Σας θυμίζω πως πριν από δύο χρόνια παραλίγο να πέσω πάνω σε αυτούς τους υπέροχους σωλήνες που με απαράμιλλη χάρη ξεπρόβαλλαν στη μέση του πεζοδρομίου:
.JPG)
Αφού έγινε το απαραίτητο τηλεφώνημα στη σχετική υπηρεσία του δήμου, ξέχασα το θέμα, ώσπου, μισό χρόνο αργότερα, βρέθηκα στον ίδιο δρόμο.
Προφανώς δημοτική αρχή είχε παρέμβει άμεσα και αποτελεσματικά, αποκαθιστώντας πλήρως τη λειτουργικότητα (αλλά και την αισθητική) του πεζοδρομίου:
.JPG)
Έκανα άλλο ένα τηλεφώνημα, αλλά δεν έχω ξαναπεράσει από εκεί, οπότε δεν ξέρω να σας πω πώς εξελίχθηκε το ζήτημα.
Ο αναγνώστης μου παραπονέθηκε ότι φταίμε εμείς οι ίδιοι, που δεν καταγγέλουμε τα περιστατικά.
Δεν έχει άδικο.
Το να τα βάζεις με τη γραφειοκρατία και όλες τις κρατικές υπηρεσίες γενικότερα, είναι μια χρονοβόρα, ψυχοφθόρα και συχνά πανάκριβη διαδικασία.
Όμως, το να μην τα βάζεις μαζί τους καθόλου σημαίνει ότι παραιτείσαι από κάθε πιθανότητα νίκης, σωστά;
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν δεν παλέψεις, τη μάχη την έχασες, ενώ αν πολεμήσεις, μπορεί να κερδίσεις, ακόμη κι αν η μάχη φαίνεται ανέλπιδη.
Και, πιστέψτε με, όταν τελικά κερδίζεις, νιώθεις μια φοβερή ικανοποίηση, την αίσθηση ότι κάτι κατάφερες, ότι έβαλες κι εσύ το λιθαράκι σου για να γίνει λίγο καλύτερος αυτός ο κόσμος.
Παρακαλώ, μη σταματάτε ν' αγωνίζεστε για τα πράγματα που έχουν αξία για σας. Φωνάξτε, τηλεφωνήστε, υπογράψτε διαμαρτυρίες, καλέστε τις κάμερες.
Ακόμη καλύτερα, φωνάξτε τους φίλους, τους γνωστούς, τους γείτονες, τους συναδέλφους. Όταν φωνάζουν πολλοί, οι πιθανότητες ν' ακουστούν είναι περισσότερες. Φτιάξτε ένα σύλλογο, μαζέψτε υπογραφές, διαδηλώστε, οργανώστε μποϊκοτάζ ή δράσεις.
Κάτι από αυτά θα πιάσει, και τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα, έστω και λίγο. Μην περιμένετε ότι όλα θα φτιάξουν αμέσως - για ν' ανέβεις το βουνό χρειάζονται πολλά βήματα, το ένα μετά το άλλο.
Αν δε φωνάξετε, αν σκύψετε τους ώμους, αν προσπεράσετε αδιάφορα, τα πράγματα θα μείνουν ίδια.
Ακόμη χειρότερα, κάποιοι θα θεωρήσουν ότι είναι αποδεκτό και εντάξει κι αυτό που σας ενόχλησε θα πολλαπλασιαστεί, θα μεγαλώσει.
Και μια μέρα το κακό θα σας κυκλώσει, θα σας πνίγει και θα είναι πιο μεγάλο και πιο δύσκολο να νικηθεί.
Γι αυτό μην αργείτε, πράξτε τώρα, σήμερα.
Κι εγώ θα ξαναπεράσω από εκεί, κι αν βρω τα ίδια θα ξαναπάρω τηλέφωνο.
Θα σας κρατώ ενήμερους.
-----------------------------------------------
Ενημέρωση: Ξαναπέρασα και το πεζοδρόμιο έχει πράγματι διορθωθεί:
Μη σταματάτε να προσπαθείτε!
Έχετε δίκιο. Πριν από 7-8 χρόνια, έπρεπε για επαγγελματικούς λόγους να πηγαίνω για μερικές μέρες στα Κάτω Πατήσια. Περνώντας από έναν φτωχό και βρόμικο δρόμο, είδα τις πλάκες του πεζοδρομίου άσχημα σπασμένες και ανάμεσα μια λακούβα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην πρώτη μέρα απλώς απέφυγα το σημείο, αλλά την επομένη διαπίστωσα πως στα γύρω ημιυπόγεια έμεναν μετανάστες, των οποίων τα παιδάκια έπαιζαν στο πεζοδρόμιο.
Πήρα, λοιπόν, το Δήμο Αθηναίων και τους επισήμανα την κατάσταση. "Μένετε εκεί;" με ρώτησαν. "Όχι, αλλά περνώ κάθε μέρα και βλέπω να παίζουν παιδιά. Κρατήστε το όνομα και το τηλέφωνό μου και σας παρακαλώ να το φροντίσετε".
Ε, λοιπόν, την επόμενη εβδομάδα το είχαν φτιάξει! Δεν πίστευα στα μάτια μου!
Δεν γίνεται μόνο αυτό που δεν προσπαθήσαμε ποτέ. Καλό σας βράδυ
Πράγματι Λωτοφάγε, τα μόνα που δε γίνονται ποτέ είναι όσα ποτέ δεν προσπαθήσαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύγε σου που παρεμβαίνεις αντί να προσπερνάς.