Το περίπτερο που έφαγε το πεζοδρόμιο

Φαίνεται πως και τα περίπτερα έχουν ανάγκη «ζωτικού χώρου». Και για να τον αποκτήσουν, φυσικά, πρέπει να τον πάρουν από εμάς. Κι έτσι απλά, μας κλείνουν όλο το πεζοδρόμιο για να χωρέσουν τα ψυγεία, το σταντ, το κρεμαστό με τα δώρα-έκπληξη, ο πάγκος με τις κυριακάτικες εφημερίδες.

Κι εμείς; Αντί να αγανακτήσουμε που κάνουμε ζιγκ-ζαγκ, που μας καθυστερούν, που μας μας αναγκάζουν να βγούμε στο δρόμο με κίνδυνο να μας πατήσει κανένα αυτοκίνητο τι κάνουμε;

Θα μου πείτε "Πού να τηλεφωνώ στο δήμο, βιάζομαι κιόλας... Άσε που δεν πρόκειται να γίνει τίποτα." Εντάξει, αφήστε το δήμαρχο. Μην ειδοποιήστε τις αρχές. Άλλωστε, δε θέλετε να τιμωρήσετε το φουκαριάρη τον περιπτερά, σωστά;  Όμως να τον ανταμείβετε κιόλας, αυτό πάει πολύ.

"Εγώ τον αμείβω;" θα με ρωτήσετε με απορία.

Κι όμως ναι. Σας έχω δει. Κάθε μέρα αμείβετε τον περιπτερά, σκύβοντας κάτω από την τέντα κι αγοράζοντας νερό, τσιγάρα κι εφημερίδα από το περίπτερο που έβγαλε εσάς, το παιδί και τη γριά μητέρα σας στο δρόμο για να βάλει άλλο ένα ψυγείο. 

Σας βλέπω ν' αγοράζετε αναψυκτικά απ' αυτό το ψυγείο που σας κλείνει το δρόμο. Σας βλέπω ν' αγοράζετε παγωτό στα παιδιά σας μαθαίνοντάς τους ότι πως είναι εντάξει που ο κύριος τους αναγκάζει να παραβιάσουν τον κώδικα που μόλις έμαθαν στο σχολείο: "οι πεζοί πρέπει να κινούνται στα πεζοδρόμια..." Και το παιδί τρώει το παγωτό κι αφομοιώνει το μάθημα του να σκύβει το κεφάλι.

Γιατί; Δεν υπάρχουν άλλα μαγαζιά; Άλλα περίπτερα; 

Μπορεί να μη θέλετε σκηνές, χάσιμο χρόνου, γραφειοκρατία. Δεκτό. Εκτός όμως από πολίτης είστε και καταναλωτής. Γιατί αρνείστε να κάνετε χρήση αυτής της τελευταίας σας δύναμης, εκείνης που έχετε στο πορτοφόλι σας;

Διαλέξτε ποιον θα ανταμείψετε με τα λεφτά σας και ποιον όχι. Όσα έχετε, φροντίστε να πάνε σε καλό τόπο. Μην ανταμείβετε αυτούς που σας καταπιέζουν. Τιμωρήστε τους εκεί που τους πονάει: στην τσέπη τους.

Έχετε τη δύναμη. Μην την αφήνετε να πάει χαμένη. Χρησιμοποιείστε την για να βελτιώσετε τη ζωή σας.

Καλή επιτυχία!