Ε λοιπόν, ήξερα πως το ελληνικό κράτος αγνοεί ότι υπάρχουν πεζοί σ' αυτή τη χώρα.
Ξέρω ότι η αστυνομία έρχεται για ένα παρκαρισμένο που κλείνει το λεωφορείο στη στροφή, αλλά δεν έρχεται για ένα παρκαρισμένο που κλείνει τη διάβαση ή πιάνει όλο το πεζοδρόμιο.
Ξέρω πως εκτός από μια
λαμπρή εξαίρεση, η ελληνική δικαιοσύνη ταλαιπωρεί τους πεζούς που θα διεκδικήσουν τα αυτονόητα.
Νόμιζα πως όλα αυτά ήταν αμέλεια, αδιαφορία.
Αυτό που δεν είχα μάθει είναι ότι από το Φλεβάρη η ευθύνη του πεζού είναι πλέον νόμος. Ο Άρειος Πάγος αποφάνθηκε ότι έφταιγε η πεζή που τη χτύπησε μηχανάκι το οποίο οδηγούσε νεαρός χωρίς δίπλωμα και άδεια, τρέχοντας μέσα στην πόλη πάνω από το όριο ταχύτητας.
Διαβάστε και απολαύστε:
Συνυπαίτιος και ο πεζός σε περίπτωση τροχαίου...
...ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ο πεζός που διασχίζει το δρόμο εκτός διαβάσεως, είναι συνυπαίτιος σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος σύμφωνα με σχετική απόφαση του Αρείου Πάγου.
Η απόφαση αυτή ελήφθη αναγνωρίζοντας την συνυπαιτιότητα σε ένα τροχαίο μίας 83χρονης πεζής η οποία τραυματίστηκε από ένα μοτοποδήλατο ενώ επιχείρησε να διασχίσει κάθετα και εκτός διάβασης οδικό άξονα. Συγκεκριμένα η ευθύνη του οδηγού ανέρχεται στο 70% και η ευθύνη της πεζής, η οποία και τελικά... απεβίωσε, ανέρχεται στο 30%. Αυτό συνέβη σε δρόμο της Αλεξανδρούπολης το Μάιο του 2003.
Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση το ατύχημα οφείλεται σε υπαιτιότητα του οδηγού «ο οποίος από αμέλειά του, δηλαδή από έλλειψη της προσοχής την οποία όφειλε και μπορούσε να καταβάλει στη συγκεκριμένη περίπτωση, στερούμενος της απαιτούμενης άδειας ικανότητας οδηγήσεως, δεν οδηγούσε με διαρκώς τεταμένη την προσοχή του, ούτε ασκούσε τον απαραίτητο έλεγχο και εποπτεία στο όχημά του, ώστε να είναι ικανός ανά πάσα στιγμή να εκτελέσει τους κατάλληλους χειρισμούς προς αποφυγή οποιοδήποτε δυναμένου να προβλεφθεί ορατού εμποδίου και δεν ρύθμισε την ταχύτητα του οχήματός του, ανάλογα με τις συνθήκες (νύκτα, σταθμευμένα αυτοκίνητα, πυκνή κυκλοφορία οχημάτων), αλλά κινούνταν σε κατοικημένη περιοχή με ταχύτητα που υπερέβαινε το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας (50 χιλ/ ώρα), με αποτέλεσμα λόγω της απειρίας του στην οδήγηση να εκτιμήσει εσφαλμένα τις συνθήκες, να μην αντιληφθεί έγκαιρα την πεζή, η οποία κινούνταν αργά λόγω της ηλικίας της και να αντιδράσει με καθυστέρηση, ενεργώντας δε με τον προαναφερόμενο τρόπο παραβίασε τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας».
Με λίγα λόγια, φταίει το θύμα, όχι ο φονιάς.
Πώς τολμάτε κυρία μου να κυκλοφορείτε όταν είστε 83 ετών;
Με ποιο δικαίωμα; Γιατί δεν κάθεστε στο σπίτι σας αντί να μπλέκεστε στις ρόδες του κάθε οδηγού;
Τι σημαίνει δηλαδή ότι βρίσκεστε σε πόλη;
Νομίζετε δηλαδή ότι επειδή ζούμε σε πόλεις μάθαμε να φερόμαστε πολιτισμένα;
Να σεβόμαστε τους κανόνες και το διπλανό μας;
Σιγά...
Γιατί δηλαδή να μη μπορεί ένας οδηγός να τρέξει λίγο παραπάνω;
Τι σημασία έχουν όλα αυτά τα ανόητα όρια ταχύτητας;
Δεν ξέρετε ότι οι πινακίδες είναι μόνο για να κολλούν επάνω τους αυτοκόλλητα οι οπαδοί των ομάδων;
Και μη νομίζετε ότι επειδή σας είδαν οι άλλοι οδηγοί, θα σας δει κι ο νεαρός μας.
Όχι βέβαια, γιατί είπαμε, είναι νεαρός κι απασχολημένος να κοιτάζει τις νεότερες εκπροσώπους του φύλου σας.
Αλλά δε φταίει αυτός.
Φταίτε εσείς, που πηγαίνατε με ταχύτητα λίγο μεγαλύτερη από το μηδέν, δηλαδή όχι πολύ πιο γρήγορα από ότι η διπλανή κολώνα της ΔΕΗ.
Αυτό που έπρεπε να κάνετε ήταν ένα γρήγορο σπριντ, έτσι ώστε να βρεθείτε στο απέναντι πεζοδρόμιο με την ταχύτητα του Κεντέρη όταν πήρε το μετάλλιο φουλ στα αναβολικά.
Εννιά στις δέκα πετυχαίνει.
Αν δεν πετύχει τη βάψατε, γιατί στο δικαστήριο θα πουν ότι τρέχατε τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβε να σας δει και ν' αντιδράσει.
Με λίγα λόγια, αν πηγαίνετε αργά, φταίτε γιατί είστε πολύ αργοκίνητη για ν' αντιδράσετε εσείς, αν πηγαίνετε γρήγορα φταίτε γιατί δεν προλαβαίνει ν' αντιδράσει αυτός.
Έπρεπε λοιπόν να περάσετε από τη διάβαση, κανονικά και με το νόμο.
Είναι βέβαιο πως -όπως όλοι οι έλληνες οδηγοί- μόλις ο νεαρός σας έβλεπε να ξεκινάτε να διασχίσετε τη διαγράμμιση, θα κοκκάλωνε αμέσως μπροστά σας, περιμένοντας υπομονετικά ώσπου, σιγά-σιγά, να περάσετε απέναντι.
Έτσι πρέπει να περνούν οι πεζοί - δεν το ξέρετε ότι μόνο έτσι είναι ασφαλείς;
Γι αυτό άλλωστε και η ασφαλιστικές εταιρείες, βασιζόμενες στην συνετή απόφαση της ελληνικής δικαιοσύνης, θα αρνούνται στο εξής να καταβάλλουν αποζημιώσεις στους πεζούς που χτυπήθηκαν από οχήματα, αλλ' αντίθετα θα απαιτούν από τις οικογένειες των θυμάτων αποζημίωση για τις φθορές στον προφυλακτήρα του οχήματος και για την ψυχική οδύνη του οδηγού.
Και μην τολμήσετε ν' αναφέρετε στο δικαστήριο δικαιολογίες του τύπου "Δεν πέρασα από τη διάβαση γιατί υπήρχαν εμπόδια / λάσπες / παρκαρισμένα αυτοκίνητα / κάδοι σκουπιδιών / κτλ" ή άλλους αστήρικτους ισχυρισμούς όπως "Δεν υπάρχει διάβαση για πεντακόσια μέτρα / κανείς δε σταματά στη διάβαση / δεν υπάρχει πουθενά διαγράμμιση στη γειτονιά μου."
Εάν, υποθέστω, συνέβαινε κάτι από αυτά (το οποίο αποκλείεται, γιατί απλούστατα, τέτοια πράγματα δε γίνονται σε μια ευνομούμενη χώρα), σε μια τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να απευθυνθείτε στην ελληνική δικαιοσύνη καταθέτοντας αγωγή κατά του υπεύθυνου, δηλαδή ενάντια στον οδηγό που έκλεισε τη διάβαση, ή στο δήμο, ο οποίος αμέλησε να ενημερώσει τους υπαλλήλους του για τη σωστή τοποθέτηση των κάδων και την τακτική βαφή των διαγραμμίσεων στους δρόμους.
Είναι πιθανόν ότι σε καμιά δεκαριά χρόνια η υπόθεσή σας θα φτάσει στο δικαστή. Έπειτα, θα αναβληθεί καμιά δεκαριά φορές και, όταν τελικά εκδικαστεί, ίσως και να δικαιωθείτε. Το δικαστήριο θα σας επιδικάσει αποζημίωση ενός ευρώ, την οποία φυσικά ο εναγόμενος θα αρνηθεί να καταβάλλει και θα πρέπει πάλι εσείς να τρέξετε με νέες αγωγές για να τον υποχρεώσετε να το πράξει.
Συγνώμη, ξέχασα, θα τρέξουν τα εγγόνια σας.
Όσο για φυλάκιση, αυτά να τα ξεχάσετε. Δεν ξέρετε ότι οι φυλακές είναι γεμάτες;
Γι αυτό, αν κάποιος οδηγός ήταν τόσο επικίνδυνος που είναι αδύνατο να γλιτώσει τη φυλάκιση, οι δικαστές την επιδικάζουν, αλλά ποτέ δεν ξεχνούν να τη συνοδεύσουν με αναστολή, για να μην επιβαρύνουν το σωφρονιστικό σύστημα.
Και μην τολμήσετε να ελπίζετε σε αφαίρεση διπλώματος.
Μα πώς θα πάει ο άνθρωπος στο σπίτι του;
Δεν ξέρετε ότι ότι χωρίς αυτοκίνητο είναι αδύνατον να κινηθείς;
Τώρα φυσικά το μάθατε, σας το απέδειξε ο νεαρός με το μηχανάκι.
Γι αυτό κυρία μου, στην επόμενη ζωή, φροντίστε να ενσαρκωθείτε σε τροχοφόρο και μάλιστα τεθωρακισμένο.
Είναι η μόνη λύση.
(Τα ειλικρινή μου συλληπητήρια στους συγγενείς της άνγωστης κυρίας. Ελπίζω να με συγχωρήσουν για το σαρκαστικό τόνο του άρθρου.
Δεν οφείλεται σε έλλειψη σεβασμού προς την κυρία, που θα μπορούσε να είνα γιαγιά μου.
Το αντίθετο: είμαι εξοργισμένη με την έλλειψη σεβασμού της ελληνικής δικαιοσύνης προς τη ζωή της και κάθε ανθρώπινη ζωή.
Και όχι, δεν πιστεύω ότι η φυλακή μπορεί να διορθώσει οτιδήποτε. Πιστεύω όμως ότι είναι απαραίτητο κάποιο είδος τιμωρίας για να αποθαρρύνονται παρόμοιες συμπεριφορές.
Όταν η ατιμωρησία γίνεται κανόνας, θα υπάρχουν πάντα ασυνείδητοι που θα βασίζονται σ' αυτή. Οι καλύτεροι άνθρωποι δεν χρειάζονται το φόβο μιας τιμωρίας για να πράξουν το σωστό. Οι χειρότεροι όμως, τον έχουν ανάγκη για να μη γίνουν καταστροφικοί για τους συνανθρώπους τους. Όσο η ατιμωρησία βασιλεύει, τόσο φαινόμενα σαν κι αυτό θα επαναλαμβάνονται και θα θρηνούμε αδικοχαμένες ζωές.)
_____________
Ενημέρωση: ο σύνδεσμος που παραπέμπει στην αρχική πηγή δε λειτουργεί πια. Μπορείτε να διαβάσετε για την απόφαση εδώ: http://www.ethemis.gr/ap-13602010-sinipetiotita-pezou-se-trocheo-efoson-diaschizi-dromo-ektos-diavasis-2/
