Τις προάλλες όμως αποφάσισα να σπάσω το πρόγραμμα, κι άρχισα να γράφω μια ανάρτηση που τότε ήταν επίκαιρη.
Ώσπου να την τελειώσω όμως, τα πράγματα άλλαξαν: ο κόσμος μαζεύτηκε στο Σύνταγμα κι αυτή η ανάρτηση ξεκίνησε από τη Νέα Υόρκη και κατέληξε στο μέγαρο της Βουλής.
Δε θα πω περισσότερα, καλύτερα να διαβάσετε αυτό το "σεντόνι" και να σχηματίσετε τη δική σας άποψη.
Θα μου πείτε: "Τι τίτλος είναι αυτός; Ας πούμε ότι ο (τέως) πρόεδρος του ΔΝΤ έχει κάποια σχέση με τα όσα γίνονται στο Σύνταγμα, τι σχέση έχει όμως με τα ελληνικά πεζοδρόμια;"
Έλα που έχει...
Αυτή τη σχέση πρόσεξα από την πρώτη στιγμή, κι αυτή με προβληματίζει από την αρχή της ιστορίας.
Ας κάνουμε όμως μια επανάληψη: ένας από τους ισχυρότερους ανθρώπους στον κόσμο που κρατούσε την τύχη εκατομμυρίων ανθρώπων στα χέρια του, συνελήφθη και φυλακίστηκε.
Δε θα με απασχολήσει εδώ αν οι κατηγορία του βιασμού είναι αληθινή η πλαστή, αν την έπεσε στην καμαριέρα ή αν του την έπεσε εκείνη, αν η όλη ιστορία είναι μια καλοστημένη παγίδα από ποιος ξέρει ποιους και ποια συμφέροντα.
Εκείνο που με απασχολεί είναι το πώς αντιμετωπίστηκε ο πολύς και μέγας Στρος-Καν, αμέσως μόλις έγινε μια καταγγελία εναντίον του.
Τι έκαναν οι αρχές;
Μήπως κοίταξαν από την άλλη;
Μήπως καθυστέρησαν τους αστυνομικούς ώσπου να μπορέσει να διαφύγει από τη χώρα;
Μήπως έκαναν στον ύποπτο κάποιες χαμηλών τόνων παρατηρήσεις, λέγοντας στη μηνύτρια ότι δεν αξίζει τον κόπο να εμπλακεί στη δικαστική διαδικασία και καλύτερα να το ξεχάσει;
Μήπως έβαλαν την υπόθεση σε κάποιο φάκελλο ν' αραχνιάζει μέχρι δευτέρας παρουσίας;
Μήπως επέτρεψαν στον κατηγορούμενο να κυκλοφορεί ελεύθερος μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, που θα πάρει χρόνια;
Μήπως θα επιτρέψουν στην υπόθεση να περιφέρεται στα δικαστήρια ώσπου να παραγραφεί το αδίκημα, αν δεν πεθάνουν πρώτα από φυσικά αίτια θύτης ή θύμα;
Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να είχαν συμβεί, αν η καταγγελία είχε γίνει στην Ελλάδα.
Τίποτα όμως από αυτά δε συνέβη στη Νέα Υόρκη.
Ο ύποπτος συνελήφθη, του απαγγέλθηκαν κατηγορίες, και μπήκε στη φυλακή δίπλα στους πορτοφολάδες, τους δολοφόνους και τα πρεζόνια.
Με λίγα λόγια αντιμετωπίστηκε όπως κάθε παραβάτης του νόμου, και το κράτος δεν του επεφύλαξε ειδική μεταχείριση (με εξαίρεση την επιπλέον φρούρηση).
Θα περάσει από δίκη κι αν καταδικαστεί θα εκτίσει ποινή.
Το ίδιο έπαθαν και πολλοί άλλοι διάσημοι, όπως πχ. ο Wesley Snipes, που αν και σταρ του Χόλιγουντ αυτή τη στιγμή είναι στη φυλακή για φοροδιαφυγή.
Μήπως οι "έξυπνοι" έλληνες θα έπρεπε να πάρουν μαθήματα από τα "αμερικανάκια";
Πόσοι από τους δικούς μας "μεγάλους" και "σημαίνοντες" έχουν κάνει παρανομίες;
Από αυτούς, πόσοι έχουν συλληφθεί, δικαστεί, καταδικαστεί κι εκτίσει τις ποινές τους;
Πόσων τα αδικήματα παραγράφηκαν;
Πόσοι είναι στο απυρόβλητο;
Πόσοι καταδικάστηκαν και τώρα κυκλοφορούν ελεύθεροι;
Πώς εισπράττει αυτή την ασυδοσία ο πολίτης;
Όταν ένας υπουργός χωροταξίας χτίζει αυθαίρετη βίλλα,
όταν ένας υπουργός αμύνης βρίσκει έξι εκατομμύρια ευρώ για ν' αγοράσει διαμέρισμα στην Αρεοπαγίτου,
όταν ένας υπουργός εργασίας απασχολεί εργάτη χωρίς ένσημα,
όταν αμέτρητοι από τους ηγέτες μας έχουν εμπλακεί σε σκάνδαλα τα οποία είδαν το φως της δημοσιότητας, αλλά κανείς από τους υπόπτους δε συνελήφθη, δε φυλακίστηκε, δεν παραπέμφθηκε σε δίκη, δεν καταδικάστηκε,
όταν αμέτρητοι άλλοι έχουν πλουτίσει με άγνωστους τρόπους και μέσα, και συνεχίζουν να διάγουν βίο θρασύτατο και ασύδοτο,
τότε πώς να σεβαστεί το νόμο ο απλός πολίτης;
Όταν ο νόμος εφαρμόζεται επιλεκτικά, και κάποιοι εμφανίζονται υπεράνω του, πώς μπορεί ο πολίτης να δεχτεί ότι υπάρχει για να εξυπηρετεί το κοινό καλό;
Όταν σεσημασμένοι παραβάτες του κυκλοφορούν ελεύθεροι, πώς είναι δυνατόν να πιστέψει ότι ο νόμος είναι δίκαιος;
Όταν κάποιοι παραβατούν συστηματικά χωρίς συνέπειες, πώς είναι δυνατόν να συνεχίσει να βαδίζει στο δρόμο της αρετής χωρίς να νιώθει μ****;
Οι ηγέτες του τόπου μας φέρονται σαν να θεωρούν τους νόμους προεραιτικούς.
Φαίνεται να νομίζουν πως φτιάχτηκαν για να εφαρμόζονται από οποιονδήποτε άλλο εκτός από τους ίδιους.
Όσο για τις ποινές, έχουν φροντίσει φυσικά να είναι στο απυρόβλητο.
Το θράσος και η ασυδοσία τους δεν περιορίζονται μόνο στα μεγάλα θέματα, που απασχολούν το πανελλήνιο.
Την πεποίθησή τους αυτή την εκφράσουν κάθε φορά που θα τους δοθεί η δυνατότητα.
Θέλετε ένα παράδειγμα;
Μετά από αυτό, πώς περιμένουμε από τον έλληνα πολίτη να σεβαστεί το νόμο;
Γιατί να συμμορφωθεί με νόμους, κανονισμούς και διατάξεις;
Γιατί να μην παρανομήσει, στο μέτρο που του είναι δυνατό;
Γιατί, τέλος, να μην παρκάρει στο πεζοδρόμιο;
Και πώς να μην αγανακτήσει με το όργανο της τάξης που θα του κολλήσει κλήση;
Πώς να μη νιώσει ιερή οργή όταν τιμωρείται αυτός, ενώ άλλοι, που έχουν πράξει πολύ χειρότερα, μένουν ατιμώρητοι;
Και να που τελικά ξεκινώντας από το ταπεινό πεζοδρόμιο φτάνουμε ως την κορυφή του κράτους.
Και να, που για μια ακόμη φορά, αποδεικνύεται ότι το ψάρι βρωμά από το κεφάλι.
Όσο η ηγεσία μας καταπατά και περιφρονεί τη νομιμότητα, η κατάσταση δε θα αλλάξει, ούτε στα πεζοδρόμια, ούτε πουθενά αλλού.
Όσο οι πολίτες ανέχονται αυτή την κατάσταση απέχοντας από τις εκλογές ή ψηφίζοντας ξανά τα ίδια πρόσωπα, αμείβουν αυτή τη συμπεριφορά, αντί να την κολάζουν.
Όσο συνεχίζουμε να ξεσπούμε γκρινιάζοντας στον καναπέ, αντί να κατέβουμε στο Σύνταγμα, τόσο τα πράγματα θα μένουν ίδια κι απαράλλαχτα.
Αν θέλουμε ν' αλλάξει η κατάσταση, δε φτάνει ν' αλλάζουμε κανάλια.
Αν θέλουμε αυτό το όχημα που λέγεται Ελλάδα ν' αλλάξει πορεία, πρέπει να κατεβούμε και να σπρώξουμε.
Δε γίνεται αλλιώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου