"Μια βόλτα" στην άγνωστη πλευρά του Α΄ Νεκροταφείου

"Μια βόλτα" ονομάζουμε τις δράσεις που οργανώνουμε από κοινού πέντε ομάδες, οι ΠΕΖΗ και οι Μαμάδες στο Δρόμο (πρωτοβουλίες για τα δικαιώματα των πεζών) η MOΝUMENTA (Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία για την προστασία της φυσικής και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς Ελλάδας και Κύπρου) η Ομάδα Άστυ (που πραγματοποιεί περιπάτους ανιχνεύοντας τα μονοπάτια της αθηναϊκής ιστορίας) και ο Γιώργος Αμυράς. Όλοι μαζί ενώνουμε τις δυνάμεις μας και πάμε βόλτες στην Αθήνα, στις συνοικίες της, σε ανθρώπινες ιστορίες, στα μνημεία, σε όσα κρύβει αυτή η πόλη…

2^η Βόλτα!

Η συλλογική προσπάθεια «Mια βόλτα» επιστρέφει με μία περιήγηση στην άγνωστη πλευρά του Α΄ Νεκροταφείου, στους τόπους ταφής Εβραίων, Καθολικών και Προτεσταντών.

Στην περιήγησή μας στον κήπο της μνήμης θα σταματήσουμε εκεί όπου αναπαύονται οι αρχαιολόγοι Heinrich Schliemann και Adolf Furtwangler, οι σκηνοθέτες Jules Dassin και Humphrey Jennings, οι φιλέλληνες στρατιωτικοί Richard Church και George Finlay, οι πρωτεργάτες του προτεσταντισμού στην Ελλάδα Μιχαήλ Καλοποθάκης και Ιωνάς Κινγκ, οι λογοτέχνες T.H. White και Γιοσέφ Ελιγιά, οι αιώνιοι εραστές Μιμήκος και Μαίρη. Θυμόμαστε τον Johann Karl Fuchs για την μπύρα Φιξ, την Οικογένεια Μέρλιν για τα κουμκουάτ και την ομώνυμη ποικιλία πορτοκαλιών, τον Φρίξο Αριστέα για τους ονειρικούς του πίνακες και τον αστρονόμο Johann Schmidt που ακόμα και από το μνήμα του μας δείχνει πάντοτε προς τ’ αστέρια.

Συνάντηση στην οδό Αναπαύσεως, στην κεντρική πύλη του Α΄ Νεκροταφείου, την Κυριακή 6 Οκτωβρίου και ώρα 11:30 π.μ. Η συμμετοχή είναι δωρεάν. 

Λόγω της ιερότητας του χώρου θα πρέπει να είμαστε ευπρεπώς ενδεδυμένοι. 

Και δεν ξεχνάμε άνετα παπούτσια, νερό, αντικουνουπικό και φωτογραφική μηχανή.
Όσοι ενδιαφέρεστε, μπορείτε να βρείτε τη δεύτερη βόλτα μας και στο Facebook.

Αστυνομία και πεζόδρομοι

Αν βρεθείτε κάποια μέρα σε κάποιον από τους πεζοδρόμους της Αθήνας και ακούσετε πίσω σας μαρσάρισμα μοτοσικλετών μην ξαφνιαστείτε: πρόκειται για μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ που εκτελούν "διατεταγμένη υπηρεσία." Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να παραμερίσετε, σεμνά και υπάκουα, για να περάσουν.

Και ερωτώ: πώς είναι δυνατόν ο μέσος οδηγός να υπακούσει στον κανόνα που λέει "όχι μηχανοκίνητα στον πεζόδρομο" όταν η ίδια η αστυνομία, ο κατεξοχήν υπεύθυνος για την τήρηση του νόμου, τον παραβιάζει συστηματικά και ανενδοίαστα;

Θα μου πείτε, οι αστυνομικοί πρέπει να πάνε εκεί όπου τους καλεί το καθήκον. Σύμφωνοι, αλλά αν πρόκειται για παρέμβαση, τότε λογικά θα είχαν τη σειρήνα και όλοι θα καταλάβαιναν ότι κάτι έκτακτο συμβαίνει. Δεν ισχύει όμως κάτι τέτοιο. Οι μηχανόβιοι της ΔΙΑΣ διασχίζουν τους πεζοδρόμους είτε απλά για να πάνε κάπου είτε εκτελώντας περιπολία.

Φυσικά, αν ισχύει το πρώτο, δηλαδή πηγαίνουν απλά από το σημείο Α στο σημείο Β, θα έπρεπε, ακολουθώντας το νόμο να πάνε από το δρόμο, όχι τον πεζόδρομο (είπαμε, για όσους το ξέχασαν, οι πεζόδρομοι είναι για πεζούς). Αυτό άλλωστε κάνουν τα πυροσβεστικά οχήματα και τ' ασθενοφόρα, που έχουν κάθε λόγο να βιάζονται. Κι όμως, δεν τους είδα ποτέ να παραβαίνουν πεζόδρομο.

Αν όμως κάνουν περιπολία, γιατί πρέπει να την κάνουν εποχούμενοι; Επιτηρεί άραγε πιο αποτελεσματικά αυτός που περνά γρήγορα πάνω σε μια μηχανή ή αυτός που περπατά αργά κοιτάζοντας τι συμβαίνει γύρω του; Σίγουρα, οι αστυνομικοί της ΔΙΑΣ νιώθουν ότι έχουν τον έλεγχο πάνω στις μηχανές τους, μήπως όμως η θορυβώδης παρουσία τους προειδοποιεί αυτούς ακριβώς που θα έπρεπε να πιάσουν; Αν η δουλειά τους είναι (όπως μου εξήγησε αγανακτισμένα ένας από αυτούς την Κυριακή, μπροστά στο φράγμα που είχαμε κάνει στον πεζόδρομο της Απ. Παύλου) να πιάνουν πορτοφολάδες, δε θα ήταν πιο αποτελεσματικοί στη δουλειά τους αν φορούσαν πολιτικά και βάδιζαν ανάμεσα στο πλήθος; Ή έστω, ένστολοι, αλλά αθόρυβοι; Κι αν πιστεύουν ότι ελέγχουν καλύτερα τα πράγματα από κάποιο ύψος, γιατί πρέπει αυτό το ύψος να είναι ένα όχημα που απαγορεύεται από τον ίδιο νόμο που καλούνται να προστατέψουν, κι όχι ένα όχημα που επιτρέπεται, όπως ποδήλατο;

Σε άλλες χώρες οι ποδηλατικές περιπολίες εφαρμόζονται με επιτυχία σε χώρους πυκνής κυκλοφορίας πεζών. Γιατί όχι κι εδώ;

Από εδώ 

.

"Και πώς θα τον πιάσουμε (εννοούσε τον υποτιθέμενο πορτοφολά);" ρώτησε με ειλικρινή απορία ο αστυνομικός της ΔΙΑΣ μπροστά στο φράγμα μας. Τα μπράτσα του ήταν τεράστια και οι δικέφαλοί του ξεχώριζαν πεντακάθαρα κάτω από το μαύρο κοντομάνικο. Ο άνθρωπος που είχε περάσει ώρες ατελείωτες ιδρώνοντας στο γυμναστήριο για να χτίσει αυτό το κορμί, θεωρούσε αδιανόητο το να ιδρώσει κατά τη διάρκεια της βάρδιας του. Γιατί άραγε;

Ειλικρινά, αν υποθέσουμε πως υπάρχει πορτοφολάς που δεν ειδοποιήθηκε από το θόρυβο της μηχανής να αποχωρήσει διακριτικά, θα ορμήσουν να τον πιάσουν με τη μηχανή;
Εσείς τι λέτε; Θα καταφέρουν να τον πιάσουν, ή θα χτυπήσουν κάποιον άνθρωπο τρέχοντας με τη μηχανή ανάμεσα στο πλήθος;
Ή μήπως ο σκοπός της μηχανοκίνητης περιπόλου δεν είναι η δίωξη των πορτοφολάδων και λάθος με πληροφόρησε ο μυώδης αστυνομικός;

Οι πεζόδρομοι και ο Σωκράτης

Όταν ο Σωκράτης ήταν στη φυλακή, κάποιοι μαθητές του του πρότειναν να τον βοηθήσουν να δραπετεύσει. Αρνήθηκε. Δεν ήθελε, είπε, να πάει κόντρα στους νόμους της πόλης. Δίκαιοι ή άδικοι ήταν νόμοι κι ο Σωκράτης συμμορφώθηκε πίνοντας το κώνειο.

Οι απόγονοί του οδηγούν μηχανάκια στους πεζόδρομους.

Θα μου πείτε, είναι τόσο σημαντικό αυτό;

Η δράση της Κυριακής

Υπάρχει αθηναίος που δεν έχει περπατήσει στον πεζόδρομο γύρω από την Ακρόπολη; Υπάρχει "πρωτευουσιάνος" που δεν έχει κάνει βόλτα στην Αποστόλου Παύλου και τη συνέχειά της, τη Δ. Αρεοπαγίτου;
Ωραίο πλακόστρωτο, ατμόσφαιρα καλλιτεχνική και μποέμικη, με την Ακρόπολη από τη μια μεριά, του Φιλοπάππου από την άλλη. Το φεγγαράκι φωτίζει τη γλυκιά βραδιά κι εσύ νομίζεις πως έχεις μεταφερθεί σ' άλλη διάσταση ώσπου ξαφνικά ακούγεται....

ΒΒΒΡΟΥΜΜΜ!

Υπάρχει κανείς που δεν έχει αγανακτήσει από τη διέλευση των τροχοφόρων που διαλέγουν πάντα την πιο ακατάλληλη στιγμή για να μαρσάρουν στην ανηφόρα; Τα μηχανάκια που κόβουν τις παρέες στη μέση και διαλύουν την ατμόσφαιρα της βραδιάς; Τα αυτοκίνητα που κατεβαίνουν πιάνοντας όλο τον πεζόδρομο λες και τους ανήκει;

Κι εμείς τι κάνουμε; Κάνουμε στην άκρη να μη μας πατήσουν.
Λάθος!
Το μπάστακα έπρεπε να κάνουμε και τις χελώνες ώσπου μια-δυο να το καταλάβουν ότι δε συμφέρει να κάνουν μια ώρα να κατέβουν τον πεζόδρομο.
Αλλά δεν το κάνουμε.

Οι "Πεζή" και οι "Μαμάδες στο Δρόμο" σκεφτήκαμε να μην τους αφήσουμε. Στηθήκαμε στην αρχή του πεζόδρομου, απλώσαμε το πανό που βλέπετε εδώ (από παλιότερη δράση, συγνώμη, είχα ξεχάσει τη φωτογραφική μηχανή) και δεν κάναμε στην άκρη όταν ερχόταν μηχανάκια κι αυτοκίνητα.

Τους σταματήσαμε και μιλήσαμε μαζί τους. Οι περισσότεροι φάνηκαν να καταλαβαίνουν - έκαναν επιτόπου στροφή και δε συνέχισαν. Υπήρχαν φυσικά και κάποιοι που δεν εννοούσαν να καταλάβουν και συνέχισαν την πορεία τους, μολονότι ήξεραν καλά ότι είναι πεζόδρομος. Αθάνατη ελληνική φύτρα. Θα μου πεις τι να κάνουν όταν βλέπουν τις θηριώδεις μοτοσικλέτες της ΔΙΑΣ να δίνουν το κακό παράδειγμα;

Μέσα σε μισή ώρα μετρήσαμε κάπου 60 μηχανάκια και καμιά δεκαριά αυτοκίνητα που προσπάθησαν να μπουν στον πεζόδρομο. Μετά χάσαμε το λογαριασμό. Άλλωστε έπειτα από λίγο υποχώρησα στα τραβήγματα των ζουζουνιών: έφυγα αφήνοντας το ρόλο της "Μαμάς στο Δρόμο" για να γίνω "Μαμά στην Παιδική Χαρά." Άφησα όμως άλλους στο πόστο μου που συνέχισαν να εμποδίζουν οδηγούς ν' ανέβουν στον πεζόδρομο (δείτε εδώ).

Πόσοι άραγε θα είχαν μπει στον πεζόδρομο αν δεν τους είχαμε σταματήσει; Πόσοι μπαίνουν καθημερινά; Πόσο δύσκολο είναι να υπάρχει ένα σύστημα που θα προστατεύει τον ομορφότερο πεζόδρομο της πόλης

Μην αφήνετε να τους περνάει. Σταματήστε τους, μιλήστε τους ή καθυστερήστε τους. Όσοι είναι σωστοί, καταλαβαίνουν. Όσοι δεν είναι σιγά-σιγά θα το πάρουν χαμπάρι ότι πεζόδρομος ίσον χασομέρι. Ή θα αναγκαστούν να συμμορφωθούν αν αντιμετωπίζουν γενική αποδοκιμασία. Όχι, δε μπορείς να τους σταματήσεις όλους. Μπορούμε όμως να κάνουμε τη βόλτα μας καλύτερη.

Πάνω από όλα, μη σηκώνετε τους ώμους.

Ραντεβού στην επόμενη δράση μας, το Νοέμβριο.

Απαγορεύονται τα καρότσια 2 - η δράση

Στην προηγούμενη ανάρτηση σας μίλησα για κάποιες αυθαίρετες απαγορεύσεις παιδικών καροτσιών.
Φαίνεται πως υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που θεωρούν πως έχουν δικαίωμα ν' απαγορεύουν με το έτσι θέλω ό,τι τους καπνίσει. Απαγορεύονται τα καροτσάκια στην πολυκατοικία - γιατί; Μήπως τους προκαλούν φθορά στα μάρμαρα; Ή μήπως τους ενοχλούν οι φωνές των παιδιών; Αν είναι έτσι ας πάρουμε φόρα: εμπρός, ν' απαγορεύσουμε τις γόβες στιλέτο κι όσα ηχοσυστήματα φθάνουν πάνω από 60 ντεσιμπέλ.

Το πιο σοβαρό περιστατικό όμως ήταν η απαγόρευση καροτσιών όχι σε πολυκατοικία, αλλά στην παιδιατρική πτέρυγα του Νοσοκομείου Παπαγεωργίου. Έτσι αυθαίρετα, χωρίς προφανή λόγο, υποχρεώνουν αμέτρητους μικρούς ασθενείς και τους γονείς τους σε αναίτια ταλαιπωρία.


Όταν δεν κάνεις τίποτα για ν' αλλάξεις μια κατάσταση, αυτή διαιωνίζεται.
Όσο τους αφήνουμε, τόσο θα συνεχίσουν να φυτρώνουν μικροί δικτατορίσκοι που θα δυσκολεύουν τη ζωή όσων περνούν από την επικράτειά τους. Φτάνει. Αρκετοί ταλαιπωρήθηκαν ως τώρα.

Λίγο πριν φύγουν για τα "μπάνια του λαού" οι μαμάδες έστειλαν ένα γράμμα στο Συνήγορο του Πολίτη:

"Αγαπητοί κύριοι, κυρίες,
Ο σύλλογός μας δέχεται συχνά καταγγελίες για θέματα προσβασιμότητας.
Σας γράφω με αφορμή μια απαγόρευση διέλευσης παιδικών καροτσιών σε πολυκατοικία (βλ. εδώ: http://www.eimaimama.gr/2012/07/apagoreuontai-ta-paidika-karotsia-a.html). Μας ανησύχησε ιδιαίτερα το περιστατικό που αναφέρεται σε ένα από τα σχόλια, σύμφωνα με το οποίο απαγορεύονται τα παιδικά καροτσάκια στην παιδιατρική πτέρυγα του νοσοκομείου Παπαγεωργίου στη Θεσσαλονίκη.
Θα επιθυμούσαμε την ενημέρωσή σας για το κατά πόσο είναι νόμιμη η απαγόρευση παιδικών καροτσιών σε χώρους όπως πολυκατοικίες, μέσα μαζικής μεταφοράς και -φυσικά- νοσοκομεία.
Τι προβλέπει ο νόμος και τι μπορεί να γίνει σε περιπτώσεις όπως αυτές;
Σας ευχαριστώ εκ μέρους όλων των μελών μας."

