Καλές γιορτές

Oι "Μαμάδες στο Δρόμο" εύχονται σε όλους

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

και μια υπέροχη νέα χρονιά με

ΥΓΕΙΑ

ΧΑΡΑ

ΑΓΑΠΗ

ΕΥΤΥΧΙΑ

και

ΔΥΝΑΜΗ

για όλους μας.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !

Μια πόλη χωρίς υπαίθριες διαφημίσεις

 

Ο Δήμαρχος της γαλλικής πόλης, Γκρενόμπλ, ανακοίνωσε ότι πρόκειται να καταργήσει όλων των ειδών τις υπαίθριες διαφημιστικές πινακίδες από τους δημόσιους χώρους, αρχής γενομένης από τον προσεχή Ιανουάριο, οπότε και θα αποσύρει και τις 364 πινακίδες που βρίσκονται διάσπαρτες στην πόλη, μεταξύ των οποίων και 64 μεγάλου μεγέθους billboards. 

Μάλιστα, η γνωστή φοιτητούπολη θα ακυρώσει το συμβόλαιο που έχει με την εταιρεία JCDecaux, τον μεγαλύτερο προμηθευτή διαφημιστικών πινακίδων στον κόσμο, αφήνοντας ελάχιστες υπαίθριες διαφημίσεις σε λιγοστές στάσεις σε κεντρικά σημεία της πόλης, εξαιτίας των δεσμευτικών όρων του συμβολαίου με την εν λόγω εταιρεία. 

"Ο Δήμος μας επιλέγει να απελευθερώσει τους δημόσιους χώρους από κάθε είδους υπαίθρια διαφήμιση, αντικαθιστώντας τις με χώρους και επιφάνειες δημόσιας καλλιτεχνικής έκφρασης" ανακοίνωσε ο Δήμαρχος της πόλης Eric Piolle, που ανήκει στο Γαλλικό Κόμμα Πρασίνων. 

Η απελευθέρωση των δημόσιων χώρων της πόλης από υπαίθριες διαφημιστικές πινακίδες ήταν ανάμεσα στις προεκλογικές υποσχέσεις του Eric Piolle, ο οποίος ανακοίνωσε επίσης ότι σε ορισμένα σημεία που καταλάμβαναν οι πινακίδες, θα φυτευτούν 50 νεαρά δέντρα λίγο πριν την έλευση της Άνοιξης στις παραπλήσιες Άλπεις. 

Τοπικοί παράγοντες, δήλωσαν στην Telegraph, ότι η πόλη προτίθεται να παραχωρήσει τους χώρους που καταλάμβαναν οι διαφημιστικές πινακίδες σε πολιτιστικές και κοινωνικές ομάδες της περιοχής. 

Aχ, μακάρι και σ' εμάς!

Πηγή: www.lifo.gr

Ο Δήμαρχος της γαλλικής πόλης, Γκρενόμπλ, ανακοίνωσε ότι πρόκειται να καταργήσει όλων των ειδών τις υπαίθριες διαφημιστικές πινακίδες από τους δημόσιους χώρους, αρχής γενομένης από τον προσεχή Ιανουάριο, οπότε και θα αποσύρει και τις 364 πινακίδες που βρίσκονται διάσπαρτες στην πόλη, μεταξύ των οποίων και 64 μεγάλου μεγέθους billboards. Μάλιστα, η γνωστή φοιτητούπολη θα ακυρώσει το συμβόλαιο που έχει με την εταιρεία JCDecaux, τον μεγαλύτερο προμηθευτή διαφημιστικών πινακίδων στον κόσμο, αφήνοντας ελάχιστες υπαίθριες διαφημίσεις σε λιγοστές στάσεις σε κεντρικά σημεία της πόλης, εξαιτίας των δεσμευτικών όρων του συμβολαίου με την εν λόγω εταιρεία. "Ο Δήμος μας επιλέγει να απελευθερώσει τους δημόσιους χώρους από κάθε είδους υπαίθρια διαφήμιση, αντικαθιστώντας τις με χώρους και επιφάνειες δημόσιας καλλιτεχνικής έκφρασης" ανακοίνωσε ο Δήμαρχος της πόλης Eric Piolle, που ανήκει στο Γαλλικό Κόμμα Πρασίνων. Η απελευθέρωση των δημόσιων χώρων της πόλης από υπαίθριες διαφημιστικές πινακίδες ήταν ανάμεσα στις προεκλογικές υποσχέσεις του Eric Piolle, ο οποίος ανακοίνωσε επίσης ότι σε ορισμένα σημεία που καταλάμβαναν οι πινακίδες, θα φυτευτούν 50 νεαρά δέντρα λίγο πριν την έλευση της Άνοιξης στις παραπλήσιες Άλπεις. Τοπικοί παράγοντες, δήλωσαν στην Telegraph, ότι η πόλη προτίθεται να παραχωρήσει τους χώρους που καταλάμβαναν οι διαφημιστικές πινακίδες σε πολιτιστικές και κοινωνικές ομάδες της περιοχής. Πηγή: www.lifo.gr

Ο Δήμαρχος της γαλλικής πόλης, Γκρενόμπλ, ανακοίνωσε ότι πρόκειται να καταργήσει όλων των ειδών τις υπαίθριες διαφημιστικές πινακίδες από τους δημόσιους χώρους, αρχής γενομένης από τον προσεχή Ιανουάριο, οπότε και θα αποσύρει και τις 364 πινακίδες που βρίσκονται διάσπαρτες στην πόλη, μεταξύ των οποίων και 64 μεγάλου μεγέθους billboards. Μάλιστα, η γνωστή φοιτητούπολη θα ακυρώσει το συμβόλαιο που έχει με την εταιρεία JCDecaux, τον μεγαλύτερο προμηθευτή διαφημιστικών πινακίδων στον κόσμο, αφήνοντας ελάχιστες υπαίθριες διαφημίσεις σε λιγοστές στάσεις σε κεντρικά σημεία της πόλης, εξαιτίας των δεσμευτικών όρων του συμβολαίου με την εν λόγω εταιρεία. "Ο Δήμος μας επιλέγει να απελευθερώσει τους δημόσιους χώρους από κάθε είδους υπαίθρια διαφήμιση, αντικαθιστώντας τις με χώρους και επιφάνειες δημόσιας καλλιτεχνικής έκφρασης" ανακοίνωσε ο Δήμαρχος της πόλης Eric Piolle, που ανήκει στο Γαλλικό Κόμμα Πρασίνων. Η απελευθέρωση των δημόσιων χώρων της πόλης από υπαίθριες διαφημιστικές πινακίδες ήταν ανάμεσα στις προεκλογικές υποσχέσεις του Eric Piolle, ο οποίος ανακοίνωσε επίσης ότι σε ορισμένα σημεία που καταλάμβαναν οι πινακίδες, θα φυτευτούν 50 νεαρά δέντρα λίγο πριν την έλευση της Άνοιξης στις παραπλήσιες Άλπεις. Τοπικοί παράγοντες, δήλωσαν στην Telegraph, ότι η πόλη προτίθεται να παραχωρήσει τους χώρους που καταλάμβαναν οι διαφημιστικές πινακίδες σε πολιτιστικές και κοινωνικές ομάδες της περιοχής. Πηγή: www.lifo.gr

Έκκληση βοήθειας για το μικρό πολυ-τραυματία

Ηταν Ιούλιος του 2012, όταν ένας ασυνείδητος οδηγός, έχοντας παρασύρει πρώτα έναν ποδηλάτη, πέρασε με μεγάλη ταχύτητα κόκκινο φανάρι στην Πατησίων και -τραυματίζοντας βαριά μια μητέρα με τα εφτάχρονα δίδυμά της- τους εγκατέλειψε και κατέστρεψε τη ζωή μιας ολόκληρης οικογένειας («Εφ.Συν.», 12.7.2013: ‘ενα τροχαίο έγκλημα, η εγκατάλειψη, ο “γολγοθάς”).

Ο νεαρός οδηγός, μόνιμος υπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, αφέθηκε ελεύθερος μετά τη σύλληψη, με καταβολή χρηματικής εγγύησης. Ενώ τότε δήλωνε συγκλονισμένος, ποτέ μέχρι σήμερα δεν συνέδραμε με κανέναν τρόπο τη φτωχή οικογένεια του Πολωνού μετανάστη, που ήρθε στην Ελλάδα, δούλεψε, έκανε οικογένεια και μέσα σε μια στιγμή γύρισε γι’ αυτόν ο κόσμος ανάποδα.

Νέες επεμβάσεις
Ο βαρύτερα τραυματισμένος μικρός Νταβίντ, που παρέμεινε διασωληνωμένος 12 ημέρες, έχει υποστεί εκτός των άλλων σοβαρότατων τραυματισμών, βαριά κάκωση στη στοματική κοιλότητα, απώλεια πολλών δοντιών, ενώ η γνάθος παρουσιάζει μεγάλο οστικό έλλειμμα, με συνέπεια απόλυτη αδυναμία ομιλίας και λήψης τροφής. Χρειάζονται συνεχή και επώδυνα χειρουργεία που ήδη έχουν καθυστερήσει.



Τον Ιούλιο πραγματοποιήθηκε η πρώτη επέμβαση αποκατάστασης με εθελοντική προσφορά του χειρουργού, ενώ τα έξοδα νοσηλείας καλύφθηκαν με οικονομικές προσφορές πολιτών.

Στη φάση αυτή, όμως, απαιτούνται κι άλλες υπερεξειδικευμένες επεμβάσεις, το ταχύτερο δυνατό (οστικά μοσχεύματα στη γνάθο), ώστε η στοματική κοιλότητα να αποκτήσει βαθμιαία φυσιολογική μορφολογία και να καταφέρει ο μικρός Νταβίντ να ξαναβρεί τη φωνή, αλλά και τη ζωή του.

Ηδη τα έξοδα της αρχικής επέμβασης φτάνουν συνολικά τις 20.000 ευρώ (ο πατέρας του παιδιού προσκόμισε στην «Εφ.Συν.» όλα τα έγγραφα με τα ιατρικά έξοδα), ποσό που αδυνατεί να εξοφλήσει η οικογένεια, καθώς -λόγω του τραυματισμού τριών από τα μέλη της- είναι σχεδόν αδύνατο να εξασφαλίσει το παραμικρό εισόδημα. Καμιά απολύτως βοήθεια δεν έχει δοθεί από την πολιτεία, ούτε φυσικά από την οικογένεια του «συγκλονισμένου» δράστη, ενώ τα δικαστήρια καθυστερούν, αλλά τα χειρουργεία επείγουν.

Το ποινικό δικαστήριο στο Ναυτοδικείο στις 30/5/2014 αναβλήθηκε λόγω εκλογών, και ξανά, στις 4/11/2014, λόγω απουσίας του δικηγόρου του κατηγορούμενου. Νέα δικάσιμος ορίστηκε για τις 15 Μαρτίου 2015 (δυόμισι χρόνια μετά το συμβάν) ενώ το αστικό δικαστήριο δεν έχει προσδιοριστεί ακόμα και μπορεί να χρειαστούν χρόνια, ώσπου να τελεσιδικήσει.

Η οικογένεια έκανε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων στις αρχές του χρόνου, ώστε να της χορηγηθεί ένα ποσό από το Επικουρικό Ταμείο έναντι της τελικής αποζημίωσης και να ξεκινήσει ο Νταβίντ τα χειρουργεία, όμως το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα. Προφανώς δεν θα είχαν δει οι δικαστές τη φωτογραφία του μικρού παιδιού που είδαμε εμείς και που δεν θα δημοσιεύσουμε. Μαζί με την οικογένεια ενώνει τη φωνή του και ο πανελλαδικός σύλλογος «SOS Τροχαία Εγκλήματα», κάνοντας έκκληση «σε όποιον μπορεί να βοηθήσει, να το κάνει τώρα. Ας αποτελέσουμε εμείς τη φωνή του Νταβίντ μέχρι να μπορέσει να ξαναμιλήσει».

*Λογαριασμός:
MACIOROWSKI KRZYSTOF
MACIOROWSKA AGHIESZKA
Eurobank IBAN GR 450 260 236 0000 300 101 391 628

*Αντί για επίλογο, θα μπορούσαμε να αναλογιστούμε πώς από τη μια μεριά αφήνεται ελεύθερος ο ένστολος οδηγός, που χωρίς δίπλωμα πέρασε με κόκκινο και εγκατέλειψε τραυματισμένα τρία άτομα, ενώ η πολιτεία ή έστω το Ναυτικό δεν αντέχουν να πληρώσουν ούτε τα νοσήλια του παιδιού-θύματος. Εδώ είναι ακριβώς η περίπτωση που λέει ο πολίτης: «Ενας εισαγγελέας δεν υπάρχει;»…

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών στις 13/10/2014

Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων 2014

Τη δεύτερη Κυριακή κάθε Νοέμβρη, όλος ο κόσμος τιμά τη μνήμη όσων χάθηκαν στην άσφαλτο.

Φέτος, όπως και τις προηγούμενες χρονιές, συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις που διοργανώνουν οι σύλλογοι SOS Τροχαία Εγκλήματα και οι ΠΟΔΗΛΑΤισσΕΣ.

Συναντιόμαστε στην πλατεία Συντάγματος στη 1 μμ στην Αθήνα και στην πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη.

Όσοι έχετε χάσει κάποιο δικό σας πρόσωπο, φέρτε μαζί σας ένα ζευγάρι παπούτσια για να πάρουν τη θέση του. Οι υπόλοιποι ελάτε γιατί τραγωδίες σαν την πρόσφατη στην Πέτρου Ράλλη δεν πρέπει να ξανασυμβούν.

Όσοι ποδηλατείτε, μπορείτε να συμμετάσχετε στην παράλληλη ποδηλατοπορεία που θα ξεκινήσει από το Πεδίο του Άρεως στη μία το μεσημέρι. Αν θέλετε, μπορείτε να δηλώσετε συμμετοχή εδώ.

 

 Θα σας δούμε εκεί!

Ενημέρωση: H εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε καιρό ταιριαστό με τη διάθεση των συμμετεχόντων - συννεφιασμένο.

Καθώς το πλήθος άρχισε να μαζεύεται....

 .... μια πεταλούδα από κεριά τους περίμενε στην πλατεία.

Σιγά-σιγά, παπούτσια που δε θα φορεθούν πια άρχισαν  να μαζεύονται....

Η καρδιά μου έκλαψε όταν αντίκρυσα τούτα εδώ τα παπουτσάκια, που δε θα μικρύνουν ποτέ - τα ποδαράκια που τα φορούσαν δε θα κρυώσουν ποτέ πια....

Η παρέα μας έγινε ακόμη μεγαλύτερη όταν έφτασαν στην πλατεία και οι ποδηλάτες.

Την επόμενη χρονιά θα είμαστε πάλι εδώ. Γιατί δε θα ξεχάσουμε ποτέ. Δε μπορούμε να ξεχάσουμε. Και δε θέλουμε κανείς άλλος να χρειαστεί να κουβαλήσει το βάρος της μνήμης που κουβαλάμε κάθε μέρα. 

Άμποτε.

Να είστε όλοι καλά και τα παιδιά σας καλύτερα.

Συγκέντρωση οργής για το δυστύχημα της Πέτρου Ράλλη

ΟΧΙ ΠΙΑ ΘΕΑΤΕΣ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΜΑΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ!

Συγκεντρωση Μνήμης και Οργής στην Πέτρου Ράλλη.

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου: σε ένα από τους πιο κεντρικους δρόμους της Αθήνας, την Πέτρου Ράλλη ένας οδηγός με όπλο ένα SMART εκτέλεσε τρεις ανθρώπους (ενα οδηγό μηχανης και δυο πεζους που περιμεναν σε στάση) και τραυμάτισε βαριά άλλους δύο. Ο δράστης δεν είναι πρώτος ούτε ο τελευταίος και τα θύματα δεν ήταν ούτε τα πρώτα, αλλά δυστυχώς δεν θα είναι ούτε τα τελευταία.

Τετάρτη 22 Οκτώβρη: στις 4μμ καλούμε όλους όσους ενδιαφέρονται πραγματικά για την οδική ασφάλεια και τον εκμηδενισμό των τροχαίων εγκλημάτων να συναντηθούμε ΕΚΕΙ, στον τόπο του Εγκλήματος.

Οδηγίες μετάβασης:

Το συμβαν έγινε στη λωρίδα καθόδου της Πέτρου Ράλλη (αρχη μετα το Μουσειο Μπενακη Πειραιως)  απο Αθηνα προς Νίκαια, λιγο μετα  απο το αμαξοστασιο του ΟΣΥ

Το σημείο στο google street view:
https://www.google.com/maps/@37.9761403,23.6890638,3a,75y,270h,90t/data=!3m4!1e1!3m2!1sZBnQbFFonyqmH2JccwJ23A!2e0

Οδηγίες για μετακίνηση στο σημείο με τη δημόσια συγκοινωνία:

1. Μετρό Μ3 μέχρι το σταθμό ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ

2. Λεωφορείο 21, Β18, Γ18 ή 838 από στάση ΦΩΤΑΕΡΙΟ (Πειραιώς) ως τη στάση ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ.  Το 21 έχει δρομολόγια κάθε 10 λεπτά εκείνη την ώρα και κάνει 7 λεπτά μέχρι το σημείο.

Ο συνδυασμός Μ3 -> 21 Από Σύνταγμα, παίρνει γύρω στα 20 λεπτά.

Σημείωση: Η συγκέντρωση διοργανώνεται από το σύλλογο SOS Tροχαία Εγκλήματα. Οι Μαμάδες στο Δρόμο συμμετέχουν όπως όλοι οι ενδιαφερόμενοι πολίτες.

Re-think Athens, Πανεπιστημίου και όσα κανείς δε μας λέει

ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΦΥΓΑΜΕ ΣΤΟ ΣτΕ, ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΤΙΜΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ

Γράφουν οι: Ν. Μιχαλόπουλος, αρχιτέκτονας Γ. Βρεττάκου, αρχιτέκτονας Χ. Ησαΐας, πολιτικός μηχανικός Λ. Σλάβης, πολιτικός μηχανικός

Στο Rethink Athens πουθενά η λεωφόρος δεν χαρακτηρίζεται πεζόδρομος. Σωστός χαρακτηρισμός μετά την παρέμβαση είναι τραμόδρομος

Ο πεζός δεν έχει να κερδίσει τίποτα. Θα του επιστρέψουν τα πεζοδρόμια που ήδη έχει και μάλιστα κουτσουρεμένα και χωρίς δέντρα

 

Τι είναι, τέλος πάντων, η περίφημη πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου;

Μα φυσικά τραμόδρομος (ή τροχιόδρομος). Στο Rethink Athens πουθενά δεν χαρακτηρίζεται η Πανεπιστημίου σαν πεζόδρομος. Μάλιστα στο τεύχος της οριστικής μελέτης δεν αναφέρεται παρά μόνο μια φορά, όταν βαφτίζει τα πεζοδρόμια... πεζόδρομους (!!). «Στα δύο πλάγια ένας φαρδύς πεζόδρομος προσφέρει στους πεζούς τη δυνατότητα να κινούνται ανεμπόδιστα πλάι στα κτήρια και τα καταστήματα» (προφανώς εννοεί ότι δεν μπορούν πουθενά αλλού να κινούνται ανεμπόδιστα).

Μάλιστα ο κ. Πολύζος, εκ των βασικών συντελεστών του Rethink Athens, έχει φροντίσει να ξεκαθαρίσει τη θέση της ομάδας σε σχέση με τον όρο «πεζόδρομος», δηλώνοντας: «...η Πανεπιστημίου μπορεί να μετατραπεί σε έναν άξονα βιώσιμης κινητικότητας, σε έναν άξονα ροής (;) πεζών και ποδηλάτων. Πουθενά εμείς δεν δουλέψαμε με την έννοια Πανεπιστημίου-πεζόδρομος. Η Πανεπιστημίου-πεζόδρομος ήρθε σιγά σιγά δημοσιογραφικά» («Αρχιτέκτονες», τεύχος 2).

Η Πανεπιστημίου συνειδητά, με λογική προπαγάνδας, μας αποκαλύφθηκε σταδιακά αποκρύβοντας την οριστική μορφή της, ακόμα και αυτή τη στιγμή, που υποτίθεται ότι βρισκόμαστε στο στάδιο της οριστικής μελέτης.

Στην αρχή μάς την εμφάνισαν σαν πράσινο βουλεβάρτο φιλικό στον πεζό -σαν αθηναϊκή εκδοχή του Zeil και του Ramblas- στο πλαίσιο της μυθολογίας του πεζόδρομου. Στη συνέχεια σαν πλατεία 400 μ. -εξόφθαλμα ψευδής χαρακτηρισμός-, μετά εξελίχθηκε στην ανοησία του «γραμμικού πυκνωτή» και στην «πράσινη ραχοκοκαλιά της πόλης» προφανώς από «δημιουργική χρησιμοποίηση» της θεωρίας, για να καταλήξει στην ανυπαρξία χαρακτηρισμού και να προωθηθεί το γενικό «Ανασυγκρότηση του κέντρου της πόλης με άξονα την οδό Πανεπιστημίου».

Είναι δύσκολο να περιγραφεί αυτός ο ιδεολογικός, λειτουργικός και σχεδιαστικός «αχταρμάς», που εμφανίζεται μέσα από τις οριστικές μελέτες, όσο και αν προσπαθούν να τον αποκρύψουν μέσα από τα «πειραγμένα» προοπτικά, τους νεολογισμούς (ονομάζουν «πράσινα δωμάτια» τις ζαρντινιέρες), τις ρομαντικές περιγραφές (με τα πουλάκια να κελαηδούν), τις μεγαλοστομίες, όπως «στρατηγική δέντρων και πρασίνου» και τη σχεδόν ανύπαρκτη παρουσία κανονικών σχεδίων στην παρουσίαση, υποτίθεται, της οριστικής μελέτης.

Θεωρώ ότι ο σωστός χαρακτηρισμός για την Πανεπιστημίου μετά την παρέμβαση είναι: τραμόδρομος (τροχιόδρομος) (με ανεμπόδιστη κίνηση των πεζών μόνο στα στενά πεζοδρόμια δίπλα στα κτήρια και τα καταστήματα). Ο πεζός δεν έχει να κερδίσει τίποτα από την Πανεπιστημίου, εφ' όσον θα του επιστρέψουν τα πεζοδρόμια που ήδη είχε και μάλιστα κουτσουρεμένα και χωρίς τις δεντροστοιχίες.

Η Πανεπιστημίου θα είναι ένας καταπράσινος πνεύμονας;

Τουλάχιστον αυτό προσπαθούν να μας πείσουν. Βέβαια πέρα από τους νεολογισμούς -πράσινα δωμάτια (!) ονομάζουν τις περιοχές πρασίνου, δηλαδή τις ζαρντινιέρες με χώμα, αντί τσιμέντου και πλακοστρώσεων- μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι σιγά σιγά η «προπαγάνδα» έχει αποστασιοποιηθεί από το σχεδιασμό και έχει στραφεί στα δέντρα, στα οικολογικά υλικά των δρόμων και στη διαχείριση του νερού.

Θέλοντας να δούμε εάν εν τέλει θα πρασινίσει η Πανεπιστημίου, μετρήσαμε από την οριστική μελέτη τους χώρους πρασίνου, σε τμήμα της οδού μεταξύ των οδών Εμμ. Μπενάκη και των Χ. Τρικούπη-Αρσάκη. Στη συνέχεια τους συγκρίναμε (μετά από μετρήσεις) με τις ήδη υπάρχουσες δύο σειρές ζαρντινιερών, οι οποίες βρίσκονται στην άκρη των πεζοδρομίων προς την πλευρά του οδοστρώματος (μία σε κάθε πλευρά του δρόμου). Το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό.

Σήμερα σε αυτό το τμήμα υπάρχουν (περίπου) 270 τ.μ. χώρου πρασίνου, οι γνωστές ζαρντινιέρες με ικανοποιητική φύτευση και σε αρκετά καλή κατάσταση.

Εκπλαγήκαμε όταν είδαμε ότι στο αντίστοιχο τμήμα το Rethink Athens προβλέπει μόνο 140 τ.μ. (περίπου) χώρους πρασίνου, δηλαδή σχεδόν τη μισή έκταση από την υπάρχουσα και μάλιστα όλοι οι χώροι στη μία πλευρά της οδού.

Πρακτικά αφαιρούν τη μια σειρά ζαρντινιερών (προς την πλευρά του ΣτΕ) και διατηρούν την άλλη (προς την πλευρά του REX). Δηλαδή, η μία από τις υπάρχουσες δύο δεντροστοιχίες κόβεται μαζί με τις ζαρντινιέρες και μετατρέπεται σε δρόμο για αυτοκίνητα, με αποτέλεσμα να απομένουν τα μισά δέντρα από τα σημερινά.

Σύμφωνα δε με τη μελέτη, δεν προβλέπεται φύτευση σε άλλη θέση.

Δηλώνουν ότι θα φυτεύσουν 800 νέα δέντρα. Ξέχασαν όμως να μας πουν πόσα από τα υπάρχοντα θα κόψουν.

Η Νέα Πανεπιστημίου λοιπόν θα είναι μια γκρίζα οδός (τουλάχιστον πιο γκρίζα από την παλιά).

Θα είναι όμως φιλική στον πεζό, ο οποίος θα είναι ο κύριος χρήστης του χώρου;

Σήμερα η Πανεπιστημίου έχει -ελεύθερα- πεζοδρόμια πλάτους από 4,10-4,40 μ. (οι μετρήσεις έγιναν στο ύψος του REX και στο ΣτΕ) και στη συνέχεια ένα χώρο από 1,80-2,30 μ., στο οποίο υπάρχουν ζαρντινιέρες και δενδροστοιχίες, κατά κύριο λόγο, οι οποίες προσφέρουν την απαραίτητη απομόνωση από την κυκλοφορία των οχημάτων και σκίαση στον πεζό.

Είναι από τα λίγα πεζοδρόμια στην πόλη που έχουν ευρωπαϊκές προδιαγραφές και μπορούν να κινηθούν ανεμπόδιστα και ευχάριστα ηλικιωμένοι, μητέρες με καροτσάκια, ΑμεΑ κ.τ.λ.

Στο φυλλάδιο του Rethink Athens, η Πανεπιστημίου αναφέρεται σαν «μεικτή επιφάνεια». Μας εξηγεί δε παρακάτω ότι: «...Η μεικτή επιφάνεια είναι μια ενιαία επιφάνεια ή περιοχή που είναι προσβάσιμη τόσο από οχήματα όσο και από πεζούς. Ο σχεδιασμός επικεντρώνεται στην προειδοποίηση (!) και επαγρύπνηση των οδηγών (!) ότι εισέρχονται σε άλλη ζώνη (!!).

Βέβαια παράλληλα, επιτείνεται και η προσοχή των πεζών διότι μοιράζονται το χώρο με άλλους χρήστες» (!!) δηλαδή ταξί, ποδηλάτες, μηχανάκια, φορτηγά, 100, 166, επίσημα οχήματα, αυτοκίνητα Δημόσιας Χρήσης και ό,τι άλλο προκύψει.

Ωστόσο υπάρχουν τμήματα που αναφέρονται σαν πεζόδρομοι κατά μήκος των καταστημάτων και χρησιμοποιούνται «αποκλειστικά για πεζούς». Δηλαδή όχι και τόσο αποκλειστικά, γιατί στη συνέχεια αναφέρει ότι «...Η ζώνη μπροστά στα καταστήματα -chic έκφραση για τα πεζοδρόμια- μπορεί να εξυπηρετήσει την πρόσβαση σε περίπτωση έκτακτων αναγκών (!!) παρ' όλο που οι πεζοί -στους οποίους ανήκει κατά αποκλειστικότητα η ζώνη αυτή- δεν θα περιμένουν τα αντίστοιχα οχήματα»...

Απ' ό,τι καταλαβαίνετε, ο δύστυχος πεζός θα μπορεί να περιφέρεται μόνο μπροστά στα καταστήματα, προσεχτικά όμως, γιατί μπορεί να έχει καμιά έκτακτη συνάντηση με όχημα, δηλαδή δεν υπάρχει κανένας χώρος αποκλειστικά για τον πεζό.

Ακόμα και στο κέντρο των πεζοδρομημένων (!) πλατειών, «θα μπορούν να κυκλοφορούν τα οχήματα ανεφοδιασμού» σύμφωνα με τη μελέτη.

Εν τέλει, αυτός ο χώρος που θα μας επιτρέπουν να περπατάμε, κολλημένοι στις βιτρίνες των μαγαζιών και κυνηγημένοι στις υπάρχουσες στοές, πόσος είναι;

Θα περίμενε κανείς ότι τουλάχιστον θα μας έδιναν το χώρο του πρασίνου που μας πήραν. Δεν είναι όμως τόσο ανοιχτοχέρηδες. Σύμφωνα με τη μελέτη, ο χώρος αποκλειστικά για πεζούς έχει πλάτος από 1,00 μ. (δίπλα στις πλατφόρμες των στάσεων του τραμ -έπρεπε να «βολευτούν» κι αυτές και δυστυχώς εις βάρος των πεζών), που πιο κάτω γίνεται 1,50 μ. (!), ή 2,05 μ. (!) και φθάνει μέχρι 2,70μ. (!!).

Εκεί που σήμερα έχουμε στη διάθεσή μας από 4,70 έως και 7,00 μέτρα. Τελικά, η Νέα Πανεπιστημίου θα είναι περισσότερο εχθρική και για τον πεζό και για το περιβάλλον.

Η Νέα Πανεπιστημίου δεν είναι πεζόδρομος, είναι τραμόδρομος, και για τη δημιουργία του μειώνουν δραστικά το χώρο πρασίνου που υπάρχει, κόβουν τα μισά δέντρα και «συμπιέζουν» τους πεζούς πλάι στις βιτρίνες.

Αυτοί είναι μερικοί από τους λόγους για τους οποίους προσφύγαμε στο ΣτΕ εναντίον της τραμοδρόμησης (και όχι πεζοδρόμησης, όπως έντεχνα μας έχουν «περάσει») της Πανεπιστημίου.

Εμείς απαντάμε: Ευχαριστώ δεν θέλουμε τη «Νέα Πανεπιστημίου» με την glamorous αισθητική της και τους «νέους» επενδυτές της. Προτιμούμε την παλιά. Θα περπατήσουμε στα πεζοδρόμια που υπάρχουν και θα μετακινηθούμε με το Μετρό ή το τρόλεϊ (εξάλλου πηγαίνουν στο ίδιο μέρος που θα πηγαίνει και το τραμ). Και επιπλέον ως πολίτες δεν θα μας στοιχίσει τίποτα.

ΥΓ. 1 Οι σύμβουλοι Επικρατείας -και οι υπάλληλοι του ΣτΕ- παρακαλούνται όταν βγαίνουν από την κεντρική σκάλα του κτηρίου να κατεβαίνουν προσεκτικά από το πλάι και όχι κατ' ευθείαν εμπρός, διότι μπορεί «να συμπέσουν» με κανέναν ποδηλάτη ή ταξιτζή.

ΥΓ. 2 Στη μελέτη υπάρχει σύσταση στους ποδηλάτες να προσέχουν στο κάτω μέρος της Πανεπιστημίου που έχει κατηφόρα και μπορεί να αναπτύξει κάποιος πιο μεγάλη ταχύτητα. Για τους πεζούς δεν υπάρχει καμία σύσταση. Αυτοί θα κυκλοφορούν με δική τους ευθύνη.

Το άρθο δημοσιεύεται αυτούσιο από την Ελευθεροτυπία, όπου είχε τον τίτλο "Λιγότερο πράσινη και πιο ακριβή η «Νέα Πανεπιστημίου»". Οι υπογραμμίσεις δικές μου.

Ενημέρωση, Ιούνιος 2015:  Η ανάπλαση κρίθηκε παράνομη από το ΣτΕ.

Για το περιβάλλον

Πόσο κινδυνεύει το περιβάλλον μας;

Πολύ.

Αν συνεχίσουμε με τους σημερινούς ρυθμούς, ο πλανήτης μας μπορεί να μην είναι πλέον βιώσιμος. Πρέπει οπωσδήποτε να σταματήσουμε την εξάρτησή μας από ορυκτά καύσιμα και άλλες ρυπογόνες δραστηριότητες.

Η οργάνωση 350 προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό, να πείσει τους κυβερνήτες όλων των κρατών της γης ότι το διοξείδιο της ατμόσφαιρας πρέπει να μειωθεί στις 350 μονάδες ανά εκατομμύριο (σήμερα είναι 400).

Έφτιαξαν ένα βίντεο που εξηγεί γλαφυρότατα, χωρίς ούτε μια λέξη το σκοπό και τη δράση τους.
Ας το δούμε:

Και μην ξεχνάτε: την Κυριακή, 21 Σεπτεμβρίου, κατεβαίνουμε, μαζί μ' εκατομμύρια άλλους, από άλλες γωνιές του πλανήτη, σε πορείες για να διεκδικήσουμε άμεση δράση για να σώσουμε το κλίμα.

Ελάτε κι εσείς!
Δείτε περισσότερα εδώ, και δηλώστε συμμετοχή εδώ ή εδώ.

Για το μέλλον των παιδιών μας

Είμαστε μαμάδες.
Στη ζωή μας, το σημαντικότερο πράγμα είναι τα παιδιά μας, το μέλλον μας.
Σκουπίζοντας μύτες, μαζεύοντας παιχνίδια, διδάσκοντας και μαλώνοντας, το μεγαλύτερο μέρος της μέρας μας το επενδύουμε σε ένα αύριο που το θέλουμε όμορφο, ευτυχισμένο, όσο καλύτερο γίνεται για τα παιδιά και (αν είμαστε τυχερές) και τα εγγόνια μας.
Δε φρικάρετε όταν βλέπετε ότι το αύριο αυτό κινδυνεύει;
Ένας από τους κινδύνους είναι ο ίδιος μας ο πλανήτης, που καταστρέφεται από κάποιους *&^%$# που δε μπορούν να δουν πέρα από το πορτοφόλι τους.
Κάντε κάτι, γιατί αν δεν κάνουμε, τα παιδιά μας θα το πληρώσουν.
Ελάτε να βγούμε στους δρόμους, 21 Σεπτεμβρίου,  4 μμ στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου (λεπτομέρειες θ' ανακοινωθούν σύντομα).
Η δράση διοργανώνεται από εθελοντές της Avaaz (που σημαίνει "φωνή").
Ας φωνάξουμε λοιπόν μαζί ότι θέλουμε έναν ζωντανό πλανήτη για τα παιδιά μας.

Η κινητοποίηση είναι παγκόσμια. Σ' όλα τα μέρη του κόσμου, άνθρωποι θα φωνάξουν το ίδιο μήνυμα, την ίδια μέρα. Δείτε το βίντεο της δράσης (με ελληνικούς υπότιτλους) εδώ.

  

Η ανακοίνωση της Avaaz:

Στην Σύνοδο Κορυφής του ΟΗΕ στις 23 Σεπτέμβρη 2014, τα ισχυρά κράτη μέλη θα συναντηθούν για να σχεδιάσουν την ενεργειακή πολιτική για τα επόμενα χρόνια, δηλαδή το πώς θα κινηθούμε στον τομέα της παραγωγής ενέργειας. Στην Σύνοδο θα προσδιοριστούν τα ποσοστά επί τοις εκατό αφενός της καθαρής, πράσινης ενέργειας, αφετέρου της ρυπογόνου ενέργειας.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΑΣ: ο στόχος για τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να είναι: 100% ΚΑΘΑΡΗ, ΠΡΑΣΙΝΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Τα άσχημα νέα είναι πως Μαγικό Ραβδί Δεν Υπάρχει, παρά μόνο Σκληρή Δουλειά.

Τα καλά νέα τώρα!
Στις 21 Σεπτέμβρη 2014 έχουμε μια μοναδική ευκαιρία. Πολίτες από όλα τα μήκη και πλάτη της γης να συναντηθούμε, σε δρόμους, πλατείες, πάρκα, σε βουνό και θάλασσα, να ενώσουμε τις φωνές μας για ένα μήνυμα και μόνο: είναι πλέον καιρός τα κράτη να θέσουν σοβαρούς στόχους με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα για την μετάβαση σε Πράσινη Καθαρή Ενέργεια. Να ξεκινήσει άμεσα ο σχεδιασμός ενεργειών και η χρηματοδότηση για έρευνα επάνω στο τομέα της Πράσινης Ενέργειας.
Είναι καιρός να τεθεί ο στόχος για 100% Καθαρή Πράσινη Ενέργεια!
Την Κυριακή στις 21 Σεπτέμβρη 2014 και ώρα 16:00 (το ΠΟΥ; μείνετε συντονισμένοι!) η Αθήνα δίνει την δική της γιορτή-φόρο τιμής στην ΖΩΗ και στο μέλλον. Μέσα από ένα όμορφο πολιτιστικό φεστιβάλ, με καλλιτεχνικές δραστηριότητες (μουσικούς, χορευτές, ζωγράφους και πολλά άλλα), ελάτε να περάσουμε και το δικό μας μήνυμα.
Ένα μήνυμα αλληλεγγύης των λαών. Ένα μήνυμα σε όλους τους πολίτες των ισχυρών κρατών-μελών του ΟΗΕ: «Δείτε όλους αυτούς τους Έλληνες που αφήνουν πίσω τα προβλήματα τους 
και ενώνουν τις φωνές τους ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. 
Για το δικό μου καλό. Και Εγώ; Τι κάνω;»
Στις 21 Σεπτέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης, χρησιμοποιούμε την φωνή μας για να ενωθούμε για όσους και όσα δεν έχουν φωνή. Για ένα δέντρο, για ένα μυρμηγκάκι, για ένα παιδάκι, για κάθε σπόρο που θε’ να ‘ρθεί.

Σας ευχαριστούμε και σας περιμένουμε ΟΛΟΥΣ και ΟΛΕΣ!!!
Με σεβασμό και εκτίμηση
Τα μέλη της Avaaz Αττικής

Υπογράψτε το ψήφισμα της Avaaz:

https://secure.avaaz.org/el/join_to_change_everything/?slideshow

Αν χρησιμοποιείτε Facebook, μπορείτε να δηλώσετε συμμετοχή εδώ.

Ενημέρωση: Η δράση έγινε και είχε μεγάλη επιτυχία. Οργανώθηκαν δράσεις σε 2000 πόλεις του κόσμου και μαζεύτηκαν εκατομμύρια υπογραφές (μόνο στην Ελλάδα, ξεπέρασαν τις 300.000). Για περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες, δείτε εδώ.

Χρόνια πολλά

Σήμερα γιορτάζει η μισή Ελλάδα!
Χρόνια πολλά σε όλες και όλους!
Γεροί κι ευτυχισμένοι εσείς κι όσοι αγαπάτε!

Η παράνομη στάθμευση ΙΧ που κατέληξε σε παράνομη πιάτσα ταξί

Αναδημοσιεύω αυτούσιο, από εδώ:

Από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία που μας χαρίζει το Google Street View, που είναι πλέον και στην Ελλάδα διαθέσιμο, είναι η δυνατότητα να συγκρίνουμε φωτογραφίες του σήμερα με φωτογραφίες πριν από 2 ή 3 χρόνια και να βλέπουμε τι διαφορές έχουν προκύψει όλα αυτά τα χρόνια...

Ανακαλύψαμε τις φωτογραφίες κοντά στο μετρό στο Νομισματοκοπείο, στην άνοδο της Λεωφόρου Μεσογείου προς Σταυρό, στο σημείο που έχει μετατραπεί σε μόνιμη παράνομη πιάτσα ταξί, έξω από το supermarket ΑΒ Βασιλόπουλος.

Η αστυνομία, αν και πολλές φορές απομακρύνει τα ταξί που καταλαμβάνουν παράνομα μέρος της δεξιάς λωρίδας (λεωφορειολωρίδας) της Λεωφόρου Μεσογείων και σχεδόν ολόκληρο το πεζοδρόμιο, δεν μπορεί να επιβάλλει τη νομιμότητα και να τιμωρήσει τους παράνομους επαγγελματίες οδηγούς.

Ήταν, όμως, πάντα χώρος παράνομης στάθμευσης το συγκεκριμένο σημείο; Το Google Street View μας απαντά όχι!

Αρχικά, τον Απρίλιο του 2009, δεν υπάρχει πιάτσα ταξί, υπάρχουν, όμως, άλλοι ασυνείδητοι οδηγοί ΙΧ που παρκάρουν φαρδιά πλατιά στο πεζοδρόμιο.


Μόλις ένα μήνα μετά τοποθετούνται και βιδώνονται στο πλακόστρωτο κώνοι με αποτέλεσμα κατά το πέρασμα του αυτοκινήτου της Google να μην καταγράφεται κανένα παράνομα σταθμευμένο όχημα. Κάτι που συνέβη και κατά το επόμενο πέρασμα του αυτοκινήτου της Google ένα μήνα μετά.

Πραγματικά, οι δύο εικόνες της περιόδου Μάιος-Ιούνιος 2009 δείχνουν πως κανένας δεν υπάρχει παρκάρει παράνομα λόγω των βιδομένων στο πεζοδρόμιο κώνων.



Το 2011 που είναι η επόμενη φωτογραφία που μας δίνει η Google, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι κώνοι έχουν εξαφανιστεί και σα να μην έφτανε αυτό, το πεζοδρόμιο θα μείνει μόνιμα καταπατημένο από τους οδηγούς ταξί που θα δημιουργήσουν μία αυτοσχέδια πιάτσα ταξί εις βάρος των πεζών...

Η παρακάτω κατάσταση ισχύει από το 2011 μέχρι και σήμερα...



Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνει η πολιτεία στη συγκεκριμένη περίπτωση; Αφού παλιά δεν συμμορφώνονταν οι οδηγοί ΙΧ και τώρα δεν συμμορφώνονται οι ταξιτζήδες; Η μόνη λύση είναι να επιστρέψουν οι κώνοι ή να μπουν προστατευτικά κάγκελα για μεγαλύτερη ασφάλεια και των πεζών...

Δυστυχώς, ζούμε σε μία χώρα που ένα χαμηλό και απροστάτευτο πεζοδρόμιο παίρνει αυτό που του... "αξίζει" από τον τυπικό Έλληνα οδηγό...!

UPDATE: Επικοινωνήσαμε με τον σύλλογο "Πεζή" , ο οποίος μας ενημέρωσε πως έχει κάνει από πέρσι (Ιούνιο 2013) τις απαραίτητες ενέργειες για την κοινοποίηση του προβλήματος μέσω επιστολών προς τους γύρω δήμους, την τροχαία και τον ΟΑΣΑ (http://www.pezh.gr/node/378)

Ο ΟΑΣΑ απάντησε μέσω επιστολής:


Ένα χρόνο μετά, καμία ενέργεια δεν έχει γίνει για τη διόρθωση του προβλήματος και το πεζοδρόμιο παραμένει πιάτσα ταξί.

Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει όσοι παρανομούν να αφήνονται ανενόχλητοι (για να παρανομήσουν περισσότερο). Παράλληλα, δεν υπάρχουν νόμιμα μέσα διεκδίκησης για τους νομιμόφρονες (αποτελεσματικά εννοώ). Δεν είναι παράξενο που η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη άγχος.
Όμως δεν είναι αυτή η νομοτέλεια των πραγμάτων. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι, αρκεί να πάψουμε ν' αποδεχόμαστε την καθημερινότητα ως φυσιολογική. Πρέπει ν' αντιδράσουμε σ' ότι μας καταπιέζει.
Ένα παράδειγμα;
Αρνηθείτε να πάρετε ταξί από αυτή την πιάτσα. Περπατήστε ως τη γωνία και σταματήστε ένα διερχόμενο ταξί.
Δε σας φαίνετε αρκετό; Φωνάξτε την τροχαία. Δέκα ταξιτζήδες θα μάθουν εκείνη τη μέρα πως αυτή η πιάτσα είναι ενοχλητική. Κολλήστε μια ενημερωτική αφίσσα έξω από το σούπερ-μάρκετ και στο σταθμό. Έχουμε τη δύναμη. Ας τη χρησιμοποιήσουμε σοφά.

Καλές επιτυχίες!

Άλωση

του Δημήτρη Θεοδώρου.

Μοιάζει με κακόγουστη φάρσα, αλλά δυστυχώς η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία ίσως και χιλίων σκηνοθετών ή φαρσοκωμωδιογράφων, ιδίως όταν μιλάμε για την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Αυτή η ελληνική πραγματικότητα θέλει για κάποιο λόγο ολοένα να σπρώχνει στο περιθώριο άτομα που δεν είναι του γούστου μιας κάποιας τάξης και να κάνει ευπρόσδεκτα στους κύκλους της ανθρώπους καλοντυμένους με γραβάτες και πολυτελή αυτοκίνητα, συνήθως παράνομα παρκαρισμένα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αλωθούν τα άλλοτε ελεύθερα πεζοδρόμια που ανήκαν στο σύνολο των πολιτών μιας περιοχής και μπορούσαν εκεί να σταθούν, να μιλήσουν ακόμα και οι μικρότεροι να παίξουν. Κάτι τέτοιο σταδιακά γίνεται αδύνατον ακόμα και για τους πιο καλόπιστους. Η σύγχρονη πραγματικότητα θέλει να εξαντλήσει τη δημιουργικότητα του επιχειρηματικού κόσμου σε μπαράκια και καφετέριες έξωθεν αισθητικής ή κουλτούρας δημιουργώντας –στην καλύτερη- μια καλοστημένη αντιγραφή. Η έννοια του πεζοδρόμου ή του πεζοδρομίου τείνει να εξαλειφθεί και να αντικατασταθεί στον προβλεπόμενο χώρο μέσα στον οποίο οι καφετέριες και τα μπαρ θα στήσουν το «νοικοκυριό» τους. Και αυτό τείνει να γίνει αυτονόητο.

