Παρέσυρε αστυνομικό και άλλες αντιδράσεις

Αμφιβάλλει κανείς ότι έχουμε ξεφύγει;

Κάποιος παρκάρει παράνομα. Το ξέρει ότι διακινδυνεύει να δεχτεί κλήση και, αν συμβεί κάτι τέτοιο, περιμένει κανείς ότι θα διαμαρτυρηθεί, θα παρακαλέσει, θα προσπαθήσει να τη γλιτώσει με κάθε τρόπο. Περιμένατε όμως ότι θα μπει στο αυτοκίνητο και θα πατήσει τον αστυνομικό που πήγε να τον γράψει;

Κι όμως, έγινε κι αυτό:

http://www.inews.gr/9/odigos-ich-paresyre-astynomiko-pou-tou-ekopse-klisi.htm

Απορείτε γιατί έχουμε εξαγριωθεί έτσι; Γιατί; Μήπως δε βλέπετε φαινόμενα σαν κι αυτά κάθε μέρα μπροστά σας; Δε βλέπουμε κάθε μέρα οδηγούς ξεχειλισμένους από οργή που επιτίθενται ο ένας στον άλλο; Είμαι σίγουρη ότι έχετε δει επιθέσεις σαν κι αυτές:

• Κορνάρισμα που τρυπάει τ' αυτιά αν αργήσει ο μπροστινός ένα δευτερόλεπτο στο φανάρι.
• Ύβρεις και χειρονομίες αν κάποιος μας κλείσει το δρόμο.
• Επιθετική οδήγηση, σφήνες, έλλειψη υπομονής στο δρόμο.
• Λογομαχίες και χειροδικίες για μικροατυχήματα, για θέματα προτεραιότητας, για μια θέση παρκαρίσματος.

Κι από την πλευρά των πεζών;
Από την πλευρά των πεζών δεν παρατηρούνται πολλά τέτοια φαινόμενα, γιατί πώς μπορεί ένας πεζός να επιτεθεί σε κάτι που ζυγίζει ένα-δυο τόνους και τον έχει προσπεράσει μέσα σε δύο δευτερόλεπτα;
Όμως, ακόμη κι οι πεζοί επιτίθενται - μπορεί να είναι σπανιότερο, αλλά δεν είναι απίθανο, ιδίως όταν το όχημα είναι σταματημένο.
Ο πιο νόμιμος αλλά κουραστικός τρόπος είναι η καταγγελία. Απαιτεί επιμονή, υπομονή, χρόνο και ψυχραιμία, γιατί οι αρχές έχουν άλλες προτεραιότητες. (Για το πώς γίνεται αυτό έχουμε μιλήσει παλιότερα.)
Ένας άλλος τρόπος είναι η επί τόπου αντίδραση. Ο πεζός που πέρασε πάνω από παρκαρισμένο τζιπ (και αργότερα δικαιώθηκε βλ. εδώ) είναι ασυνήθιστο, αλλά ενδεικτικό.
Μπορεί οι περισσότεροι να προσπερνούν, αλλά υπάρχουν πάντα κι αυτοί που θα ξεστομίσουν μερικά καλοδιαλεγμένα επίθετα προς τον απόντα οδηγό. Άλλοι θα του δείξουν την ενόχλησή τους σηκώνοντας  τους υαλοκαθαριστήρες ή αφήνοντας σημείωμα. (Φαίνεται πως, όταν κάποιος είναι αρκετά αγανακτισμένος, δεν πτοείται αν δεν έχει χαρτί ή μολύβι - έχω δει καυστικότατο σχόλιο γραμμένο στο παρμπρίζ με κραγιόν και άλλο, με δάχτυλο στη σκόνη, στο πλαϊνό τζάμι).
Τα αυτοκόλλητα των πανθήρων που τελευταία βλέπουμε όλο και πιο συχνά, είναι μια τέτοια αντίδραση. Οι πάνθηρες λένε ότι έχουν μοιράσει πάνω από 700.000 αυτοκόλλητα, ποσό που αντιπροσωπεύει πολλούς, μα πάρα πολλούς, αγανακτισμένους πολίτες. Σκεφτείτε πόσοι άλλοι θα υπάρχουν που δεν έχουν πρόσβαση στο δίκτυο, ή προτιμούν να μη διακινδυνεύσουν μια αντιπαράθεση μ' ένα θυμωμένο οδηγό.
Υπάρχουν κάποιες τολμηρές ψυχές που δεν τρομάζουν από το τελευταίο ενδεχόμενο. Έχω δει ανθρώπους να ξεφουσκώνουν λάστιχα αυτοκινήτων, κάτι που, αν δεν είναι παράνομο, σίγουρα κινείται στα όρια της νομιμότητας.
Τέλος, κάποιοι δεν αντιδρούν με νόμιμο τρόπο, αλλά με ωμή, καταστρεπτική βία. Φέρονται δηλαδή εξίσου αντικοινωνικά με τους οδηγούς που κλείνουν το πεζοδρόμιο. Μιλώ φυσικά για τις χαρακιές στ' αυτοκίνητα, που δεν είναι δα και τόσο σπάνιο φαινόμενο. Είναι όμως πιο ανησυχητικό, γιατί δείχνει πως η βία σιγά-σιγά αρχίζει να θεωρείται κάτι θεμιτό και φυσικό, ιδίως από τους νέους. (Δεν έχω δει ώριμους ενήλικες να βγάζουν το μπρελόκ μπροστά στο παρκαρισμένο.)

Kι αναρωτιέμαι: είναι δυνατόν λίγα τετραγωνικά μέτρα να προκαλούν τόσο ισχυρά συναισθήματα; Από πότε μια θέση έγινε τόσο ποθητή; Είναι δυνατόν λίγα τετραγωνικά μέτρα να ξεσηκώνουν τόσα πάθη;
Μήπως πρέπει ν' αλλάξουμε τον τρόπο που αξιολογούμε τα πράγματα;