Τα παρακάτω δεν τα έγραψα εγώ. Μακάρι να τα είχα γράψει όμως. Ο άνθρωπος λέει, και τα λέει καλά.

Ο Παντελίδης, τα τροχαία και οι πικρές αλήθειες

Ένα τροχαίο δυστύχημα σε μια κεντρική λεωφόρο της Αθήνας. Πασίγνωστος, νεότατος τραγουδιστής, ο οποίος είναι και ο οδηγός, χάνει τη ζωή του. Οι δύο κοπέλες που ήταν μαζί του, χαροπαλεύουν. Η Ελλάδα, συγκλονίζεται. Αλλά γιατί;

Προγράμματα Κυκλοφοριακής Αγωγής 2

Σε προηγούμενο άρθρο, μιλήσαμε για ένα Πρόγραμμα Κυκλοφοριακής Αγωγής που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί σε σχολείο του Λεκανοπεδίου.
Η μαμά, της οποίας το παιδί επρόκειτο να συμμετέχει στο πρόγραμμα, εξέφρασε τους προβληματισμούς της για το κατά πόσο το μάθημα αυτό είναι ωφέλιμο ή ασφαλές και ζήτησε από το σύλλογο και το σχολείο αν θα μπορούσαν κάποιοι γονείς να το παρακολουθήσουν.

Είναι η "ΤΙΝΑ" ανόητη!

Η παράδοση των δικαιωμάτων μας, η απεικοδόμηση του αυτονόητου, η εγκατάλειψη του ονείρου, ο θάνατος της ελπίδας, το αδιέξοδο του αγώνα, το προδιαγεγραμμένο της μάχης είναι το τίμημα που καλούμαστε να πληρώσουμε όταν χάνουμε τη συλλογική μας συνείδηση, την ανθρωπιά, την επαφή με το περιβάλλον μας.

Δυστυχώς αυτές είναι οι σκέψεις που ξεπηδάνε απ' το μυαλό μου οταν καλούμαι το 2016, ζώντας σε μια τσιμεντούπολη, να βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να εξηγήσω στα παιδιά μου, γιατί η παρούσα Δημοτική αρχή Καμίνη, αλλά και προηγούμενες αποφάσισαν να τσιμεντώσουν ένα πάρκο, με την πρόφαση ότι οι κάτοικοι ζητούσαμε εδώ και 16 χρονια – από τότε που παροπλίστηκε το παλιό- ένα νέο κολυμβητήριο στη θέση του.