Το πιο λυπηρό από όλα είναι ότι τείνει να γίνει αυτονόητο. Βρισκόμαστε δηλαδή σε μια κατάσταση η οποία απαγορεύει στον κόσμο, προς το παρόν τον περιορίζει σε μεγάλο ποσοστό, να μπορεί να χαίρεται κάτι το οποίο η πολιτεία του αφιέρωσε και μάλιστα τόσο τιμητικά ώστε το πρώτο συνθετικό της λέξης να ανήκει επάξια σε αυτόν. Στον πεζό. Κόσμος κάθεται και τρώει, πίνει, από πάνω του περιμένουν οι «μαγκάιβερ» με τους ασυρμάτους της ενδοεπικοινωνίας, ενώ ταυτόχρονα ο υπόλοιπος κόσμος ή θα αναγκαστεί να κατέβει στο δρόμο για τη διέλευση του, ή στην καλύτερη θα σπρωχτεί και θα σπρώξει. Τα πλακίδια όδευσης αναπήρων το πιθανότερο είναι να λείπουν εντελώς από τους νέους πεζοδρόμους και το πιο λυπητερό είναι ότι απουσιάζουν και από περιοχές οι οποίες είναι αυτή τη στιγμή υπό κατασκευή.

Η άλωση είναι καλοντυμένη, δεν έχει όπλα ή το υγρό πυρ, δεν έχει πίσω πόρτες, αλλά έχει αρώματα και κοστούμια, έχει ακριβούς τιμοκαταλόγους και κοκτέιλ, έχει οιονεί ωραίους τρόπους συμπεριφοράς, και γενικώς ενδιαφέρονται για το πόσο ωραία θα φαίνεται κάτι προς τα έξω αδιαφορώντας όμως για το τι ακριβώς είναι αυτό το οποίο προσφέρουν. Κενό. Θεωρώ, ότι όσο προχωρά η κοινωνία προς μια ολοένα κατάκτηση και θωράκιση του βαθύτερου εγώ των προσώπων, τόσο περισσότερο θα ξεπέφτει σε ατοπήματα, η ακόμα θα γυρίζει την πλάτη της προς κάθε τι ουσιαστικά νέο και δημιουργικό. Θα γυρίζει την πλάτη της στην κοινωνία των πολλών και ουσιαστικά περισσότερο αδύνατων ανθρώπων. Όσο παραχωρούμε τη θέση του αυτοκινήτου μας έναντι των πλακιδίων όδευσης τυφλών, ή όσο τα τραπεζοκαθίσματα θα αλώνουν τους χώρους που άλλοτε παίζαμε, χορεύαμε, καθόμασταν, τραγουδούσαμε, κάναμε πλάκα τα βράδια με τους φίλους μας, τόσο μάλλον θα κερδίζει τόπο εκείνος ο πολιτισμός που η ιστορία δείχνει ότι είναι σαφώς διαχωρισμένος από τον ελληνοκεντρισμό. Πράγματα τα οποία παραγνωρίζει ο σύγχρονος τρόπος σκέψης και απαιτεί υψηλού επιπέδου φρόνημα και θέληση για να τα καταλάβει, μολονότι πολύ απλά και καθημερινά στη σύλληψη τους.

Η άλωση η οποία φαίνεται να κάνει ήδη τα βήματά της σταθερά, προχωρά όχι μόνο στα πεζοδρόμια, αλλά προχωρά εξίσου σταθερά και στις παραλίες. Στις παραλίες που αδυνατείς σε κάποια σημεία της να σταθείς, γιατί εκεί έχουν κάνει κατάληψη πολυτελέστατα μαγαζιά, τα οποία αναιρούν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο όλα εκείνα που βρίσκονται σε παλιές φωτογραφίες μέσα σε λευκώματα και δείχνουν κιόσκια ξυλοκέντητα επενδεδυμένα με καλαμωτή (κατ’ εξοχήν μεταβλητή κατασκευή), εικόνες «θεόχτιστων» από μια Ελλάδα του ‘ 50 ή του ‘ 60 στην οποία όμως έβρισκες άμμο να πατήσεις χωρίς να κινδυνεύεις από «καλοντυμένους κυρίους» και πριν προλάβει ο κακώς νοούμενος «διεθνισμός» να κάνει την εμφάνιση του. Η Ελλάδα μιμείται, και δυστυχώς δε μιλάμε για «μίμηση πράξεως σπουδαίας και τελείας», αλλά μίμηση προτύπων και αυτούσιων τρόπων σύγχρονου βίου, χωρίς την παραμικρή διύλιση και κριτική επεξεργασία της σκέψης.

Τα πεζοδρόμια μας αλώνονται ολοένα, από μαγαζάκια, τα οποία απλώς παίζουν μουσική του εξωτερικού δυνατά (σε σημείο να μην ακούς το διπλανό σου) και έχουν εξαλείψει τα παλιά παραδοσιακά καφενεία ή σουβλατζίδικα, τα παλιά βιβλιοπωλεία, ή τα παλιά μαγαζάκια με έπιπλα που δεν ανήκαν σε κάποια μεγάλη αλυσίδα καταστημάτων, αλλά ήταν όμως σπουδαία και υψηλής αισθητικής. Σουβλατζίδικα νέας αισθητικής, γιαουρτάδικα, μεγαλοβιβλιοπωλεία και διαρκώς ένα ατελείωτο copypaste συναντάς σε οποιαδήποτε συνοικία της Αθήνας τύχει να βρεθείς -χωρίς βέβαια αμφιβολία και με τις κατά τόπους εξαιρέσεις. Η φυσιογνωμία των πόλεων αλλάζει και απλώς οφείλουμε να πούμε αν μας αρέσει αυτό, εκείνο ή το άλλο. Τα πράγματα δείχνουν ότι μας αρέσει γιατί θεωρώ ότι πρωτίστως καθετί που συμβαίνει είναι αποτέλεσμα πολιτικής βούλησης. Και τους τοπικούς άρχοντες ή μη τοπικούς τους επιλέγουν οι πολίτες.  Η αρχιτεκτονική, η κατασκευή, η γλυπτική έρχονται μετά. Επομένως οφείλουμε να ζήσουμε με αυτό. Να παραδεχτούμε εμείς οι λίγοι, οι όσοι είμαστε τελοσπάντων, ότι προτιμάμε την παραλία για μας και για τους φίλους μας, προτιμάμε το τζιπ μας πάνω στο πεζοδρόμιο και ο ανάπηρος να πάει να γαμηθεί.