Ο δήμαρχος μοιράζει φιλέτα στο δρόμο της λαϊκής, ένα για κάθε πωλητή με άδεια. Τα φιλέτα-θέσεις πιάνουν το τετράγωνο όλο, από τη μια άκρη ως την άλλη. Δεν εξαιρούνται ούτε γωνίες, ούτε διαβάσεις, ούτε ράμπες αναπήρων. Λες και δε θα περάσει κανείς. Όπου δεν έχει δώσει θέση για πάγκο, ο δήμος -με μοναδική ευαισθησία- φυτεύει τις χημικές τουαλέτες της λαϊκής κατευθείαν πάνω στη ράμπα αναπήρων.
Ρε φίλε, άμα χρειάζεται η διάβαση, γιατί την κλείνεις; Κι άμα δε χρειάζεται, γιατί το έδωσες το κονδύλι για να τη φτιάξεις (σιγά τώρα, λες και βγήκε από την τσέπη του).
Όπως κι αν είναι, αυτό το πεζοδρόμιο μου ανήκει, είναι δικό μου και θέλω να πάω στη δουλειά μου γρήγορα, γιατί άργησα να ξυπνήσω και βιάζομαι. Δε θέλω να κάνω δρόμο μετ' εμποδίων ανάμεσα στα ζαρζαβατικά, ούτε να στριμωχτώ ανάμεσα στα καρότσια των γιαγιάδων για να πάω στη στάση. Δεν είμαι Μελισσανίδης να σαλτάρω πάνω από τους πάγκους με τα κολοκυθάκια. Και με τσατίζει όταν πρέπει να βγω στο δρόμο για να περάσω απέναντι. Δε θέλω ρε φίλε να ξύνουν την καινούρια μου καπαρντίνα τ' αυτοκίνητα. Κάτι οδηγοί εκεί έξω βαριούνται να πλύνουν το κάρο τους και μόλις σ' ακουμπήσουν αφήνουν απάνω σου ό,τι έχει μαζευτεί από την τελευταία μπόρα και μετά. Ρίχνεις σπόρο δηλαδή και πιάνει, τόσο χώμα. Πιάσε ένα σφουγγάρι ρε φίλε. Είμαστε τώρα να ξεπαραδιαζόμαστε στα καθαριστήρια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου