Ο Στρος-Καν και η ελληνική δικαιοσύνη

Μιλούσα χτες για την υπόθεση του Στρος-Καν.
Μιλούσα γι αυτή την απίστευτη για τα ελληνικά δεδομένα εξέλιξη, αυτός, ο πολύς και μεγάλος, να βρεθεί στη φυλακή έπειτα από την καταγγελία μιας ταπεινής καμαριέρας.
Πιστεύετε ότι θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο εδώ;
Εδώ ένας άσημος αλλά σεσημασμένος βιαστής είναι ακόμα ελεύθερος, έξι χρόνια μετά την αρχική καταγγελία, πώς λοιπόν θα μπορούσε να συλληφθεί ένας διάσημος;

Α, ρε Στρος-Καν, λάθος χώρα διάλεξες για ατασθαλίες.
Εδώ θα μπορούσες να κάνεις ό,τι θέλεις και μετά θα κυκλοφορούσες ελεύθερος κι ωραίος.

Κι αν υποθέσουμε ότι σε συλλάμβαναν θα σ' άφηναν πάλι να κυκλοφορήσεις ελεύθερος, χωρίς φρουρούς και βραχιολάκια, να, σαν τον Ψωμιάδη ας πούμε, με μια πουράκλα στο χέρι, ελεύθερος γιατί έχει υποστεί "ανήκεστον βλάβη".

Ποιός θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η ελληνική δικαιοσύνη είναι τυφλή;
Ποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η ελληνική δικαιοσύνη είναι στην υπηρεσία του πολίτη;
Έχετε μπλέξει ποτέ στα γρανάζια της;

Αν εξυπηρετεί κάποιον η ελληνική δικαιοσύνη, αυτός δεν είναι ο πολίτης.
Ο μέσος, τίμιος, πολίτης είναι άοπλος μπροστά στην οποιαδήποτε αδικία.
Αν κάποιος τον βλάψει δεν έχει δικαίωμα να κηρύξει βεντέτα και να πάρει το αίμα του πίσω - το κράτος απαγορεύει και κολάζει αυστηρά την αυτοδικία.
Το ίδιο το κράτος όμως, δε σπεύδει να υπερασπιστεί τον αδικημένο πολίτη.
Σέρνεται, κωλυσιεργεί, χρονοτριβεί και, κυρίως, κοστίζει πανάκριβα.
Ο πολίτης που θα θελήσει δικαιοσύνη πρέπει να την πληρώσει ξανά και ξανά, με την ελπίδα ότι ίσως, κάποια μέρα, δικαιωθεί.

Νομίζετε πως είναι τυχαίο που κάθε τόσο συναντάς ένα αυτοκίνητο με κολλημένο "γάιδαρο";
Ο πολίτης που θα βρει ένα αυτοκίνητο παρκαρισμένο πάνω στο πεζοδρόμιο, στη διάβαση, στη ράμπα, ξέρει ότι δεν έχει τίποτα να ελπίζει από την ελληνική αστυνομία και ότι θα μπλέξει άσχημα αν προσφύγει στη δικαιοσύνη.
Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε τίμιοι άνθρωποι και δε θα προξενούσαμε ποτέ εκούσια βλάβη σε κανέναν άνθρωπο, ή την περιουσία του.
Τι μένει λοιπόν;
Η μοναδική διέξοδος είναι το ταπεινό αυτοκόλλητο, μια μικρή πράξη αντίδρασης, μια ηθελημένη, έστω και χιουμοριστική, εξύβριση του ασυνείδητου οδηγού.

Κι ακόμα, μια ένδειξη της αγανάκτησης των πολιτών μπροστά στην ανυπαρξία του ελληνικού κράτους δικαίου.
.