Σελίδες

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Διαφημίσεις για την οδική ασφάλεια

Στην προηγούμενη ανάρτησή μου ανέφερα την TAC ή αλλιώς Transport Accident Commission (Επιτροπή Τροχαίων Ατυχημάτων) που έχει έδρα της τη μακρινή Αυστραλία.Φαίνεται πως εκεί οι άνθρωποι παίρνουν πολύ σοβαρά το θέμα της οδικής ασφάλειας.
Για απόδειξη, ορίστε ένα από τα διαφημιστικά της:


Το σλόγκαν που πέφτει στο τέλος λέει:

Αν πίνεις και μετά οδηγείς,
είσαι εντελώς ηλίθιος!

Οι άνθρωποι δε μασάνε τα λόγια τους.

Αγαπητέ κύριε Υπουργέ Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, μήπως θα μπορούσατε παρακαλώ να έρθετε σε επαφή με την Αυστραλιανή κυβέρνηση για τη χρήση των διαφημίσεών τους;
Πιστεύω πως θα τις παραχωρούσαν ευχαρίστως, αλλά αν δεν το κάνουν, μπορούμε κάλλιστα να γυρίσουμε δικές μας διαφημίσεις στο ίδιο πνεύμα.
Διαφημίσεις που θα ξεγυμνώνουν τις μαγκιές και τις εξυπνάδες του νεοέλληνα οδηγού και θα τις κατονομάζουν γι αυτό που πραγματικά είναι.
Βάλτε τες σε κάθε διαφημιστικό διάλειμμα, σε κάθε κανάλι.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα μυαλά, αλλά κανείς δε θέλει να φαίνεται ηλίθιος. Πολλοί μαθαίνουν να φέρονται σωστά για τη γνώμη των άλλων.
Γι αυτό μην αργείτε, παρακαλώ, κινδυνεύουν ζωές.

Αυτό βέβαια, αν σας ενδιαφέρουν οι ανθρώπινες ζωές.
Οι ζωές των πολιτών σας, των ψηφοφόρων σας.
Γιατί μέχρι σήμερα δεν είχαμε καμία τέτοια ένδειξη.

Πέρα από αυτό, για να γίνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα, θα χρειαζόταν και λίγη φαντασία από τους υπουργούς και υφυπουργούς μας.
Λίγη πρωτοβουλία για να γίνει κάτι περισσότερο από τη διεκπεραίωση των απλών και συνηθισμένων λειτουργιών ενός υπουργείου.
Λίγη τόλμη για κάτι διαφορετικό εκτός από την υπογραφή των συνηθισμένων εγγράφων και μνημονίων.
Λίγη θέληση να κάνουν κάτι διαφορετικό από το ν' ακολουθούν τη "γραμμή".
Μια κάποια επιθυμία ν' αφήσουν πίσω τους κάτι περισσότερο από πλακέτες "Εγκαινιάστηκε από τον Υπουργό τάδε".
Λίγο, έστω, φιλότιμο, βρε αδερφέ.

Φαίνεται όμως πως ενδιαφέρον για τους άλλους, φαντασία, τόλμη και φιλότιμο είναι ιδιότητες που σπανίζουν στην κορυφή της εθνικής πυραμίδας.

Τόσο το χειρότερο για τους πολίτες που τους ψηφίζουν και τους ανέχονται, παραβλέποντας την κατάσταση τόσα χρόνια.

Μήπως είναι καιρός να πάψουμε να σηκώνουμε τους ώμους;


Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Καλοκαίρι και οδική ασφάλεια

Ήρθε το καλοκαίρι.
Το θερμόμετρο έπιασε τους τριάντα κι όλοι σκέφτονται ταξίδια, διακοπές, μπάνια και παραλίες.
Δηλαδή αυτοκίνητο.
Αν έχετε γερά νεύρα, δείτε την παρακάτω παρακάτω διαφήμηση της Επιτροπής Τροχαίων Ατυχημάτων (Transport Αccident Commission)  από τη μακρινή Αυστραλία.

Αυτό και όλα τα διαφημιστικά της Επιτροπής θα έπρεπε να προβάλλονται καθημερινά στην Ελληνική Τηλεόραση.
Σας προειδοποιώ: οι εικόνες είναι πολύ δυνατές και συνοδεύονται από την υποβλητική μουσική των REM.


Να είστε όλοι καλά και να ταξιδεύετε με ασφάλεια.

Καλό καλοκαίρι.
.

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Καθαρίζουμε το Φάληρο!

Αναδημοσιεύω αυτό από τους Αthenistas:



Κυριακή 19 Ιουνίου, 10 το πρωί


Επιστρέφουμε στο Φάληρο και αυτή τη φορά όχι μόνοι. Μαζί και η ομάδα δράσης Πειραιωτών Pire-A-ctive καθώς και οι εθελοντές δύτες «Υδροναύτες» που θα βουτήξουν να καθαρίσουν το βυθό.

Πιο αποφασισμένοι, πιο εξοπλισμένοι και απαιτώντας από τον Δήμο Πειραιά να λάβει επιτέλους τέλος η κατάσταση εγκατάλειψης της παραλίας του ΣΕΦ.

Τι φέρνεις:

Γάντια και σακούλες, κι όσοι έχετε εύκαιρες τσουγκράνες!

Πρόσβαση:

ΗΣΑΠ Φάληρο, περνάτε την γέφυρα, ιδού ο χάρτης με την διαδρομή, επίσης υπάρχει ο τερματικός σταθμός του τραμ και το μεγάλο πάρκιγνκ του Σταδίου

Σας περιμένουμε



Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Ανάπηρη πόλη

Το βίντεο που ακολουθεί είναι από "Το κουτί της Πανδώρας"

Ασχολείται κυρίως με τα προβλήματα των αναπήρων στις πόλεις μας, αλλά μας αφορά όλους.

Αξίζει να το δείτε.

http://www.koutipandoras.gr/?p=6692

Ανάπηρη πόλη from Kouti Pandoras on Vimeo.






Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

Στο "Πράσινο Ποντίκι"

Η ανάρτηση που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο "Πράσινο Ποντίκι", τεύχος Ιουνίου 2011.
Για να το διαβάσετε, κάντε κλικ εδώ κι άλλο ένα κλικ στο κουμπί "ξεφυλλίστε το". Θα βρείτε τη δημοσίευση της "Μαμάς" στη σελ. 32.


ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΧΩΡΙΟ
Είμαστε όλοι επαρχιώτες. Μπορεί να γεννηθήκαμε σε πόλεις, οι ρίζες μας όμως είναι ακόμα βαθιά ριζωμένες στα στενά δρομάκια κάποιου ελληνικού χωριού. Ακόμα κι η Αθήνα, δεν ήταν παρά μια μικρή επαρχιακή πόλη που ξαφνικά βρέθηκε πρωτεύουσα κράτους. Οι κάτοικοί της, νέοι και παλιότεροι, δεν είχαν ιδέα από λεωφόρους μεγαλουπόλεων γεμάτες με άμαξες, ούτε από πεζοδρόμια. Μπορεί να ντύθηκαν ευρωπαϊκά, δεν έπαψαν όμως να περπατούν στη μέση του δρόμου, όπως στα χωριά τους, όταν παραμέριζαν μόνο για να περάσει το μουλάρι του αγωγιάτη. Ακόμα κι οι πολεοδόμοι του νέου κράτους δεν ήταν πιο φωτισμένοι από το μέσο κάτοικο. Σχεδίασαν γειτονιές με στενά σοκάκια και πεζοδρόμια που μοιάζουν με κατώφλια.





ΣΠΙΘΑΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΓΗ
Έπειτα, οι μονοκατοικίες έγιναν πολυκατοικίες, αλλά τα πεζοδρόμια έμειναν εξίσου στενά κι αδιάβατα, γεμάτα σκαλοπάτια και άλλα εμπόδια. Οι κάτοικοι ποτέ δεν τα αγάπησαν, αλλά συνέχισαν να πηγαίνουν από το δρόμο, όπως πάντα. Τώρα όμως εκεί κυκλοφορούσε ένας νέος παράγοντας – το αυτοκίνητο. Ποιος μπορούσε να φανταστεί ότι κάθε νοικοκυριό θ’ αποκτούσε αμάξι; Ποιος είχε προβλέψει ελεύθερους χώρους; Πολύ σύντομα οι δρόμοι γέμισαν από οχήματα και τα πεζοδρόμια ζώστηκαν με παρκαρισμένα αμάξια και δίκυκλα. Σταδιακά, καθώς τα οχήματα γίνονταν όλο και περισσότερα, οι δρόμοι στένεψαν και, κάτω από τις ρόδες τους, εξαφανίστηκαν διαβάσεις, πλατείες και πεζοδρόμια.



ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ
Με εξαίρεση τους κεντρικότερους δρόμους ακόμα και οι μικρότερες αποστάσεις, γίνονται άθλος. Από το σπίτι ως τη στάση, το φούρνο, το πάρκινγκ, ο πεζός θα ανεβοκατέβει σκαλιά, θα παρακάμψει κολώνες, θα γλιστρήσει σε ράμπες. Πρέπει να ψάξει για δίοδο ανάμεσα στα εμπόδια, να περάσει τη διάβαση με το πλάι, να γυρίσει πίσω όταν δεν βρίσκει πέρασμα. Θα περπατήσει στην άσφαλτο το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής, σταματώντας για να χωθεί ανάμεσα στα παρκαρισμένα, κάθε φορά που πλησιάζει ένα αυτοκίνητο. Για άτομα με προβλήματα κινητικότητας, με αναπηρικό ή, έστω, παιδικό καροτσάκι, το να πάνε από το πεζοδρόμιο είναι πρακτικώς αδύνατο. Θ’ αναγκαστούν να κάνουν το μεγαλύτερο μέρος της απόστασης στο δρόμο.




Ο ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΠΕΖΟΣ
Οι σύγχρονοι έλληνες περπατούν στο δρόμο, όπως οι γονείς και οι παππούδες τους, τόσο εξοικειωμένοι με την κατάσταση που δε φαίνεται να συνειδητοποιούν ότι υπάρχει πρόβλημα. Κι όμως – ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετώπιζαν οι πρόγονοί μας ήταν ένα φορτωμένο τετράποδο, ενώ εμείς απειλούμαστε από οχήματα που ζυγίζουν τόνους. Κάθε χρόνο οι πεζοί πληρώνουν βαρύ τίμημα αίματος στην άσφαλτο, γιατί μοιράζονται τον ίδιο χώρο με τα τροχοφόρα. Η μόνη λύση είναι ο πλήρης διαχωρισμός των πεζών από τα οχήματα, σε δικό τους χώρο, κατάλληλο και σεβαστό. Ο πεζός είναι εντελώς ανυπεράσπιστος μπροστά σε ένα κινούμενο όχημα και, όσο αναγκαζόμαστε να βαδίζουμε μέσα στην κίνηση, θα κινδυνεύουμε όλοι, και περισσότερο τα παιδιά μας.

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Φταίνε οι πεζοί!

