Ναι, υπάρχω

Ναι, υπάρχω κι εγώ φίλε οδηγέ.
Κινούμαστε στους ίδιους δρόμους, πατριώτη.

Δε θέλεις να σκεφτείς ότι υπάρχω, γιατί σε βολεύει να κλείσεις τα μάτια και να φανταστείς ότι αυτό που έκανες δεν κοστίζει τίποτα και σε κανέναν.
Κοστίζει όμως.
Κοστίζει κόπο, χρόνο και ταλαιπωρία.
Δική μου ταλαιπωρία, για το κάθε αμάξι σαν το δικό σου.
Δικό μου χρόνο, τον οποίο κλέβεις από 'μένα για να μην κουραστείς λιγάκι, εσύ, ο γερός, ο δυνατός.
Για να μην ψάξεις γι άλλη θέση, για να μην περπατήσεις λίγα βήματα πιο 'κει.

Ναι, δε θα με δεις συχνά στο δρόμο σου, γιατί εσύ μου τον έχεις κλείσει.
Είμαι όμως εδώ και επιμένω.

Και κάτι ακόμη φίλε οδηγέ:
Οι άνθρωποι είμαστε μιμητικά ζώα.
Όταν κάνεις κάτι, δίνεις παράδειγμα και σε άλλους.
Άλλους, που θα πουν "γιατί όχι κι εγώ" και θα παρκάρουν όπως εσύ.
Και μια μέρα που το αμάξι θα είναι στο συνεργείο, που θα έχεις σπάσει το πόδι σου, που θα είσαι συνταξιούχος και δε θα οδηγείς πια, μια τέτοια μέρα θα τους δεις να σου κλείνουν το δρόμο.

Και τότε θα με θυμηθείς.
Αλλά τότε θα είναι αργά.

Γι αυτό σκέψου σωστά, πριν παρκάρεις.


_________________
Πηγή εικόνας.