Καρδιοπάθειες και τροχαία

Ταμπλάς έλεγαν οι παλιοί ή ανακοπή και χτυπούσαν ξύλο. Το έμφραγμα ερχόταν ξαφνικά, απροειδοποίητα και βύθιζε οικογένειες στο πένθος.
Τροχαία λέμε σήμερα και κουνιόμαστε από τη θέση μας. Νομίζουμε πως είναι τόσο ξαφνικά, μοιραία και απρόβλεπτα, όπως οι καρδιοπάθειες παλιά.
Κι όμως, τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.

Χάνουμε ένα νησί το χρόνο!

 

Τι σημαίνουν τα νούμερα των στατιστικών;
Πολύ απλά, για τα ελληνικά δεδομένα θα ήταν σα να μην είχε μείνει ψυχή ζώσα στα Ψαρά, σαν όλοι οι κάτοικοι του Καστελλόριζου να ήταν στην εντατική με ακρωτηριασμούς κι άλλες αναπηρίες, κι ολόκληρη η Κάρπαθος με σπασμένα χέρια και πόδια.
Αν οι Τούρκοι έκαναν απόβαση σε κάποιο από αυτά τα νησιά και ξαναγινόταν "των Ψαρών η ολόμαυρη ράχη" όλη η χώρα θα ήταν στα όπλα.
Σήμερα που χάνουμε ένα νησί κάθε χρόνο, γιατί καμία κυβέρνηση δεν έχει κινητοποιηθεί απέναντι σ' αυτόν τον πολύ πραγματικό και σοβαρό κίνδυνο; Γιατί τα κανάλια δεν αφιερώνουν πάνελ και συζητήσεις και παράθυρα; Γιατί δεν είμαστε στο Σύνταγμα διαδηλώνοντας;

Επόμενη δράση: Ημέρα Μνήμης 2015

Αυτό τον καιρό οι "Μαμάδες" δεν έχουμε διοργανώσει τίποτα.
Συμμετέχουμε όμως, όπως κάθε χρόνο, στις εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων που διοργανώνονται από τον σύλλογο SOS Τροχαία Εγκλήματα.

 
Φέτος συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την επίσημη θέσπιση, από τον ΟΗΕ, της τρίτης Κυριακής του Νοέμβρη ως παγκόσμιας Ημέρας Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων.