Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος έφυγε για πάντα.
Ο σκηνοθέτης του "Θίασου" του "Μετέωρου βήματος του πελαργού" του "Μελισσοκόμου", έπεσε θύμα τροχαίου προσπαθώντας να διασχίσει ένα δρόμο.
Το συνεργείο του ήταν εκεί δίπλα, προετοιμάζοντας το χώρο για τα γυρίσματα μιας σκηνής της τελευταίας του ταινίας. Είχε ειδοποιηθεί η τροχαία και είχε κλείσει τη μια λωρίδα του δρόμου.
Ο σκηνοθέτης χτυπήθηκε από μηχανάκι που περνούσε από την άλλη λωρίδα.
Ήταν λίγα μέτρα μετά την έξοδο ενός τούνελ. Το σημείο είχε ελλιπή φωτισμό, καθόλου διάβαση κι ένα ανοιχτό φρεάτιο βάθους τεσσάρων μέτρων.
Ίσως να είχε γλιτώσει αν ο δρόμος ήταν καλύτερα φωτισμένος και ο οδηγός της μηχανής τον είχε δει.
Ίσως να είχε γλιτώσει αν είχε δει τη μηχανή να έρχεται.
Ίσως να είχε γλιτώσει αν δεν είχε πέσει μέσα στο φρεάτιο.
Αν το ασθενοφόρο δεν είχε αργήσει 45 ολόκληρα λεπτά.
Λένε πως θα έπρεπε να φορά το κίτρινο γιλέκο με τις ανακλαστικές ταινίες που φορούσαν όλοι στο συνεργείο.
Σίγουρα, όπως αποδείχτηκε, αλλά εδώ μπαίνει ένα άλλο παράδοξο:
Γιατί ένας πεζός πρέπει να φορά ανακλαστικές ταινίες για να επιζήσει;
Μήπως αυτό σημαίνει πως αν κυκλοφορούμε με τα συνηθισμένα μας ρούχα θα είμαστε συνυπεύθυνοι για το θάνατό μας;
Ίσως να φταίει η μακρά του παραμονή σε ξένους τόπους που έκαναν το Θ. Αγγελόπουλο να θεωρήσει αυτονόητο ότι μπορεί να διασχίσει ένα δρόμο, έτσι, απλά.
Ίσως ήταν αφέλειά του να πιστεύει ότι μπορεί να περάσει απέναντι χωρίς ειδική προστασία.
Ήταν ένα λάθος που το κάνουμε όλοι μας, κάθε μέρα.
Μόνο που εκείνος το πλήρωσε με τη ζωή του.
Λένε πως το συγκεκριμένο σημείο είναι επικίνδυνο. Λένε πως εκεί έχουν συμβεί πολλά ατυχήματα.
Γιατί πολλά;
Γιατί έστω και ένα;
Γιατί δεν παρενέβησαν όλοι, πολίτες και πολιτεία αμέσως μετά το πρώτο να βρούνε τι έφταιξε και να φροντίσουν να μην ξανασυμβεί;
Παράλογα πράγματα στην Ελλάδα του σήμερα.
Πόσο παράλογο είναι η προστασία της ζωής;
Πόσο παράλογο είναι να χάνεις δικό σου άνθρωπο γιατί λείπει ένα φανάρι;
Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος δεν ήταν ο μοναδικός νεκρός του ανελέητου πολέμου που μαίνεται κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή στους δρόμους της χώρας μας.
Ήταν απλά ο πιο γνωστός από τα θύματά του.
Ήταν απλά εκείνος που είχε αγγίξει τους περισσότερους.
Κι ήταν ένας άνθρωπος που η απουσία του θα κάνει τον κόσμο μας φτωχότερο.
Κι ο κόσμος μας γίνεται κάθε μέρα φτωχότερος, γιατί κάθε μέρα τρία αστέρια σβήνουν στην άσφαλτο.
Τα συλληπητήριά μου στην οικογένειά του. Στις οικογένειες όλων τους. Σε όλους εμάς.
(Πηγές: το Βήμα, τα Νέα, Πρώτο Θέμα)
Προσθήκη: Δύο ακόμη εξαιρετικά δημοσιεύματα για το μεγάλο σκηνοθέτη, αλλά και όλους όσοι αφήνουν την πνοή τους στην άσφαλτο:
Έτσι σκοτώνουμε τους ποιητές στη χώρα μας
Λίγα λόγια για το Θόδωρο Αγγελόπουλο και όχι μόνο...
Αυτή είναι η επίσημη ιστοσελίδα και η φόρμα επικοινωνίας με το γραφείο του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.theoangelopoulos.gr/communicate.php?lng=Z3JlZWs=
Ας την κατακλύσουμε με μυνήματα αγάπης και συμπόνοιας σ' αυτούς που τον αγάπησαν και συνεργάστηκαν μαζί του. Ας τους κάνουμε ξεκάθαρο ότι δε θα τον ξεχάσουμε ΠΟΤΕ κι ας προσπαθήσουμε να πάρουμε λίγο από τον πόνο τους.
........
Κι ο πόνος αυτός ας ξυπνάει μέσα μας κάθε φορά που πατάμε το γκάζι στα ανθρωποκτόνα οχήματα που οδηγούμε.
Ας αφήσουμε όλοι ένα μήνυμα, γιατί όλοι είμαστε φτωχότεροι από προχτές.
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνώ σε όλα, εκτός από τον απαράβατο κανόνα του κίτρινου γιλέκου, στις Βρυξέλλες όπου ζω τα κίτρινα γιλέκα είναι πανταχού παρόντα, ποδηλάτες, οδοκαθαριστές, εργαζόμενοι στον δρόμο και την οικοδομή, ασφάλεια κτιρίων, δρομείς, πατίνια, σχολικοί τροχονόμοι, κ.ο.κ.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Yannis: Δε διαφωνώ με το κίτρινο γιλέκο, ως εργαζόμενος σ' ένα επικίνδυνο σημείο θα έπρεπε να το φοράει. Θεωρώ όμως επικίνδυνη τη νοοτροπία (και τάση της ελληνικής "δικαιοσύνης") που θέλει να επιρρίπτει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο φταίξιμο στους πεζούς (βλ. http://mamastodromo.blogspot.com/2011/06/blog-post.html).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτον, είναι παράλογο να ζητάμε από κάθε πεζό να φορά γιλέκο για να κυκλοφορήσει. Στους ανθρώπους που έχουν εργασία επί του οδοστρώματος, ναι, αλλά στους ανθρώπους που πρέπει απλώς να διασχίσουν το δρόμο, όχι.
Αυτό που ζητώ είναι ασφαλείς συνθήκες διάσχισης.
Μπορεί ο μοτοσικλετιστής να είναι αθώος (το πιστεύω, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου) αλλά οι υπεύθυνοι για την κατάσταση του δρόμου εκεί είναι ένοχοι. Όμως, να μου το θυμηθείς ότι στη δίκη για το θάνατο του Αγγελόπουλου θα ρίξουν όλο το φταίξιμο στον πεζό και δε θα γίνει καμία -μα καμία- αναφορά στην επικίνδυνη κατάσταση του σημείου, ούτε στα προηγούμενα δυστυχήματα που έχουν συμβεί εκεί, ούτε θα επιρριφθούν ευθύνες σε κανέναν.
Και θα συνεχίσουν να κατασκευάζονται δρόμοι χωρίς πεζοδρόμια, λεωφόροι χωρίς διαβάσεις, με απαίσιες κλίσεις στις στροφές, επικίνδυνες λακκούβες, αφώτιστοι, κτλ. Και θα συνεχίσουν να χάνονται ζωές.