Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Ο κάδος στη διάβαση!

Στο Βύρωνα, ο δήμος κάνει ότι μπορεί για να ενσταλάξει στα παιδιά από πολύ νωρίς σωστή οδική συμπεριφορά.
Γι αυτό βάζει τον κάδο ακριβώς πάνω στη διάβαση που είναι μπροστά από το σχολείο.
Έτσι τα παιδιά θα μάθουν από μικρά ότι οι διαβάσεις δεν έχουν καμία σημασία κι ότι το σωστό είναι να περνάς από όπου χωράς.
Μπράβο δήμαρχε.
Εύγε!

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Τρικάβαλο σε πεζόδρομο

Ήμουν στο λεωφορείο, στην Ηλιουπόλεως, ακριβώς μπροστά από το Πρώτο Νεκροταφείο και ξαφνικά βλέπω δίπλα μου αυτό το απίστευτο θέαμα:

Ένα μηχανάκι με δυο μεγάλους κι ένα παιδί να κατεβαίνει καρφωτό την Ηλιουπόλεως, όχι από το δρόμο, αλλά από το πεζοδρόμιο, εκείνη την πλατειά νησίδα-πάρκο που είναι απέναντι από το Νεκροταφείο. Το λεωφορείο εκείνη την ώρα πήγαινε με 40 χλμ/ώρα και το μηχανάκι μας πέρασε, άρα πήγαινε γρηγορότερα.

Έλληνας είμαι, ό,τι θέλω κάνω – νησίδες πάρκα και πεζόδρομοι φτιάχτηκαν για να περνάω με το μηχανάκι μου χωρίς να με ενοχλούν τα αυτοκίνητα.

Το κράνος με βαραίνει, γι αυτό δε θα μπω στον κόπο, ούτε για το παιδί.

Πώς, φυσικά και φροντίζω για την ασφάλειά μας – δε βλέπετε ότι οδηγάω στον πεζόδρομο; Εδώ είμαστε πιο ασφαλείς από ότι στο δρόμο.

Για την ασφάλεια των άλλων; Σιγά μωρέ, τέτοια ώρα δεν έχει κόσμο. Άλλωστε, άμα βρεθεί κανείς θα κάνει στην άκρη.

Κι επειδή άργησα, λέω να το πατήσω και λιγάκι....

Κυριακή 20 Μαΐου 2012

ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΚΑΝΩ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

Πάνος Τζαβάρας - τέως ποδηλάτης - νεκρός στα 15 του από παράσυρση ΙΧ

Δε θα ξανακάνω ποδήλατο

Δε θα ξανακάνω ποδήλατο

ΘΑ ΞΑΝΑΚΑΝΩ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

Μετά τη μεγάλη έκταση και δημοσιοποίηση από τα ΜΜΕ του τροχαίου συμβάντος στον παράδρομο της παραλιακής (όποιος νομίζει πως τα κανάλια ενδιαφέρονται μόνο για τον κίνδυνο της οικονομικής εξαφάνισης των τραπεζών και των καρεκλοκένταυρων σφάλει), αλλά και το θάνατο του μικρού ποδηλάτη Πάνου από την Πάτρα, με πήρε τηλέφωνο η αγωνιούσα Ελληνίδα μάνα (για τη μανούλα μου μιλάω), να με παρακαλέσει, να με συμβουλεύσει και κατά τον πατροπαράδοτο ελληνικό τρόπο να με απειλήσει (γνωστό το κόλπο της καρδούλας της μάνας που δεν αντέχει), να μην ξανακάνω ποδήλατο σ' ελληνικό δρόμο μέχρι να φτιαχτούν λέει ποδηλατόδρομοι (ποιος ξέρει ποιος πολιτικάντης θα τους έταξε στα παρασιτικά κανάλια, ενόψει εκλογών). Μάλιστα επειδή η μανούλα μου εμπιστεύεται πολύ και τους πατροπαράδοτους ελληνικούς τρόπους εκπαίδευσης μου ζήτησε να το γράψω 100 φορές για να το εμπεδώσω -και μου ζήτησε κιόλας να της το στείλω με SMS (θύμα της τεχνολογίας, βλέπεις). Δε λες που δε μου ζήτησε να το βάλω και στο προφίλ μου στο FB; Ταυτόχρονα όμως -μάλλον επηρεασμένη από αυτούς τους αναρχοαριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ (ρε, λες να ψήφισε Τσίπρα;) και τις αλλαγές που θέλουν να κάνουν στην εκπαίδευση, ώστε ν' αποκτήσουν επιτέλους κριτική σκέψη τα “παιδιά” – γιατί ως τώρα μόνο οι μεγάλοι είχαν – μου ζήτησε και να της γράψω τους λόγους, για τους οποίους, τo να μετακινείσαι στην Ελλάδα με ποδήλατο, είναι τουλάχιστον αυτοκτονία...

Κι επειδή κι εγώ είμαι ένα παιδί, (άσχετα που έχει αρχίσει ν' ασπρίζει το κεφάλι μου), που σέβομαι τη μάνα που με γέννησε, δεν της χαλάω χατίρι και πορεύομαι πάντα με τη συμβουλή της -γιατί η μάνα θέλει πάντα το καλό του παιδιού της, άσχετα αν ενίοτε το ευνουχίζει- θα γράψω εδώ αυτό που μου ζήτησε και μάλιστα θα το στείλω και με μέιλ τόσο στους φίλους μου, όσο και στους φίλους (ο Θεός της Ελλάδας -που λέει κι ο Μπένι - να τους κάνει) στο FB, αλλά και στα κανάλια, στις εφημερίδες και όπου αλλού μπορώ, προκειμένου να επηρεάσω κι άλλους και να μην κινδυνεύουμε άλλο πια.

Κοίτα λοιπόν μανούλα τι καλό και υπάκουο παιδί έχεις!

Το να μετακινείσαι στην Ελλάδα με ποδήλατο είναι αυτοκτονία, γιατί:

Οι δρόμοι είναι φτιαγμένοι για τ' αυτοκίνητα, τα φορτηγά και τα λεωφορεία και μόνο (όπως ακριβώς και οι υπολογιστές για να έχουν λειτουργικά και προγράμματα του Bill Gates -open source προγράμματα και λειτουργικά; Που τ' ακούσατε αυτά;)
Ο κάθε Έλληνας οδηγός αυτοκινήτου μεγάλου κυβισμού, είναι ανώτερος άλλου οδηγού μικρότερου κυβισμού αυτοκινήτου. Άρθρο 1ο του Πρακτικού Ελληνικού Οδικού Συντάγματος (Πόσο μάλλον ποδηλάτου, που τα κυβικά του είναι όσο η δύναμη στα πόδια του αναβάτη)
Οι οδηγοί ΙΧ, φορτηγών, λεωφορείων είναι λογικό και άρα σύννομο να αγνοούν την ύπαρξη τυφλών σημείων των οχημάτων τους, οπότε επιτρέπετε να σε προσπερνούν και έπειτα να στρίβουν δεξιά, επικαλούμενοι το ότι δε σε είδαν, βρε αδερφέ.
Βάση έρευνας ο Ελληνικός ανδρικός πληθυσμός έχει το μικρότερο μήκος πέους ανάμεσα στους Ευρωπαίους. Στο πρόγραμμα λοιπόν Σύγκλισης με την Ευρώπη νομιμοποιούνται όλοι οι τρόποι μεγένθυσής του (και είναι γνωστό πως για πολλούς άνδρες οι μαγκιές με τ' αυτοκίνητο, βοηθούν σ' αυτή την κατεύθυνση)
Οι Ελληνίδες οδηγοί παρόλο που συμμετέχουν σε συντριπτικά μικρότερο ποσοστό σε σχέση με τους άνδρες στην πρόκληση τροχαίων, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες και καλύτερα να κάθονται σπίτι τους και να πλένουν κανά πιάτο, γιατί καθώς λένε οι άντρες, οδηγούν σαν κότες κι ενοχλούν. (Όμως εγώ μανούλα έχω δει κάποιες που ενίοτε χρησιμοποιούν τον καθρέφτη για την τελειοποίηση του μακιγιάζ τους , αντί να ελέγχουν το δρόμο).
Αν πέσεις από ποδήλατο μόνος σου (χωρίς την εμπλοκή αυτοκινήτου δηλ.) μπορείς να πάθεις μεγάλη ζημιά. (Θυμάσαι μανούλα όταν είχα πέσει από το ποδήλατο στα 6 μου, που είχα γρατζουνίσει το γόνατό μου κι έκλαιγα;)
Παρόλο που οι Έλληνες οδηγοί έχουν πάρει τα διπλώματα οδήγησης με αδιάβλητο τρόπο, ενώ το καλό και λειτουργικό μας κράτος φροντίζει για την αφαίρεση των διπλωμάτων των ηλικιωμένων (ε, ναι, μανούλα, μετά τα 75 είσαι επιεικώς ηλικιωμένος, τι να κάνουμε τώρα;), ψυχοπαθών, καταθλιπτικών ή χρηστών ψυχοφαρμάκων, οι Έλληνες ποδηλάτες είναι αυτοί που είναι ανεπαρκώς εκπαιδευμένοι, οδηγούν επικίνδυνα, τρέχουν υπερβολικά και παρασύρονται συχνά από την αίσθηση δύναμης και υπεροχής που τους δίνει το όχημα που καβαλικεύουν, αδιαφορώντας για τους άλλους χρήστες του δρόμου.
Οι οδηγοί ΙΧ επιτρέπεται να περνούν με κόκκινο το φανάρι εφόσον είναι εν ενεργεία ή έχουν διατελέσει κρατικοί “λειτουργοί” (που λέει ο λόγος πάντα) ή βιάζονται για να πάνε στον προορισμό τους.
Δεν βοηθάς το κράτος στο να “πιάσει” τους μνημονιακούς στόχους, αφού δεν πληρώνεις φόρους βενζίνης (και ως γνωστό το Μνημόνιο φροντίζει για τη συνέχεια του γλειώδους είδους μας και όποιος το αρνείται αυτό είναι αυτοκτονικός)
Ο οργανισμός μας έχει συνηθίσει τόσο πολύ το καυσαέριο, που αν ξαφνικά όλοι έπαιρναν ποδήλατο και καθάριζε ο αέρας, θα κινδυνεύαμε λόγω υπέρ-οξυγόνωσης του εγκεφάλου μας (πιθανότατα και να ψηφίζαμε και άλλο κόμμα εκτός από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στις εκλογές - τρέμω και που το σκέφτομαι μανούλα).

Μανούλα φτάνει; Κουράστηκα. Ξέρω υπάρχουν κι άλλοι λόγοι, αλλά πείστηκα.

ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΟΔΗΓΗΣΩ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Και για να δεις πως είμαι έξυπνο “παιδί” και πως τα πιάνω (όπως σου 'λεγε κι ο συχωρεμένος πια δάσκαλός μου στο Δημοτικό)- άσχετα που είμαι άνεργη κι άφραγκη- θα το πάω κι ένα βήμα παραπέρα.

Καθώς μ' όλα αυτά που μ' έβαλες να γράψω συνειδητοποίησα κι άλλα πράγματα.

Δεν είναι, μανούλα, επικίνδυνο να κυκλοφορώ και πεζή στο δρόμο; Πεζοδρόμια με το σταγονόμετρο και στο φάρδος της περιφέρειας την Τουίγκι. Κι αν με φάει κανείς την ώρα που περπατάω στο οδόστρωμα; Οπότε τέρμα το περπάτημα.

Είναι ή δεν είναι μάνα επικίνδυνο, να παίρνω το λεωφορείο; Δεν είδες τι έγινε στην Ελβετία, πιο παλιά στα Τέμπη, στην Ακαδημίας στη στάση; Οπότε, τέρμα το λεωφορείο.

Και τί να μπω συνεπιβάτης στους φίλους μου; Δεν ακούς τα ποσοστά θανάτων στα τροχαία; Μεγαλύτερα στους συνοδηγούς ή συνεπιβάτες (ο οδηγός ασυναίσθητα φυλάει την πάρτη του).

Μήπως όμως το να οδηγώ δεν είναι επικίνδυνο; Βλέπεις πόσα τροχαία γίνονται κάθε μέρα, μάνα. Δυο χιλιάδες νεκροί το χρόνο, μανούλα, από τροχαίες συγκρούσεις.

Λοιπόν, το αποφάσισα. Δουλειά δεν έχω, η τεχνολογία και τα delivery να' ναι καλά. Ναι, μανούλα, το αποφάσισα. ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΒΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ. Μόνο εδώ είμαι ασφαλής.... Να 'σαι ήσυχη και συ μάνα, να μην ανησυχείς για μένα στα γεράματα.

.....

Ωχ, κάτι σκέφτηκα πάλι καλή μου μάνα (τι το 'θελες κι εσύ να με κάνεις έξυπνη, τρομάρα μου;). Αν όλοι εμείς οι συνετοί, μετρημένοι, φοβικοί και φοβισμένοι πάψουμε να βγαίνουμε στους δρόμους, ξέρεις τι θα γίνει; Οι δρόμοι θ' αδειάσουν. Όχι, όχι, μη χαίρεσαι ακόμα.

Αυτή θα είναι η χαρά του κάγκουρα και του γκαζοφονιά (συγγνώμη για τις εκφράσεις, μανούλα, αλλά αυτοί μόνο έτσι περιγράφονται). Και τότε όλοι αυτοί θα κάνουν τις επιδείξεις και τις μαγκιές τους στους δρόμους, κι αφού δε θα υπάρχουν πια ποδηλάτες και πεζοί να πέφτουν πάνω τους και να σταματάνε την ορμή τ' αυτοκινήτου, τότε αυτοί θα πέφτουν πάνω στα ντουβάρια (γιατί παράνομες διαφημιστικές πινακίδες στους δρόμους, δεν έχουμε μάνα, έχουμε;) Στα σπίτια μας μάνα, στο καταφύγιό μας θα πέσουν!

Κι όμως κι εδώ υπάρχει λύση!

Να τα γκρεμίσουμε μάνα, να τα γκρεμίσουμε τα ρημάδια (άσε που θα γλιτώσουμε χαράτσια κι ΕΤΑΚ), να φύγουμε, να πάμε αλλού, αφού εδώ δε μας θέλουν, μάνα! Να γίνει τότε η Ελλάδα ένας απέραντος αυτοκινητόδρομος (φαντάζεσαι ανάπτυξη τότε η Ελλάδα, μάνα; Η χαρά του ασφαλτο-εργολάβου και του μιζαδόρου πολιτικού). Να βγαίνει ο Ελληνάρας οδηγός και να χαίρεται, να κάνει τις κόντρες του ανενόχλητος, βρε αδερφέ. Κι όχι να κινδυνεύει να σκοτώσει κανέναν και να τον τρέχουν στα δικαστήρια και να πρέπει να πληρώσει δικηγόρους και λοιπούς, για να τους πείσει, ότι ο νεκρός ήθελε ν' αυτοκτονήσει, και χάρη του 'κανε, όχι να κινδυνεύει να πάρει και τρία χρόνια με αναστολή κι από πάνω! Κι ίσως, λέω ίσως, αν κάποτε, αν... (όχι, όχι να σκοτωθούν μεταξύ τους, όχι μάνα αυτό δε μπορώ να το ευχηθώ - ξέρουμε κι οι δυο τον πόνο), αν όμως τους τελειώσει η βενζίνη, τα πετρέλαια, η ανάπτυξη της Μέρκελ, η επικράτηση του δυνατότερου και γρηγορότερου, τότε...

Τότε ίσως μάνα μάθουμε αυτό που μας έλεγες όταν είμαστε μικροί. Θυμάσαι άραγε ή γέρασες κι εσύ τόσο πολύ;

-Να μοιράζεστε, να μοιράζεστε, παιδιά μου! Φτάνει για όλους, μην τσακώνεστε!

Αυτή τη συμβουλή σου, την κρατάω ακόμα ΜΑΝΑ και προχωρώ στη ζωή.

SHARE THE ROAD

Χριστιάνα Βλαχάκη
μέλος SOS Τροχαία Εγκλήματα

Δε θα ξανακάνω ποδήλατο

ΘΑ ΞΑΝΑΚΑΝΩ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

Αυτοκίνητα χτυπούν ποδηλάτες

1.
Τη θλίψη έχει σκορπίσει στην Πάτρα η είδηση του θανάτου του 14χρονου Πάνου Τζαβάρα, σήμερα το πρωί.
Στις 2 Μαΐου, ο Πάνος επέστρεφε από το σχολείο μαζί με τον μικρότερο αδερφό του Ανδρέα, πάνω στα ποδήλατά τους, και παρασύρθηκε από ένα τζιπ. Ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης, ο μικρός Πάνος εκτοξεύθηκε και κατέληξε κάτω από τις ρόδες δύο αυτοκινήτων.
Μετά από 15 ημέρες στην Εντατική, ο μικρός έχασε την μάχη με τον θάνατο.

2.
Προχθές, στον παράδρομο του ΣΕΦ, οδηγός αυτοκινήτου που επιχειρούσε επικίνδυνους ελιγμούς με το αυτοκίνητό του και με υπερβολική ταχύτητα, έχασε τον έλεγχο του, βγαίνοντας στο αντίθετο ρεύμα, προσέκρουσε στα προστατευτικά τοιχώματα και παρέσυρε 3 ποδηλάτες. Ως εκ θαύματος, κανένας δε σκοτώθηκε, μολονότι και οι τρεις τραυματίστηκαν. Ένας από αυτούς χειρουργήθηκε για συντριπτικό κάταγμα.

Το Σάββατο 27/5 στις 17.00, οι φίλοι ποδηλάτες πραγματοποιούν συγκέντρωση διαμαρτυρίας στον χώρο του συμβάντος στο Σ.Ε.Φ.
Όσοι επιθυμούν, μπορούν να τυπώσουν κάποιο κείμενο για να μοιραστεί στα φανάρια κοντά στον χώρο διαμαρτυρίας.

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Ακατάλληλα πεζοδρόμια και προτάσεις

Χτές πήρα στα χέρια μου δύο φωτογραφίες, η μία από Βριλήσσια (από τον Γ.Κ.) και η άλλη από Ζωγράφου (από τη Χ.Ν.).

Και οι δυο δείχνουν καινούρια πεζοδρόμια, φτιαγμένα μετά το 2004, χρονιά που μπήκαν ουσιαστικά σε εφαρμογή οι "ευρωπαϊκές" διατάξεις για την προσβασιμότητα και άλλα παρόμοια, που θεωρούνται γραφικά σ' αυτό τον τόπο των υπερηρώων, όπου κανείς δε γερνά, δεν τραυματίζεται, δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα.

Οι "Μαμάδες στο δρόμο" (μαζί με άλλους 47 αναγνώστες και αναγνώστριες που έστειλαν τις απόψεις τους) διέκριναν τα ακόλουθα βασικά προβλήματα:

1. Οι αναθέσεις έργων γίνονται με άγνωστα κριτήρια, τα οποία συχνά δε λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες των πολιτών. Επιπλέον, οι αναθέσεις γίνονται με αδιαφανείς διαδικασίες.

2. Οι εργολάβοι είτε δεν ξέρουν να εφαρμόσουν τους κανονισμούς είτε αδιαφορούν γι αυτούς. Οι δημοτικές αρχές δεν έχουν τη θέληση ή τη δυνατότητα να επιβλέψουν το έργο, με αποτέλεσμα κακοτεχνίες.

3. Τη στιγμή που απαιτείται εγγύηση για ένα ρολόι των 20 ευρώ, οι εργολάβοι παραδίδουν έργα χιλιάδων ή εκατομμυρίων, χωρίς καμία εγγύηση για την ποιότητά τους.

4. Δεν υπάρχει κανένας κρατικός μηχανισμός κυρώσεων που να επιβάλλει στους εκτελεστές δημοσίων έργων τη σωστή τήρηση των υποχρεώσεών τους. Σε περιπτώσεις εξόφθαλμων παραβάσεων (υλικά εκτός προδιαγραφών κτλ) τα πρόστιμα είναι αμελητέα και οι δικαστικές διαδικασίες υπερβολικά αργές. Η απουσία κυρώσεων οδηγεί σε σωρεία κακοτεχνιών. Το πρόβλημα ξεπερνά την απλή ενόχληση, καθώς ορισμένες από αυτές αποτελούν κίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα των χρηστών του δρόμου. (Όλοι ξέρουμε για επικίνδυνα σημεία όπου διαρκώς σημειώνονται ατυχήματα. Η ύπαρξη τέτοιων σημείων δεν αποτελεί αμέλεια, αλλά έγκλημα. Η υψηλότερη υποχρέωση όλων των φορέων του κράτους είναι η προστασία της ζωής των πολιτών. Όλα τα άλλα είναι –ή θα έπρεπε να είναι– δευτερεύοντα.)

Μαζεύοντας ιδέες και σκέψεις, καταλήξαμε στις ακόλουθες προτάσεις:

1. Η ανάθεση δημόσιων έργων θα πρέπει να γίνεται από τους πολίτες, με βάση τις ανάγκες τους.

¨ Οι δημότες (ή πολίτες, σε περίπτωση κρατικών έργων) θα προτείνουν τις περιοχές που έχουν ανάγκη παρέμβασης.

¨ Το δημοτικό συμβούλιο/υπουργείο θα επιλέγει μεταξύ των προτάσεων που έχουν υποβληθεί και θα προκηρύττει διαγωνισμό.

¨ Οι διαγωνισμοί θα γίνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, πχ. στην αρχή κάθε τριμήνου, απογεύματα ή σαββατοκύριακα.

¨ Οι διαγωνισμοί θα ανακοινώνονται τουλάχιστον ένα μήνα πριν, με όλα τα μέσα που διαθέτει ο δήμος (αφισσοκόλληση σε όλα τα σχολεία, γυμναστήρια, πνευματικά κέντρα κτλ, καθώς και τυχόν εφημερίδες ή ιστοσελίδες) και ανάρτηση στο δημαρχείο όλων των προσφορών (με καλυμμένα στοιχεία).

¨ Οι πολίτες, και όχι το δημοτικό συμβούλιο (ή υπουργείο), θα επιλέγουν το είδος του έργου που θα γίνει και τον εργολάβο που θα το εκτελέσει.

¨ Η ψηφοφορία θα είναι έγκυρη μόνο εάν είναι παρόντες πάνω από 2000 πολίτες, αλλιώς η ανάθεση θα αναβάλλεται.

¨ Εάν ένα έργο δε συγκεντρώσει την πλειοψηφία των παρόντων, θα ακυρώνεται.

2. Όλοι οι δήμοι θα υποχρεούνται να απασχολούν σε μόνιμη θέση έναν τουλάχιστον «επόπτη κινητικότητας», που θα πρέπει να είναι άτομο με ειδικές ανάγκες (Είναι αδύνατο για ένα σωματικά ικανό άτομο να αντιληφθεί τα προβλήματα πρόσβασης, εκτός εάν προηγηθεί ειδική εκπαίδευση – κάτι που σήμερα δεν υπάρχει. Επιπλέον, το μέτρο αυτό αντιμετωπίζει ένα μικρό μέρος της ανεργίας που μαστίζει τους αναπήρους, θέτοντας παράλληλα τις ειδικές τους ικανότητες στην υπηρεσία του συνόλου.)

¨ Οι επόπτες κινητικότητας θα καθοδηγούν τους εργολάβους κατά τη διάρκεια ενός έργου.

¨ Θα έχουν το δικαίωμα να επιβάλλουν την επανάληψη μιας εργασίας σε περίπτωση που δεν έχει γίνει σωστά.

¨ Θα εκδίδουν πιστοποιητικό προσβασιμότητας, το οποίο θα αναρτάται σε δημόσιο χώρο.

¨ Εφόσον δεν προσβληθεί το πιστοποιητικό εντός ενός μήνα, θα εξοφλείται ο εργολάβος.

¨ Επιπλέον οι επόπτες θα πραγματοποιούν ελέγχους σημειώνοντας παραβάσεις και προτείνοντας σημεία στα οποία θα απαιτηθεί μελλοντική παρέμβαση.

3. Οι εργολάβοι θα υποχρεούνται να εκδίδουν εγγύηση πέντε τουλάχιστον ετών για κάθε έργο.

¨ Σε περίπτωση που παρατηρηθούν κακοτεχνίες ή παραλείψεις μέσα σε αυτό το διάστημα, θα υποχρεούνται να τις επισκευάσουν με δικά τους έξοδα.

4. Θα υπάρχει ειδικό αρχείο εργολάβων (αντίστοιχο με τον Τειρεσία για τους επιχειρηματίες), στο οποίο θα καταγράφονται τα ονόματα όσων παραδίδουν έργα με διαπιστωμένες κακοτεχνίες ή εναντίον των οποίων εκκρεμεί αγωγή για κακοτεχνία.

¨ Εργολάβοι (ή εταιρείες) των οποίων το όνομα βρίσκεται στη λίστα θα αποκλείονται αυτόματα από κάθε δημόσιο έργο. Το μέτρο αυτό έχει σκοπό να «ενθαρρύνει» τη συμμόρφωση με τους κανονισμούς.

Οι παραπάνω προτάσεις, καλές ή κακές, παρουσιάζουν δύο προβλήματα:

Το πρώτο είναι ότι προϋποθέτουν νομοθετική ρύθμιση, η οποία φυσικά θα πρέπει να γίνει από τη νομοθετική αρχή. Δυστυχώς, οι εμπειρία δείχνει ότι οι νομοθέτες αυτού του κράτους τείνουν να λειτουργούν με κριτήρια άλλα από το κοινό συμφέρον. Κατά συνέπεια, είναι εξαιρετικά απίθανο ότι θα βρεθούν εκπρόσωποι του ελληνικού λαού που θα προτείνουν τέτοια μέτρα, κι ακόμη λιγότερο ότι θα βρεθεί κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα τα ψηφίσει.

Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι απαιτούν τη συμμετοχή του κοινού. Ωστόσο, η νεοελληνική πολιτική εμπειρία, δεν ενθαρρύνει τους έλληνες να συμμετέχουν στα κοινά. Το αντίθετο, κάθε ιστορική ή πρόσφατη μνήμη, φαίνεται να αποθαρρύνουν τους πολίτες από κάθε συμμετοχή σε πολιτικές διαδικασίες. Ο έλληνας πολίτης διακρίνεται από εσωστρέφεια, απασχολούμενος αποκλειστικά με τις ανάγκες του δικού του κύκλου, δηλαδή του στενού οικογενειακού και φιλικού περιβάλλοντος. Στην πλειοψηφία τους οι έλληνες αδυνατούν να πιστέψουν πως οποιαδήποτε πράξη τους μπορεί να οδηγήσει σε απτό αποτέλεσμα, πράγμα που οδηγεί σε αδράνεια και κυνική μοιρολατρεία. Η αντίδραση αυτή φυσικά αποτρέπει οποιαδήποτε αλλαγή στα πράγματα του τόπου, διαιωνίζοντας και επιδεινώνοντας την υπάρχουσα κατάσταση

Οι «Μαμάδες στο Δρόμο» και οι φίλοι τους, αναγνωρίζουν ότι, ώσπου να παρουσιαστεί κάποια μεταβολή στα δύο παραπάνω προβλήματα, οι προτάσεις τους έχουν ελάχιστες πιθανότητες να εφαρμοστούν. Παρόλα αυτά τις καταθέτουμε εδώ, με την πεποίθηση ότι οι φίλοι και αναγνώστες μας ανήκουν στους πολίτες που ενδιαφέρονται και δρουν. Πιστεύουμε στην αξία της δράσης, ακόμη κι αν το αποτέλεσμα φαίνεται αδύνατο ή μακρινό. Στη χειρότερη περίπτωση, οι πράξεις μας δε θα αλλάξουν τίποτα. Στην καλύτερη όμως, θα έχουμε καταφέρει να βελτιώσουμε αυτή τη γωνιά του κόσμου για τα παιδιά μας.

Εσείς τι πιστεύετε; Συμφωνείτε με τις προτάσεις μας; Διαφωνείτε; Τις βρίσκετε επαρκείς ή όχι; Έχετε να προτείνετε κάτι ακόμα;

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Ξενάγηση στου Φιλοπάππου

Η επόμενη δράση μας έχει προγραμματιστεί για την Κυριακή, 3 Ιουνίου, στις 5.30 το απόγευμα, μαζί με το σύλλογο ΠΕΖΗ.

Το ραντεβού μας θα είναι στον Άη-Δημήτρη το Λουμπαρδιάρη. Για άλλη μια φορά, την ξενάγηση προσφέρει ο ξεναγός Αριστοτέλης Κοσκινάς, ο οποίος γράφει:

Στα μονοπάτια του Φιλοπάππου

Κάτω από τη σκιά του Μνημείου του Φιλοπάππου, βρίσκονται μνημεία που σπάνια βλέπει ο επισκέπτης. Ο λόφος είναι γεμάτος αρχαιολογικούς θησαυρούς που παραμένουν αγνοημένοι, ακόμη κι από τους αρχαιόφιλους αυτής της πόλης.

Η ξενάγησή μας θα αρχίσει από την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου του Λουμπαρδιάρη. Αφού μιλήσουμε λίγο για την εκκλησία και εξηγήσουμε την παράξενη επωνυμία της, θα κατευθυνθούμε προς ένα συγκρότημα αρχαίων κατοικιών γνωστό με την επωνυμία η «φυλακή του Σωκράτη». Από εκεί, θα προχωρήσουμε (απολαμβάνοντας το θαυμάσιο πλακόστρωτο του Πικιώνη και τη θέα) ως το Μουσαίο, ένα ιερό των μουσών, κρυμμένο πίσω από τα δέντρα. Έπειτα θα ανηφορήσουμε ως το μνημείο του Φιλοπάππου, γιού ενός έκπτωτου ηγεμόνα της Μικράς Ασίας και ευεργέτη της Αθήνας.

Κατεβαίνοντας, θα περάσουμε από μια αρχαία οδό, τη λεγόμενη «διά κοίλης» και θα μιλήσουμε για τη μορφή που είχαν οι γειτονιές της αρχαίας Αθήνας. Θα συνεχίσουμε προς την Πνύκα, όπου θα αναλύσουμε τον τρόπο λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Συνεχίζοντας, θα κατηφορίσουμε προς την Αποστόλου Παύλου, περνώντας από το ιερό του Πανός, και θα τελειώσουμε την ξενάγησή μας στα βράχια μπροστά από το Αστεροσκοπείο, τα οποία είναι ό,τι έχει μείνει από το ιερό του Διός Υψίστου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η ξενάγηση θα γίνει σε ένα χώρο με εξαιρετική φυσική ομορφιά, πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι σε πολλά σημεία το έδαφος είναι ανώμαλο και ανηφορικό. Συνεπώς δε συνιστώ την παρακολούθηση της ξενάγησης σε άτομα με προβλήματα κινητικότητας. Σε όσους χρησιμοποιούν παιδικό ή αναπηρικό καροτσάκι, ορισμένα σημεία της διαδρομής μας θα είναι εντελώς απροσπέλαστα, ιδίως τα σκαλιά γύρω από το μνημείο του Φιλοπάππου και οι κατοικίες γύρω από την Πνύκα.

