+ Μια ομάδα ανθρώπων (γυναικών και ανδρών, με παιδιά ή χωρίς) για την ασφαλή μετακίνηση όλων μας.

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Ράμπες παρκαρίσματος 2

Αθήνα.
Μια πόλη πάνω σε λόφους, γεμάτη ανηφόρες και κατηφόρες.

Και μια που οι χώροι για παρκάρισμα είναι περιορισμένοι, όσοι οδηγούν σ' αυτή την πόλη έχουν γίνει άσσοι στο να εκμεταλλεύονται κάθε θέση, σε οποιαδήποτε κλίση.
Καμαρώστε τους:

σε ανηφόρες:

σε κατηφόρες:

σε δρόμους με κλίση:

σε δρόμους με μεγάλη κλίση:


Αφού λοιπόν οι αθηναίοι οδηγοί είναι μάστορες στο να παρκάρουν σε ανηφόρες και κατηφόρες, γιατί πρέπει υποχρεωτικά οι χώροι παρκαρίσματος να είναι ολόισιοι;


Δεν είναι παράλογο να ραχατεύουν αναπαυτικά τα οχήματα, ενώ οι άνθρωποι αγωνίζονται και στραβοπατούν σε πεζοδρόμια με απαράδεκτες κλίσεις;


Σίγουρα, με κάποιο τρόπο θα πρέπει ν' ανέβει (ή να κατέβει) το αμάξι στη θέση του. Αν υπάρχει διαφορά επιπέδων, κάπου θα πρέπει να κατασκευαστεί μια ράμπα ή κεκλιμένο επίπεδο.

Το θέμα είναι, γιατί ο ιδιοκτήτης του οικοπέδου φτιάχνει τη ράμπα στο δημόσιο χώρο; Γιατί το πεζοδρόμιο πρέπει ν' αλλοιωθεί για να εξυπηρετήσει το αμάξι του; Γιατί ο δημόσιος χώρος να τεθεί στην υπηρεσία ενός (ή λίγων) ιδιωτών;

Λύση υπάρχει, απλά είναι πιο δαπανηρή για τον εργολάβο, και γι αυτό την αποφεύγει: αντί να κάνει την κλίση στο πεζοδρόμιο, θα πρέπει να τη διαμορφώσει στο ισόγειο της πολυκατοικίας (ή του γκαράζ).

Υπάρχουν κάποιοι ευσυνείδητοι που το κάνουν:


Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι όμως που θεωρούν ότι το πεζοδρόμιο είναι κι αυτό κομμάτι του οικοπέδου τους και μπορούν να το κάνουν ό,τι θέλουν:


Κάποιοι το παρακάνουν τόσο πολύ, που το πεζοδρόμιο δε μπορεί πια να χρησιμοποιηθεί από πεζούς. Η κλίση είναι τόσο μεγάλη που είναι αδύνατον να περπατήσει κανείς και οι πεζοί αναγκάζονται να βγουν στο δρόμο.
Κοιτάξτε: Πώς να περάσει κανείς απ' αυτή την πλαγιά;

Κι όμως, δεν είναι αδύνατο να σεβαστεί κανείς το πεζοδρόμιο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να κάνει κανείς μια μικρή παραχώρηση:
Ο χώρος που διατίθεται για το παρκάρισμα δε θα είναι οριζόντιος, αλλά θα έχει κάποια κλίση.
Δεν είναι αδύνατο, υπάρχουν πολλοί που το κάνουν:
Άλλωστε, όπως είπαμε και παραπάνω, οι αθηναίοι είναι ικανοί να παρκάρουν σε οποιαδήποτε κλίση:

Γιατί τους απωθεί η ιδέα η πυλωτή τους να είναι λίγο ανηφορική;
.

Ενημέρωση: για περισσότερες ράμπες, δείτε εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ.

2 σχόλια:

  1. Έλεος! Απλά έλεος!...

    Στην 8η φωτογραφία μ' αρέσει που έχει και πλακάκι τυφλών!

    ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Πρόσφατα ο δήμος Βύρωνα έκανε ανάπλαση στα πεζοδρόμια της οδού Εμπεδοκλέους και τα εφοδίασε με όλα τα κομφόρ. Υποβιβάσεις για τα αναπηρικά αμαξίδια ΚΑΙ πλακάκια τυφλών.

    Την αμέσως επόμενη μέρα του έργου (ούτε τα συνεργεία κατασκευής δεν πρόλαβαν να βγάλουν μια φωτό να καμαρώνουν το έργο τους), τα πλακάκια τυφλών είχαν γίνει μαρκαρισμένες θέσεις δίκυκλων, ενώ οι υποβιβάσεις των πεζοδρομίων χρησίμευαν για να ανεβαίνει εύκολα το δίκυκλο στο πεζοδρόμιο, αλλά και για να παρκάρει και ο άλλος που δεν χωρούσε παλιά...

    Αηδία και ντροπή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μα απορώ πώς δεν έχεις καταλάβει ακόμη ότι το πεζοδρόμιο είναι ο φυσικός χώρος των οχημάτων, όχι των πεζών.
    Σε αντίθετα με τα όσα νομίζουν οι χαζοί ευρωπαίοι, οι ράμπες και οι οδηγοί τυφλών δεν προορίζονται φυσικά για χρήση από ανάπηρους. Όχι, οι έλληνες έχουν ανακαλύψει τον πραγματικό τους σκοπό: να διευκολύνουν το παρκάρισμα (ή τη διέλευση) αυτοκινήτων και μηχανών.
    Άλλωστε είναι γνωστό ότι οι έλληνες είναι μια φυλή υπερανθρώπων που ούτε γερνούν, ούτε παθαίνουν ατυχήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή