ΑΤΙΜΩΡΗΤΑ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Οι ευσυνείδητοι οδηγοί δε χρειάζονται το νόμο για να οδηγούν προσεκτικά και υπεύθυνα.
Οι ασυνείδητοι όμως χρειάζονται το φόβητρο της δικαιοσύνης να τους αποτρέπει από επικίνδυνες συμπεριφορές.
Τι γίνεται όμως όταν η δικαιοσύνη απέχει από τους ελληνικούς δρόμους;
Όταν οι δράστες έχουν τη βεβαιότητα (γιατί περί βεβαιότητας πρόκειται) ότι δε θα τιμωρηθούν ποτέ;
Τότε οι ασυνείδητοι γίνονται ασύδοτοι και σ' ολόκληρη τη χώρα μετρούμε νεκρούς και τραυματίες.
Η εφημερίδα των συντακτών είχε αφιέρωμα για το θέμα το Σάββατο που μας πέρασε. Αναδημοσιεύω:

ΑΤΙΜΩΡΗΤΑ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Η Ελλάδα που επιμένει να αντιστέκεται σε οποιοδήποτε μέτρο ασφαλέστερης οδήγησης, ενώ η Δικαιοσύνη σπεύδει βραδέως!


Γράφει Ο ΙΟΣ

«Δε μας φταίγαν” τα ουισκάκια
Μπόμπα ήταν τα παγάκια
Και το σκάφος έχει ρόδες, τελικά
Αλκοτέστ και τροχονόμος
Δεν είναι για μας ο δρόμος
Κατηφόρα μες στη θάλασσα, αρχινά
Alcohol, alcohol, alcohol is free»



Τους βρήκε λοιπόν η τρικυμία και μέσα σε μια θάλασσα ουίσκι πήραν το τιμόνι του αυτοκινήτου για να πάνε από τη Θεσσαλονίκη στα Γρεβενά, τόσο τύφλα, που νόμιζαν ότι οδηγούν καΐκι. Το βασικό είναι ότι στην Ελλαδάρα δεν είναι απλώς ελεύθερο (και καλά κάνει) το αλκοόλ, είναι περίπου ελεύθερο και το να οδηγείς «σε μια θάλασσα ουίσκι». Πόση ειρωνεία κρύβει το να πηγαίνουμε στη Σουηδία για τη Eurovision μ” αυτόν τον εμπνευσμένο στίχο; Η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό εγκλημάτων οδήγησης στην Ευρώπη, όπου ένας άνθρωπος στον δρόμο κινδυνεύει πέντε φορές παραπάνω από τον κάτοικο της Σουηδίας (δηλαδή της χώρας με τον μικρότερο αριθμό οδικών εγκλημάτων), στην ουσία διαφημίζει ακριβώς αυτό το γεγονός. Στην Ελλάδα οδηγείς τύφλα και είναι και μαγκιά. Οποιος νομίζει ότι αυτό είναι υπερβολή, θα πρέπει να το εξηγήσει στις οικογένειες των 40.000 νεκρών από τροχαία (1990-2012) και στους πάνω από 80.000 τραυματίες. Ο ελαφρύς και «ανέμελος» τρόπος που αντιμετωπίστηκε το τραγουδάκι είναι εντελώς παρόμοιος με τον τρόπο που η ελληνική πολιτεία αντιμετωπίζει τα τροχαία «συμβάντα».

Ενα δημοσίευμα της «Εφ.Συν.» την ημέρα της κηδείας της 20χρονης Πωλίνας Κελεμπεσιώτη (11.2.2013), που σκοτώθηκε από οδηγό περιπολικού στον Κορυδαλλό, δημιούργησε αλυσιδωτές αντιδράσεις από διαμαρτυρίες και καταγγελίες όχι μόνο από συλλόγους και οικογένειες θυμάτων τροχαίων αλλά και από δήμους. Ο Δήμος Κορυδαλλού εξέδωσε ψήφισμα προς τον υπ. Δημόσιας Τάξης και τον αρχηγό της Τροχαίας με αίτημα να μεριμνήσουν για την αυστηρή τήρηση του ΚΟΚ από τους ένστολους στην περιοχή Κορυδαλλού. Ανάλογο ψήφισμα γενικά για την αυτοκινητική βία με αιχμές στην ανοχή της Τροχαίας και με αφορμή τον σοβαρό τραυματισμό πεζού εξέδωσε και το Δημοτικό Συμβούλιο Πρέβεζας, ενώ στις 10/3 καλούνται οι δημότες στον δρόμο Αγ. Παντοκράτορα στις 11 το πρωί για να προτείνουν μέτρα ανακούφισης της κυκλοφορίας εκεί. Πέρα από τον μακρύ κατάλογο θυμάτων τροχαίων με δράστες ένστολους υπάρχει και η γενική εικόνα. Μια εικόνα ντροπής, ατιμωρησίας και αδιαφορίας στην επιθετική οδική συμπεριφορά των Ελλήνων.

Η Τροχαία αποτυπώνει τη ζοφερή εικόνα

Στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΛ.ΑΣ. υπάρχουν αναλυτικά στατιστικά στοιχεία για το είδος και τις αιτίες των τροχαίων. Με μια ματιά στους πίνακες του 2011 και του 2012 διαπιστώνουμε ότι πάνω από το 50% των αιτιών πρόκλησης θανάτου οφείλονται στην «οδική συμπεριφορά», δηλαδή μέθη κ.λπ., όπως αναγράφεται. Οσο για το «κ.λπ.» της οδικής συμπεριφοράς ασφαλώς είναι η χρήση κινητού, η επιθετική οδήγηση κ.ά. Χίλιοι με 2.000 νεκροί τον χρόνο και πάνω από το 50% από αιτίες «alcohol free». Οι υπόλοιποι σκοτώνονται από παραβίαση κόκκινου, υπερβολική ταχύτητα, αντικανονική προσπέραση και άλλα ευγενή οδικά ελληνικά χαρίσματα. Αν τώρα νομίζει κανείς ότι το δράμα των οικογενειών των νεκρών και των βαριά τραυματισμένων τελειώνει εδώ, πλανάται πλάνην οικτρά. Το δράμα συνεχίζεται για πολλά χρόνια. Παράλληλα με τη βαριά οδύνη της απώλειας αρχίζει το δράμα της εμπλοκής με τη Δικαιοσύνη, αστική και ποινική. Η δικαστική διερεύνηση κρατάει χρόνια και συχνότατα φτάνει στα όρια της παραγραφής με τις οικογένειες εξουθενωμένες. Ακόμα κι αν ένα τροχαίο χαρακτηριστεί κακούργημα (π.χ. εγκατάλειψη θύματος), οι συνεχείς αναβολές και ο ανασταλτικός χαρακτήρας των ποινών δεν οδηγούν κανέναν όχι απλά στη φυλακή αλλά ούτε καν στη στέρηση του διπλώματος.

Υπόμνημα «απόγνωσης» στον Αντώνη Ρουπακιώτη

Το 2012 ο πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα (SOSTE) κατέθεσε υπόμνημα στον υπουργό Δικαιοσύνης με ερωτήματα, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις για την ορθότερη αντιμετώπιση των τροχαίων εγκλημάτων. Για τους ανθρώπους αυτούς το να επιμένει η πολιτεία στον χαρακτηρισμό «ατύχημα» για μια απώλεια ζωής με θύμα και θύτη είναι το πρώτο βήμα στην απόλυτη ατιμωρησία, αλλά και στη διαιώνιση της περιφρόνησης της ζωής για όσους πιάνουν στα χέρια το τιμόνι. Ο σύλλογος αυτός εκπροσωπεί περίπου 70 οικογένειες ανθρώπων που σκοτώθηκαν από τροχαία, αγνοήθηκαν από την κοινωνία και ποδοπατήθηκαν από τη Δικαιοσύνη. Αν και ο υπουργός συμφώνησε με πάρα πολλές από τις προτάσεις του συλλόγου, αυτό μέχρι σήμερα δεν είχε κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Στο υπόμνημα αναφέρουν ότι επιβάλλεται να συμμετέχει και το υπ. Δικαιοσύνης στη διυπουργική για την οδική ασφάλεια, αν και όταν αυτή λειτουργήσει. Αυτό θα επιτρέψει να υιοθετηθούν αναγκαίες ρυθμίσεις που παραμένουν σε εκκρεμότητα, αλλά και να μην υιοθετούνται από τη Βουλή οπισθοδρομικές και αλληλοσυγκρουόμενες επιλογές, όπως για παράδειγμα η απόφαση να υποβιβαστεί σε πταίσμα το πλημμέλημα της οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ ή το θέμα των διαφημιστικών πινακίδων. Το 2011 επιχειρήθηκε να ψηφιστεί μέσω νομοσχεδίου του υπουργείου Οικονομικών διάταξη που υποβάθμιζε τις αποζημιώσεις των θυμάτων τροχαίων και εμπέδωνε καθεστώς τιμοκαταλόγου διατίμησης για τους τραυματίες των οδικών συγκρούσεων. Τελικά η διάταξη αποσύρθηκε ύστερα από οξύτατη αντίδραση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας. Δυστυχώς στο τέλος του 2012 η διάταξη επανήλθε από τον κ. Στουρνάρα και ψηφίστηκε από 158 βουλευτές εκμηδενίζοντας τις αποζημιώσεις για τα θύματα τροχαίων από ανασφάλιστα αυτοκίνητα, φορτώνοντας την κρίση και τις απάτες των ασφαλιστικων εταιρειών που τίναξαν το «Επικουρικό κεφάλαιο» στον αέρα στις πλάτες των αδύναμων να διαμαρτυρηθούν θυμάτων. Επισημαίνεται στο υπόμνημα η απροθυμία της Ελλάδας να πάρει έστω κι ένα μέτρο περιορισμού των θυμάτων τροχαίων στο πλαίσιο της παγκόσμιας δράσης του ΟΗΕ (2011-2020) για την οδική ασφάλεια, ενώ τονίζεται ότι η μη εφαρμογή νόμων και διατάξεων σε ορισμένα δικαστήρια οδηγεί σε ένα χάος. Υπάρχουν περιοχές όπου λειτουργεί «τοπική» νομοθεσία μη συμβαδίζουσα με την εθνική, δηλαδή εκδίδονται δικαστικές αποφάσεις που αμφισβητούν το ότι οι παράνομες διαφημιστικές πινακίδες αποσπούν την προσοχή των οδηγών, πράγμα που πρέπει οι οικογένειες των θυμάτων να αποδείξουν ξανά από την αρχή. Αν και η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου αυτό το χαρακτηρίζει διαρκές έγκλημα, για κάποια δικαστήρια δεν θεωρείται καν έγκλημα.

Ενώ κάθε λογικός άνθρωπος θα συμφωνήσει πως 40.000 ανθρωποκτονίες και υπερδιπλάσιοι σοβαροί τραυματισμοί δεν είναι δυνατόν να είναι μόνο αποτελέσματα «αμέλειας», εν τούτοις έτσι τελικά αποτιμώνται. Το υπόμνημα συμπληρώνει: «Τα μέλη του συλλόγου μας δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από μια διαφορετική αντιμετώπιση των δραστών, ωστόσο η κοινωνία κάτι θα είχε να κερδίσει. Δεν πρόκειται για ρεβανσισμό, αλλά για ουσιαστική συμμετοχή στην πρόληψη των τροχαίων. Δεν είναι δυνατόν να αφαιρεί κάποιος μια ανθρώπινη ζωή και την επομένη το πρωί να κυκλοφορεί ελεύθερος, με το δίπλωμά του και να του παρέχεται η δυνατότητα να το επαναλάβει δεύτερη ή και τρίτη φορά». Ζητούν διάλογο και μέτρα όπως η αφαίρεση του διπλώματος και η κοινωνική προσφορά των δραστών σε κέντρα αποκατάστασης αναπήρων. Το SOSTE θεωρεί «ακατανόητο το γιατί ειδικά οι δράστες τροχαίων εγκλημάτων ακόμα και με κακουργηματική κατηγορία αποτελούν τους μοναδικούς που δεν επιτρέπεται να κρατηθούν έστω για μια μέρα και πολύ περισσότερο να παραμείνουν για ένα μικρό διάστημα σε φυλακή. Οσο για την αντιμετώπιση των θυμάτων τροχαίων στα αστικά δικαστήρια δεν παρουσιάζει διαφορές. Εχει επιβληθεί πλαφόν στις αποζημιώσεις των θυμάτων τροχαίων, ενώ επιδικαζόμενες αποζημιώσεις είναι υποπολλαπλάσιες της υποτιθέμενης ασφαλιστικής κάλυψης. Εντυπωσιάζει βέβαια το γεγονός ότι αν τις οφειλές καλείται να τις καλύψει το κράτος ή οι ιδιώτες, τότε είναι πενταπλάσια τα ποσά. Για να τελεσιδικήσει μια υπόθεση συχνά χρειάζεται μια οκταετία. Αυτό από μόνο του για ανθρώπους με βαρύτατο πένθος είναι εξοντωτικό. Σημειώνουμε βεβαία ότι οι δράστες δεν έχουν καν την υποχρέωση να παρίστανται ως κατηγορούμενοι στη δίκη, αλλά μπορούν να εκπροσωπηθούν από τον δικηγόρο τους».

Απαιτείται, πάντα σύμφωνα με το υπόμνημα, η ριζική αναπροσαρμογή όλων των συνθηκών διερεύνησης των τροχαίων συμβάντων σε όλα τα στάδια της διαδικασίας.

Η Δικαιοσύνη τυφλή και βουβή στα τροχαία

Οπως τονίζει στην «Εφ.Συν.» ο δικηγόρος Νίκος Παπαδάτος, ο νόμος προβλέπει φυλάκιση από 3 μήνες έως 5 έτη ως ποινή σε οδηγό που εμπλέκεται σε τροχαίο δυστύχημα με νεκρό πεζό. Πράξη η οποία αφορά, σύμφωνα με τον νόμο, «ανθρωποκτονία εξ αμελείας» και χαρακτηρίζεται πλημμέλημα. Ανάλογο μέγεθος ποινής εφαρμόζεται είτε σε περίπτωση που ο οδηγός έχει παραβιάσει «κόκκινο» σηματοδότη είτε ακόμη αν είναι αστυνομικός, ασχέτως αν βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία ή όχι. Επιβάρυνση στην ποινή υπάρχει μόνο σε περίπτωση μέθης του οδηγού, με αφαίρεση του διπλώματος, με την ανθρωποκτονία ωστόσο να παραμένει στον βαθμό πλημμελήματος. «Ο νόμος εφαρμόζεται, το θέμα είναι αν εφαρμόζεται σωστά. Δεν εφαρμόζεται, εφόσον θεωρείται ότι το «ατύχημα» είναι κάτι κοινό και μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε και οι ποινές δεν είναι ουσιαστικές. Ο,τι ποινή και να πάρεις, συνήθως καταλήγει με αναστολή. Ούτε οι ποινές που θα έπρεπε αποδίδονται ούτε το θεσμικό πλαίσιο είναι επαρκές». Σύμφωνα με τον ίδιο, πρέπει να υπάρξει διαχωρισμός απλής αμέλειας και βαρύτατης αμέλειας, προσθέτοντας πως πέρα από τη φυλάκιση, η οποία καταλήγει να είναι κάτι τυπικό, θα πρέπει να έχουμε παρεπόμενες ποινές, όπως διά βίου αφαίρεση διπλώματος ή μεγάλες οικονομικές ποινές. «Γιατί όχι και φυλάκιση για μερικές μέρες ή έστω για έναν μήνα σε περιπτώσεις βαρύτατης αμέλειας. Εδώ άλλος με ενσυνείδητη αμέλεια, με ένα πληρεξούσιο στον δικηγόρο δεν εμφανίζεται καν στη δίκη», υποστηρίζει ο κ. Παπαδάτος, επισημαίνοντας πως «η Δικαιοσύνη νοσεί παρά πολύ ειδικά στο θέμα των τροχαίων ατυχημάτων».

Ιδιαίτερα χρονοβόρα είναι και η δικαστική συνέχεια κάθε αντίστοιχης περίπτωσης. «Καταγράφονται συνέχεια αναβολές στο Τριμελές, ακολουθούν συνεχείς εφέσεις και αναβολές στο Εφετείο, και η ποινή αποδίδεται έπειτα από 15 χρόνια», εξηγεί ο Διονύσιος Καζαντζής, εν αποστρατεία στρατηγός της Τροχαίας και δικαστικός πραγματογνώμονας. «Καταγράφονται περιπτώσεις όπου οι οικείοι ενός θύματος συμβιβάζονται οικονομικά, στο πλαίσιο της αποζημίωσης που προβλέπεται από τον θύτη και η εξέλιξη της ποινικής διαδικασίας σταματάει, προκειμένου να διαρκέσει για τόσο πολλά χρόνια». Σύμφωνα με τον κ. Καζαντζή, πρέπει να ενισχυθεί «η ταχύτατη απονομή στις ποινές γύρω από τα τροχαία».

Οι δρόμοι της Κρήτης

Στις 22.1.2008 στο Ηράκλειο ένας νεαρός Ανωγειανός χωρίς δίπλωμα πήρε το 4Χ4 του μπαμπά και κάνοντας «ράλι» παρέσυρε τον 28χρονο διανομέα φαγητού, ενώ αμέσως μετά γκάζωσε εγκαταλείποντας το θύμα. Οπως αναφέρει το δημοσίευμα της εφημερίδας «Πατρίς», ο τρόπος που οδηγούσε «με επικινδύνους ελιγμούς και η άρνησή του να σταματήσει στο σήμα που του έκαναν για έλεγχο οι τροχονόμοι του Λιμενικού Σώματος, που τον είδαν λίγα λεπτά πριν συμβεί το μοιραίο, είχαν αποτέλεσμα να οδηγήσει στον θάνατο τον άτυχο νεαρό Νικόλαο Πετράκη του Αντωνίου από την Αλικαρνασσό που εκείνη την ώρα εργαζόταν. Δυστυχώς, υπέκυψε στα τραύματά του λίγες ώρες μετά. Ο 60χρονος πατέρας του δράστη οδηγήθηκε στην Τροχαία λέγοντας πως ο ίδιος ήταν ο οδηγός. Εάν τελικώς αποδειχτεί ότι δεν οδηγούσε εκείνος το φονικό αγροτικό όχημα, είναι πιθανόν να κατηγορηθεί για ψευδορκία».

Στις 7.2.2013 το δικαστήριο για πρώτη φορά στα χρονικά επέβαλε ποινή κάθειρξης 17 χρόνων στον δράστη και διετή φυλάκιση στον πατέρα του λόγω ψευδορκίας. Η δίκη έγινε μέσα σε ένα κατάμεστο ακροατήριο από Ανωγειανούς συγχωριανούς του δράστη, ενώ στην ποινή δόθηκε ανασταλτικός χαρακτήρας.

Οπως μας πληροφορεί η «Πατρίς», «οι δικηγόροι της πολιτικής αγωγής, Γιώργος Στειακάκης και Αλεξάνδρα Σπανάκη, εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για την απόφαση, τονίζοντας ότι αισθάνονται δικαιωμένοι καθώς το σύνολο των ισχυρισμών τους έγινε αποδεκτό από το δικαστήριο».

Επικοινωνήσαμε με τον κ. Στειακάκη και τον ρωτήσαμε τόσο για το μέγεθος της ποινής όσο και για τον ανασταλτικό της χαρακτήρα. Ο δικηγόρος μάς είπε ότι ενώ το δικαστήριο αποφάσισε ομόφωνα για την ποινή, δίστασε να στείλει τον δράστη φυλακή. Η οικογένεια του νεκρού φυσικά δεν κατανόησε πώς τελικά θα νιώσει την απονομή της δικαιοσύνης κάποιος που δεν θα πάει ποτέ στη φυλακή ακόμα και με τέτοια βαριά καταδίκη. Μπορεί να κρίθηκε κακούργημα η πράξη, αλλά ποτέ ο δράστης δεν ανέλαβε την ευθύνη. Το ότι δεν είχε δίπλωμα και το ότι ο πατέρας του ψευδομαρτύρησε προφανώς είχαν σχέση με τις ασφαλιστικές αποζημιώσεις που θα επιβάρυναν εξ ολοκλήρου τους ίδιους. «Δυστυχώς στην Κρήτη υπάρχει πολύ μεγάλη αντικοινωνική συμπεριφορά στο ζήτημα της οδήγησης», συμπλήρωσε ο κ. Στειακάκης, διευκρινίζοντας ότι τώρα η οικογένεια και ο ίδιος θα περιμένουν το Εφετείο για την αξιολόγηση της πράξης, ελπίζοντας να συμβάλει αυτή η απόφαση στην αποτροπή πρόκλησης παρόμοιων εγκλημάτων.