Ο Συνήγορος απάντησε ως εξής:

Με λίγα λόγια, το θέμα μας εξετάζεται και θα έχουμε απάντηση πολύ σύντομα (και η παιδιατρική πτέρυγα επίσης).

Στο μεταξύ, μην προσπερνάτε ό,τι σας πληγώνει.
Κάθε τι που μας ενοχλεί θα συνεχίσει να ενοχλεί εκτός αν κάνουμε κάτι γι αυτό.
Σηκώστε τα μανίκια, μη σηκώνετε τους ώμους.
Τίποτα δε φτιάχνει από μόνο του.

Καλή συνέχεια σε όλες και όλους.

Απαγορεύονται τα καροτσάκια!

Πριν από ένα χρόνο περίπου διάβαζα με κατάπληξη ότι κάποιοι ένοικοι πολυκατοικίας απαγόρευσαν, με το έτσι θέλω, την είσοδο παιδικών καροτσιών στην πολυκατοικία τους (εδώ).
Στη συζήτηση που ακολούθησε, μάθαμε πως δεν είναι η μόνη πολυκατοικία στην οποία συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι μαμάδες στο δρόμο κάναμε έκκληση για περισσότερες πληροφορίες έτσι ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε σε καταγγελία, αλλά δεν τις λάβαμε οπότε το θέμα έμεινε στο σύνηθες ελληνικό μοτίβο "Δε μ' αρέσει, αλλά γκρινιάζω και προσπαθώ να τα βολέψω όπως-όπως."

Ένα χρόνο όμως αργότερα, μια άλλη μαμά είχε μια χειρότερη εμπειρία, αυτή τη φορά όχι σε άσχετη πολυκατοικία, αλλά στην παιδιατρική πτέρυγα του νοσοκομείου Παπαγεωργίου, τη στελεχωμένη υποτίθεται από άτομα ειδικευμένα στη φροντίδα των πιο τρυφερών ηλικιών. Κι εκεί (άκουσον, άκουσον) απαγορεύονται τα καροτσάκια για τους μικρούς ασθενείς! Μα είναι δυνατόν;;;
Διαβάστε τι γράφει η έρμη η μάνα:

"Νοσηλευτήκαμε ένα τριήμερο, με 16 μηνών μωρό. το οποίο είχε φρικάρει, και δεν εβγαινε από το καρότσι. πόσες ώρες μπορούσα εγώ να κουβαλάω αγγαλιά ένα άρρωστο μωρό 12 κιλών? όλο το 24ωρο? ή μήπως μπορούσα να το λογικέψω οτι πρέπει να κάθεται 24 ώρες ύσηχο στην κούνια του νοσοκομείου, με τις πεταλούδες και τα σωληνάκια? ή μήπως μπορούσε ο πατέρας του που μου άλλαζε βάρδιες να το κουβαλάει την στιγμή που έχει κινητικό πρόβλημα?
το καρότσι ήταν η παρηγοριά μας – εκείνος ένιωθε ασφαλής στο καβούκι του, εγώ τον κουνούσα συνέχεια να ξεχνά τον πόνο του και να ηρεμεί, τις νύχτες που ούρλιαζε τον έβγαζα βόλτες στους διαδρόμους να μήν ξυπνάει τους υπόλοιπους και να υσηχάζει…
και οι υπεύθυνες εκεί – «σας είπα απαγορεύονται τα καρότσια» «να το στείλετε στο σπίτι σας»"

Και συνεχίζει, αυτή τη φορά σε μήνυμα που μας έστειλε απευθείας:

"Τον Νοέμβριο που νοσηλευτήκαμε στο Γεννηματά, δεν είχαμε κανένα τέτοιο θέμα – το καρότσι ήταν αυτονόητο να είναι στο δωμάτιο για τον σχεδόν ενός έτους τότε γιο μου. Δεν μπορώ να καταλάβω πως η διοίκηση του ενός νοσοκομείου δίνει τόσο διαφορετικές οδηγίες από του άλλου.

