Όχι τσάμπα!

Αν θέλεις να μείνεις κάπου για λίγο, πηγαίνεις σε ξενοδοχείο και πληρώνεις με τη βραδιά.

Αν θέλεις να μείνεις για κάμποσο καιρό, καλύτερα να νοικιάσεις διαμέρισμα. Αν μείνεις σ' ένα σπίτι τσάμπα το λένε κατάληψη και σε κυνηγά η αστυνομία.

Αν θέλεις ν' απλώσεις την κορμάρα σου κάπου να ξεκουραστεί χαζεύοντας τριγύρω κάθεσαι σε μια καφετέρια και πληρώνεις τον καφέ τέσσερα ευρώ.

Αν θέλεις να διαφημίσεις τα προϊόντα σου πληρώνεις για τη γιγαντοαφίσσα του δήμαρχου και την τέντα του κυρ-Μανόλη του περιπτερά.

Αν θέλεις να κάνεις προώθηση, πληρώνεις το μαγαζί που θα φιλοξενήσει το σταντ με τα προϊόντα σου. Όσο πιο μεγάλο το σταντ, τόσο πιο πολλά παίρνει το μαγαζί.

Αν θέλεις να κάνεις εκδήλωση κοινωνική γιατί παντρεύεσαι, αρραβωνιάζεις την κόρη σου, βαφτίζεις το παιδί σου ή κάνεις πάρτι για την εταιρεία, πρέπει να πληρώσεις το χώρο με τη βραδιά και πόσα τραπέζια θα κλείσεις.

Ακόμα κι όταν πεθάνεις, πρέπει να πληρώσεις για το χώρο που θα σε θάψουνε,αλλιώς σε ξεθάβουνε πριν προλάβεις να καλο-λιώσεις. Μακάβριο, αλλά αληθινό.

Με λίγα λόγια, ούτε δυο μέτρα τόπος δεν είναι τσάμπα σ' αυτόν τον τόπο.

Τότε γιατί να είναι τσάμπα το παρκάρισμα;

Είναι δυνατόν να έχεις ρόδα που κοστίζει χιλιάδες ευρώ, να δίνεις ένα σωρό λεφτά κάθε χρόνο για βενζίνη, χώρια τα τέλη κυκλοφορίας, ασφάλιστρα, σέρβις κτλ. και για το χώρο που θέλεις ν' αφήσεις το αμάξι σου να μη χαραμίζεις μία;

Τα σκάμε χοντρά για τα μπουζούκια και τις ταβέρνες, πληρώνουμε αδιαμαρτύρητα στα κλαμπ, ξετινάζουμε τις πιστωτικές μας για ρούχα και παπούτσια, αλλά αν δε μας φτάνουν να πληρώσουμε λιμουζίνα, τότε δε μας περισσεύουν ούτε για ταξί.

Όχι, είναι υποχρεωτικό να πάμε παντού με το κάρο, το αμάξι, την κουρσάρα μας και, αντί να το βάλουμε στο πάρκιν (γιατί μας κακοφαίνεται που θα πληρώσουμε πέντε ευρώ) το αφήνουμε φαρδύ-πλατύ στο πλησιέστερο πεζοδρόμιο νιώθοντας πολύ έξυπνοι που κάναμε οικονομία κι είμαστε και μάγκες.

Με λίγα λόγια ψοφάμε για επίδειξη, αλλά μας προδίδει η τσιγγουνιά. Από τη μια κάνουμε τους άνετους και τους ωραίους από την άλλη όμως μας δέρνει η καρμιριά κι ο φραγκοφονισμός.

Και μετά, έτσι, για επιδόρπιο, δηλώνουμε με αυταρέσκεια άξια τέκνα των αρχαίων μας προγόνων.

Αναρωτιέμαι, αυτοί οι πρόγονοι τι γνώμη θα είχαν άραγε για 'μάς;