Γιατί μωρό μου τό 'σκασες απ' το σπίτι;
Γιατί μανάρι μου αντί να πας στο σπίτι του Γιάννη, του Κώστα, κατέβηκες στο κέντρο;
Γιατί πουλάκι μου αντί να παίξετε λίγη μπαλίτσα, κάνατε βόλτα με τα πατίνια;
Βρε δε σου είπα να προσέχεις στο δρόμο, να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα;
Αν ήσουνα δικός μου θα σε μάλωνα.
Θα σου έβαζα τιμωρία - δεν ξέρω τι. Να μη φας γλυκό το βράδυ; Να μη δεις τηλεόραση απόψε;
Αν ζούσαμε στην εποχή της γιαγιάς σου, θα έτρωγες κι ένα χέρι ξύλο.
Μακάρι να έτρωγες ξύλο μωρό μου και να μη σ' έτρωγε το μαύρο χώμα.
Μακάρι να ήσουν ακόμη εδώ κι εγώ να σε μάλωνα για τις στραβοκεφαλιές σου.
Μακάρι να γινόμουν έξαλλη και να μου κράταγες μούτρα.
Γιατί αστέρι μου, γιατί;
Η τιμωρία για τις στραβοκεφαλιές έπρεπε να είναι άλλη...
Όχι θάνατος μωρό μου, όχι....
Κοιμήσου ήσυχα πουλάκι μου...
Κάνε όσες τρέλες θες εκεί ψηλά...
Εδώ κάτω τις τιμωρούν πολύ σκληρά...
_______________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου