Ως εδώ τίποτα παράξενο.
Το παράξενο είναι που το πουλμανάκι είναι σταθμευμένο πάνω στο πεζοδρόμιο. Πώς θα περάσει ο ανάπηρος συμπολίτης; Ακόμη κι οι μη ανάπηροι πρέπει να κάνουν το γύρο ή να βγουν στο δρόμο. Γιατί;
Κάποιοι είπαν "Και τι έγινε; Μήπως είναι ο πρώτος ή ο τελευταίος;" "Μα αφού χωράς" "Θα μετέφερε τους ανάπηρους εκεί κοντά και δεν είχε πού να το αφήσει"
Δε συμφωνώ.
Για ν' αρχίσουμε,
ο οδηγός έκλεψε το χώρο μου. Μου ανήκει. Ανήκει σε όλους μας. Δεν είναι δικός του για ν' απλώσει τον τραχανά του, να στήσει ψησταριά ή να βάλει το αυτοκίνητό του. Τελεία.
Δεύτερον, όταν είμαι πεζή είμαι φορτωμένη και κουρασμένη. Με ψήνει ο ήλιος, με βρέχει η βροχή, με παγώνει το κρύο. Δε θέλω να κάνω γύρους και παρακάμψεις. Ας κάνει εκείνος, καθισμένος στην άνεσή του με μουσική και κλιματισμό. Όταν με βρει στο δρόμο του θα αγανακτήσει και θα μου κορνάρει. Εγώ γιατί να μην αγανακτώ όταν τον βρίσκω στο πεζοδρόμιό μου;
Τρίτον, αν βγω στο δρόμο κινδυνεύω. Έχω ήδη δει αρκετές φορές το χάρο με τα μάτια μου, όταν περπατώ στο δρόμο εξαιτίας αναίσθητων οδηγών. Πόσες φορές θα πάει αυτή η στάμνα στη βρύση πριν σπάσει; Δε θέλω να γίνω η τραγική είδηση της ημέρας. Εσείς;
Άλλωστε, ο οδηγός μεταφέρει ανάπηρους. Υποτίθεται ότι έχει γνωρίσει αυτούς τους ανθρώπους, ξέρει ότι υπάρχουν, ότι κυκλοφορούν και ότι τραβούν τα πάνδεινα στην καθημερινότητά τους. Πώς λοιπόν προσθέτει άλλο ένα εμπόδιο στο δρόμο τους; Δεν έχει καμία δικαιολογία. Δεν έχει καν το ελαφρυντικό της άγνοιας.
Έπειτα, μπορεί το παρκάρισμα να είναι κόλαση στη Θεσσαλονίκη, αλλά είναι πόλη, υπάρχουν πάρκινγκ (τα οποία συνήθως είναι μισοάδεια). Άλλωστε 5 ευρώ είναι πολύ φθηνότερα από μια κλήση.
Κι αν το πάρκινγκ είναι μακριά από το χώρο που πρέπει να παραλάβει τα άτομα; Έλεος βρε παιδιά. Ζούμε στον 21ο αιώνα. Δηλαδή δε μπορεί να δώσει ο οδηγός το νούμερό του στους επιβάτες ώστε να τον καλέσουν όταν είναι ώρα να τους πάρει;
Ας πάψουμε πια να δικαιολογούμε όσους κάνουν τη ζωή των άλλων κόλαση για τη δική τους ευκολία. Ας πάψουμε να συγχωρούμε όσους γλιτώνουν λίγο κόπο φορτώνοντάς τον στις πλάτες μας. Ας πάψουμε να αδιαφορούμε για όσους παίζουν με τη ζωή μας για να γλιτώσουν οι ίδιοι λίγα ευρώ.
Είναι καιρός να απαιτήσουμε ο τόπος μας να γίνει καλύτερος. Και το πρώτο βήμα για να γίνει αυτό, είναι να πάψουμε να συγχωρούμε όσους τον κάνουν χειρότερο.
Οι "Μαμάδες+ στο Δρόμο" έχουμε ήδη στείλει επιστολή στο Δήμο Θεσσαλονίκης και περιμένουμε απάντηση.
________________
Πηγή εικόνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου