Αναδημοσιεύω την επιστολή μιας μαμάς που αναρτήθηκε εδώ, για έναν επικίνδυνο οδηγό λεωφορείου. Μαζί της και μια παλιότερη επιστολή, στον ίδιο ιστότοπο.

Το πρόβλημα της μεταφοράς παιδιών στα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι τεράστιο και κανείς δεν έχει ασχοληθεί μ' αυτό.

Υπόσχομαι να επανέλθω. Στο μεταξύ, διαβάστε τα δυο επεισόδια, που μπορεί να μην είναι τυπικά, είναι όμως χαρακτηριστικά.

Απαράδεκτη συμπεριφορά οδηγού λεωφορείου!

Συνέβη 5-5-2012 και ωρα 20:15 περιπου στη στάση στον Ευαγγελισμό του 608 που παει προς Ζωγράφου.

Σημερα, λοιπον, καθως περίμενα με το μωρο στο καροτσι στη σταση του Ευαγγελισμου το λεωφορείο 608 για να παω σπιτι μου (Ζωγραφου), ο οδηγος του λεωφορειου, αν και με ειδε που του εκανα νοημα να σταματησει, γιατι ημουν σε ορατοτατο σημειο, παραλιγο να μας σκοτωσει… 2 φορες μαλιστα!

Ενω ολοι σαν ζωα με σπρωχνανε (ελεος, σπρωχνουν μια γυναικα με ενα μωρο στο καροτσι) για να περασουν να μπουν στο λεωφορειο, οταν λοιπον εφτασα στη πορτα δε μιλησε, ούτε βοηθησε κανεις τους (διπλο “ελεος!”) οταν με ειδαν με το καροτσι να προσπαθώ να μπω μεσα στο λεωφορειο…

Ειχα μπει η μιση μεσα και προσπαθουσα να τραβηξω το καροτσι, οταν ξαφνικα εκλεισαν αποτομα η πορτα και ισα που προλαβα να μη με κοψουν στη μεση (δε θα με κοβαν κυριολεκτικα, αλλα θα μπορουσα να εχω χτυπησει πολυ ασχημα, αν δε προλαβαινα να πηδηξω απο το λεωφορειο). Και σαν να μην εφτανε αυτο, ενω χτυπησα στην πόρτα του λεωφορείου (και κανενα ζωον δε μιλησε στον οδηγο να του πει να σταματήσει), ο οδηγός έφυγε με ταχύτητα και πηγε να με χτυπησει το λεωοφρείο με το πισω μερος του αφηνοντας μας πεζούς στη μεση του δρομου..

Ο οδηγός σταματησε στιγμιαια (οχι για να δει αν ειμαστε καλα) και ξεκινησε αμεσως παλι με τρομερη ταχυτητα..

Μια καλη κυρια ειδε το συμβαν και εμεινε να με κοιταει με γουρλωμενα τα ματια, εγω να φωναζω και το μωρο τρομαγμενο να κλαιει και περιμενε μαζι μου στη σταση μεχρι να παρουμε το επομενο λεωφορειο για την περιοχη μου για να με βοηθησει με το καροτσι.

Εκτος απο τα παραπονα που θα παρω να κανω στον ΟΑΣΑ Δευτερα πρωι, θελω οσοι μπορειτε να το κοινοποιησετε για να μαθευτει το συμβαν.

Δεν γινεται να δινουν αδειες και διπλωματα ειδικα για οχηματα μαζικης μεταφορας σε τετοιους ανθρωπους… Δεν εδωσε καν σημασια να δει τι γινεται, οταν μια γυναικα του φωναζει (οσο ηταν ακομα ανοιχτες οι πορτες) “Μισο λεπτο να ανεβάσω το μωρο!” !!

Άννα Σκαφίδα

“Ολιβια!!! Tελικά κρίμα δεν μπορέσαμε να έρθουμε (σ.σ. στη μαμαδοσυνάντηση στην Θεσσαλονίκη) και όχι γιατί δεν πρόλαβα, αλλά γιατί στους ελληνικούς δρόμους κυκλοφορούν διάφορα ζώα!!! ΕΛΛΑΣ στο ΜΕΓΑΛΕΙΟ σου!!! Λοιπόν, μπορεί κάποιος να μου απαντήσει γιατί εφόσον έγινα μαμά είμαι αναγκασμένη να βγάλω δίπλωμα οδήγησης ;;;;;;; Γιατι σήμερα αυτό άκουσα από τον υπάλληλο που δέχεται τις καταγγελίες για τους οδηγούς στον ΟΑΣΘ!!! Και άντε να το προσπεράσω αυτό γιατί άλλωστε σε ποιον αιώνα ζω και φοβάμαι το τιμόνι;;;;;;; Αλλά άκουσα και το άλλο θεϊκό… σκέτος παραλογισμός όμως;;;;;;;;;…

Να σε βάλω στο κλίμα μπας και σταματήσει η καρδιά μου να χτύπα σαν τρελή και επανέλθει στη θέση της! Σήμερα λοιπόν όπως κάθε μέρα λόγω του ότι είμαι τυχερή μανούλα και έχω δικό μου βρεφονηπιακό σταθμό ήμουν με τη μικρή μου στη δουλειά και κατά τις 4 φύγαμε να πάμε σπίτι να ετοιμαστούμε για την συνάντηση που είχες οργανώσει!!!

Λόγω του ότι ο μπαμπάς μας έλειπε εκτός πόλης λόγω δουλειάς και με το καρότσι που με έβλεπαν δεν σταματούσε κανένα ταξί, δεν έβρισκα και σε κλήση που έκανα… δηλαδή ήταν γραφτό μας σήμερα να γίνει το κακό…… λέω θα πάρω λεωφορείο!!!!!! Κάθομαι στη στάση έρχεται το λεωφορείο, κύριος ο οδηγός, χαμηλώνει το αμάξωμα, με βοηθά να ανεβάσω τη μικρή παρόλο που μπορώ και μόνη anyway…

Ασφαλιζόμαστε και ξεκινάμε, στο τέρμα πάλι τα ίδια και τώρα αρχίζει το δράμα!!! Στη στάση πάλι άλλο λεωφορείο ανεβαίνουμε ασφαλιζόμαστε και όλα καλά φτάσαμε… πρέπει να κατεβούμε όμως κιόλας…. πατώ κουδούνι, απασφαλίζω καρότσι σταματά ο οδηγός που είχε κατά νου ότι κουβαλάει ζώα!!!!!

Κατεβαίνω παίρνω αγκαλιά το καρότσι και όταν το έχω μισό μέσα μισό έξω αρχίζουν και κλείνουν οι πόρτες. Παγώνω…

Σπρώχνω-πετώ καρότσι μέσα κλείνουν οι πόρτες και το λεωφορείο ξεκινά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Δεν είχα φωνή να φωνάξω το ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ μου!!!!!!!!!!!! ευτυχώς τον σταμάτησαν οι επιβάτες γιατί αν ήταν άδειο το λεωφορείο ακόμη θα έτρεχα από πίσω του!!! Το ΜΩΡΟ μου ΧΩΡΙΣ ασφάλεια σε ένα λεωφορείο που προχωρεί!!!!!!!!

Τελικά σταματά στα 10 μέτρα και ενώ όλοι τον έβριζαν ανοίγει την πόρτα κατεβάζω καρότσι ακούω ένα “εντάξει μωρέ τι έγινε;;;” ούτε συγγνώμη ούτε τίποτα!!! εγώ εξακολουθώ να μην έχω φωνή… παίρνω τη μπέμπα μου αγκαλιά η οποία “κοιμόταν” και δεν ξέρω πόση ώρα έμεινα εκεί ακούνητη και παγωμένη…

Μια καλή κυρία καλή της ώρα όπου είναι μου φέρνει ένα μπουκαλάκι νερό και έπειτα παίρνω τηλέφωνο στον ΟΑΣΘ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΠΛΩΜΑ που μου είπαν που το αγνοώ, μου λέει ο υπεύθυνος “την επόμενη φορά όταν πατάτε κουδούνι να λέτε και στον οδηγό ότι θα κατέβετε και θέλετε να κατεβάσετε και το καρότσι“!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! δηλαδή συγνώμη υπάρχει περίπτωση να θέλω να κατέβω μόνη μου;;;;;;;;;

και ήμουν σε ένα λεωφορείο με το πολύ 20 επιβάτες όλοι καθισμένοι, οπότε είχε άπλετη ορατότητα στις κ…πόρτες του είχε και την κάμερα ανοιχτή!!! και ήμουν μόνο μια πόρτα πίσω του δηλαδή αν ήταν γεμάτο και εγώ πίσω τι θα γινόταν;

Αποφάσισα να μην το αφήσω έτσι γιατί σήμερα ήταν το δικό μου ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ αύριο όμως ίσως το ξανακάνει και τότε ίσως να είναι κάποιο ΑΛΛΟ!!! Που ολόψυχα εύχομαι καμία μανούλα να μην το ζήσει!!! ΕΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΑ ΝΑ ΤΟ ΣΠΡΩΞΩ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΛΕΙΝΑΝ ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ ΤΟΤΕ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ;;;;;;;;;;;;;;;

ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ ΜΟΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥ ΚΟΥΝΗΣΕΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ!!! ΣΥΓΝΩΜΗ που σε κούρασα αλλά ήθελα να το μοιραστώ και μαζί σου έτσι για να προσέχεις αν ποτέ χρειαστείς λεωφορείο στην πόλη σου!!! Εύχομαι στην Αθήνα που μετανάστευσες να είναι καλύτερα!!! Έλεος πια, γιατί άντε μας κλείνουν χέρι πόδι έχει κόσμο, λέμε δε βαριέσαι δεν έβλεπε, αλλά ολόκληρο καρότσι;;;;;;;;;;”

Σημείωση: Η μανούλα αυτή πήγε τελικά στα γραφεία του ΟΑΣΘ και έκανε καταγγελία τόσο στον οδηγό, όσο στον υπάλληλο του τηλεφωνικού κέντρου. Προς το παρόν περιμένει το αποτέλεσμα, ελπίζοντας να δικαιωθεί…