Η χτεσινή πορεία

Για άλλη μια φορά κατεβήκαμε στους δρόμους για να διεκδικήσουμε το χώρο που δικαιωματικά μας ανήκει – χώρους στους οποίους οι πεζοί θα μπορούν να κινούνται με άνεση και ασφάλεια.

Στην προσυγκέντρωση μπροστά από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, μερικοί από τους διοργανωτές της πορείας από το Σύλλογο ΠEZH, ψήνονται κάτω από το δυνατό ήλιο.

Οι υπόλοιποι βρήκαμε καταφύγιο στη σκιά, περιμένοντας ν’ αρχίσει η πορεία.

Μαζί μας και μαθητές της Ιονίου Σχολής, που ήρθαν με ενθουσιασμό να βοηθήσουν. Σήκωναν πανό, έσπρωχναν καροτσάκια και μοίραζαν εικονικές κλήσεις στους παράνομα παρκαρισμένους και ενημερωτικά έντυπα στους περαστικούς.

Η νεότερη διαδηλώτριά μας ήταν μόλις δυόμισι μηνών και κίνησε την προσοχή του φακού χωρίς να κουνήσει το δαχτυλάκι της.

Η πορεία ξεκίνησε διασχίζοντας την Ακαδημίας κι έπειτα κατευθύνθηκε προς την Πανεπιστημίου μέσω της οδού Ομήρου.

Συνεχίσαμε στη Σταδίου, περνώντας μπροστά από το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο (παλιά Βουλή).

Περάσαμε την πλατεία Συντάγματος κι έπειτα στρίψαμε στην οδό Μητροπόλεως.

Αυτό το τελευταίο τμήμα της πορείας έγινε στο οδόστρωμα, με τη συνοδεία της αστυνομίας.

Όχι ότι διακόψαμε την κυκλοφορία δηλαδή. Όπως βλέπετε περιμέναμε υπομονετικά να προχωρήσουν τα αυτοκίνητα που είχαν ακινητοποιηθεί στο δρόμο. 

Αυτό και μόνο αποδεικνύει περίτρανα ότι στην Αθήνα τελικά πηγαίνεις πιο γρήγορα με τα πόδια, παρά με αυτοκίνητο.

Η πορεία μας κατέληξε στο Μοναστηράκι όπου αποχαιρετιστήκαμε ως την επόμενη δράση μας.

Πώς ήταν η πορεία μας;

Στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μας περπατήσαμε στα άνετα πεζοδρόμια του κέντρου.

Ακόμα κι εκεί όμως συναντήσαμε προβλήματα:

Ράμπες με σκαλοπάτια ή απότομες κλίσεις

Διαβάσεις κατειλημμένες από παρκαρισμένα οχήματα

Διαβάσεις όπου οι οδηγοί δε σταματούσαν να περάσουμε αλλά κοκκάλωναν απρόθυμα όταν έβλεπαν ότι είχαμε αστυνομική συνοδεία.

 Και φυσικά παντού, παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και μηχανές

Οι εθελοντές της Ιονίου δεν παρέλειπαν φυσικά ν’ αφήνουν εικονικές κλήσεις σε όλους τους παραβάτες – ίσως αυτό ευαισθητοποιήσει μερικούς από αυτούς.

Περισσότερο όμως από όλα χρειάζεται ενημέρωση των πολιτών και πιέσεις προς τις αρχές που ως τώρα αδιαφορούν για τα δικαιώματα των πεζών.

Είμαστε ακόμα στην αρχή. Έχουμε ακόμη πολλές πορείες και πολλά ακόμη να κάνουμε. Μπορεί ο δρόμος φαίνεται μακρύς, όμως σημασία έχει ότι δε σηκώνουμε τους ώμους, ούτε εγκαταλείπουμε την προσπάθεια.

Ραντεβού λοιπόν στην επόμενη εκδήλωση!