Οι "Μαμάδες" μετρούν ήδη τέσσερα χρόνια δράσης.
Από το 2010 ως το 2013 γράψαμε επιστολές και αναρτήσεις, σχεδιάσαμε έντυπα, οργανώσαμε δράσεις, εκδηλώσεις και ξεναγήσεις, συμμετείχαμε σε άλλες, κάναμε συναντήσεις και δημοσκοπήσεις, συζητήσαμε, κάναμε προτάσεις και μερικά άλλα.
Έπειτα ξαφνικά, χαθήκαμε, χωρίς ούτε λέξη.
Από το Νοέμβρη του 2013 δεν κάναμε τίποτα από τα παραπάνω.
Εκ μέρους όλων των Μαμάδων σας ζητώ συγνώμη για την εξαφάνιση.
Οι Μαμάδες στο Δρόμο είναι ελληνίδες και ζουν κι εκείνες την εμπειρία της κρίσης.
Μία από εμάς μετανάστευσε.
Οι άλλες δουλεύουν απ' το πρωί ως το βράδυ, τη βγάζουν με περιστασιακές δουλειές, ή αναζητούν απεγνωσμένα τρόπο να πληρώσουν τον επόμενο λογαριασμό της ΔΕΗ.
Όλες τρέχουμε περισσότερο από ποτέ άλλοτε.
Μεταξύ δουλειάς (ή ψαξίματος για δουλειά), σπιτιού, παιδιών και μετακινήσεων (που έχουν γίνει χειρότερες και πιο χρονοβόρες από ποτέ), ο χρόνος μας είναι ελάχιστος.
Η ομάδα και δράσεις μας έχουν αναγκαστικά παραμεληθεί.
Κι εδώ έγκειται ένα σημείο προβληματισμού:
Μήπως, όταν μιλούμε για την απάθεια των ελλήνων θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και όλους όσοι θα ήθελαν πολύ να δράσουν, αλλά μέσα στον καθημερινό πανικό δεν προλαβαίνουν να πάρουν ούτε ανάσα;
Μήπως αυτός ο πανικός δεν αποτελεί σύμπτωση, αλλά έντεχνα δημιουργημένη κατάσταση με σκοπό να απονευρώσει όσες αντιδράσεις δεν έχει καταφέρει να αποκοιμίσει η τηλεόραση;
Μήπως πρέπει ν' αντιδράσουμε σ' αυτή την κατάσταση διεκδικώντας και δημιουργώντας το χρόνο που κανείς δε μας χαρίζει;
Οι "Μαμάδες" θα προσπαθήσουν να διεκδικήσουν αυτό το χρόνο και να νικήσουν την κούραση.
Θα προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε από εκεί που είχαμε σταματήσει.
Και, στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας, θα αρχίσουμε διεκδικώντας το χρόνο της Κυριακής για 'μας και τους γνωστούς μας: δε θα ψωνίσουμε την Κυριακή, δε θα βοηθήσουμε εκείνους που μας θέλουν να δουλεύουμε όλες τις μέρες τις εβδομάδας, χωρίς ανάπαυλα.
Βοηθήστε κι εσείς.
Αν δε βοηθήσουμε όλοι, αύριο θα είναι η δική μας σειρά: σε τράπεζες, δημόσιες υπηρεσίες, επιχειρήσεις, όλοι θα δουλεύουμε καθημερινά, χωρίς δικαίωμα σε αργίες και υπερωρίες.
Αυτό θέλουμε;
.
Πόσο μα πόσο συμφωνώ! Μπράβο σε όσους δεν άνοιξαν τα καταστήματά τους σήμερα! Ντροπή σε όσους πήγαν σήμερα να ψωνίσουν! Είδα κόσμο να βγαίνει από καταστήματα παιχνιδιών σήμερα ! Ήθελα να ήξερα τι ήταν τόσο επείγον, που έπρεπε να πάνε να το αγοράσουν κυριακάτικα!
ΑπάντησηΔιαγραφή