Οπως μας ενημέρωσε μέλος του Συλλόγου SOSTE, η μη ύπαρξη μητρώου οδηγών και οχημάτων έχει αποτέλεσμα την απόλυτη ασυδοσία και ατιμωρησία. Σύμφωνα με στοιχεία του συλλόγου, υπάρχει περίπτωση οδηγού στο Ηράκλειο Κρήτης που ενώ έχει σκοτώσει τρία άτομα σε διαδοχικά τροχαία (το πρώτο σε ηλικία 16 ετών, χωρίς δίπλωμα) οδηγεί ακόμα, κι ενώ έχει στο μεταξύ πάρει και δίπλωμα.

Πρόσφατα έγινε θέμα στις ελληνικές εφημερίδες αλλά και στο BBC η τραγωδία ενός ζευγαριού Αγγλων που έχασαν σε τροχαίο στο Ηράκλειο Κρήτης τον γιο τους κι ενώ έχουν περάσει τρία χρόνια, η δίκη συνεχώς αναβάλλεται και η διερεύνηση βρίσκεται ακόμα στο σημείο μηδέν. Ο νεαρός Γκλεν Ντάλι οδηγούσε μοτοσικλέτα και συγκρούστηκε με φορτηγό. Τρία χρόνια μετά, ακόμα δεν έχει αποφανθεί η Δικαιοσύνη για το ποιος έφταιγε, ενώ ο οδηγός του φορτηγού μέχρι στιγμής κατηγορείται για ανθρωποκτονία από αμέλεια.

Η αδελφή του 25χρονου Μανώλη Νταγκουνάκη που σκοτώθηκε μέσα στα Χανιά ενώ οδηγούσε το μηχανάκι του στις 29.11 έπειτα από αστυνομική καταδίωξη, μας μίλησε για την τραγική απώλειά της. «Δεν φορούσε κράνος και γι’ αυτό τον καταδίωξαν, έπεσε, τον εγκατέλειψαν και μάθαμε από τους γιατρούς ότι αν είχε φτάσει ένα τέταρτο νωρίτερα στο νοσοκομείο θα είχε σωθεί». Η κυρία Νταγκουνάκη αναρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν τα όργανα της τάξης να οδηγούν ένα νεαρό παιδί στον θάνατο με μια καταδίωξη μέσα στην πόλη κι ενώ αυτό απαγορεύτηκε στα Χανιά. Θέλει να τιμωρηθούν οι αστυνομικοί όχι γιατί θα γυρίσει πίσω ο αδελφός της, αλλά για να αποδοθεί δικαιοσύνη και να μην υπάρξουν άλλα θύματα.

Θυμίζουμε εδώ ότι στις 23.1.2013 από παρόμοια καταδίωξη στο Ηράκλειο άλλα δύο παιδιά κόντεψαν να χάσουν τη ζωή τους.

Η εγκληματική οδική συμπεριφορά δεν κάνει φυσικά διακρίσεις κι έτσι θύμα εγκατάλειψης υπήρξε, και πάλι στο Ηράκλειο, ένας νεαρός αστυνομικός στις 5.1.2012, ύστερα από σύγκρουση δύο μοτοσικλετών. Ο αστυνομικός ξεπέρασε τον κίνδυνο για τη ζωή του, ενώ αργότερα ο οδηγός της μοτοσικλέτας συνελήφθη.

Τους τραυματίζουμε, τους σκοτώνουμε και φεύγουμε!

Στον τομέα της εγκατάλειψης θυμάτων η Ελλάδα διαπρέπει. Η ατιμωρησία και η αδιαφορία του κράτους απέναντι στο τροχαίο έγκλημα αλλά και η κουλτούρα οδήγησης του Νεοέλληνα αποτελούν ένα εκρηκτικό μείγμα με υποψήφια θύματα κατά κύριο λόγο παιδιά και ηλικιωμένους. Η Τροχαία δεν καταγράφει συνολικά στοιχεία για τον αριθμό τροχαίων με εγκατάλειψη, ενώ αυτό είναι απολύτως απαραίτητο για να έχουν εικόνα ο κάθε πολίτης και ο κάθε αρμόδιος φορέας. Αναζητήσαμε μόνο τα περιστατικά του 2012-13 που έγιναν αντιληπτά από τα ΜΜΕ κι έχουν καταγραφεί ως περιστατικά εγκατάλειψης είτε αφορούν θάνατο είτε τραυματισμό. Το νούμερο είναι ανατριχιαστικό.


Ολα αυτά τα απλά νούμερα θυμάτων έχουν πρόσωπα, έχουν ονόματα, έχουν οικογένειες και φίλους, όσοι επέζησαν έχουν μπροστά τους εξουθενωτικά δικαστήρια και όσοι χάθηκαν για πάντα αβοήθητοι σε έναν δρόμο δεν έμαθαν ποτέ το όνομα του δράστη. Αυτοί που εγκαταλείπουν τα θύματά τους δεν έχουν ποτέ ονόματα, σπάνια βγαίνουν τα στοιχεία τους στον «αφρό». Αυτοί συνεχίζουν όμως να έχουν δίπλωμα οδήγησης, οικογένειες που τους φροντίζουν, βρίσκουν τον «τρόπο» τους στις υπηρεσίες, ενώ το απαλό χέρι της Δικαιοσύνης τούς προστατεύει χωρίς καμιά ουσιαστική επίπτωση.

………………………………………………………………………………………………………

Εγκλήματα χωρίς τιμωρία

Στην Ελλάδα δεν μοιάζει να ανησυχεί κανένας και πολύ περισσότερο οι θεσμοί για το ότι το 41% θανάτων παιδιών οφείλεται σε τροχαία. Η μεγαλύτερη ανησυχία βρίσκεται στο ποια ιθαγένεια θα πάρουν και πότε τα παιδιά που ζούνε, αν ζούνε στην Ελλάδα κι αν το αίμα τους που τόσο συχνά χύνεται στους δρόμους είναι ή όχι ελληνικό.

- Ο Πάνος Τζαβάρας χάθηκε στα 14 κάνοντας ποδήλατο στην Πάτρα. Η σύζυγος υφυπουργού εν ενεργεία, οδηγώντας ένα τζιπ προκάλεσε το θανατηφόρο συμβάν τον περασμένο Μάιο. Η υπεράσπιση της οικογένειας είχε ενδείξεις και υπόνοιες για ομιλία στο κινητό την ώρα του τροχαίου και ενώ βγήκε εισαγγελική εντολή για άρση του απορρήτου, η τηλεφωνική εταιρεία το αρνήθηκε. Η Τροχαία καθυστερεί υπερβολικά στην πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης και ο χρόνος κυλάει κι εδώ όπως πάντα εις βάρος της οικογένειας του θύματος. Οπως αποκαλύφθηκε από την οικογένεια, η Τροχαία ανέθεσε τη διερεύνηση της υπόθεσης στον ίδιο πραγματογνώμονα που είχε διορίσει και για λογαριασμό της η δράστις. «Η κυρία με το τζιπ», όπως την είχε χαρακτηριστικά περιγράψει ο αυτόπτης μικρός αδελφός του θύματος, συνεχίζει να κυκλοφορεί ανενόχλητη, όπως άλλωστε προβλέπει και ο νόμος.