Ε λοιπόν, ήξερα πως το ελληνικό κράτος αγνοεί ότι υπάρχουν πεζοί σ' αυτή τη χώρα.
Ξέρω ότι η αστυνομία έρχεται για ένα παρκαρισμένο που κλείνει το λεωφορείο στη στροφή, αλλά δεν έρχεται για ένα παρκαρισμένο που κλείνει τη διάβαση ή πιάνει όλο το πεζοδρόμιο.
Ξέρω πως εκτός από μια λαμπρή εξαίρεση, η ελληνική δικαιοσύνη ταλαιπωρεί τους πεζούς που θα διεκδικήσουν τα αυτονόητα.
Νόμιζα πως όλα αυτά ήταν αμέλεια, αδιαφορία.
Αυτό που δεν είχα μάθει είναι ότι από το Φλεβάρη η ευθύνη του πεζού είναι πλέον νόμος. Ο Άρειος Πάγος αποφάνθηκε ότι έφταιγε η πεζή που τη χτύπησε μηχανάκι το οποίο οδηγούσε νεαρός χωρίς δίπλωμα και άδεια, τρέχοντας μέσα στην πόλη πάνω από το όριο ταχύτητας.

Διαβάστε και απολαύστε:

Συνυπαίτιος και ο πεζός σε περίπτωση τροχαίου...
...ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Ο πεζός που διασχίζει το δρόμο εκτός διαβάσεως, είναι συνυπαίτιος σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος σύμφωνα με σχετική απόφαση του Αρείου Πάγου.

Η απόφαση αυτή ελήφθη αναγνωρίζοντας την συνυπαιτιότητα σε ένα τροχαίο μίας 83χρονης πεζής η οποία τραυματίστηκε από ένα μοτοποδήλατο ενώ επιχείρησε να διασχίσει κάθετα και εκτός διάβασης οδικό άξονα. Συγκεκριμένα η ευθύνη του οδηγού ανέρχεται στο 70% και η ευθύνη της πεζής, η οποία και τελικά... απεβίωσε, ανέρχεται στο 30%. Αυτό συνέβη σε δρόμο της Αλεξανδρούπολης το Μάιο του 2003.

Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση το ατύχημα οφείλεται σε υπαιτιότητα του οδηγού «ο οποίος από αμέλειά του, δηλαδή από έλλειψη της προσοχής την οποία όφειλε και μπορούσε να καταβάλει στη συγκεκριμένη περίπτωση, στερούμενος της απαιτούμενης άδειας ικανότητας οδηγήσεως, δεν οδηγούσε με διαρκώς τεταμένη την προσοχή του, ούτε ασκούσε τον απαραίτητο έλεγχο και εποπτεία στο όχημά του, ώστε να είναι ικανός ανά πάσα στιγμή να εκτελέσει τους κατάλληλους χειρισμούς προς αποφυγή οποιοδήποτε δυναμένου να προβλεφθεί ορατού εμποδίου και δεν ρύθμισε την ταχύτητα του οχήματός του, ανάλογα με τις συνθήκες (νύκτα, σταθμευμένα αυτοκίνητα, πυκνή κυκλοφορία οχημάτων), αλλά κινούνταν σε κατοικημένη περιοχή με ταχύτητα που υπερέβαινε το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας (50 χιλ/ ώρα), με αποτέλεσμα λόγω της απειρίας του στην οδήγηση να εκτιμήσει εσφαλμένα τις συνθήκες, να μην αντιληφθεί έγκαιρα την πεζή, η οποία κινούνταν αργά λόγω της ηλικίας της και να αντιδράσει με καθυστέρηση, ενεργώντας δε με τον προαναφερόμενο τρόπο παραβίασε τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας».

Με λίγα λόγια, φταίει το θύμα, όχι ο φονιάς.

Πώς τολμάτε κυρία μου να κυκλοφορείτε όταν είστε 83 ετών;
Με ποιο δικαίωμα; Γιατί δεν κάθεστε στο σπίτι σας αντί να μπλέκεστε στις ρόδες του κάθε οδηγού;
Τι σημαίνει δηλαδή ότι βρίσκεστε σε πόλη;
Νομίζετε δηλαδή ότι επειδή ζούμε σε πόλεις μάθαμε να φερόμαστε πολιτισμένα;
Να σεβόμαστε τους κανόνες και το διπλανό μας;
Σιγά...
Γιατί δηλαδή να μη μπορεί ένας οδηγός να τρέξει λίγο παραπάνω;
Τι σημασία έχουν όλα αυτά τα ανόητα όρια ταχύτητας;
Δεν ξέρετε ότι οι πινακίδες είναι μόνο για να κολλούν επάνω τους αυτοκόλλητα οι οπαδοί των ομάδων;


