Εφιάλτες σε δύο ρόδες

Όταν οι δρόμοι γέμισαν αυτοκίνητα και η οδήγηση έγινε βασανιστήριο, ήρθε το μηχανάκι, για να σώσει όσους δεν είχαν χρόνο, όσους δε μπορούσαν να περιμένουν μέσα στην ακίνητη «κίνηση».

Κι εξοικειωθήκαμε τόσο πολύ μαζί του, που ξεχνάμε βολικά πόσο επικίνδυνο είναι αυτό το μέσο, πάνω σε δυο μόνο ρόδες, χωρίς αερόσακκους και ζώνες ασφαλείας.

Και βάζουμε πάνω τα παιδιά μας, χωρίς κράνος, γιατί κράνη δεν υπάρχουν γι αυτές τις ηλικίες, εκτός μόνο από τα ποδηλατικά. 

Αλλά ούτε αυτά δεν παίρνουμε, γιατί πού να τα κουβαλάς κι αυτά, άλλωστε «Σιγά μωρέ, δε βαριέσαι, για δυο λεπτά δρόμο». 

Κι αυτά τα δύο λεπτά δε μπορούν να γίνουν με τα πόδια, γιατί βιαζόμαστε, έχουμε πολλές δουλειές, γιατί δεν έχουμε συνηθίσει να περπατάμε, και πού να κουβαλάς δυο τσάντες και τη μπάλα του μεγάλου που έχει προπόνηση, άσε που δεν υπάρχουν πεζοδρόμια. 

Κι εντάξει την πρώτη φορά δε θα γίνει τίποτα, τη δεύτερη φορά επίσης, εκατό φορές θα πάμε στο σχολείο, στα αγγλικά, στο μπάσκετ χωρίς απρόοπτο.

Όμως, την εκατοστή πρώτη, τη χιλιοστή ίσως φορά, θα βρεθούν λίγα νερά στο δρόμο, μια λακκούβα, κάποιος που θα παραβιάσει το στοπ κι ο θησαυρός μας θα εκτοξευτεί με κατεύθυνση το κράσπεδο, χωρίς τίποτα να προστατεύει το κεφαλάκι αυτό που με τόση προσπάθεια κατάφερε να χωρέσει την προπαίδεια, τίποτα ανάμεσα σ’ αυτό και τη σκληρή γωνία του πεζοδρομίου, τίποτα ανάμεσα στην αγάπη μας και το τίποτα.

Έτσι γύρω μας κυκλοφορούν ανέμελοι, βιαστικοί, χαρούμενοι, μικροί μηχανόβιοι με τσάντες σπάιντερμαν, μικρές μοτοσικλετίστριες με ροζ μποτίνια, μικροί -όχι, μεγάλοι ήθελα να πω- ζωντανοί, αμείλικτοι, εφιάλτες πάνω σε ρόδες. 

Πείτε μου σας παρακαλώ, είμαι τρελλή, ή και η δική σας καρδιά σφίγγεται όταν τους βλέπετε;

ΥΓ. Για το θέμα αυτό έχει γράψει και μια άλλη μαμά, η Μαρία. Από την ανάρτησή της κρατάω μια μόνο αχτύπητη και αξεπέραστη στιχομυθία που τα λέει όλα:

- Επειδή έχω αργήσει λίγο, πειράζει να πάω να τον πάρω με το μηχανάκι;

- Θα φοράς το κράνος σου;

- Βέβαια! 

- Και το παιδί τι θα φοράει;

- ... ... ...

Να είστε όλοι καλά και τα παιδιά σας καλύτερα.

_____________________________
Ενημέρωση: 
Το θέμα καίει τόσο πολύ που δε μπορούμε να περιοριστούμε στην αρθρογραφία.
Το 2017, σε συνεννόηση με το Κέντρο Υγείας Βύρωνα, δημοσιεύτηκε οδηγός προς τους γονείς από την ιστοσελίδα του Κέντρου.
Το 2018, μοιράστηκαν φυλλάδια σε γονείς έξω από σχολεία.
Οι προσπάθειές μας θα συνεχιστούν, ως την οριστική εξάλειψη του φαινομένου.