Δε θα μιλήσω για νούμερα.
Θα πω μόνο αυτό:
Ο πόνος είναι αβάσταχτος.
Κι αυτόν τον αβάσταχτο πόνο τον ζουν καθημερινά πολλοί, πάρα πολλοί από εμάς.
Δε θα έπρεπε.
Δεν είναι η μοίρα των νέων να φεύγουν πριν από τους γονείς τους.
Δεν είναι η μοίρα των μεγαλύτερων να φεύγουν πριν προλάβουν να δώσουν την ευχή τους στα παιδιά τους.
Δεν είναι η μοίρα κανενός να μη φτάνει ποτέ στον προορισμό του.
Κάθε ταξίδι πρέπει να τελειώνει καλά.
Σε ένα ζεστό σπίτι, σε μια αγκαλιά, οπουδήποτε.
Αλλά να τελειώνει με ασφάλεια.
Ας εξοργιστούμε για τις νέες ψυχές που χάνονται πριν προλάβουν να προικίσουν τη χώρα με τον πλούτο τους.
Ας εξοργιστούμε με ένα σύστημα που δε θεωρεί τις ζωές μας αρκετά πολύτιμες ώστε να κάνει ό,τι μπορεί για να τις προστατέψει.
Ας εξοργιστούμε με τους συμπολίτες μας που δείχνουν την ίδια αδιαφορία.
Κι αφού εξοργιστούμε, ας δώσουμε μια υπόσχεση:
Να μην πάει η ζωή των θυμάτων χαμένη.
Ας μας γίνει κίνητρο για ν' αλλάξουμε τα πράγματα για τους επόμενους.
Ας ορκιστούμε πως θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να το καταφέρουμε.
Οτιδήποτε άλλο είναι αποδοχή.
Είναι συνενοχή μ' ένα σύστημα που τρώει τα παιδιά μας.
Όχι άλλο.
Φτάνει.
_____________
Σημείωση: Φέτος, λόγω Πολυτεχνείου, δε θα γίνει η καθιερωμένη συγκέντρωση μνήμης στο Σύνταγμα.
Οι "Μαμάδες στο Δρόμο" συμμετέχουμε στις εκδηλώσεις που διοργανώνει ο αδελφός σύλλογος SOS-Τροχαία Εγκλήματα.
Την επόμενη Κυριακή, 24/11, θα ανέβουμε στο Καματερό για να βάλουμε ένα μικρό λιθαράκι στην προσπάθεια να γίνει ο Δήμος πιο ασφαλής.
____________
Πηγή πρώτης εικόνας, πηγή δεύτερης, πηγή τρίτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου