Τερατώδεις ράμπες 1

Στους ανηφορικούς δρόμους, για να μπορέσει το αυτοκίνητο να μπει στο γκαράζ ή την πυλωτή, ο κατασκευαστής φτιάχνει τη ράμπα οριζόντια, στο ύψος της εισόδου.
Αυτό βέβαια σημαίνει ότι αλλάζει τη φυσική κλίση του πεζοδρομίου στο συγκεκριμένο επίπεδο.
Αν η κλίση του δρόμου είναι μεγάλη, η υψομετρική διαφορά από την άκρη της ράμπας ως τη συνέχεια του πεζοδρομίου μπορεί να είναι πολύ μεγάλη. Μερικές φορές οι κατασκευαστές προσπαθούν να μπαλώσουν τη διαφορά με σκαλιά, άλλες φορές αφήνουν απλώς έναν "γκρεμό".
Το παράδειγμα που βλέπετε είναι τυπικό.

Για να δείξω την κλίμακα, μια που δεν είχα μαζί μου μετροταινία, το φωτογράφησα μαζί με το καρότσι μας που έχει ύψος, ως την άκρη της λαβής, 1,05 μ.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, όποιος έφτιαξε τη ράμπα μας ζητά να κατέβουμε (ή ν' ανέβουμε) ένα ύψος περίπου  ενός μέτρου με δυο μόνο δρασκελιές. Φαίνεται πως για εκείνον είναι φυσικό να κάνει βήματα των πενήντα εκατοστών στις φτέρνες ή στις μύτες των ποδιών (το σκαλοπατάκι στη μέση δεν έχει πλάτος μεγαλύτερο από 20 εκατοστά, χωράει-δε χωράει δηλαδή μισό παπούτσι).

Κι αν γι αυτόν είναι φυσιολογικό, πείτε μου, πώς θα περάσουν από αυτό το ανοσιούργημα ηλικιωμένοι με προβλήματα στις αρθρώσεις, παιδιά με μικρά ποδαράκια και άνθρωποι φορτωμένοι με ψώνια;

Για καρότσια λαϊκής, παιδιών και αναπήρων, ούτε λόγος να γίνεται.

Είναι ν' απορεί κανείς που οι περισσότεροι άνθρωποι πηγαίνουν από το δρόμο;

Ακόμη και γι αυτούς όμως προέβλεψε ο κατασκευαστής, με μια χαριτωμένη λεπτομέρεια: φτιάχνοντας τη ράμπα, έριξε τσιμέντο που έκλεισε το ρείθρο του δρόμου, με αποτέλεσμα τα νερά να κυλούν στο οδόστρωμα.

Ό,τι ακριβώς χρειάζεται για μια μεγαλοπρεπή γλίστρα και μια επείγουσα διακομιδή στο ΚΑΤ. Λέτε να είναι ορθοπεδικός;