Και μη νομίζετε ότι επειδή σας είδαν οι άλλοι οδηγοί, θα σας δει κι ο νεαρός μας.
Όχι βέβαια, γιατί είπαμε, είναι νεαρός κι απασχολημένος να κοιτάζει τις νεότερες εκπροσώπους του φύλου σας.
Αλλά δε φταίει αυτός.
Φταίτε εσείς, που πηγαίνατε με ταχύτητα λίγο μεγαλύτερη από το μηδέν, δηλαδή όχι πολύ πιο γρήγορα από ότι η διπλανή κολώνα της ΔΕΗ.

Αυτό που έπρεπε να κάνετε ήταν ένα γρήγορο σπριντ, έτσι ώστε να βρεθείτε στο απέναντι πεζοδρόμιο με την ταχύτητα του Κεντέρη όταν πήρε το μετάλλιο φουλ στα αναβολικά.
Εννιά στις δέκα πετυχαίνει.
Αν δεν πετύχει τη βάψατε, γιατί στο δικαστήριο θα πουν ότι τρέχατε τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβε να σας δει και ν' αντιδράσει.

Με λίγα λόγια, αν πηγαίνετε αργά, φταίτε γιατί είστε πολύ αργοκίνητη για ν' αντιδράσετε εσείς, αν πηγαίνετε γρήγορα φταίτε γιατί δεν προλαβαίνει ν' αντιδράσει αυτός.

Έπρεπε λοιπόν να περάσετε από τη διάβαση, κανονικά και με το νόμο.
Είναι βέβαιο πως -όπως όλοι οι έλληνες οδηγοί- μόλις ο νεαρός σας έβλεπε να ξεκινάτε να διασχίσετε τη διαγράμμιση, θα κοκκάλωνε αμέσως μπροστά σας, περιμένοντας υπομονετικά ώσπου, σιγά-σιγά, να περάσετε απέναντι.
Έτσι πρέπει να περνούν οι πεζοί - δεν το ξέρετε ότι μόνο έτσι είναι ασφαλείς;

Γι αυτό άλλωστε και η ασφαλιστικές εταιρείες, βασιζόμενες στην συνετή απόφαση της ελληνικής δικαιοσύνης, θα αρνούνται στο εξής να καταβάλλουν αποζημιώσεις στους πεζούς που χτυπήθηκαν από οχήματα, αλλ' αντίθετα θα απαιτούν από τις οικογένειες των θυμάτων αποζημίωση για τις φθορές στον προφυλακτήρα του οχήματος και για την ψυχική οδύνη του οδηγού.

Και μην τολμήσετε ν' αναφέρετε στο δικαστήριο δικαιολογίες του τύπου "Δεν πέρασα από τη διάβαση γιατί υπήρχαν εμπόδια / λάσπες / παρκαρισμένα αυτοκίνητα / κάδοι σκουπιδιών / κτλ" ή άλλους αστήρικτους ισχυρισμούς όπως "Δεν υπάρχει διάβαση για πεντακόσια μέτρα / κανείς δε σταματά στη διάβαση / δεν υπάρχει πουθενά διαγράμμιση στη γειτονιά μου."

Εάν, υποθέστω, συνέβαινε κάτι από αυτά (το οποίο αποκλείεται, γιατί απλούστατα, τέτοια πράγματα δε γίνονται σε μια ευνομούμενη χώρα), σε μια τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να απευθυνθείτε στην ελληνική δικαιοσύνη καταθέτοντας αγωγή κατά του υπεύθυνου, δηλαδή ενάντια στον οδηγό που έκλεισε τη διάβαση, ή στο δήμο, ο οποίος αμέλησε να ενημερώσει τους υπαλλήλους του για τη σωστή τοποθέτηση των κάδων και την τακτική βαφή των διαγραμμίσεων στους δρόμους.

