Πεζοδρόμιο μηδέν εκατοστών!

Σε μια συνηθισμένη γειτονιά με τα πεζοδρόμια των πενήντα εκατοστών γεμάτα νεραντζιές και σκαλοπάτια παλιών σπιτιών, βλέπω ξαφνικά μια νεότατη οικοδομή φυτεμένη κατευθείαν πάνω στην άσφαλτο.

Πεζοδρόμιο μηδέν, ούτε γι αστείο.
Μάλιστα, ο φίλτατος μηχανικός, αρχιτέκτων ή εργολάβος, φρόντισε να επεκτείνει την οικοδομή λίγο πιο πέρα από το προϋπάρχον πεζοδρόμιο, "τρώγοντας" και μια λωρίδα δρόμου.

Πόρτα και πυλωτή ανοίγουν κατευθείαν στο δρόμο.

 

 

 

Χώρος για πεζούς, δέντρα και κάδο σκουπιδιών πουθενά!

Γιατί άλλωστε; Είναι γνωστό πως οι καθώς πρέπει πολίτες περπατούν μόνο ως το γκαράζ, για να μπουν στη γυαλιστερή τους αμαξάρα. Κατ' εξαίρεση χρησιμοποιούν πότε-πότε το διάδρομο του γυμναστηρίου.

Το βάδισμα είναι για τους συνταξιούχους και όσους μοιράζουν φυλλάδια. Σιγά τώρα μη φτιάξουμε πεζοδρόμιο για χάρη τους.

Όσο για τον κάδο των σκουπιδιών, μπορούν να τον φιλοξενήσουν οι γείτονες. Είναι το λιγότερο που μπορούν να κάνουν για να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους για ένα τέτοιο κτίριο που ομορφαίνει τη γειτονιά.

Ούτε για τα δέντρα χρειάζεται ν' ανησυχείτε, οι άνθρωποι θα φτιάξουν πράσινη ταράτσα που είναι πολύ "trendy", για λίγες νερατζιές θα σκοτιστούμε τώρα;


Η αφελής ερώτηση της "Μαμάς στο Δρόμο" είναι η εξής: η πολεοδομία κοιμόταν;