Το χρονικό της πρώτης μας συνάντησης

Η πρώτη μας συνάντηση ήταν άδοξη!

Τα πράγματα ξεκίνησαν άσχημα από το πρωί, όταν τα δύο από τα τρία ιδρυτικά μέλη της ομάδας δήλωσαν ότι δε θα ερχόταν για προσωπικούς λόγους. Άλλοι δήλωσαν ότι τους έπιασε το καλοκαίρι και παραπονέθηκαν: "Μα γιατί έπρεπε να γίνει Παρασκευή;" Τα events στο Facebook περίμεναν μάταια επιβεβαιώσεις.

Μια από τις μαμάδες στο δρόμο (αυτή που γράφει τώρα) ξεκίνησε απτόητη, αλλά δεν υπολόγισε το δαίμονα των συγκοινωνιών (γι αυτές θα ακολουθήσει άλλη ανάρτηση).

Φτάσαμε στο σημείο συνάντησης με δέκα λεπτά καθυστέρηση, κολλήσαμε ένα υποτυπώδες αφισσάκι κι αρχίσαμε να κάνουμε κύκλους με την αυτοσχέδια σημαία στο καρότσι, τραβώντας την προσοχή, αλλά όχι των ανθρώπων που περιμέναμε. Κοιτάξαμε τα σκυλάκια, ταΐσαμε τα πουλάκια και μιλήσαμε με τους περαστικούς.

Ένας φίλος τηλεφώνησε για να πει ότι θ' αργούσε. Πέρασε η φίλη Σ.Σ. και πήρε έντυπο υλικό για να μοιράσει στην Κηφισσιά.

Καθώς τα παιδιά δυσανασχετούσαν, με ένα μαρκαδόρο η πρωτόγονη αφίσα μας μετατράπηκε σε ανακοίνωση. Ορίστηκε ένα δεύτερο ραντεβού στις 8. Χαζέψαμε λίγο το Μουσείο, τους μουσικούς στην Αρεοπαγίτου και επιστρέψαμε σαράντα λεπτά αργότερα.

Η θέση μας άδεια. Μπροστά στο έρημο αφισάκι μόνο ένα παρκαρισμένο μηχανάκι. Περιμέναμε λίγο ακόμα κατοπτεύοντας το σημείο συνάντησης κι εκμεταλλευόμενοι την υπομονή ενός πλανόδιου σαντουριτζή, αλλά ήταν πια καιρός να το πάρουμε απόφαση.

Μαζέψαμε το αφισσάκι και τη σημαία μας, αποχαιρετήσαμε το Μακρυγιάννη και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Εκείνη τη στιγμή βλέπουμε να έρχεται βιαστική η φίλη ΖΒ με το σύντροφό της. Αφού πήραν κι εκείνοι έντυπο υλικό, κηρύξαμε επίσημα τη λήξη της πρώτης συνάντησης και πήραμε ο καθένας το δρόμο του.
Για όσους ήρθαν και δε μας βρήκαν, ζητώ συγνώμη που δεν ήμουν εκεί όλη την ώρα. Σίγουρα θα έπρεπε να ήμασταν περισσότεροι για να μοιραστεί ο χρόνος αναμονής σε βάρδιες. Από την άλλη όμως, ήταν πολύ αργά για ακυρώσεις - τουλάχιστον βρεθήκαμε με τρία άτομα!

Τώρα διαβάζω μηνύματα που με ρωτούν για την επόμενη συνάντηση. Ε, λοιπόν, δεν ξέρω. Μόλις μάθω θα σας πω!

Πάντως νομίζω πως το καλοκαίρι είναι μάλλον ακατάλληλη εποχή για τέτοιες συναντήσεις. Σε λίγο μπαίνει ο Ιούλιος και μετά ο Αύγουστος και τα μυαλά όλων είναι στην παραλία (άσχετα αν το σώμα είναι στο γραφείο...)

Με λίγα λόγια, δε μας βλέπω να (ξανα)βρισκόμαστε πριν το Σεπτέμβρη, εκτός αν προηγηθεί λαϊκή απαίτηση.

Όσο γι αυτούς που είναι περίεργοι για την ταυτότητα της Μαμάς στο Δρόμο, τι να γίνει, θα πρέπει να περιμένετε ως την επόμενη συνάντηση για να τη μάθετε! (χε-χε).

Σας φιλώ όλους. Να είστε καλά και να προσέχετε στους δρόμους!