Με το κιάλι ψάχνουν τα Λεωφορεία και το
Μετρό για έναν ακόμα Αύγουστο όσοι θέλουν να μετακινηθούν με τις
δημόσιες συγκοινωνίες της Αθήνας. Δεν είναι μόνο οι χιλιάδες Αθηναίοι
που εξακολουθούν να πηγαίνουν στις δουλειές τους καθημερινά ή δεν
μπορούν να φύγουν εκτός Αθηνών για διακοπές, αλλά και οι χιλιάδες
τουρίστες οι οποίοι επιλέγουν να κάνουν μία ολιγοήμερη στάση στην Αθήνα
πριν ταξιδέψουν σε κάποιο νησί.
Στο Μετρό, αν και μέχρι το 2012 οι συχνότητες των δρομολογίων τον μήνα Αύγουστο ήταν λογικές (με δρομολόγια ανά 7 λεπτά τις καθημερινές πλην 2-3 μέρες πριν και μετά το Δεκαπενταύγουστο), από το 2013 τα δρομολόγια μειώθηκαν με αποτέλεσμα οι επιβάτες πλέον να χρειάζεται να περιμένουν στους σταθμούς έως και 10 λεπτά κάθε μέρα τις εβδομάδας, ακόμα και τις ώρες αιχμής.
Στα Λεωφορεία, αν εξαιρέσουμε καμιά δεκαριά γραμμές που εξακολουθούν να έχουν λογικές συχνότητες (για παράδειγμα τα δρομολόγια του Αεροδρομίου),
τα υπόλοιπα δρομολόγια είναι απλά ανύπαρκτα με χρόνους αναμονής από 30
λεπτά έως και 1 ώρα. Η κατάσταση γίνεται χειρότερη λόγω του συστήματος της τηλεματικής που ακόμα υπολειτουργεί,
παραπληροφορώντας σε πολλές περιπτώσεις τους επιβάτες για τον αληθινό
χρόνο αναμονής μέχρι τη διέλευση του επόμενου λεωφορείου.
Και βέβαια ας μην ξεχνάμε τα δωρεάν καθημερινά VIP δρομολόγια προς τις παραλίες
μόνο για τους εργαζόμενους στα λεωφορεία και τις οικογένειές τους (και
τα έξοδα πληρωμένα από όλους μας!) τα οποία συνεχίζονται κανονικά όλο το
καλοκαίρι, στερώντας οχήματα και οδηγούς από τις υπόλοιπες λεωφορειακές
γραμμές τις Αθήνας.
Μπορεί η μείωση των δρομολογίων έως ένα
βαθμό δικαιολογείται λόγω της μείωσης της κίνησης και των αδειών που
λαμβάνουν οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες, αυτό που συμβαίνει κάθε
Αύγουστο τα τελευταία χρόνια είναι κατά κάποιο τρόπο μία λευκή
απεργία στις δημόσιες συγκοινωνίες της πόλης. Ποιος νοιάζεται για τους
εργαζόμενους που πρέπει να πάνε στη δουλειά στην ώρα τους ή για την
εικόνα που παρουσιάζει η πόλη στους χιλιάδες τουρίστες που την
επισκέπτονται; Έχουμε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς από δημόσιους υπαλλήλους
για δημόσιους υπαλλήλους.
Αν και κατά ένα σημαντικό βαθμό η κατάσταση που επικρατεί οφείλεται στην έλλειψη προσωπικού (αλήθεια, πότε θα γίνουν οι προσλήψεις που εδώ και μήνες έχουν εξαγγελθεί; ) κατά
κύριο λόγο οφείλεται στον κακό προγραμματισμό από τις εταιρείες που
εκτελούν το συγκοινωνιακό έργο. Όταν ο χρόνος έχει 12 μήνες είναι δυνατό
όλοι οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες να λαμβάνουν την άδειά τους μέσα
στον Δεκαπεντάυγουστο; (Όνειρο θερινής νυκτός για τους εργαζόμενους στον
τουρισμό).
Από εκεί και πέρα υπάρχουν και άλλες
λύσεις που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν αν κάποιος νοιαζόταν για τις
υπηρεσίες που λαμβάνουν οι πολίτες. Για παράδειγμα αναστολή λειτουργίας
για τον Αύγουστο κάποιων λεωφορειακών γραμμών που κινούνται καθημερινά
χωρίς επιβάτες και ενίσχυση των δρομολογίων γραμμών όπου γίνεται το
αδιαχώρητο καθημερινά. Ή στο Μετρό, κυκλοφορία ενισχυτικών συρμών σε
κεντρικά τμήματα του δικτύου.
Δυστυχώς όμως αυτοί που θα έπρεπε να
λάβουν αυτές τις αποφάσεις έχουν συνηθίσει να απολαμβάνουν τα μπάνια
τους κάπου μακριά από την Αθήνα κάθε χρόνο τέτοια εποχή.