Είναι πιθανόν ότι σε καμιά δεκαριά χρόνια η υπόθεσή σας θα φτάσει στο δικαστή. Έπειτα, θα αναβληθεί καμιά δεκαριά φορές και, όταν τελικά εκδικαστεί, ίσως και να δικαιωθείτε. Το δικαστήριο θα σας επιδικάσει αποζημίωση ενός ευρώ, την οποία φυσικά ο εναγόμενος θα αρνηθεί να καταβάλλει και θα πρέπει πάλι εσείς να τρέξετε με νέες αγωγές για να τον υποχρεώσετε να το πράξει.

Συγνώμη, ξέχασα, θα τρέξουν τα εγγόνια σας.

Όσο για φυλάκιση, αυτά να τα ξεχάσετε.  Δεν ξέρετε ότι οι φυλακές είναι γεμάτες;
Γι αυτό, αν κάποιος οδηγός ήταν τόσο επικίνδυνος που είναι αδύνατο να γλιτώσει τη φυλάκιση, οι δικαστές την επιδικάζουν, αλλά ποτέ δεν ξεχνούν να τη συνοδεύσουν με αναστολή, για να μην επιβαρύνουν το σωφρονιστικό σύστημα.

Και μην τολμήσετε να ελπίζετε σε αφαίρεση διπλώματος.
Μα πώς θα πάει ο άνθρωπος στο σπίτι του;
Δεν ξέρετε ότι ότι χωρίς αυτοκίνητο είναι αδύνατον να κινηθείς;

Τώρα φυσικά το μάθατε, σας το απέδειξε ο νεαρός με το μηχανάκι.

Γι αυτό κυρία μου, στην επόμενη ζωή, φροντίστε να ενσαρκωθείτε σε τροχοφόρο και μάλιστα τεθωρακισμένο.
Είναι η μόνη λύση.



(Τα ειλικρινή μου συλληπητήρια στους συγγενείς της άνγωστης κυρίας. Ελπίζω να με συγχωρήσουν για το σαρκαστικό τόνο του άρθρου.
Δεν οφείλεται σε έλλειψη σεβασμού προς την κυρία, που θα μπορούσε να είνα γιαγιά μου.
Το αντίθετο: είμαι εξοργισμένη με την έλλειψη σεβασμού της ελληνικής δικαιοσύνης προς τη ζωή της και κάθε ανθρώπινη ζωή.

Και όχι, δεν πιστεύω ότι η φυλακή μπορεί να διορθώσει οτιδήποτε. Πιστεύω όμως ότι είναι απαραίτητο κάποιο είδος τιμωρίας για να αποθαρρύνονται παρόμοιες συμπεριφορές.
Όταν η ατιμωρησία γίνεται κανόνας, θα υπάρχουν πάντα ασυνείδητοι που θα βασίζονται σ' αυτή. Οι καλύτεροι άνθρωποι δεν χρειάζονται το φόβο μιας τιμωρίας για να πράξουν το σωστό. Οι χειρότεροι όμως, τον έχουν ανάγκη για να μη γίνουν καταστροφικοί για τους συνανθρώπους τους. Όσο η ατιμωρησία βασιλεύει, τόσο φαινόμενα σαν κι αυτό θα επαναλαμβάνονται και θα θρηνούμε αδικοχαμένες ζωές.)

_____________
Ενημέρωση: ο σύνδεσμος που παραπέμπει στην αρχική πηγή δε λειτουργεί πια. Μπορείτε να διαβάσετε για την απόφαση εδώ: http://www.ethemis.gr/ap-13602010-sinipetiotita-pezou-se-trocheo-efoson-diaschizi-dromo-ektos-diavasis-2/