Βρήκα ένα άρθρο της Ελευθεροτυπίας με πολύ ωραία στοιχεία για το παρκάρισμα. Οι υπογραμμίσεις δικές μου.
Αθήνα: Ενα απέραντο πάρκινγκ
Ξοδεύουμε επί δεκαετίες δισεκατομμύρια ευρώ από τους δυσεύρετους δημόσιους πόρους για να κατασκευάσουμε δρόμους και να τους μετατρέψουμε τελικά σε υπαίθρια πάρκινγκ, όπου η στάθμευση προσφέρεται δωρεάν!
Αυτοκίνητα πάνω στην πλατεία Συντάγματος, αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια και οι πεζοί στον δρόμο, αυτοκίνητα διπλοπαρκαρισμένα, αυτοκίνητα παντούΛόγω αυτής της «α λα ελληνικά» κατάληψης των δρόμων από σταθμευμένα οχήματα, το
56% των δρόμων της πρωτεύουσας διαθέτουν μόνον μία λωρίδα κυκλοφορίας, παρόλο που μόλις το 11% έχει κατασκευαστεί με αυτά τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά!
Κάθε ημέρα γίνονται στο κέντρο της Αθήνας 1,6 εκ. σταθμεύσεις, σύμφωνα με μελέτες του Πολυτεχνείου. Εχει διαπιστωθεί ότι τα περισσότερα αυτοκίνητα στις περιοχές κατοικίας καταλαμβάνουν την ίδια θέση για τουλάχιστον 5 ώρες. Σε ζώνες όπου κυριαρχούν οι εμπορικές και επαγγελματικές χρήσεις είναι δύσκολη η εξεύρεση μιας θέσης επί 18 ώρες το 24ωρο. Το 80% των οδηγών αφήνει το αυτοκίνητό του στον δρόμο, ενώ το 40% των ΙΧ καταλαμβάνει παράνομες θέσεις. Πρόκειται για περίπου 20.000 θέσεις που έχουν «καπαρωθεί», παρ' όλο που βρίσκονται σε στροφές λεωφορείων, γωνίες δρόμων, πεζοδρόμια και πεζόδρομους, ακόμη και πάνω σε ράμπες που κατασκευάστηκαν για να διευκολύνουν άτομα με κινητικά προβλήματα. Στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου μεταξύ πλατείας Συντάγματος και Ομόνοιας, κατά τις εργάσιμες ώρες, μόνον ένα στα έξι Ι.Χ. σταθμεύει σε νόμιμη θέση!
Χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να ελευθερωθούν θέσεις μπροστά στις στάσεις λεωφορείων στο κέντρο της Αθήνας. Υπολογίζεται ότι η αντικοινωνική συμπεριφορά της πλειονότητας των οδηγών αυξάνει το μποτιλιάρισμα κατά 14 έως και 80%. Ακόμα και ολιγόλεπτη κατάληψη του δρόμου μπροστά σε στάση λεωφορείου ή σε περίπτερο αρκεί για να υπερδιπλασιάσει τον χρόνο διέλευσης των οδηγών από το συγκεκριμένο σημείο, διπλασιάζεται η κατανάλωση καυσίμου και παράλληλα αυξάνονται κατά 30 έως και 70% οι εκπομπές μονοξειδίου του άνθρακα, του πιο επιβαρυντικού από τα αέρια που συντελούν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Παρ' όλα αυτά, θεωρείται «μαγκιά» να σταθμεύουν αυτοκίνητα οπουδήποτε, ακόμα και σε κεντρικούς δρόμους, όπως η Ακαδημίας, όπου συχνά σχηματίζουν και διπλές σειρές!
Οι νομοταγείς δεν είναι παρά η μειονότητα. Αλλωστε και οι θέσεις στάθμευσης σε στεγασμένους ή ανοικτούς χώρους, δημόσιας αλλά και ιδιωτικής χρήσης, σε ολόκληρο το λεκανοπέδιο ανέρχονται σε 270.000 και υπολογίζεται ότι επαρκούν για να καλύψουν
μόνον το 22% των αναγκών. Μόλις που ξεπερνούν τους 10.000 οι οδηγοί που έχουν θέση με τον μήνα σε κάποιο από τα λειτουργούντα πάρκινγκ. Παρά το έλλειμμα σε οργανωμένους χώρους, τα περισσότερα γκαράζ έχουν ελεύθερες θέσεις, ακόμα και τις εργάσιμες ώρες. Αιτία; Οι «τσουχτερές» τιμές που αναγκάζουν πολλούς οδηγούς με... νομοταγείς διαθέσεις να προτιμούν το «τζάμπα», παρ' όλο που η εξεύρεση δωρεάν θέσης απαιτεί επιπλέον οδήγηση από 5 έως και 20 λεπτά. Υπολογίζεται ότι ένας οδηγός διανύει ένα χιλιόμετρο για να βρει θέση.
Οι συγκοινωνιολόγοι έχουν προτείνει από χρόνια τη θέσπιση κανόνων για τη στάθμευση στον δρόμο. Απόπειρες είχαν γίνει στο παρελθόν από τα συναρμόδια υπουργεία ΠΕΧΩΔΕ και Μεταφορών, με εξορμήσεις γερανών που διαρκούσαν το πολύ μια εβδομάδα. Η μόνη σοβαρή προσπάθεια που έχει γίνει από την πλευρά του κράτους είναι η κατασκευή γκαράζ σε επιλεγμένες στάσεις του μετρό, σε συνδυασμό με εκπτώσεις του τέλους στάθμευσης κατά 50% για τους οδηγούς που χρησιμοποιούν στη συνέχεια το δίκτυο του μετρό.
Η πρώτη συστηματική προσπάθεια έγινε από τον Δήμο Αθηναίων, με καθορισμό θέσεων για μόνιμους κατοίκους και επισκέπτες. Ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια σε ένα μεγάλο μέρος του κέντρου με 4.600 θέσεις, με προοπτική να επεκταθεί σύντομα κατά 5.700 σε γειτονικές περιοχές, κάτι που ετοιμάζεται να γίνει στο τέλος Οκτωβρίου ή τις αρχές Νοεμβρίου. Το πρώτο βήμα θεωρήθηκε επιτυχές από όλες τις πλευρές, ενώ συμφωνούν και οι καταστηματάρχες που είχαν αρχικά αντιρρήσεις.
Η εικόνα δεν είναι ειδυλλιακή, καθώς φαίνεται ότι υπάρχουν προβλήματα με την αστυνόμευση των μέτρων. Είναι ενδεικτικό ότι οι εισπράξεις από τα τέλη στάθμευσης στις περιοχές της πρώτης φάσης κυμαίνονται στα 8.000 ευρώ την ημέρα, έναντι 16.000 που υπολόγιζαν οι συγκοινωνιολόγοι που μελέτησαν τα μέτρα. Με την εφαρμογή της δεύτερης φάσης, τα έσοδα για τα ταμεία του δήμου θα πρέπει να φτάσουν τα 30.000 ευρώ την ημέρα.
Το «νοικοκύρεμα» της κυκλοφορίας είναι η πιο ενδεδειγμένη λύση, αφού η χωρίς γενικότερους σχεδιασμούς κατασκευή νέων δρόμων θεωρείται «βαρέλι δίχως πάτο». Στην περίπτωση του κυκλοφοριακού αποδεικνύεται περίτρανα ότι «η φύση απεχθάνεται το κενό». Η βελτίωση των συνθηκών οδήγησης έχει περιορισμένη διάρκεια ζωής, όπως αποδεικνύεται περίτρανα από την περίπτωση της Αττικής οδού. Με μέση ημερήσια κυκλοφορία 370.000 οχήματα, η σημαντικότερη λεωφόρος ταχείας κυκλοφορίας στο λεκανοπέδιο έχει φτάσει στα όρια κορεσμού και ήδη γίνονται προτάσεις για να γίνει... διώροφη στο τμήμα ανάμεσα στους κόμβους των λεωφόρων Κηφισίας και Δουκίσσης Πλακεντίας, όπου τις ώρες αιχμής είναι συχνά τα μποτιλιαρίσματα.
Το «αγκάθι», όπως και σε άλλους τομείς, είναι η πολυαρχία. Συναρμόδια είναι τέσσερα υπουργεία. Οικονομικών, ΠΕΧΩΔΕ, Μεταφορών και Εσωτερικών, που έχει την ευθύνη και για θέματα δημόσιας τάξης. Αρμοδιότητες έχουν επίσης οι περιφέρειες, οι νομαρχίες και οι δήμοι, κάνοντας ακόμη πιο δύσκολο τον συντονισμό. Η πρόταση για δημιουργία ενιαίου φορέα, που έχει διατυπωθεί από χρόνια από τον σύλλογο συγκοινωνιολόγων, έχει μείνει στα αζήτητα. *
