παρκαρισμένο αυτοκίνητο.

4. Ο αστυνομικός που έφτασε στη σκηνή δεν έδωσε κλήση***.

5. Ο πεζός που πήδησε πάνω από το αυτοκίνητο κατέληξε στο κρατητήριο για βανδαλισμό (επειδή βρέθηκε ένα βαθούλωμα στο καπό, εκεί που ακούμπησε το χέρι του για να πηδήξει).

6. Η φίλη του, που δεν άγγιξε καν το αυτοκίνητο, κατέληξε επίσης στο κρατητήριο, για τον ίδιο λόγο.

7. Ο οδηγός που είχε κλείσει το πεζοδρόμιο αποχώρησε από το τμήμα ελεύθερος και γεμάτος "ιερή αγανάκτηση".

Τελικά ο οδηγός, σίγουρος ότι το δίκιο είναι με το μέρος του, έκανε μήνυση.

Οι δύο πεζοί, κατάπληκτοι, αναζήτησαν βοήθεια από άλλους πεζούς και πιο συγκεκριμένα από μια δραστήρια ομάδα από τη Θεσσαλονίκη, τους streetpanthers (ξέρετε, εκείνους που έχουν βγάλει τα αυτοκολλητάκια με το γάιδαρο). Η ιστορία διαδόθηκε, προκάλεσε αγανάκτηση και βρέθηκε δικηγόρος να τους υπερασπίσει αφιλοκερδώς. Αποφασίστηκε να κάνουν κι αυτοί μήνυση, κατά του οδηγού.

Η υπόθεση πήρε τελικά το δρόμο για το δικαστήριο, που, το Μάιο του 2009, εξέδωσε την απόφασή του:

1. Η συνοδός του πεζού που πέρασε πάνω από το αυτοκίνητο αθωώθηκε.

2. Ο πεζός που πέρασε πάνω από το αυτοκίνητο υποχρεώθηκε να καταβάλει 745 ευρώ για το βαθούλωμα στο καπό και 100 ευρώ για δικαστικά έξοδα.

3. Η ένσταση του πεζού για το δικαίωμά του να συνεχίσει να κινείται ακόμη και πάνω από το όχημα που του διέκοπτε το δρόμο, απορρίφθηκε.

4. Ο οδηγός υποχρεώθηκε να καταβάλλει πρόστιμο 600 ευρώ σε καθέναν από τους δύο πεζούς (συν από 80 ευρώ επιπλέον για δικαστικά έξοδα) για προσβολή της προσωπικότητάς τους, γιατί η πράξη του (η κατάληψη του πεζοδρομίου) παραβιάζει την υποχρέωση των πολιτών να μην προσβάλλουν τα υλικά ή ηθικά αγαθά των συμπολιτών τους.

Συμπεράσματα:

1. Το παρκάρισμα στο πεζοδρόμιο είναι παράνομο, και, εκτός από το πρόστιμο που επιβάλλει ο ΚΟΚ, συνιστά και προσβολή της προσωπικότητας των διερχόμενων πεζών, δηλαδή αδίκημα που σηκώνει μήνυση και άρα αποζημίωση.

2. Όσο παράνομο κι αν είναι το παρκάρισμα, ο πεζός δεν έχει δικαίωμα να προκαλέσει ζημιά στο όχημα που τον εμποδίζει.

3. Μην καλέσετε αστυνομία, αλλά την τροχαία. Η πρώτη δεν είναι αρμόδια να δίνει κλήσεις.
4. Η ελληνική αστυνομία, ακόμη δυσκολεύεται να εκτιμήσει ως σημαντικές τις απειλές κατά της ζωής ή των δικαιωμάτων μας. Αντίθετα, η απειλή κατά της περιουσίας γίνεται άμεσα αντιληπτή και κολάζεται πάραυτα. Η έκθεση των πεζών σε κίνδυνο, η καταπάτηση του δικαιώματός τους στην απρόσκοπτη μετακίνηση και η ιδιοποίηση δημόσιου χώρου, δεν έγιναν καν αντιληπτά ως αδικήματα, με αποτέλεσμα ο οδηγός να φύγει ελεύθερος. Όμως, και μόνο η πιθανότητα φθοράς του αυτοκινήτου οδήγησε στην άμεση κράτηση του πεζού.
5. Τέλος, έχουμε πολλά να πούμε για την Ελληνική Δικαιοσύνη, αλλά έχει και τις καλές στιγμές της.

______________

* Οι πηγές μου δεν αναφέρουν την ακριβή διεύθυνση του επεισοδίου. Ο χάρτης στο τέλος της ανάρτησης δείχνει ένα τυχαίο τετράγωνο της οδού Αραχώβης. 

** Το αμάξι της υπόθεσης ήταν SUV. Η φωτογραφία είναι από άσχετο αμάξι σε άλλο δρόμο.

*** Κλήθηκε η αστυνομία, όχι η τροχαία. Ο αστυνομικός που κατέφθασε δήλωσε αναρμόδιος να δώσει κλήση. Παρόλα αυτά, ο Συνήγορος του Πολίτη ζήτησε να διενεργηθεί εξέταση λόγω της μεροληπτικής καταγραφής του συμβάντος από την αστυνομία.

Οι πηγές μου: Streetpanthers, e-lawyer 1, e-lawyer 2, Καθημερινή, τα Νέα, το Βήμα, Οι Times της Νέας Υόρκης

Αυτό κυκλοφόρησε στη σελίδα των πανθήρων κάμποσο καιρό μετά την έκδοση της απόφασης. Δυστυχώς, ο αρχικός σύνδεσμος δε λειτουργεί.

 
 

Πάει το πεζοδρόμιο!

Πάει, μας τελείωσε το πεζοδρόμιο.
Κάποιος καλός άνθρωπος θεώρησε ότι δε χρειάζεται τίποτα ανάμεσα στον τοίχο και στα αυτοκίνητα.
Πρέπει όμως να ήταν φιλόζωος, γιατί άφησε χώρο για τις γάτες.

Είναι νεκροί!

Ξέρετε ότι οι ελληνικοί δρόμοι είναι από τους πιο φονικούς στον κόσμο.
Ξέρετε ότι καθημερινά τα νοσοκομεία είναι γεμάτα από ανθρώπους που χτύπησαν στην άσφαλτο.
Αυτό που ίσως δεν ξέρετε είναι ότι κάποιοι άνθρωποι που έχασαν δικούς τους σε δυστύχημα μαζεύτηκαν κι αποφάσισαν να κάνουν ό,τι μπορούν για να βελτιώσουν την οδική ασφάλεια στη χώρα μας.
Αυτή είναι η ιστοσελίδα τους: http://www.soste.gr/
Κάποιοι από αυτούς έγραψαν τις ιστορίες των αγαπημένων τους.
Είναι ιστορίες γραμμένες με πόνο ψυχής. Διαβάστε τις, αν αντέχετε - είναι σκληρό ανάγνωσμα.
Εγώ θα περιοριστώ ν' αναφέρω οχτώ από αυτούς, όλους πεζούς:

Αγιαννιώτης Ζαχαρίας 
Βαλσάμης Μιχάλης 
Διαμάντης Παναγιώτης 
Καρυδάκης Σόλων Σπυρίδων 
Καρύδης Δημήτρης
Καρβούνης-Ζούμπος Λάμπρος
Μπουρελιά Γωγώ 
Παπασταυρόπουλος Ηλίας

Διαβάστε τις ιστορίες τους, αν νομίζετε πως είστε ασφαλείς όταν περπατάτε στο πεζοδρόμιο.
Αν περπατάτε αμέριμνα πηγαίνοντας στο θέατρο.
Αν χαζεύετε ξέγνοιαστοι τις βιτρίνες στον πεζόδρομο.
Αν δεν τρέμετε από αγωνία ώσπου το παιδί να επιστρέψει από το σχολείο.

Διαβάστε τις, αν δεν ξέρετε τι σημαίνει αδιάβατο πεζοδρόμιο ή διάβαση πεζών.
Διαβάστε τις, γιατί κάθε παρκάρισμα των πέντε λεπτών πάνω στο πεζοδρόμιο μπορεί να κάνει μια οικογένεια να σπαράζει.
Διαβάστε τις, γιατί τα δύο δευτερόλεπτα στο φανάρι μπορούν να κοστίσουν τα όνειρα μιας ζωής.

Το άρθρο αυτό αφιερώνεται στη μνήμη αυτών των νεκρών και πολλών άλλων, που οι ιστορίες τους γράφτηκαν μόνο στα "ψιλά" των εφημερίδων.

(Η δεύτερη εικόνα από εδώ.)

Σουρρεαλισμός στον ΚΟΚ

Σερφάροντας στο δίκτυο, ανακάλυψα μια σελίδα που προσπαθεί, με κάθε ειλικρίνεια, να διδάξει τους σωστούς κανόνες κυκλοφορίας στους οδηγούς.
Οι κανόνες είναι ολόσωστοι, αλλά με δεδομένη την ελληνική πραγματικότητα, αποτελούν πραγματικά μνημεία λογοτεχνίας του παραλόγου.
Δείτε και μόνοι σας (τα σχόλια δικά μου):

"Οι πεζοί, είναι οι περισσότερο τρωτοί χρήστες του δρόμου σε περίπτωση ατυχήματος και δυστυχώς, στη χώρα μας, σχεδόν το 1/4 των νεκρών από τροχαία ατυχήματα είναι πεζοί." 
(Η τραγική αλήθεια)
"Οφείλετε λοιπόν (ως οδηγοί) να αυξήσετε την προσοχή σας, να διευκολύνετε τη μετακίνησή τους και να εγγυηθείτε την ασφάλειά τους. Μην ξεχνάτε ακόμα ότι στους πεζούς περιλαμβάνονται μικρά παιδιά, υπερήλικες, μύωπες ή τυφλοί, βαρήκοοι ή κωφοί κλπ., δηλαδή άτομα με κάποιο μεγαλύτερο ή μικρότερο πρόβλημα, που δικαιούνται το σεβασμό κάθε οδηγού, κάθε σωστού πολίτη. Μην ξεχνάτε τέλος, ότι και εσείς ορισμένες στιγμές είστε πεζοί και απαιτείτε από τους άλλους το σεβασμό στην κυκλοφορία σας ως πεζοί. Θυμηθείτε επίσης ότι ορισμένες φορές κάποιοι πεζοί, κυρίως τα παιδιά, μπορεί να είναι απρόβλεπτοι στην κίνησή τους στο δρόμο."
(Ωραία όλα αυτά, αλλά ποιος ακούει;)


"Η σωστή συμπεριφορά σας ως οδηγού προς τον πεζό σημαίνει:


1) Όταν πλησιάζετε σε διάβαση πεζών πρέπει να επιβραδύνετε και να σταματήσετε, αν είναι απαραίτητο, για να περάσουν οι πεζοί." 
(Πείτε μου, πού το έχετε δει αυτό; Οι διαβάσεις χωρίς φανάρι είναι σα να μην υπάρχουν. Οι πεζοί στέκουν και περιμένουν και μόνο όταν ακινητοποιηθούν τα οχήματα τολμούν να περάσουν.)

"2) Όταν περνάτε κοντά από κάποιον πεζό να αφήνετε πάντα απόσταση 1 m τουλάχιστον."
(Πού; Σε θεόστενους δρόμους με ανύπαρκτα πεζοδρόμια;)

"3) Εάν το οδόστρωμα είναι βρεγμένο και υπάρχουν λακκούβες με νερό, προσέχετε ώστε να μην τον βρέξετε."
(Εδώ γελάμε!)

"4) Όταν κάποιος πεζός αρχίζει να διασχίζει το οδόστρωμα, του παραχωρείτε την προτεραιότητα, 
(κι άλλο ανέκδοτο)

ακόμα και αν διασχίζει το οδόστρωμα έξω από τη διάβαση."
(πρέπει να πούμε ότι, ευτυχώς, υπάρχουν κάποιοι φιλεύσπλαχνοι οδηγοί.)

"5) Να μη διακόπτετε ποτέ την πορεία μιας ομάδας πεζών τη στιγμή που διασχίζει κάθετα το οδόστρωμα, όσο και αν βιάζεσθε, όσο και αν χρειασθεί να περιμένετε."
(Εδώ θα έπρεπε να γράψει: "Πεζοί τρέξτε να περάσετε όσο το δυνατόν γρηγορότερα, γιατί δεν ξέρετε πόσο ακόμη ο οδηγός θα καταφέρει να συγκρατήσει το πόδι του, που πάει από μόνο του προς το γκάζι.")

"6) Κάθε φορά που βγαίνετε από θέση στάσεως ή σταθμεύσεως, να οδηγείτε πολύ προσεκτικά, γιατί μπορεί ανά πάσα στιγμή να παρουσιασθεί ένας πεζός και πρέπει να του παραχωρήσετε την προτεραιότητα."
(Πρέπει να παραχωρήσετε προτεραιότητα; Μα πού ζει ο άνθρωπος;)


"7) Δεν πρέπει να σταματάτε ή να σταθμεύετε σε διάβαση πεζών και σε απόσταση 5 m από αυτήν."
(Άλλο αστείο! Έχετε δει διάβαση που να μην είναι παρκαρισμένη;)

"8) Όταν επιχειρείτε να προσπεράσετε σταματημένο λεωφορείο ή μεγάλο όχημα, οπότε έχετε μειωμένη ορατότητα, να επιβραδύνετε και να ελέγχετε με ιδιαίτερη προσοχή, μήπως κάποιος πεζός επιχειρήσει ξαφνικά να διασχίσει το οδόστρωμα εμπρός από τα οχήματα αυτά."
(Λογικό. Πόσοι το κάνουν;)


"9) Όταν επιχειρείτε ελιγμούς για να πραγματοποιήσετε στάση ή στάθμευση ή προτίθεσθε να ξεκινήσετε από θέση στάσεως ή σταθμεύσεως, να προσέχετε ιδιαίτερα για να μην προκαλέσετε ατύχημα σε πεζό και κυρίως σε μικρά παιδιά."
(Αυτό δεν απευθύνεται στους Ταρζάν που ορμούν να καβαλήσουν το πεζοδρόμιο με το τζιπ ή τη μηχανή τους, θεωρώντας δεδομένο πως οι πεζοί θα παραμερίσουν με την ταχύτητα του φωτός.)

"10) Δεν πρέπει να προσπεράσετε ποτέ άλλο χρήστη του οδοστρώματος, πλησιάζοντας σε κάποια διάβαση πεζών."
(Μα τι λέει ο άνθρωπος; Ποιος έλληνας οδηγός σέβεται διάβαση;)


"11) Να είσθε ιδιαίτερα προσεκτικοί κατά τη διέλευσή σας μπροστά από σχολεία, παιδικούς σταθμούς κλπ., και να συμμορφώνεσθε με τις υποδείξεις των Σχολικών Τροχονόμων."
(Καλά που υπάρχουν κι αυτοί. Αν δεν είχαν τη στολή κι αν δεν υποχρέωναν τ' αυτοκίνητα να σταματήσουν και τα παιδιά να περάσουν σε ομάδες, πόσα παιδάκια θα θρηνούσαμε κάθε χρόνο;)

"12) Να οδηγείτε με αυξημένη προσοχή όταν διέρχεσθε μπροστά από κέντρα διασκεδάσεως, ταβέρνες κλπ., κυρίως τις μεταμεσονύκτιες ώρες, διότι η κίνηση των πεζών μπορεί να είναι απρόβλεπτη."
(Γι αυτούς που βγαίνουν το βράδυ από το κέντρο διασκεδάσεως και πιάνουν αμέσως το τιμόνι για να θερίσουν κόσμο, ούτε λόγος.)

"Η μέριμνα για την οδική ασφάλεια, αποτελεί ευθύνη και των πεζών. Γι’ αυτό ο πεζός:


1) Δεν πρέπει να ξεχνά ποτέ ότι και αυτός υπόκειται στους κανόνες του Κ.Ο.Κ."
(Η μέριμνα για την ασφάλεια των πεζών ανήκει αποκλειστικά στους πεζούς. Αν δεν προστατέψουν αυτοί το τομάρι τους, όσες διατάξεις κι αν έχει ο ΚΟΚ δεν πρόκειται να βοηθήσουν.)


"2) Όταν πρόκειται να διασχίσει το οδόστρωμα, να χρησιμοποιεί μόνον τις καθορισμένες διαβάσεις πεζών, σηματοδοτημένες ή όχι..." 
(Ναι, καλά. Ακόμα κι αν βρεις ελεύθερη τη διάβαση, μην περιμένεις ότι οι οδηγοί θα σταματήσουν).

"...Σε ορισμένες θέσεις (κυρίως δημοσίων έργων) οι πεζοί θα πρέπει να κινούνται στη λωρίδα (ή διάδρομο) που τους έχει ειδικά διατεθεί."
(Εδώ μιλάμε για επιστημονική φαντασία.)

"3) Ο πεζός δεν πρέπει να ξεχνά, ότι, αν εμπλακεί σε ατύχημα με όχημα, οι συνέπειες για την υγεία του και τη σωματική του ακεραιότητα θα είναι τραγικές."
(Πολύ σωστά. Γι αυτό οι οδηγοί αποθρασύνονται. Ξέρουν ότι οι πεζοί δεν έχουν και πολλά περιθώρια - αν θέλουν τη ζωή τους θα κάνουν στην άκρη.)


"4) Ο πεζός θα πρέπει να θυμάται πάντα πως ένα αυτοκίνητο δεν μπορεί να σταματήσει «επί τόπου». Γι' αυτό εάν βλέπει κάποιο όχημα να φθάνει με σχετικά μεγάλη ταχύτητα, να αποφεύγει να διασχίζει το οδόστρωμα, ακόμα και σε διάβαση πεζών."
(Να και μια σωστή συμβουλή. Δυστυχώς, πολλοί πεζοί (παιδιά, υπερήλικες, όσοι δεν οδηγούν) δεν το γνωρίζουν αυτό, ή δε μπορούν να εκτιμήσουν σωστά την ταχύτητα του οχήματος που πλησιάζει. Και πληρώνουν ακριβά για το λάθος τους.)

"5) Αν πεζοί χρησιμοποιούν το οδόστρωμα (λόγω ελλείψεως πεζοδρομίου κλπ.) οφείλουν να βαδίζουν αντίθετα με την κατεύθυνση της κυκλοφορίας και όσο το δυνατόν πλησιέστερα προς το άκρο του οδοστρώματος."
(Επιτέλους, μια ρεαλιστική συμβουλή. Τι γίνεται όμως με τα παιδιά που γυρίζουν από το σχολείο και τους είναι αδύνατον να πηγαίνουν πειθαρχημένα σα στρατιώτες, το ένα πίσω από το άλλο;)

"6) Γενικά πρέπει να ελέγχουν πάντα το οδόστρωμα που επιθυμούν να διασχίσουν και να μην κατεβαίνουν σε αυτό πριν βεβαιωθούν ότι μπορούν να το διασχίσουν με ασφάλεια."
(Μετάφραση: τα αυτοκίνητα έχουν πάντα προτεραιότητα. Αγνοήστε όλους τους άλλους κανόνες και περιμένετε ν' αδειάσει ο δρόμος πριν τολμήσετε να περάσετε απέναντι.)

Τεμπέληδες

Ευχαριστώ τη Μαμά στο Δρόμο που μου έδωσε αυτό το βήμα για να μιλήσω για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πεζοί στη γειτονιά μου, αλλά και σ' όλη την Αθήνα και την Ελλάδα γενικότερα.
Θα μιλήσω για στενά ή ανύπαρκτα πεζοδρόμια, για κακοτεχνίες-παγίδες, για εμπόδια πάνω στο πεζοδρόμιο από ιδιώτες ή δημόσιους οργανισμούς, αλλά πάνω απ' όλα θα μιλήσω για το παράνομο παρκάρισμα, αυτή την πληγή που έχει κάνει όλους τους δρόμους αδιάβατους για πεζούς και αυτοκίνητα.
Σ' αυτή, την πρώτη μου ανάρτηση, θα μιλήσω για τους ασυνείδητους που κλείνουν το πεζοδρόμιο από τεμπελιά, επειδή βαριούνται να βάλουν και να βγάλουν το αυτοκίνητο από το γκαράζ. Έτσι κοτσάρουν την αμαξάρα τους κάθετα στο πεζοδρόμιο χωρίς να ιδρώνει το αυτάκι τους αν οι πεζοί θ' αναγκαστούν να βγουν στο δρόμο.
Είναι κρίμα που οι πινακίδες θεωρούνται προσωπικό στοιχείο και δεν επιτρέπεται η δημοσίευσή τους. Αν ήταν στο χέρι μου, θα δημοσίευα όλα τους τα στοιχεία στο δίκτυο για να τους κάνω ρεζίλι. Προς το παρόν, αρκούμαι σε μερικές χαρακτηριστικές φωτογραφίες. Θαυμάστε τις!

Κι άλλη μια Μαμά μαζί μας

Το ιστολόγιό μας καλωσορίζει άλλη μια Μαμά στο Δρόμο, την Αντωνία που ζει σε μια πολύ δύσκολη γειτονιά για τους πεζούς, τον Άγιο Αρτέμιο στο Βύρωνα.
Η Αντωνία είναι παλιά αναγνώστρια του μπλογκ κι έχει προσφέρει αμέτρητες φωτογραφίες, πάντα ανώνυμα. Να όμως που τελικά πείστηκε να αφήσει το παρασκήνιο και να πάρει στα χέρια της το πληκτρολόγιο για να μιλήσει η ίδια για τα προβλήματα της γειτονιάς της.
Καλώς μας όρισες, Αντωνία!

Χρειαζόμαστε πάρκινγκ!

Όχι δε συμφωνώ! Αντίθετα, χρειαζόμαστε περισσότερα πάρκινγκ, παντού. Και δεν εννοώ άδεια μεγαθήρια που χρεώνουν πανάκριβα τη θέση και γι αυτό κανείς δεν παρκάρει εκεί (βλ. εδώ)

Άλλωστε, είναι έγκλημα να χρησιμοποιούν οι δήμοι τα χρήματά μας για να κλείσουν και τους τελευταίους ελεύθερους χώρους που έχουν απομείνει μόνο και μόνο για να φτιαχτούν θέσεις γι αυτοκίνητα. 

Πρέπει να πάψει πια το σύνολο να κάνει θυσίες για χάρη του ιδιώτη. Όποιος μπορεί ν' αγοράσει και να συντηρεί αυτοκίνητο, ας πληρώσει ο ίδιος για να το παρκάρει κι ας χρησιμοποιήσει χώρο ιδιωτικό, όχι δημόσιο.

Χώροι υπάρχουν και οικοδομές ανεγείρονται ακόμη, παρά την κρίση.

Αυτό που χρειαζόμαστε όμως δεν είναι μια αλάνα που μετατράπηκε βιαστικά σε πάρκινγκ για τ' αυτοκίνητα των γειτόνων.

Εννοώ πάρκινγκ σε κάθε γειτονιά, σε κάθε τετράγωνο, που θα φιλοξενήσουν τα διπλά και τριπλά αυτοκίνητα των ενοίκων που δε χωρούν στις πυλωτές..

Όχι, δε χρειαζόμαστε άλλο ένα γιαπί που θα γίνει πολυκατοικία με ανθρώπους που θα έχουν αμάξια. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι όλες οι νέες αντιπαροχές να γίνουν πάρκινγκ, όχι διαμερίσματα.

Τώρα θα μου πείτε, πώς γίνεται αυτό; Πολύ απλά, χρειάζονται κίνητρα.

Πρώτον, δώσε στον εργολάβο την ευκαιρία να βγάλει μεγαλύτερο κέρδος από ότι αν έχτιζε πολυκατοικία. Μια θέση στάθμευσης δε χρειάζεται ούτε πλακάκια, ούτε κουφώματα, ούτε υδραυλικές εγκαταστάσεις και στα ίδια τετραγωνικά μπορεί να πουλήσει πολύ περισσότερες θέσεις από όσα διαμερίσματα.

Πρόσθεσε τώρα και μερικές γενναίες (και εννοώ γενναίες) φοροαπαλλαγές και ορίστε πώς τα σχέδια του μηχανικού αλλάζουν πριν πέσουν "τα μπετά".

Θα μου πείτε, ακόμα και με πλήρη απαλλαγή από κάθε τέλος σχετικά με το οικοδόμημα για πέντε ή ακόμη και δέκα χρόνια, ο εργολάβος δεν πρόκειται να χτίσει αν δεν προβλέπει να εισπράξει, δηλαδή να πουλήσει ή να νοικιάσει φιλέτα της οικοδομής.

Πώς λοιπόν θα κάνουμε το μέσο οδηγό να βάλει το αμάξι του στο πάρκινγκ αντί να το διπλοπαρκάρει ή να το αφήνει στο πεζοδρόμιο;

Εδώ χρειάζεται ένας νόμος που εφαρμόζεται με εξαιρετική επιτυχία σε μια αναπτυγμένη χώρα με εξίσου μεγάλο πρόβλημα χώρου όπως η Ελλάδα. Μιλώ φυσικά για την Ιαπωνία και η ιδέα μας έρχεται από τη φίλη αναγνώστρια Μ-Χ. Κ: "Να δίνεται άδεια κυκλοφορίας μόνο σε όσους μπορούν να αποδείξουν ότι διαθέτουν χώρο στάθμευσης."

