Μαμάδες στο δρόμο & φίλοι: ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΚΑΝΩ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

Πάνος Τζαβάρας - τέως ποδηλάτης - νεκρός στα 15 του από παράσυρση ΙΧ

Δε θα ξανακάνω ποδήλατο

Δε θα ξανακάνω ποδήλατο

ΘΑ ΞΑΝΑΚΑΝΩ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

Μετά τη μεγάλη έκταση και δημοσιοποίηση από τα ΜΜΕ του τροχαίου συμβάντος στον παράδρομο της παραλιακής (όποιος νομίζει πως τα κανάλια ενδιαφέρονται μόνο για τον κίνδυνο της οικονομικής εξαφάνισης των τραπεζών και των καρεκλοκένταυρων σφάλει), αλλά και το θάνατο του μικρού ποδηλάτη Πάνου από την Πάτρα, με πήρε τηλέφωνο η αγωνιούσα Ελληνίδα μάνα (για τη μανούλα μου μιλάω), να με παρακαλέσει, να με συμβουλεύσει και κατά τον πατροπαράδοτο ελληνικό τρόπο να με απειλήσει (γνωστό το κόλπο της καρδούλας της μάνας που δεν αντέχει), να μην ξανακάνω ποδήλατο σ' ελληνικό δρόμο μέχρι να φτιαχτούν λέει ποδηλατόδρομοι (ποιος ξέρει ποιος πολιτικάντης θα τους έταξε στα παρασιτικά κανάλια, ενόψει εκλογών). Μάλιστα επειδή η μανούλα μου εμπιστεύεται πολύ και τους πατροπαράδοτους ελληνικούς τρόπους εκπαίδευσης μου ζήτησε να το γράψω 100 φορές για να το εμπεδώσω -και μου ζήτησε κιόλας να της το στείλω με SMS (θύμα της τεχνολογίας, βλέπεις). Δε λες που δε μου ζήτησε να το βάλω και στο προφίλ μου στο FB; Ταυτόχρονα όμως -μάλλον επηρεασμένη από αυτούς τους αναρχοαριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ (ρε, λες να ψήφισε Τσίπρα;) και τις αλλαγές που θέλουν να κάνουν στην εκπαίδευση, ώστε ν' αποκτήσουν επιτέλους κριτική σκέψη τα “παιδιά” – γιατί ως τώρα μόνο οι μεγάλοι είχαν – μου ζήτησε και να της γράψω τους λόγους, για τους οποίους, τo να μετακινείσαι στην Ελλάδα με ποδήλατο, είναι τουλάχιστον αυτοκτονία...

Κι επειδή κι εγώ είμαι ένα παιδί, (άσχετα που έχει αρχίσει ν' ασπρίζει το κεφάλι μου), που σέβομαι τη μάνα που με γέννησε, δεν της χαλάω χατίρι και πορεύομαι πάντα με τη συμβουλή της -γιατί η μάνα θέλει πάντα το καλό του παιδιού της, άσχετα αν ενίοτε το ευνουχίζει- θα γράψω εδώ αυτό που μου ζήτησε και μάλιστα θα το στείλω και με μέιλ τόσο στους φίλους μου, όσο και στους φίλους (ο Θεός της Ελλάδας -που λέει κι ο Μπένι - να τους κάνει) στο FB, αλλά και στα κανάλια, στις εφημερίδες και όπου αλλού μπορώ, προκειμένου να επηρεάσω κι άλλους και να μην κινδυνεύουμε άλλο πια.

Κοίτα λοιπόν μανούλα τι καλό και υπάκουο παιδί έχεις!

Το να μετακινείσαι στην Ελλάδα με ποδήλατο είναι αυτοκτονία, γιατί:

Οι δρόμοι είναι φτιαγμένοι για τ' αυτοκίνητα, τα φορτηγά και τα λεωφορεία και μόνο (όπως ακριβώς και οι υπολογιστές για να έχουν λειτουργικά και προγράμματα του Bill Gates -open source προγράμματα και λειτουργικά; Που τ' ακούσατε αυτά;)
Ο κάθε Έλληνας οδηγός αυτοκινήτου μεγάλου κυβισμού, είναι ανώτερος άλλου οδηγού μικρότερου κυβισμού αυτοκινήτου. Άρθρο 1ο του Πρακτικού Ελληνικού Οδικού Συντάγματος (Πόσο μάλλον ποδηλάτου, που τα κυβικά του είναι όσο η δύναμη στα πόδια του αναβάτη)
Οι οδηγοί ΙΧ, φορτηγών, λεωφορείων είναι λογικό και άρα σύννομο να αγνοούν την ύπαρξη τυφλών σημείων των οχημάτων τους, οπότε επιτρέπετε να σε προσπερνούν και έπειτα να στρίβουν δεξιά, επικαλούμενοι το ότι δε σε είδαν, βρε αδερφέ.
Βάση έρευνας ο Ελληνικός ανδρικός πληθυσμός έχει το μικρότερο μήκος πέους ανάμεσα στους Ευρωπαίους. Στο πρόγραμμα λοιπόν Σύγκλισης με την Ευρώπη νομιμοποιούνται όλοι οι τρόποι μεγένθυσής του (και είναι γνωστό πως για πολλούς άνδρες οι μαγκιές με τ' αυτοκίνητο, βοηθούν σ' αυτή την κατεύθυνση)
Οι Ελληνίδες οδηγοί παρόλο που συμμετέχουν σε συντριπτικά μικρότερο ποσοστό σε σχέση με τους άνδρες στην πρόκληση τροχαίων, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες και καλύτερα να κάθονται σπίτι τους και να πλένουν κανά πιάτο, γιατί καθώς λένε οι άντρες, οδηγούν σαν κότες κι ενοχλούν. (Όμως εγώ μανούλα έχω δει κάποιες που ενίοτε χρησιμοποιούν τον καθρέφτη για την τελειοποίηση του μακιγιάζ τους , αντί να ελέγχουν το δρόμο).
Αν πέσεις από ποδήλατο μόνος σου (χωρίς την εμπλοκή αυτοκινήτου δηλ.) μπορείς να πάθεις μεγάλη ζημιά. (Θυμάσαι μανούλα όταν είχα πέσει από το ποδήλατο στα 6 μου, που είχα γρατζουνίσει το γόνατό μου κι έκλαιγα;)
Παρόλο που οι Έλληνες οδηγοί έχουν πάρει τα διπλώματα οδήγησης με αδιάβλητο τρόπο, ενώ το καλό και λειτουργικό μας κράτος φροντίζει για την αφαίρεση των διπλωμάτων των ηλικιωμένων (ε, ναι, μανούλα, μετά τα 75 είσαι επιεικώς ηλικιωμένος, τι να κάνουμε τώρα;), ψυχοπαθών, καταθλιπτικών ή χρηστών ψυχοφαρμάκων, οι Έλληνες ποδηλάτες είναι αυτοί που είναι ανεπαρκώς εκπαιδευμένοι, οδηγούν επικίνδυνα, τρέχουν υπερβολικά και παρασύρονται συχνά από την αίσθηση δύναμης και υπεροχής που τους δίνει το όχημα που καβαλικεύουν, αδιαφορώντας για τους άλλους χρήστες του δρόμου.
Οι οδηγοί ΙΧ επιτρέπεται να περνούν με κόκκινο το φανάρι εφόσον είναι εν ενεργεία ή έχουν διατελέσει κρατικοί “λειτουργοί” (που λέει ο λόγος πάντα) ή βιάζονται για να πάνε στον προορισμό τους.
Δεν βοηθάς το κράτος στο να “πιάσει” τους μνημονιακούς στόχους, αφού δεν πληρώνεις φόρους βενζίνης (και ως γνωστό το Μνημόνιο φροντίζει για τη συνέχεια του γλειώδους είδους μας και όποιος το αρνείται αυτό είναι αυτοκτονικός)
Ο οργανισμός μας έχει συνηθίσει τόσο πολύ το καυσαέριο, που αν ξαφνικά όλοι έπαιρναν ποδήλατο και καθάριζε ο αέρας, θα κινδυνεύαμε λόγω υπέρ-οξυγόνωσης του εγκεφάλου μας (πιθανότατα και να ψηφίζαμε και άλλο κόμμα εκτός από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στις εκλογές - τρέμω και που το σκέφτομαι μανούλα).

Μανούλα φτάνει; Κουράστηκα. Ξέρω υπάρχουν κι άλλοι λόγοι, αλλά πείστηκα.

ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΟΔΗΓΗΣΩ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Και για να δεις πως είμαι έξυπνο “παιδί” και πως τα πιάνω (όπως σου 'λεγε κι ο συχωρεμένος πια δάσκαλός μου στο Δημοτικό)- άσχετα που είμαι άνεργη κι άφραγκη- θα το πάω κι ένα βήμα παραπέρα.

Καθώς μ' όλα αυτά που μ' έβαλες να γράψω συνειδητοποίησα κι άλλα πράγματα.

Δεν είναι, μανούλα, επικίνδυνο να κυκλοφορώ και πεζή στο δρόμο; Πεζοδρόμια με το σταγονόμετρο και στο φάρδος της περιφέρειας την Τουίγκι. Κι αν με φάει κανείς την ώρα που περπατάω στο οδόστρωμα; Οπότε τέρμα το περπάτημα.

Είναι ή δεν είναι μάνα επικίνδυνο, να παίρνω το λεωφορείο; Δεν είδες τι έγινε στην Ελβετία, πιο παλιά στα Τέμπη, στην Ακαδημίας στη στάση; Οπότε, τέρμα το λεωφορείο.

Και τί να μπω συνεπιβάτης στους φίλους μου; Δεν ακούς τα ποσοστά θανάτων στα τροχαία; Μεγαλύτερα στους συνοδηγούς ή συνεπιβάτες (ο οδηγός ασυναίσθητα φυλάει την πάρτη του).

Μήπως όμως το να οδηγώ δεν είναι επικίνδυνο; Βλέπεις πόσα τροχαία γίνονται κάθε μέρα, μάνα. Δυο χιλιάδες νεκροί το χρόνο, μανούλα, από τροχαίες συγκρούσεις.

Λοιπόν, το αποφάσισα. Δουλειά δεν έχω, η τεχνολογία και τα delivery να' ναι καλά. Ναι, μανούλα, το αποφάσισα. ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΒΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ. Μόνο εδώ είμαι ασφαλής.... Να 'σαι ήσυχη και συ μάνα, να μην ανησυχείς για μένα στα γεράματα.

.....

Ωχ, κάτι σκέφτηκα πάλι καλή μου μάνα (τι το 'θελες κι εσύ να με κάνεις έξυπνη, τρομάρα μου;). Αν όλοι εμείς οι συνετοί, μετρημένοι, φοβικοί και φοβισμένοι πάψουμε να βγαίνουμε στους δρόμους, ξέρεις τι θα γίνει; Οι δρόμοι θ' αδειάσουν. Όχι, όχι, μη χαίρεσαι ακόμα.

Αυτή θα είναι η χαρά του κάγκουρα και του γκαζοφονιά (συγγνώμη για τις εκφράσεις, μανούλα, αλλά αυτοί μόνο έτσι περιγράφονται). Και τότε όλοι αυτοί θα κάνουν τις επιδείξεις και τις μαγκιές τους στους δρόμους, κι αφού δε θα υπάρχουν πια ποδηλάτες και πεζοί να πέφτουν πάνω τους και να σταματάνε την ορμή τ' αυτοκινήτου, τότε αυτοί θα πέφτουν πάνω στα ντουβάρια (γιατί παράνομες διαφημιστικές πινακίδες στους δρόμους, δεν έχουμε μάνα, έχουμε;) Στα σπίτια μας μάνα, στο καταφύγιό μας θα πέσουν!

Κι όμως κι εδώ υπάρχει λύση!

Να τα γκρεμίσουμε μάνα, να τα γκρεμίσουμε τα ρημάδια (άσε που θα γλιτώσουμε χαράτσια κι ΕΤΑΚ), να φύγουμε, να πάμε αλλού, αφού εδώ δε μας θέλουν, μάνα! Να γίνει τότε η Ελλάδα ένας απέραντος αυτοκινητόδρομος (φαντάζεσαι ανάπτυξη τότε η Ελλάδα, μάνα; Η χαρά του ασφαλτο-εργολάβου και του μιζαδόρου πολιτικού). Να βγαίνει ο Ελληνάρας οδηγός και να χαίρεται, να κάνει τις κόντρες του ανενόχλητος, βρε αδερφέ. Κι όχι να κινδυνεύει να σκοτώσει κανέναν και να τον τρέχουν στα δικαστήρια και να πρέπει να πληρώσει δικηγόρους και λοιπούς, για να τους πείσει, ότι ο νεκρός ήθελε ν' αυτοκτονήσει, και χάρη του 'κανε, όχι να κινδυνεύει να πάρει και τρία χρόνια με αναστολή κι από πάνω! Κι ίσως, λέω ίσως, αν κάποτε, αν... (όχι, όχι να σκοτωθούν μεταξύ τους, όχι μάνα αυτό δε μπορώ να το ευχηθώ - ξέρουμε κι οι δυο τον πόνο), αν όμως τους τελειώσει η βενζίνη, τα πετρέλαια, η ανάπτυξη της Μέρκελ, η επικράτηση του δυνατότερου και γρηγορότερου, τότε...

Τότε ίσως μάνα μάθουμε αυτό που μας έλεγες όταν είμαστε μικροί. Θυμάσαι άραγε ή γέρασες κι εσύ τόσο πολύ;

-Να μοιράζεστε, να μοιράζεστε, παιδιά μου! Φτάνει για όλους, μην τσακώνεστε!

Αυτή τη συμβουλή σου, την κρατάω ακόμα ΜΑΝΑ και προχωρώ στη ζωή.

SHARE THE ROAD