Απαιτούμε την κατανόηση όλων όταν περνάμε με κόκκινο, "Εντάξει, δεν το κάνω και κάθε μέρα, απλά έχω αργήσει." Όταν όμως τόσοι και τόσοι μπροστά μας συνεχίζουν να τρέχουν αφού έχει ανάψει το φανάρι, τότε βρίζουμε και βλαστημάμε τους πατριώτες μας που "Δε θα φτιάξουμε ποτέ, ρε!"
Αυτοκίνητα και μηχανάκια περιμένουμε πάνω στη διάβαση σα να είναι κάτι φυσικό. Όταν όμως κάποιος πεζός πάει να περάσει εκτός διάβασης, αναφωνούμε με ιερή οργή "Μα τι κάνει ο βλάκας;" κι αγανακτούμε που δεν επιβάλλονται πρόστιμα στους πεζούς.
Παρκάρουμε πάνω στη ράμπα των αναπήρων ανενδοίαστα, όταν όμως μας κλείσει κάποιος και δε μπορούμε να ξεπαρκάρουμε, ξεσηκώνουμε τη γειτονιά.
Περιμένουμε από τους πεζούς να κατανοούν την ανάγκη μας να παρκάρουμε κάπου, κι ας τους κλείνουμε το πεζοδρόμιο. Όταν όμως βρεθεί πεζός στο δρόμο, πόσοι κατανοούν την ανάγκη του να περάσει από κάπου; Πόσοι βρίζουν; Πόσοι δεν επιβραδύνουν καν, αλλά συνεχίζουν με την ίδια επικίνδυνη ταχύτητα;
Γιατί;
Γιατί από όλους τους οδηγούς ακούς φωνές, κορναρίσματα και μαρσαρίσματα; Ακόμη και οι πιο ευγενικοί, αυτοί που θα σταματήσουν και θα περιμένουν, κουνούν το κεφάλι αφήνοντας ένα ξεφύσημα αδημονίας. Ποτέ δεν άκουσα κανέναν να πει "Τι να κάνουμε, κάπου πρέπει να περάσει κι αυτός. Αφού το πεζοδρόμιο είναι κλεισμένο, από το δρόμο θα περάσει ο άνθρωπος, πώς αλλιώς;"
Πότε-πότε φαντασιώνομαι μια μέρα που θα ξυπνήσουμε και θα βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του διπλανού μας. Που αντί να του πατούμε τον κάλο, θα του κάνουμε χώρο να περάσει. Που θα είναι αυτονόητο να παραχωρούμε προτεραιότητα στους αδύναμους, κι όχι να επιβαλλόμαστε με τη δύναμή μας, ώσπου να βρεθεί κάποιος δυνατότερος από εμάς.
Όσο για τους οδηγούς που περιμένουν, δε μπορώ να πω ότι μου περισσεύει πολλή συμπόνοια: Ας περιμένουν λίγα δευτερόλεπτα. Είναι καθισμένοι άνετα, με ραδιόφωνο και κλιματισμό. Ο πεζός είναι αυτός που είναι όρθιος, μέσα στο κρύο, τη βροχή ή το λιοπύρι και δεν έχει πορτ-μπαγκάζ για να κουβαλήσει τα ψώνια του. Αν έχει έστω κι ένα ελάχιστο ίχνος καλών τρόπων, ο οδηγός είναι αυτός που πρέπει να παραχωρήσει προτεραιότητα.
Νομίζω πως θα σου αρέσει αυτό:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://diagoras.wordpress.com/2007/05/10/autoschreck/
Eίναι τέλειο! Ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω λόγια...Από τα πιο απίστευτα του έχω διαβάσει,τόσα χρόνια στο blogging!Πραγματικλα υπέροχο!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι τόσο σωστά,όσα λες και συμβαίνουν γύρω μας συνέχεια και καθημερινά....Δε θέλω να το παίξω η καλή και η έξυπνη,αλλά από όταν ξεκίνησα να οδηγάω,πάντα παραχωρούσα προτεραιότητα.
Σε διασταυρώσεις,που δεν έχουν καλή ορατότητα,σε περιπτώσεις,που έχει πολλή κίνηση και δημιουργείται συνωστισμός,στους παράπλευρους δρόμους και ειδικά στους πεζούς.Για όλους τους λόγους που ανέφερες,τους θεωρώ πολύ ευάλωτους και εκτεθιμένους και θέλω να τους διευκολύνω,όσο μπορώ....
Το τι κράξιμο έχω φάει και το τι έχω ακούσει,από άλλους οδηγούς δε λέγεται....Μέχρι και ότι παρεμποδίζω την κυκλοφορία,μου έχουν πει.
Μόλις προχτές,σταμάτησα για να περάσει ένας ηλικιωμένος,με ποδήλατο,φορτωμένος με πολλές σακούλες.Φυσικά,άργησε λίγο και είχε κλείσει για λίγο το ρεύμα κυκλοφορίας.
Μετά από κάποια μέτρα έχει φανάρι.Ήρθε διπλά μου μια BMW,με μια κυρία,μου άνοιξε το παράθυρο και τσίριζε,ότι την καθυστέρησα,ότι ο κόσμος βιάζεται και έχει δουλειές,είμαι απαράδεκτη και τέτοια.Της είπα απλά,αν θέλει,να πάρει την τροχαία και να με καταγγείλει.
Όχι,δεν αισθάνθηκα καμία ενοχή....Δε θα αλλάξω κάτι που έμαθα από νωρίς και θεωρώ ανθρώπινο και πολύ όμορφο,επειδή κάποιοι κόβουν τη φόρα τους και χάνουν λίγα δευτερόλεπτα....
Υπέροχο το ποστ!!!!Μπράβο και πάλι μπράβο!!!!
Μακάρι να ακολουθήσουν κι άλλα τέτοια,με τα καθημερινά θέματα,που όλοι αντιμετωπίζουμε!!!!
Καληνύχτα!!!!
Μπράβο σου Στέλλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για την κυρία που θα μπορούσε να πατήσει άνθρωπο για να κερδίσει ένα λεπτό δεν έχω να πω τίποτα: έδειξε μόνη της την παιδεία και το χαρακτήρα της.