Ο φαύλος κύκλος της Οδικής Ασφάλειας

Χτες υποστήριξα ότι πρέπει ν' αποφεύγουμε τις διαβάσεις και να περνάμε το δρόμο απ' όπου μας βολεύει.
Η ανάρτηση προκάλεσε κάμποσα σχόλια, τα πιο πολλά αρνητικά.
Χαίρομαι που με κράξατε.
Ήθελα να προκαλέσω.

Μα σοβαρά τώρα, είναι δυνατόν να συνιστούμε στους πεζούς να περνούν από τη μέση του δρόμου, όταν υπάρχει διάβαση;
Αν η διάβαση έχει καταντήσει επικίνδυνη, η γιατρειά δεν είναι να κάνουμε κάτι ακόμη πιο επικίνδυνο.
Μπορεί η προστασία που παρέχει η διάβαση να έχει καταντήσει μικρή, αλλά η προστασία που έχεις στη μέση του δρόμου είναι απολύτως ανύπαρκτη!

Αυτό που προσπαθούσα να πω (με προκλητικό, έστω τρόπο) είναι το εξής:
α) ακόμη κι όταν περνάς κανονικά και με το νόμο, κανείς δε σου εξασφαλίζει ότι οι άλλοι γύρω σου θα σεβαστούν το νόμο ή τη ζωή σου, οπότε πρέπει να έχεις μάτια ακόμη και στην πλάτη (και να τα κρατάς διαρκώς ανοιχτά)
β) Η περιρρέουσα κατάσταση δε δίνει κανένα κίνητρο σε κανέναν (πολύ περισσότερο σε μια γιαγιά που μεγάλωσε σ' έναν κόσμο χωρίς αυτοκίνητα) να κυκλοφορεί σωστά. Το αντίθετο: αν κρίνεις από αυτά που βλέπεις γύρω σου, έχεις κάθε λόγο να κάνεις του κεφαλιού σου, πράγμα όμως που θέτει εσένα και τους άλλους σε κίνδυνο.




Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο: οι άνθρωποι δεν τηρούν τον κώδικα, άρα ο κώδικας απαξιώνεται κι ακόμη περισσότεροι δεν τον τηρούν.
Τ' αποτελέσματα τα βλέπουμε παντού γύρω μας: από τη γιαγιά ως την εγγονή, κανείς δε βλέπει το γιατί πρέπει να κυκλοφορεί σωστά, με αποτέλεσμα μια άναρχη κυκλοφορία που, όχι μόνο μας τσακίζει από το άγχος και την αδρεναλίνη, αλλά καθημερινά προκαλεί νεκρούς και τραυματίες.

ΑΥΤΟ πρέπει να φτιάξει.
Και γι αυτό πρέπει να μαθαίνουμε στα παιδιά να κυκλοφορούν με ασφάλεια τηρώντας τον Κώδικα πάντα, αλλά έχοντας στο νου τους ότι οι άλλοι μπορεί να μην τον τηρούν.
Πρέπει να τους μαθαίνουμε να περνούν από τη διάβαση, με πράσινο, να σταματούν στο κόκκινο και παρόλα αυτά να μην επαναπαύονται ποτέ, αλλά να έχουν πάντα τα μάτια ανοιχτά.
Γιατί;
Γιατί μόνο έτσι θα σπάσει ο φαύλος κύκλος.
Γιατί όταν τα παιδιά χωνέψουν καλά αυτό το μάθημα, τότε δύσκολα θα αλλάξουν συμπεριφορά όταν μεγαλώσουν. Όχι μόνο τα ίδια θα κυκλοφορούν σωστά, αλλά θα περιμένουν (και θα απαιτούν) κι από τους άλλους να κάνουν το ίδιο.

Κι όσο περισσότερα παιδιά αφομοιώσουν αυτό το μάθημα από σήμερα, τόσο καλύτερες θα είναι οι συνθήκες για όλους μας αύριο.
Ας αρχίσουμε λοιπόν σήμερα κιόλας!