Η Ελληνική δικαιοσύνη όμως δεν είναι επιεικής μόνο με τους οδηγούς.
Κι άλλοι φονιάδες αφήνονται ελεύθεροι για να ξανακάνουν τα ίδια.
Συμπεραίνω πως η προστασία της ζωής των πολιτών μάλλον δεν αποτελεί προτεραιότητα για την πολιτεία....
Ας πάρουμε το παράδειγμα ενός 78χρονου, ο οποίος αποπειράθηκε 3ο φόνο, αφού είχε φυλακιστεί ήδη δύο φορές, για δυο διαφορετικούς φόνους.
Ο συντάκτης του δημοσιεύματος δε μπορεί να συγκρατήσει την κατάπληξή του σημειώνοντας με θαυμαστικό πως "Ο συγκεκριμένος άνδρας έχει καταδικαστεί δύο φορές για δολοφονίες (!) στο παρελθόν, της συζύγου του κι ενός φίλου του..."
Εξηγήστε μου, παρακαλώ, γιατί κάποιος που έχει ήδη διαπράξει έναν φόνο αφήνεται ελεύθερος για να διαπράξει δεύτερο και μετά τρίτο...
_________________
Παρατηρώ ότι υπάρχει ένα ξεχείλωμα, όπως και το αίτημα μιας μερίδας συμπολιτών μας το 2014, να αφεθεί ελεύθερος ο Νίκος Ρωμανός, απλά φορώντας ένα βραχιολάκι. Υποτείθεται, ότι ήθελε να σπουδάσει, αλλά ο ίδιος αρνήθηκε την εξ αποστάσεων εκπαίδεση που του προτάθηκε με τη μέθοδο της τηλεδιάσκεψης. Και κάτω από την πίεση αυτής της μερίδας συμπολιτών, υποχώρησε η κυβέρνηση. Δεν ξέρω τι σόι δημοκρατία είναι αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ήμουν μικρός, οι γονείς μου, με πήγαιναν στο Πεδίον του Άρεως. Ήταν ασφαλές ακόμη και τη νύχτα, ενώ σήμερα είναι επικίνδυνο λόγω των ναρκωμανών, ακόμη και τη μέρα. Και όταν η ηθοποιός και κάτοικος Μιμή Ντενίση ηγήθηκε μιας διαμαρτυρίας, κάποιοι ανέρτησαν αφίσα και τη στοχοποίησαν επικαλούμενοι τα δικαιώματα των τοξικομανών, αγνοώντας επιδικτικά τα δικαιώματα των απλών πολιτών που κινδυνεύουν από τους τοξικομανείς. Δεν ξέρω τι σόι δημοκρατία είναι αυτό.
Αυτό που ξέρω είναι ότι η εφοριακός Θεοδώρα Ζέρμπερη, έχασε τη ζωή της στο Β΄ Νεκροταφείο από έναν τσαντάκια. Όλα αυτά, επειδή ο αυτός αποφυλακίστηκε συναντώντας "συμπόνια" και "ανθρωπια". Να δούμε τώρα ποιος "ευαίσθητος" θα δείξει ανθρωπιά στην οικογένεια της Θεοδώρας.
Θεωρώ μεγάλο κακό τον νόμο Παρασκευόπουλου, αλλά κι αυτός ο νόμος είναι μια έκφραση της εξέληξης των κοινωνικών αντιλήψεων, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και γενικά στον ανεπτυγμένο κόσμο. Από την πολύ "δημοκρατία", ακόμη και δολοφόνοι και βιαστές τη βγάζουν καθαρή λόγω "ψυχολογικών προβλημάτων", μόνο που, 1) η κανονική δημοκρατία σκέφτεται πρώτα την πλευρά του θύματος και μετά, την πλευρά του θύτη. 2) Ψυχολογικά προβλήματα μπορεί να αποκτήσει κάποιος που υπήρξε θύμα κακών συμπεριφορών, από κάποιους που μένουν ατιμώρητοι λόγω "ανθρωπιάς" 3) Ψυχολογικά προβλήματα μπορεί να έχει και κάποιος από κάτι άλλο που τον πλήγωσε, και ο ίδιος δεν πειράζει ούτε μερμύγκι, αλλά ελάχιστοι θα τον συμπονέσουν. Όπότε εκτός από την ατιμωρησία, περνάει και το μήνυμα "Έχεις ψυχολογικά προβλήματα και σε γράφουν στα παλιά σου τα παπούτσια ; Κάνε φασαρία ή κάποια κακουργηματική πράξη για να σου δείξουν επιτέλους κατανόηση", είναι μια άποψη της κοινής γνώμης σχετικά με το δίκιο αυτού που φωνάζει "τον πνίγει το δίκιο", ή το δίκιο του ισχυρού, ή το δίκιο του θρασύ, πες το όπως θέλεις. Φυσικά, αυτά όλα δεν συνάδουν με τις δημοκρατικές αξίες, είναι παρακμιακά φαινόμενα. Θελω να πω, λόγω συλλογικής αμνημοσύνης, έπειτα από πολλά χρόνια ομαλότητας, δεν ξέρουμε τι σημαίνει χάος (δηλαδή ασυδωσία, δικτατορία, πόλεμος, και γενικότερα το δίκιο του ισχυρού).
Πριν από μερικούς μήνες είχες πει ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει. Αν έχει ξεφύγει, πιστεύω ότι είναι εξαιτίας αυτών που προανέφερα.