Μπορείτε να βρείτε το χάρτη της διαδρομής εδώ.

Απάνθρωπη!

Χθές βράδυ,8 περίπου η ώρα,στο δρόμο Καπανδριτίου-Βαρνάβα ένα αυτοκίνητο παρέσυρε και χτύπησε τον 12χρονο Κωνσταντίνο. Η οδηγός εγκατέλειψε το παιδί στο δρόμο, αφού πρώτα μάζεψε τον χτυπημένο προφυλακτήρα της. Ο φίλος του Κωνσταντίνου κατάφερε να δει την ξανθιά κυρία που έφευγε με το ασημί αυτοκίνητο της (ίσως τύπου Golf). Το παιδί είναι σε άσχημη κατάσταση στο νοσοκομείο, με αρκετά χτυπήματα στο κεφάλι και πρόσωπο. Αν κάποιος γνωρίζει κάτι, ας επικοινωνήσει με την Ελένη Τοτόμη στο Facebook ή με το αστυνομικό τμήμα Καπανδριτίου, Καλάμου 224, τηλ. 2295052111, 2295052240.

(φωτογραφία αρχείου)

Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

Κλήση σε ανάπηρο γιατί πάρκαρε σε θέση αναπήρων!

Αναρωτιέμαι συχνά αν οι αστυνομικοί ξέρουν το νόμο ή απλά κάνουν ότι τον ξέρουν. Παραδείγματα όπως αυτό που θα δείτε παρακάτω, με κάνουν να πιστέυω το δεύτερο. Αναδημοσιεύω από εδώ:

Η Δημοτική Αστυνομία Ηγουμενίτσας έδωσε κλήση σε ανάπηρο επειδή πάρκαρε σε θέση αναπήρων!!!

Ή η Δημοτική Αστυνομία Ηγουμενίτσας είναι εκτός Νόμου, ή δεν είναι σωστά εκπαιδευμένη ή έκανε λάθος και οφείλει να επανορθώσει!

Δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι σήμερα το μεσημέρι έδωσαν κλήση σε ΙΧ που ανήκει σε συμπολίτη μας με ειδικές ανάγκες, το οποίο είχε παρκάρει ΝΟΜΙΜΑ σε θέση αναπήρων, έχοντας μάλιστα στο παρπρίζ το ειδικό σήμα που προβλέπεται.

Ελπίζουμε να αναγνωρίσουν το λάθος τους και να ζητήσουν συγνώμη από τον συμπολίτη μας με ειδικές ανάγκες, που και τον αναστάτωσαν και θα τον ταλαιπωρήσουν αφού θα πρέπει να πάει αύριο στο Δημαρχείο για εξηγήσεις.
Μόνο να μην τον γράψετε και στην θέση αναπήρων του Δήμου. (Αν και είναι μόνιμα πιασμένη)

Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Τα λεωφορεία του τρόμου

Αναδημοσιεύω την επιστολή μιας μαμάς που αναρτήθηκε εδώ, για έναν επικίνδυνο οδηγό λεωφορείου. Μαζί της και μια παλιότερη επιστολή, στον ίδιο ιστότοπο.

Το πρόβλημα της μεταφοράς παιδιών στα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι τεράστιο και κανείς δεν έχει ασχοληθεί μ' αυτό.

Υπόσχομαι να επανέλθω. Στο μεταξύ, διαβάστε τα δυο επεισόδια, που μπορεί να μην είναι τυπικά, είναι όμως χαρακτηριστικά.

Απαράδεκτη συμπεριφορά οδηγού λεωφορείου!

Συνέβη 5-5-2012 και ωρα 20:15 περιπου στη στάση στον Ευαγγελισμό του 608 που παει προς Ζωγράφου.

Σημερα, λοιπον, καθως περίμενα με το μωρο στο καροτσι στη σταση του Ευαγγελισμου το λεωφορείο 608 για να παω σπιτι μου (Ζωγραφου), ο οδηγος του λεωφορειου, αν και με ειδε που του εκανα νοημα να σταματησει, γιατι ημουν σε ορατοτατο σημειο, παραλιγο να μας σκοτωσει… 2 φορες μαλιστα!

Ενω ολοι σαν ζωα με σπρωχνανε (ελεος, σπρωχνουν μια γυναικα με ενα μωρο στο καροτσι) για να περασουν να μπουν στο λεωφορειο, οταν λοιπον εφτασα στη πορτα δε μιλησε, ούτε βοηθησε κανεις τους (διπλο “ελεος!”) οταν με ειδαν με το καροτσι να προσπαθώ να μπω μεσα στο λεωφορειο…

Ειχα μπει η μιση μεσα και προσπαθουσα να τραβηξω το καροτσι, οταν ξαφνικα εκλεισαν αποτομα η πορτα και ισα που προλαβα να μη με κοψουν στη μεση (δε θα με κοβαν κυριολεκτικα, αλλα θα μπορουσα να εχω χτυπησει πολυ ασχημα, αν δε προλαβαινα να πηδηξω απο το λεωφορειο). Και σαν να μην εφτανε αυτο, ενω χτυπησα στην πόρτα του λεωφορείου (και κανενα ζωον δε μιλησε στον οδηγο να του πει να σταματήσει), ο οδηγός έφυγε με ταχύτητα και πηγε να με χτυπησει το λεωοφρείο με το πισω μερος του αφηνοντας μας πεζούς στη μεση του δρομου..

Ο οδηγός σταματησε στιγμιαια (οχι για να δει αν ειμαστε καλα) και ξεκινησε αμεσως παλι με τρομερη ταχυτητα..

Μια καλη κυρια ειδε το συμβαν και εμεινε να με κοιταει με γουρλωμενα τα ματια, εγω να φωναζω και το μωρο τρομαγμενο να κλαιει και περιμενε μαζι μου στη σταση μεχρι να παρουμε το επομενο λεωφορειο για την περιοχη μου για να με βοηθησει με το καροτσι.

Εκτος απο τα παραπονα που θα παρω να κανω στον ΟΑΣΑ Δευτερα πρωι, θελω οσοι μπορειτε να το κοινοποιησετε για να μαθευτει το συμβαν.

Δεν γινεται να δινουν αδειες και διπλωματα ειδικα για οχηματα μαζικης μεταφορας σε τετοιους ανθρωπους… Δεν εδωσε καν σημασια να δει τι γινεται, οταν μια γυναικα του φωναζει (οσο ηταν ακομα ανοιχτες οι πορτες) “Μισο λεπτο να ανεβάσω το μωρο!” !!

Άννα Σκαφίδα

“Ολιβια!!! Tελικά κρίμα δεν μπορέσαμε να έρθουμε (σ.σ. στη μαμαδοσυνάντηση στην Θεσσαλονίκη) και όχι γιατί δεν πρόλαβα, αλλά γιατί στους ελληνικούς δρόμους κυκλοφορούν διάφορα ζώα!!! ΕΛΛΑΣ στο ΜΕΓΑΛΕΙΟ σου!!! Λοιπόν, μπορεί κάποιος να μου απαντήσει γιατί εφόσον έγινα μαμά είμαι αναγκασμένη να βγάλω δίπλωμα οδήγησης ;;;;;;; Γιατι σήμερα αυτό άκουσα από τον υπάλληλο που δέχεται τις καταγγελίες για τους οδηγούς στον ΟΑΣΘ!!! Και άντε να το προσπεράσω αυτό γιατί άλλωστε σε ποιον αιώνα ζω και φοβάμαι το τιμόνι;;;;;;; Αλλά άκουσα και το άλλο θεϊκό… σκέτος παραλογισμός όμως;;;;;;;;;…

Να σε βάλω στο κλίμα μπας και σταματήσει η καρδιά μου να χτύπα σαν τρελή και επανέλθει στη θέση της! Σήμερα λοιπόν όπως κάθε μέρα λόγω του ότι είμαι τυχερή μανούλα και έχω δικό μου βρεφονηπιακό σταθμό ήμουν με τη μικρή μου στη δουλειά και κατά τις 4 φύγαμε να πάμε σπίτι να ετοιμαστούμε για την συνάντηση που είχες οργανώσει!!!

Λόγω του ότι ο μπαμπάς μας έλειπε εκτός πόλης λόγω δουλειάς και με το καρότσι που με έβλεπαν δεν σταματούσε κανένα ταξί, δεν έβρισκα και σε κλήση που έκανα… δηλαδή ήταν γραφτό μας σήμερα να γίνει το κακό…… λέω θα πάρω λεωφορείο!!!!!! Κάθομαι στη στάση έρχεται το λεωφορείο, κύριος ο οδηγός, χαμηλώνει το αμάξωμα, με βοηθά να ανεβάσω τη μικρή παρόλο που μπορώ και μόνη anyway…

Ασφαλιζόμαστε και ξεκινάμε, στο τέρμα πάλι τα ίδια και τώρα αρχίζει το δράμα!!! Στη στάση πάλι άλλο λεωφορείο ανεβαίνουμε ασφαλιζόμαστε και όλα καλά φτάσαμε… πρέπει να κατεβούμε όμως κιόλας…. πατώ κουδούνι, απασφαλίζω καρότσι σταματά ο οδηγός που είχε κατά νου ότι κουβαλάει ζώα!!!!!

Κατεβαίνω παίρνω αγκαλιά το καρότσι και όταν το έχω μισό μέσα μισό έξω αρχίζουν και κλείνουν οι πόρτες. Παγώνω…

Σπρώχνω-πετώ καρότσι μέσα κλείνουν οι πόρτες και το λεωφορείο ξεκινά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Δεν είχα φωνή να φωνάξω το ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ μου!!!!!!!!!!!! ευτυχώς τον σταμάτησαν οι επιβάτες γιατί αν ήταν άδειο το λεωφορείο ακόμη θα έτρεχα από πίσω του!!! Το ΜΩΡΟ μου ΧΩΡΙΣ ασφάλεια σε ένα λεωφορείο που προχωρεί!!!!!!!!

Τελικά σταματά στα 10 μέτρα και ενώ όλοι τον έβριζαν ανοίγει την πόρτα κατεβάζω καρότσι ακούω ένα “εντάξει μωρέ τι έγινε;;;” ούτε συγγνώμη ούτε τίποτα!!! εγώ εξακολουθώ να μην έχω φωνή… παίρνω τη μπέμπα μου αγκαλιά η οποία “κοιμόταν” και δεν ξέρω πόση ώρα έμεινα εκεί ακούνητη και παγωμένη…

Μια καλή κυρία καλή της ώρα όπου είναι μου φέρνει ένα μπουκαλάκι νερό και έπειτα παίρνω τηλέφωνο στον ΟΑΣΘ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΠΛΩΜΑ που μου είπαν που το αγνοώ, μου λέει ο υπεύθυνος “την επόμενη φορά όταν πατάτε κουδούνι να λέτε και στον οδηγό ότι θα κατέβετε και θέλετε να κατεβάσετε και το καρότσι“!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! δηλαδή συγνώμη υπάρχει περίπτωση να θέλω να κατέβω μόνη μου;;;;;;;;;

και ήμουν σε ένα λεωφορείο με το πολύ 20 επιβάτες όλοι καθισμένοι, οπότε είχε άπλετη ορατότητα στις κ…πόρτες του είχε και την κάμερα ανοιχτή!!! και ήμουν μόνο μια πόρτα πίσω του δηλαδή αν ήταν γεμάτο και εγώ πίσω τι θα γινόταν;

Αποφάσισα να μην το αφήσω έτσι γιατί σήμερα ήταν το δικό μου ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ αύριο όμως ίσως το ξανακάνει και τότε ίσως να είναι κάποιο ΑΛΛΟ!!! Που ολόψυχα εύχομαι καμία μανούλα να μην το ζήσει!!! ΕΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΑ ΝΑ ΤΟ ΣΠΡΩΞΩ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΛΕΙΝΑΝ ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ ΤΟΤΕ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ;;;;;;;;;;;;;;;

ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ ΜΟΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΚΟΥΝΗΣΕΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ!!! ΣΥΓΝΩΜΗ που σε κούρασα αλλά ήθελα να το μοιραστώ και μαζί σου έτσι για να προσέχεις αν ποτέ χρειαστείς λεωφορείο στην πόλη σου!!! Εύχομαι στην Αθήνα που μετανάστευσες να είναι καλύτερα!!! Έλεος πια, γιατί άντε μας κλείνουν χέρι πόδι έχει κόσμο, λέμε δε βαριέσαι δεν έβλεπε, αλλά ολόκληρο καρότσι;;;;;;;;;;”

Σημείωση: Η μανούλα αυτή πήγε τελικά στα γραφεία του ΟΑΣΘ και έκανε καταγγελία τόσο στον οδηγό, όσο στον υπάλληλο του τηλεφωνικού κέντρου. Προς το παρόν περιμένει το αποτέλεσμα, ελπίζοντας να δικαιωθεί…

Κυριακή 6 Μαΐου 2012

Τα χάλια της Πλάκας - επιστολή του συλλόγου ΠΕΖΗ

Αναδημοσιεύω εδώ ολόκληρη, χωρίς περικοπές, την επιστολή που έστειλε ο σύλλογος ΠΕΖΗ, μετά την τελευταία μας δράση, προς το Δήμαρχο Αθηναίων και τη Διεύθυνση της Τροχαίας Αττικής.
Δε θα προσθέσω δικά μου σχόλια. Το κείμενο της επιστολής αναφέρεται σε όλα τα προβλήματα, ενώ οι φωτογραφίες εικονογραφούν το καθημερινό μας χάλι με γλαφυρότητα μεγαλύτερη από την καλύτερη πένα.

Προς

1) τον Δήμαρχο της Αθήνας

2) την Τροχαία Αθηνών

Στις 1-4-2012 πραγματοποιήσαμε περίπατο στην Πλάκα με ξενάγηση στους παρακείμενους αρχαιολογικούς χώρους. Κατά τον περίπατό μας διαπιστώσαμε τα παρακάτω, όπως εμφανίζονται στις συνημμένες φωτογραφίες:

1) τα πεζοδρόμια (όπου υπήρχαν) κατά κανόνα δεν είχαν διαστάσεις σύμφωνες με τη νομοθεσία - ΦΕΚ 18Β/2001 (φωτ. 8, 10, 11, 12, 16, 19, 28)

2) σε κάποιες περιπτώσεις οι διαστάσεις ήταν ανεπαρκείς επειδή οι υπηρεσίες του δήμου προτίμησαν για κερδοσκοπικούς λόγους να διαθέσουν τον χώρο για πληρωμένη στάθμευση αυτοκινήτων (φωτ. 9, 10, 21, 22, 23)

3) στα υπάρχοντα πεζοδρόμια ήταν συχνά σταθμευμένα αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες (φωτ. 17, 19, 24, 28, 29)

4) οι πεζόδρομοι που συναντήσαμε είχαν μετατραπεί, στις περισσότερες περιπτώσεις, σε χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων και μοτοσικλετών (φωτ. 2, 4, 12, 15, 18, 20, 25, 26)

5) ειδικά στην περίπτωση του πεζόδρομου έξω από την είσοδο της Ρωμαϊκής Αγοράς (Μάρκου Αυρηλίου & Διογένους) υπήρχε και διαμπερής κυκλοφορία οχημάτων που κινούνταν με ιδιαίτερη επιθετικότητα (φωτ. 13, 14)

6) ομοίως στην οδό Αδριανού, έξω από την είσοδο της αρχαίας αγοράς , υπήρχε διαμπερής κίνηση μοτοσικλετών και οχήματος με σχήμα τραίνου, παρόλη την πυκνή κίνηση πεζών (φωτ. 1, 5, 27)

7) στον παραπάνω δρόμο (αλλά και σε άλλους - π.χ. φωτ. 7) τα τραπεζοκαθίσματα των παρακείμενων καταστημάτων είχαν καταλάβει αδικαιολόγητα μεγάλο μέρος του πεζόδρομου με αποτέλεσμα να καθίσταται προβληματική η κίνηση των πεζών (φωτ. 5)

8) ο οδηγός των τυφλών που υπάρχει στον δρόμο αυτό ήταν σε πολλά σημεία κατειλημμένος από τα παράνομα τραπεζοκαθίσματα και οχήματα (φωτ. 3, 6)

Έτσι αναγκαζόμασταν να περπατάμε συνεχώς στο οδόστρωμα (ή σε «πεζόδρομους» που χρησιμοποιούνταν σαν οδόστρωμα) ανάμεσα σε αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες. Θα πρέπει επιπλέον να σημειώσουμε ότι κατά τον διάρκειας πλέον των τριών ωρών περίπατο και ξενάγησή μας, δεν συναντήσαμε ούτε ένα τροχονόμο ή υπάλληλο της δημοτικής αστυνομίας. Όπως ήταν φυσικό, η κατάσταση αυτή όχι μόνο υποβάθμισε την εμπειρία του περιπάτου μας, αλλά δημιουργούσε και απειλή για τη σωματική μας ακεραιότητα, ιδιαίτερα των πλέον ευάλωτων (παιδιά, ηλικιωμένοι, άτομα με παροδικές ή μόνιμες αναπηρίες). Είναι προφανές ότι την ίδια εμπειρία αποκομίζουν και οι χιλιάδες ξένοι και ημεδαποί επισκέπτες της πόλης, όπως προφανής είναι και η υποβάθμιση του τουρισμού της περιοχής και της χώρας. Έχουμε επομένως την εμπειρία ενός κράτους που, για να ικανοποιήσει τα άνομα συμφέροντα και επιδιώξεις και το βόλεμα μερικών δεκάδων ή εκατοντάδων ανθρώπων, θυσιάζει την ανταγωνιστικότητα του τουρισμού (και της οικονομίας γενικότερα), βεβηλώνει διατηρητέους και παραδοσιακούς χώρους, και καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα κινητικότητας και σεβασμού της προσωπικότητας και της ζωής χιλιάδων ή εκατομμυρίων άλλων.

Παρακαλούμε να μας πληροφορήσετε για τις ενέργειές σας σχετικά με τα παραπάνω.