Κυκλοφοριακό savoir-vivre

Ας δούμε άλλη μία φωτογραφία:

Ο κύριος και η κυρία της φωτογραφίας με τα άσπρα μαλλιά παραμερίζουν για να περάσει ένα αυτοκίνητο. Διακρίνονται οι ρόδες ενός καροτσιού, πράγμα που μας κάνει να υποθέσουμε ότι είναι παππούς και γιαγιά που συνοδεύουν το εγγόνι τους στο πάρκο (κάγκελα και δέντρα αριστερά). Προσπαθούν να προστατέψουν το καρότσι χώνοντάς το ανάμεσα σε δυο παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Ένας ακόμη πεζός στέκει κι αυτός στην άκρη περιμένοντας να περάσει το αυτοκίνητο, που, ευτυχώς, έχει φρενάρει και περιμένει να παραμερίσουν.

Κανείς από αυτούς δε βρίσκεται στο πεζοδρόμιο, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτό είναι εντελώς σκεπασμένο από αυτοκίνητα. Η γυναίκα που περπατά στην άλλη πλευρά του δρόμου αποτελεί απόδειξη ότι ούτε κι εκεί υπάρχει διαθέσιμο πεζοδρόμιο.

Υπήρχε ένας καιρός που ήταν δείγμα ευγένειας και καλής ανατροφής να κάνεις στην άκρη για να περάσουν οι ηλικιωμένοι, οι ασθενείς, οι κυρίες (με παιδιά ή χωρίς).

Σήμερα τα πράγματα έχουν αντιστραφεί: οι υγιείς, αρτιμελείς και αναπαυτικά καθισμένοι στο αμάξι τους έχουν προτεραιότητα.

Οι ηλικιωμένοι, οι ανάπηροι, οι γυναίκες με παιδιά, οι φορτωμένοι και οι κουρασμένοι πρέπει να παραμερίζουν και να περιμένουν. Όταν περάσουν τα αμάξια, επιτρέπεται να συνεχίσουν το δρόμο τους.

Τα αμάξια έχουν δικαίωμα στο πεζοδρόμιο. Οι πεζοί μπορούν να κυκλοφορούν εκεί μόνο όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν.

.