Διαδηλώσαμε!

Η πρώτη μας διαδήλωση είναι γεγονός! Στις 8 Μαΐου, ημέρα της μητέρας, δεν περιοριστήκαμε σε λουλούδια και γλυκά, αλλά κάναμε κάτι για τα παιδιά μας, διεκδικήσαμε κάτι καλύτερο γι αυτά.

Βρεθήκαμε στις 11 το πρωί στο Σύνταγμα. Οι μαμάδες και οι Athenistas άρχισαν να μαζεύονται και γέμισε η πλατεία γονείς, καρότσια και παιδιά.

Η ώρα περνούσε και τα παιδιά άρχισαν να βαριούνται. Οι πιο τολμηροί άρχισαν να εξερευνούν, με τους γονείς ξωπίσω τους. Κάποιοι ανακάλυψαν τη βιτρίνα του Τερκενλή....

Στο μεταξύ έφτασε η ώρα της πείνας. Άρχισαν ν' ανοίγουν τα τάπερ και να βγαίνουν τα κουταλάκια...

Επιτέλους, οι εκπρόσωποι του δήμου έχουν φτάσει, δεν περιμένουμε άλλους. Ετοιμαζόμαστε και ξεκινάμε...

Κατεβαίνουμε την πλατεία κι από την πρώτη στιγμή στο δρόμο, στη διάβαση της Κ. Σερβίας, αντιμετωπίζουμε προβλήματα. Δεν είναι μόνο ο ευσυνείδητος οδηγός που κλείνει τη διάβαση, αλλά η ράμπα στο τέλος της διάβασης, που μόνο ράμπα δεν είναι.

Τα προβλήματα είναι περισσότερα για τους φίλους μας με τα αναπηρικά αμαξίδια. Ενώ στην αρχή της Καραγεώργη Σερβίας τα πεζοδρόμια είναι αρκετά φαρδιά και οι ράμπες σχετικά άνετες, μόλις περάσουμε τη Νίκης, τα πράγματα σκουραίνουν.

Τα αμαξίδια αναγκάζονται να βγουν στο δρόμο, ενώ είναι αδύνατο ν' ανέβουν το πεζοδρόμιο μπροστά στην Αξαρλιάν για να περάσουν τον πεζόδρομο.

Ούτε στον πεζόδρομο μπορούμε να περάσουμε. Ο δρόμος είναι κλεισμένος από δύο παρκαρισμένα. Η καλύτερη ατάκα της ημέρας ανήκει στην καταστηματάρχισσα που είχε παραγγείλει το φορτηγό για την ανακαίνιση του μαγαζιού της. Όταν οι εκπρόσωποι του δήμου της είπαν να πάρει το φορτηγό "αφού βλέπετε, περνούν άνθρωποι με αμαξίδια," η κυρία απάντησε: "Μα καλά, είναι ανάγκη να περάσουν από τον πεζόδρομο;"

Η παρέα μας συνεχίζει με κατεύθυνση τη Μητρόπολη.

Σ' έναν από τους πιο κεντρικούς (και τουριστικούς) δρόμους της Αθήνας βρίσκουμε σπασμένες ράμπες κι ένα σωρό κακοτεχνίες.
Οι εκπρόσωποι του δήμου παραδέχονται ότι έχουμε σε όλα δίκιο και κρατούν σημειώσεις. Τι να σου κάνει όμως ένα τόσο δα μπλοκάκι... Κατάστιχο χρειάζεται και να δούμε αν θα τα χωρέσει όλα....

Τέλος όλοι σταματούμε μπροστά στη Μητρόπολη. Εκεί ανανεώνουμε το ραντεβού μας για τον επόμενο μήνα.

Έπειτα διαλυόμαστε και οι μαμάδες κατευθυνόμαστε προς τον Εθνικό Κήπο για να συζητήσουμε.

Όμως ο κήπος είναι τεράστιος και είχε εκδηλώσεις. Όσοι βρέθηκαν εκεί πέρασαν καλά, αλλά από συζήτηση δεν καταφέραμε και πολλά! ;)

Εννοείται πως θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε με πείσμα το αυτονόητο: χώρο για να κινούμαστε όλοι ασφαλείς.

Να είστε όλες/οι καλά και προσοχή στους δρόμους.
(για περισσότερες φωτογραφίες, βλ. στη σελίδα των Athenistas.