Για να δούμε....
Πριν κανένα μήνα περίπου, το Σάββατο 17/2/2018, το αμάξι του Αντιδημάρχου καθαριότητας, ήταν σταθμευμένο πάνω στο πεζοδρόμιο της οδού Καραϊσκάκη, στο ύψος της στάσης Ακρίτα.
Μάλιστα το όχημα ήταν σταθμευμένο με τέτοιο τρόπο που ήταν αδύνατο να περάσει από εκεί πεζός. Θα μου πείτε το πεζοδρόμιο στενεύει λίγο παρακάτω και γίνεται αδιάβατο από τα δέντρα. Σύμφωνοι. Μα είναι ασφαλέστερο για έναν πεζό να βγαίνει στο δρόμο κατά μισό μέτρο, παρά κατά ενάμισι, όταν παρακάμπτει το αμάξι. Με λίγα λόγια όποιος ήθελε να περάσει θα έπρεπε να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του κι αυτό το ήξερε καλά ο Αντιδήμαρχος όταν πάρκαρε εκεί. Απλά, επέλεξε ν' αδιαφορήσει.
Λίγες μέρες πριν, στις 9/3/2018, ένα άλλο, υπηρεσιακό αμάξι του Δήμου Χαϊδαρίου ήταν σταθμευμένο πάνω στο πεζοδρόμιο, μπροστά σε μια καφετέρια, ακριβώς απέναντι από το Βοτανικό Κήπο. Δεν είπαμε να μην πιει ο υπάλληλος έναν καφέ. Αλλά δεν υπήρχε πουθενά μια θέση για ν' αφήσει το αμάξι; Οι παράπλευροι δρόμοι είναι άδειοι τα πρωινά των καθημερινών. Απλά κι αυτός αδιαφόρησε. Γιατί να κάνει τον κόπο να ψάξει; Ποιος θα του γράψει κλήση; Η δημοτική αστυνομία;
Φυσικά αυτό δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό.
Σε κάθε θέση οι αιρετοί μας άρχοντες και οι δημόσιοι υπάλληλοι θεωρούν ότι οι νόμοι δεν είναι γι αυτούς. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα.
Θα θυμάστε βέβαια κάποια περιστατικά με πολιτικούς που θεωρούν τους εαυτούς τους υπεράνω του νόμου. Ένα γνωστό παράδειγμα είναι ο πρώην Υπουργός Κίμων Κουλούρης που πέρασε 4 κόκκινα φανάρια στη σειρά, με την ανήλικη κόρη του στο αμάξι, και πάτησε το πόδι του αστυνομικού που προσπάθησε να τον "γράψει". Ή τα αμέτρητα δημοσιεύματα για βουλευτές που κυκλοφορούν χωρίς ζώνη ή κράνος.
Το θέμα είναι πως οι νόμοι δεν είναι προαιρετικοί. Είναι υποχρέωση όλων των πολιτών να τους σέβονται. Όμως, όσοι κατέχουν αξιώματα έχουν πάρει όρκο να προστατεύουν το Σύνταγμα και τους νόμους. Συνεπώς, όταν παραβαίνουν ένα νόμο δεν είναι απλώς παραβάτες, είναι και επίορκοι.
Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Εδώ χρεωκόπησαν τη χώρα, μας παίρνουν τα σπίτια, κοιμάται κόσμος στα παγκάκια και τόσα άλλα. Το παρκάρισμα σε καίει;
Με καίει για πολλούς λόγους:
Πρώτον, μπορεί τα σκάνδαλα και η χρεωκοπία είναι σημαντικά θέματα, αλλά εδώ μιλάμε για ανθρώπινες ζωές. Αν περάσει κάποιος από εκεί, βγει στο δρόμο και τον χτυπήσει αυτοκίνητο, δε θα προλάβει να νοιαστεί αν θα του κάνουν κατάσχεση ή όχι. Πείτε μου τώρα ειλικρινά τι είναι πιο σημαντικό για 'σάς: το χρέος της χώρας ή η ζωή του παιδιού σας, της μητέρας σας, του αδελφού σας;
Δεύτερον, όλα αυτά τα μεγάλα και σημαντικά προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα από πού ξεκινούν; Από τους πολιτικούς μας, που έχουν αποθρασυνθεί και διαφθαρεί. Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί εμείς οι πολίτες δεν τους ελέγχουμε όπως πρέπει. Κι αν δεν ελέγχουμε τα μικρά αλλά ολοφάνερα, πώς θα ελέγξουμε τα μεγάλα και δύσκολα;
Τρίτον, αν κάποιος που είναι σε θέση ευθύνης δείχνει ολοφάνερα ότι δε νοιάζεται για τους συμπολίτες του, πώς περιμένουμε να προωθήσει τα συμφέροντα των πολιτών; Αφού προφανώς δεν τον νοιάζει πώς θα περάσουν οι συνάνθρωποί του, ούτε καν αν κάποιος πεθάνει εξαιτίας του, περιμένουμε με τα σωστά μας ότι θα νοιαστεί για το δημοτικό φωτισμό ή αν μπάζει νερά το σχολείο; Αν παραβιάζει μπροστά στα μάτια μας τους νόμους (δεν έχει σημασία ποιους), περιμένουμε σοβαρά ότι πίσω από κλειστές πόρτες θα είναι τιμητής τους; Ένας τέτοιος άνθρωπος προφανώς είναι αδύνατον να κάνει σωστά τη δουλειά του και δε θα έπρεπε να κατέχει υπεύθυνη θέση.
Τέταρτον, κάθε ένας από εμάς πληρώνει τα παραπτώματά του και με το παραπάνω: πρόστιμα, τόκους, προσαυξήσεις. Γιατί οι αιρετοί μας άρχοντες να εξαιρούνται; Δεν είναι πολίτες αυτοί; Δεν ισχύουν οι νόμοι για εκείνους; Δεν τους πληρώνουμε εμείς, από την τσέπη μας;
Πώς θα τολμήσει αύριο ο Δήμος να απαιτήσει να πληρώσω πρόστιμο γιατί πάρκαρα παράνομα, όταν ο ίδιος ο Δήμαρχος και ο Αντιδήμαρχος το κάνουν ανενδοίαστα; Και γιατί θα πρέπει να πληρώσω, αν δεν πληρώνουν αυτοί;
Με λίγα λόγια, αν οι κυβερνήτες μας, σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, θέλουν να εφαρμόζουμε τους νόμους και τους κανονισμούς που ψηφίζουν, τότε θα πρέπει ν' αρχίσουν να δίνουν το καλό παράδειγμα.
Κι αν δεν το δίνουν, εμείς πρέπει να πάψουμε να σκύβουμε το κεφάλι και να συνεχίζουμε τις δουλειές μας. Γιατί κάθε παράπτωμα που τους συγχωρούμε τους δίνει απλά το θάρρος (και το θράσος) να διαπράξουν ένα ακόμη μεγαλύτερο. Κι ο τόπος υποφέρει.
Ας αρχίσουμε λοιπόν να τους ελέγχουμε για κάθε παράπτωμα, αρχίζοντας από τα μικρότερα. Αν μας γίνει συνήθεια, θα μάθουν να προσέχουν κι ο τόπος θα κυβερνιέται πιο σωστά.
Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο;
______________________
Σημείωση: οι αριθμοί των αυτοκινήτων, που αποδεικνύουν την ταυτότητα των παραβατών είναι στη διάθεση κάθε νόμιμης αρχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου