Μαμά στο δρόμο Νο 5: Με το καρότσι

Το μωρουδάκι μεγάλωσε και βάρυνε. Άλλωστε έχεις να κουβαλήσεις πολλά πράγματα σήμερα και αποφασίζεις να πάρεις το καρότσι, εκείνο που διάλεξες με πολλή προσοχή στον έβδομο μήνα σου και πλήρωσες πανάκριβα.

Ξέρεις την πόλη, γι αυτό έχεις επιλέξει μεγάλες ρόδες για να μη σκοντάφτει στα ρείθρα και τις λακκούβες, και ν' ανεβοκατεβαίνει εύκολα από το δρόμο στο πεζοδρόμιο.

Αυτό που δεν υπολόγισες, είναι πόσο λίγα πεζοδρόμια χωράνε το καρότσι σου:

Υπάρχουν βέβαια κι εκείνα που θα χωρούσαν ένα καρότσι. Αν ήταν ελεύθερα, φυσικά:

Επιτέλους, ένα πεζοδρόμιο με μπόλικο χώρο. Μπορείς ν' ανέβεις όμως;

 

Τα κατάφερες, ανέβηκες. Σιγά το κατόρθωμα. Δε βλέπεις ότι πρέπει να ξανακατέβεις;

Κι έτσι, για να κάνεις τα ψώνια σου πρέπει να κυκλοφορείς στο δρόμο, με μάτια και στην πλάτη κι όταν ακούσεις κινητήρα να ψάχνεις κενό να χωθείς ανάμεσα στα παρκαρισμένα. 

Αλήθεια, οι εργολάβοι που κατασκευάζουν πεζοδρόμια, οι δήμαρχοι που τα παραγγέλνουν, οι πολεοδόμοι που εγκρίνουν τα σχέδια, οι μαγαζάτορες που τα καταλαμβάνουν και οι οδηγοί που τα κλείνουν παρκάροντας δεν έχουν παιδιά;

Ή δεν ασχολήθηκαν ποτέ με το θέμα γιατί τα παιδιά τα φροντίζει η σύζυγος, η γιαγιά ή η μετανάστρια;

.