Αγανάκτηση και συγκρατημένη αισιοδοξία

Είναι δύσκολο να τα συνδυάσεις αυτά τα δυο, αλλά δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, παρακολουθώντας τις εξελίξεις που τρέχουν. 

Ενώ ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος εξαγγέλλει μέτρα για την προώθηση βιώσιμων μορφών μετακίνησης, η κυβέρνηση προωθεί τη χρήση του ΙΧ για τις μετακινήσεις, πριμοδοτώντας το με απελευθέρωση του δακτυλίου και των χώρων στάθμευσης, χωρίς πρόβλεψη άλλων, βιώσιμων μέσων

Από τη μία προετοιμάζεται η κατάληψη των πεζοδρομίων από τραπέζια επιχειρήσεων εστίασης, ενώ από την άλλη ο Δήμος Αθηναίων εξαγγέλλει μεγαλόπνοο σχέδιο ανάπλασης του κέντρου, με αφαίρεση χώρων από το αυτοκίνητο και δημιουργία ποδηλατόδρομων και άλλων δημόσιων χώρων.

Η ομάδα μας τις παρακολουθεί και προβληματίζεται: 

1. Αρχικά χαιρετίζουμε τις προσπάθειες του ΥΠΕΝ και του Δήμου Αθηναίων καθώς και κάθε πρωτοβουλία που τολμά να αμφισβητήσει την κυριαρχία της αυτοκίνησης και να αφαιρέσει χώρο από τα ΙΧ, αποδίδοντας περισσότερο χώρο στα βιώσιμα μέσα (περπάτημα, ποδήλατο και συγκοινωνίες).
2. Μας ανησυχούν παρεμβάσεις οι οποίες αναλαμβάνονται χωρίς συνολική μελέτη διαχείρισης των συγκοινωνιών. Ιδιαίτερα σε μια περιοχή όπως το Λεκανοπέδιο, η ανάπλαση του κέντρου αφορά πολύ περισσότερους από τους κατοίκους του.
3. Ανησυχούμε μήπως τα νέα μέτρα δημιουργήσουν μια Αθήνα-βιτρίνα, η οποία θα προσελκύει μεν τουρίστες, κάνοντας όμως τη ζωή δύσκολη στους κατοίκους της και αναγκάζοντάς τους σε έξοδο από την πόλη. 
4. Μας προβληματίζει η δημιουργία ποδηλατόδρομων στο κέντρο της πόλης, χωρίς σύνδεσή τους με τις οικιστικές περιοχές όπου ζουν οι ποδηλάτες. Χωρίς ποδηλατικούς άξονες που να οδηγούν σ’ αυτές, οι νέες αυτές διαδρομές είναι καταδικασμένες να μείνουν διακοσμητικές, εκτός αν καταληφθούν από άλλες χρήσεις.
5. Πιστεύουμε ότι οι αναπλάσεις πρέπει να συνοδεύονται από κατάλληλες υποδομές, όπως διαχωριστικά, χώρους στάθμευσης των δικύκλων, σωστά κατασκευασμένες ράμπες ΑμεΑ, κτλ. 
6. Θεωρούμε ότι μαζί με τις δομικές είναι απαραίτητες και θεσμικές αλλαγές, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη μείωση των ορίων ταχύτητας στην πόλη, τόσο στις κεντρικές αρτηρίες όσο και στους μικρότερους δρόμους. 
7. Μας προβληματίζει η εξαιρετική αυστηρότητα που επιδείχθηκε για την τήρηση των μέτρων περιορισμού όταν τη συγκρίνουμε με την συχνότητα των ελέγχων για την τήρηση του ΚΟΚ, παρόλο που οι παραβάσεις του τελευταίου προκαλούν κάθε χρόνο περισσότερους θανάτους και νοσηλείες από την πανδημία.
8. Μας προκαλεί αγανάκτηση το ότι κανείς δεν μιλά για την ασυδοσία που αχρηστεύει ή κάνει επικίνδυνες τις υποδομές που ήδη υπάρχουν (πεζόδρομοι, πεζοδρόμια, λεωφορειολωρίδες, ποδηλατόδρομοι, ράμπες ΑμεΑ). 
9. Ανησυχούμε, γιατί ενώ αναγγέλλονται νέες υποδομές, κανείς δεν προσφέρει εγγυήσεις ότι δεν θα καταλήξουν όπως οι πεζόδρομοι (στους οποίους δεν τολμούμε να αφήσουμε τα παιδιά να παίξουν, γιατί περνούν μηχανάκια κι αυτοκίνητα) ή όπως οι λεωφορειολωρίδες (όπου κυκλοφορούν και σταθμεύουν τα πάντα, εκτός από λεωφορεία).
10. Μας ανησυχεί το ότι καμία υπηρεσία δεν φαίνεται να ασχολείται με το ότι, αμέσως μετά την άρση των μέτρων, τα τροχαία επανέρχονται στα προηγούμενα επίπεδα. Κανείς δεν εξαγγέλλει μέτρα για να αποφευχθούν άλλες οικογενειακές τραγωδίες. 
11. Μας ενοχλεί το ότι ενώ η πανδημία επιβάλλει την τήρηση απόστασης τουλάχιστον 1,5 μέτρου μεταξύ των ανθρώπων, κινούμαστε σε πεζοδρόμια των 60 εκατοστών, όπου η σωματική επαφή είναι αναπόφευκτη. 
12. Μας κάνει να αγανακτούμε το ότι για μια ακόμη φορά, ελάχιστοι αναφέρονται στο πρόβλημα που ταλανίζει τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, αλλά περισσότερο τα παιδιά, τους ηλικιωμένους και τους ανάπηρους: την ανεπάρκεια, την ιδιοποίηση ή την τραγική ακαταλληλότητα των χώρων για τους πεζούς, σε όλους τους δήμους της χώρας.

Οι Μαμάδες+ στο Δρόμο συνεχίζουμε να επικοινωνούμε με όλες τις αρμόδιες αρχές, πιέζοντας διαρκώς για την αλλαγή των μέτρων (και των αντιλήψεων) που έχουν καταστήσει τις πόλεις μας δυσλειτουργικές και τις διαδρομές μας δύσκολες κι επικίνδυνες. Θα επιμείνουμε ώσπου τα πράγματα να βελτιωθούν για όλους μας.