- Ο Αντώνης Κυριακόπουλος, 22 χρόνων, σκοτώθηκε στις 12.10.2008 από πρόσκρουση σε παράνομη πινακίδα. Μέχρι σήμερα δεν έχει ασκηθεί δίωξη, ενώ η δικογραφία έχει πάει τρεις φορές από την Εισαγγελία στην Τροχαία Καλλιθέας ως ανελλιπής. Πάνω από τέσσερα χρόνια τώρα η Τροχαία δεν μπορεί να ξεκαθαρίσει σε ποιο δήμο (Καλλιθέας ή Μοσχάτου) ήταν τοποθετημένη η πινακίδα ώστε να διερευνηθούν οι ευθύνες και των τοπικών αρχόντων. Αρχικά η Τροχαία δεν μπορούσε να βρει την εταιρεία που είχε τοποθετήσει την πινακίδα ώσπου η οικογένεια προσκόμισε φωτογραφίες της πινακίδας με τα διακριτικά της εταιρείας. Αραγε η Τροχαίαδεν θα μπορούσε να ρωτήσει τον δήμαρχο Καλλιθέας (και πρόεδρο της ΚΕΔΚΕ) να της υποδείξει τα όρια του δήμου του; Στις 12.10.2013 παραγράφεται το συμβάν και οι γονείς θα υποστούν μόνοι αυτοί την τραγική τους απώλεια μένοντας με την απορία γιατί η Εισαγγελία δεν ασκεί δίωξη και στους δύο δήμους και να βρεθεί η αλήθεια στο δικαστήριο.

- Ο Σόλων Καρυδάκης δεν ήταν ούτε 15 ετών όταν στις 4/12/2009 περνώντας πεζός σε διάβαση στην Κηφισίας χτυπήθηκε και εγκαταλείφθηκε από Ι.Χ., ο οδηγός του οποίου φέρεται να παραβίασε το κόκκινο με ταχύτητα 170 χλμ. Ο οδηγός παρουσιάστηκε μετά την παρέλευση του αυτόφωρου και αφέθηκε ελεύθερος με το δίπλωμά του ανά χείρας, ενώ έξι μήνες αργότερα του ασκήθηκε δίωξη σε βαθμό κακουργήματος, χωρίς πάλι καμία επίπτωση. Τρία χρόνια μετά έληξε η θητεία της ανακρίτριας που είχε αναλάβει την υπόθεση και την ανέλαβε άλλη. Σήμερα, η ανάκριση δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί και η ποινική διαδικασία δεν έχει ουσιαστικά ξεκινήσει. Οι συμμαθητές του Σόλωνα –αυτόπτες μάρτυρες- χρειάστηκε να περάσουν πάνω από δύο χρόνια για να καταθέσουν αρχικά και σήμερα, που η δίκη ακόμη αργεί, έχουν τελειώσει το σχολείο και πολλοί απ” αυτούς έφυγαν στο εξωτερικό. Ενώ μέσα σε μόλις δύο χρόνια, στη θέση όπου χτυπήθηκε ο Σόλων, φτιάχτηκε από ιδιωτική πρωτοβουλία, με τη συμμετοχή και του πατέρα του παιδιού, Φαίδωνα Καρυδάκη, ολόκληρη γέφυρα για να περνούν οι πεζοί και τα χιλιάδες παιδιά των σχολείων της περιοχής, η ανακρίτρια δεν βρήκε χρόνο για να ολοκληρώσει την προδικασία, πάνω από τρία χρόνια τώρα. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχει κίνδυνος παραγραφής και φυσικά η πιθανότητα μια παράσυρση πεζού παιδιού, σε διάβαση, από αυτοκίνητο που έτρεχε με 170 χλμ. και εγκατάλειψη του αιμόφυρτου θύματος να θεωρηθεί ένας ακόμη θάνατος από αμέλεια και ο δράστης να παραμείνει ουσιαστικά και τυπικά ατιμώρητος.

-Ο Κώστας Κουβίδης, 30 χρόνων, συνοδηγός σε Ι.Χ., έχασε τη ζωή του στις 26.4.2007 από οδηγό που παραβίασε το κόκκινο και το όριο ταχύτητος στη Σταδίου προσκρούοντας πλαγιομετωπικά στο αυτοκίνητο που περνούσε κανονικά τη διασταύρωση. Ο δράστης, στον οποίο το δικαστήριο καταλόγισε την αποκλειστική ευθύνη, καταδικάστηκε σε 18 μήνες με τριετή αναστολή. Δεν ζήτησε καν συγγνώμη. Συνολικά κρατήθηκε 6 ώρες τη νύχτα του εγκλήματος και από το επόμενο πρωί κυκλοφορούσε με το δίπλωμά του.