Λυπήθηκα πολύ όλες εκείνες τις μητέρες που υπάκουσαν στις εντολές και τις φωνές του προσωπικού και έστειλαν τα καρότσια στο σπίτι – έπρεπε νύχτα μέρα να κουβαλάνε τα μωρά τους ασταμάτητα αγκαλιά για να τα ηρεμήσουν, και πραγματικά ήταν εντελώς εξαντλημένες…

Και δεν ήταν και καθόλου πρακτικό σε άλλα πράγματα δλδ… πχ έπρεπε να πας στο τέλος του διαδρόμου να πλύνεις μπιμπερό και να ετοιμάσεις γάλα (είχε ψυγείο και φούρνο μικροκυμάτων), που θα το άφηνα το μωρό? Μόνο του στο δωμάτιο να ουρλιάζει 10 λεπτά? Αν πάθαινε κάτι με τόσες πεταλούδες και σωληνάκια? Ή μήπως θα είχα καμία νοσοκόμα εκεί να προσέχει το εκάστοτε μωρό γιατί η μαμά του θέλει να πλύνει θηλές και να ζεστάνει γάλα?  Ή αν το είχα αγκαλιά μαζί μου θα το άφηνα στο πάτωμα? Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πως σκέφτονται"



Εσείς, καταλαβαίνετε πώς σκέφτονται; Γιατί εγώ το σκέφτομαι από το καλοκαίρι που είδα το μήνυμα κι ακόμη δε μπορώ να καταλάβω....

Η συνέχεια εδώ.

Ημέρα χωρίς αυτοκίνητο

Καλημέρα και καλό φθινόπωρο σε όλους (όχι, είναι πολύ νωρίς για χειμώνα).
Οι μαμάδες τρέχουν να προλάβουν πολλά αυτό τον καιρό και γι αυτό έχουμε εξαφανιστεί λιγάκι.
Αυτό δε σημαίνει ότι δε συνεχίζουμε να προσπαθούμε και να παρακολουθούμε όσα γίνονται γύρω μας.
Και μπορεί να μην έχουμε χρόνο να οργανώσουμε μια δράση, συμμετέχουμε όμως ευχαρίστως σε δράσεις που οργανώνουν άλλοι σύλλογοι με τα ίδια ενδιαφέροντα.
Αρχίζουμε λοιπόν αυτή την Κυριακή, 22 του μήνα, παγκόσμια ημέρα χωρίς αυτοκίνητο.

Μπορεί ν' αγαπάμε το αμαξάκι μας που μας πηγαίνει παντού, αλλά κακά τα ψέμματα, τρώει χρήμα και πιάνει πολύ χώρο, και ρυπαίνει τον αέρα που αναπνέουμε, πράγματα δηλαδή πολύτιμα κι αναντικατάστατα.
Είναι καιρός να σκεφτούμε ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι μετακίνησης.
Αυτούς τους τρόπους (πόδια, ποδήλατα, μέσα μαζικής συγκοινωνίας) πρέπει να τους προωθήσουμε αλλά και να τους προστατέψουμε από αυτούς που θεωρούν ότι όταν κρατάς τιμόνι μπορείς να πας παντού, ακόμη και στον πεζόδρομο.
Την Κυριακή λοιπόν, 22 Σεπτεμβρίου, Ημέρα χωρίς αυτοκίνητο, θα συναντηθούμε μπροστά στο σταθμό "Θησείο" του ΗΣΑΠ για βόλτα στον πεζόδρομο της Αποστόλου Παύλου. Αν κάποιος πάει να μας χαλάσει τη βόλτα, δε θα διστάσουμε να του πούμε δυο σταράτες κουβέντες.
Την εκδήλωση οργανώνει ο σύλλογος ΠΕΖΗ, με τον οποίο έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές στο παρελθόν.
Ραντεβού στο Θησείο την Κυριακή.