Απλό, αλλά αποτελεσματικό. Ας περιοριστεί η επιβολή του μέτρου μόνο στα νέα αμάξια, δηλαδή ας επηρρεάσει μόνο όσους έχουν τα μέσα, τώρα την εποχή της κρίσης, ν' αγοράσουν καινούριο αμάξι, κι όχι όσους ακόμη σέρνουν το παλιό τους σαραβαλάκι.  Ας αναγγείλει η κυβέρνηση το μέτρο κι ας θέσει όριο για την εφαρμογή του ας πούμε πέντε χρόνια. Είναι κάτι παραπάνω από αρκετά για να προετοιμαστούν οι υποψήφιοι αγοραστές και να χτιστούν μερικά γκαράζ, αρχικά στις πιο ακριβές συνοικίες και σταδιακά και στις υπόλοιπες. Όσο παλιώνουν τα αυτοκίνητα και πρέπει ν' αντικατασταθούν η ζήτηση θα αυξάνει αλλά με ρυθμούς αργούς που θα επιτρέπουν στην αγορά να ανταποκριθεί με την ανάλογη προσφορά.

Όσοι δε μπορούν να ανταποκριθούν στο επιπλέον κόστος θ' αναγκαστούν να συντηρήσουν καλύτερα αυτό που ήδη έχουν, αλλιώς θα μείνουν χωρίς. Αυτό δεν είναι αναγκαστικά κακό. Είναι δυνατό να επιβιώσει κανείς χωρίς αυτοκίνητο κι ας μην το πιστεύει πια ο νεοέλληνας. Άλλωστε η πόλη και όλοι μας, θα ωφεληθούμε αν μειωθούν τ' αυτοκίνητα στους δρόμους.

Υπάρχει όμως κι ένας ψυχολογικός παράγοντας που δεν πρέπει ν' αγνοούμε.
Σταδιακά, οι μόνοι που θα παρκάρουν σε δρόμους και πεζοδρόμια θα είναι όσοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να εξασφαλίσουν θέση στάθμευσης. Έπειτα από λίγο το παράνομο παρκάρισμα θα γίνει συνώνυμο του φτωχού και φουκαριάρη και σιγά-σιγά θα πάψει να είναι ανεκτό. Δε θ' αποτελεί πια σεβαστό προνόμιο αυτού που έχει (αυτοκίνητο, άρα περιουσία και κύρος) και θα γίνει περιφρονητέα συνήθεια των όσων δεν έχουν όλα τα παραπάνω. Κι επειδή ο νεοέλληνας παραβιάζει το νόμο με περηφάνεια αλλά σε καμμία περίπτωση δε θέλει να τον πούνε φτωχομπινέ, το παράνομο παρκάρισμα θα μειωθεί, ώσπου κάποτε να εκλείψει.

Μην περιμένετε όμως ότι αυτό θα το δούμε εμείς. Ίσως τα παιδιά μας...

Όλο δικό τους!

Το έχουμε συνηθίσει πια να βλέπουμε μηχανάκια παρκαρισμένα σε όλο το πεζοδρόμιο.
Τις πιο πολλές φορές είναι κάπως διακριτικοί και το αφήνουν στην άκρη, για να μην εμποδίζουν ιδιαίτερα.
Αυτή τη φορά όμως, το παράκαναν.

Κοιτάξτε τους: παρκαρισμένοι δίπλα-δίπλα λες και το πεζοδρόμιο είναι πάρκιν για μηχανάκια.
Μπορεί ν' αδιαφόρησαν για τους πεζούς, σκέφτηκαν όμως ν' αφήσουν χώρο για τ' αυτοκίνητα που θα ξεπαρκάρουν. Βλέπεις τα αυτοκίνητα μπορεί να κάνουν ζημιά στο μηχανάκι, ο πεζός όχι.
Ας πάει λοιπόν απ' το δρόμο....

ΥΓ. Για το απεργιακό σκουπιδαριό, θα μιλήσουμε άλλη φορά.

Προτάσεις από τους πεζούς στο δρόμο

Πριν από καιρό είχα ζητήσει στο Facebook  και στη σελίδα "Προτάσεις" να μου στείλετε τις ιδέες σας για τα προβλήματα των πεζών στους ελληνικούς δρόμους. Αυτές είναι μερικές από αυτές:


"Να βγει ο δήμαρχος στο δρόμο με τανκς, όπως έγινε στη Λιθουανία." (Ε.Γ.)

"Να καθαρίζουν όλα τα πεζοδρόμια από εμπορεύματα, τραπεζοκαθίσματα κτλ περνώντας κάθε πρωί με τη μπουλντόζα." (Π. Α.)

"Να γίνει το παράνομο παρκάρισμα ποινικό αδίκημα και να δικάζεται ως απόπειρα φόνου εξ αμελείας." (Ελένη Π.)

"Να καταργηθούν οι κλήσεις. Να περνά γερανός και να παίρνει όλα τα παρκαρισμένα και να τα πηγαίνει σε μια μάντρα στη Μαλακάσα, ή ακόμα καλύτερα, στη Θήβα. Η μάντρα να είναι ανοιχτή για παραλαβές κάθε δεύτερη Δευτέρα του μήνα, 10-11 το πρωί κι όποιος προλάβει. Να τους δω τι θα κάνουν τότε." (Σωτήρης Α.)

"Να δίνεται άδεια κυκλοφορίας μόνο σε όσους μπορούν να αποδείξουν ότι διαθέτουν χώρο στάθμευσης γι αυτό, όπως γίνεται στην Ιαπωνία." (Μ-Χ. Κ.)

"Να γίνονται μόνιμες διαφημιστικές εκστρατείες για τα δικαιώματα των πεζών και για τη σωστή και ασφαλή οδήγηση." (Άρτεμις)

"Να δοθούν άδειες σε ιδιώτες ιδιοκτήτες γερανών που θα γυρίζουν τις γειτονιές σηκώνοντας τα παράνομα παρκαρισμένα οχήματα με αμοιβή ένα ποσοστό από την κλήση." (Δ.Σ.)

"Να γίνουν περισσότερες ανισόπεδες διαβάσεις. Στις άλλες να βάλουν σαμαράκια, ώστε τα αυτοκίνητα να κόβουν ταχύτητα θέλουν-δε θέλουν." (Αντωνία Π.)

"Να αποποινικοποιηθεί κάθε πρόκληση φθοράς σε όχημα το οποίο είναι παρκαρισμένο σε χώρους διέλευσης πεζών. Κανονικά το όχημα δεν έπρεπε να είναι εκεί. Δεν έχει λοιπόν δικαίωμα να ζητάει τα ρέστα." (Νίκος Β.)


Σε λίγες μέρες θα αρχίσει η δημοσίευση των τελικών προτάσεων της ομάδας μας, γι αυτό, όσοι θέλετε σπεύσετε να στείλετε τις δικές σας ιδέες.
Μπορείτε να τις προσθέσετε ως σχόλια εδώ, ή στο Facebook ή να τις στείλετε με μήνυμα στο mamastodromo@gmail.com.

Τουρίστες στο δρόμο

 Πλάκα - ο παράδεισος του τουρίστα, σωστά;

Να όμως που οι τουρίστες βρίσκονται να περπατούν στο δρόμο, παραμερίζοντας κάθε τόσο, όπως οι ντόπιοι, για να περάσουν τα αυτοκίνητα.

Αλήθεια, ποιός έχει πιάσει με τραπεζοκαθίσματα ολόκληρο το πεζοδρόμιο, κι από τις δύο πλευρές του δρόμου, μπροστά ακριβώς στο μνημείο του Λυσικράτους;

Ποιός του έδωσε την άδεια να καταργήσει το πεζοδρόμιο (εκτός από την ελεύθερη θέαση του μνημείου);

Πόσο ασφαλές είναι να κυκλοφορούν στην άσφαλτο άνθρωποι μαθημένοι σε πεζοδρόμια και διαβάσεις;

Πότε θα γίνει το μοιραίο δυστύχημα και η Ελλάδα για μια ακόμη φορά θα προκαλέσει την αρνητική προσοχή των μέσων με αποτέλεσμα άλλη μια πτώση στις κρατήσεις για το επόμενο καλοκαίρι;

Αλήθεια, σηκώνει κάτι τέτοιο η οικονομία μας;