Πεζός σκότωσε δικυκλιστή!

"Το σκότωσες παππού το παλικάρι. Δε μπορούσες να περάσεις από τη διάβαση;"
"Ποια διάβαση παιδί μου; Ούτε διάβαση ούτε φανάρια έχει εδώ. Για να περάσουμε παίζουμε τη ζωή μας κορώνα-γράμματα. Πού να φανταστώ ότι θα την πλήρωνε κάποιος άλλος. Κρίμα το παιδί, πολύ κρίμα..." 

Ο διάλογος είναι φανταστικός, αλλά το περιστατικό, δυστυχώς, αληθινό.
Σε μια σχετική ανάρτηση, ο Χάρης Εργατίδης από την περιοχή, αναφέρει: 

"Το παλικάρι το γνωρίζαμε όλοι στην γειτονιά γιατί εργαζόταν σε γνωστή αλυσίδα καφέ και μας υποδεχόταν κ μας εξυπηρετούσε με το χαμόγελο και την ζωντάνια του! Πράγματι από τις περιγραφές που έχουμε, απέφυγε έναν ηλικιωμένο και, αφού έχασε τον έλεγχο κι έπεσε στο αντίθετο ρεύμα, ένα ταξί του έκοψε το νήμα της ζωής ακαριαία."
Και προσθέτει: "Αν δεν απατώμαι, δεν υπάρχει διάβαση τουλάχιστον ορατή [...]. Ο συγκεκριμένος δρόμος είναι στενός κεντρικός των Καμινίων (Αγίου Ελευθερίου) με πολλά εμπορικά καταστήματα και καφενεία [...]. Η τροχαία Καμινίων -Πειραιά πάντως από παλαιότερα περιστατικά συνιστούν στα στενά και στους δρόμους των Καμινίων ιδιαίτερη προσοχή [...]."

Πολλά σχόλια στο άρθρο αναφέρουν την έλλειψη παιδείας πεζών και οδηγών και προτείνουν να κόβεται πρόστιμο στους πεζούς για παράνομη διάσχιση του δρόμου.
Οι Μαμάδες+ στο Δρόμο ρωτάμε:
Πώς και γιατί θα κόψουμε πρόστιμο σε πεζούς όταν δεν έχουν τη δυνατότητα νόμιμης διάσχισης του δρόμου;
Και, πώς κόβουμε πρόστιμο σε ανθρώπους που, αν δεν έχουν δίπλωμα, δεν έχουν διδαχθεί ποτέ τον ΚΟΚ;
Πώς θα μάθει ο πολίτης, εξ απαλών ονύχων, να κινείται νόμιμα στο δρόμο όταν στην πόλη πρακτικώς δεν υπάρχουν πεζοδρόμια και διαβάσεις που να μπορεί να χρησιμοποιήσει;
Πώς θα μάθει να κινείται νόμιμα, όταν κάθε φορά που το αποπειράται, οι υποδομές της πόλης και οι παρανομίες των οδηγών το κάνουν αδύνατο;
Πώς θα μάθει το παιδί να σέβεται τον ΚΟΚ που σήμερα διδάσκεται στο σχολείο και να περπατά (και να οδηγεί) νόμιμα όταν μεγαλώσει, όταν καθημερινά μπροστά του παραβιάζονται όλοι οι κανόνες που έμαθε στο μάθημα;

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η έλλειψη αγωγής των πεζών, ή των οδηγών.
Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχουν συντονισμένες προσπάθειες για τη δημιουργία ενός πλαισίου που θα προστατεύει τη ζωή. Απλά μέτρα, όπως τακτικές διαβάσεις και μέσα ελέγχου της ταχύτητας μπορούν να σώσουν ζωές. Γιατί αυτό δεν αποτελεί πρώτη προτεραιότητα των κρατικών και δημόσιων αρχόντων μας;
Είναι καιρός ν' αλλάξει αυτό.