-----------------------------------
Σημείωση: το άρθρο δημοσιεύεται αυτολεξεί από εδώ: http://www.athenstransport.com/2016/08/summer-transport/
Μπορείτε να δείτε τα θερινά δρομολόγια μέσων μαζικής μεταφοράς εδώ: http://www.athenstransport.com/2016/06/summer-2016/
Ακόμα χειρότερα είναι οτι δεν ενημερώνουν το πρόγραμμα των λεωφορείων, έστω και λειψό λόγω της "λευκής απεργίας". Ας πούμε οτι για κάποιο λόγο δεν μπορούν να υποχρεώσουν τους οδηγούς να μην πάρουν άδεια αυτές τις μέρες. Δεν μπορούν τουλάχιστο να ενημερώσουν την ιστοσελίδα με τα ωράρια των δρομολογίων ώστε να απεικονίζει τις πραγματικές αναχωρήσεις; Όσο πιο αραιά είναι τα δρομολόγια, τόσο πιο σημαντικό είναι να είναι σε γνωστή ώρα. Τώρα όχι μόνο δεν πραγματοποιούνται δρομολόγια, αλλά πολλά δρομολόγια αναχωρούν σε ώρες που δεν είναι στο πρόγραμμα (π.χ. ανάμεσα σε δύο προγραμματισμένα δρομολόγια). Επομένως αυτός που εμπιστεύεται το πρόγραμμα του ΟΑΣΑ μπορεί να χάσει απανωτά το λεωφορείο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μ' ενοχλεί ιδιαίτερα η παροχή μετακίνησης για θαλάσσια μπάνια στους εργαζομένους του ΟΑΣΑ, εφόσον μάλιστα προωθεί τη μετακίνηση στη θάλασσα με λεωφορείο. Αν είναι νόμιμη παροχή, καλά κάνουν και τη χρηματοδοτούν με δημόσια χρήματα, όπως και τους μισθούς των εργαζομένων και τη δωρεάν μετακίνηση που έχουν όλο το χρόνο με μέσα του ΟΑΣΑ. Θα έπρεπε όμως να είναι διαφανής και να δημοσιεύεται στη διαύγεια. Θα μπορούσε μάλιστα να χρησιμοποιηθεί ως κίνητρο, βραβεύοντας με δωρεάν μετακίνηση στη θάλασσα τους πιο αξιόπιστους οδηγούς ή όλους τους εργαζόμενους του οργανισμού αν πετύχουν κάποια επίδοση αξιοπιστίας των δρομολογίων.
Πολύ περισσότερο με ενοχλεί η παροχή "δωρεάν" στάθμευσης σε δημόσιους χώρους για τους υπαλλήλους πολλών δημόσιων υπηρεσιών, όπως νοσοκομεία και πανεπιστήμια. Για παράδειγμα, η μικρή αυλή της ιατρικής σχολής έχει μετατραπεί σε πάρκινγκ που προσφέρεται δωρεάν (και νόμιμα!) στους καθηγητές. Το αποτέλεσμα είναι η επιδότηση και προώθηση της μετακίνησης με Ι.Χ., ακόμα και σε περιοχές κοντά σε σταθμούς μετρό και στο κέντρο της πόλης. Σε πολιτισμένες πόλεις, τα campus των πανεπιστημίων είναι όμορφα πάρκα με δέντρα και πράσινο, ανοιχτά στο κοινό, χωρίς φράχτες. Εμείς τα έχουμε κάνει περιφραγμένα πάρκινγκ που επιδοτούν τη χρήση του Ι.Χ.. Ας παρέμβει πρώτα εκεί ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης.
Και ναι, έχεις δίκιο, κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής προωθεί τη χρήση του αυτοκινήτου, δίχως να υπολογίζονται καθόλου οι αρνητικές συνέπειες σε ανθρώπους και περιβάλλον.
ΔιαγραφήΠράγματι, η δημοσίευση της σωστής ώρας των δρομολογίων θα εξοικονομούσε χιλιάδες ανθρωποώρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι η διοίκηση του ΟΑΣΑ, το Υπουργείο μεταφορών ή οι ίδιοι οι εργαζόμενοι δεν έχουν κάνει κάτι γι αυτό, είναι απτή απόδειξη της χωλότητας του Ελληνικού συστήματος: κανένας δεν εργάζεται για τη βελτίωση της παροχής υπηρεσιών προς το κοινό, γιατί οι θετικές ενέργειες αποθαρρύνονται, την ίδια στιγμή που οι αρνητικές συμπεριφορές δεν έχουν καμία αρνητική επίπτωση.
Για να αλλάξουν τα πράγματα πρέπει να δοθούν κίνητρα και να συνδέθεί η πραγματική απόδοση των εργαζομένων με υπολογίσιμα οφέλη ή επιπτώσεις, ανάλογα. Αλλά για να αντικαταστήσει η αξιοκρατία την ευνοιοκρατία, έχουμε πολύ δρόμο.