Ζηλεύω!

Ναι, ζηλεύω.
Ζηλεύω το καθαρό πεζοδρόμιο, χωρίς σκουπίδια, σπασμένες πλάκες κι εκατοντάδες μηχανάκια.
Ζηλεύω τον καθαρό και νοικοκυρεμένο δρόμο, με τις διαγραμμίσεις του φρεσκοβαμμένες χωρίς τρύπες και λακκούβες.
Ζηλεύω που έχουν τραμ.
Ζηλεύω που οι άνθρωποι έχουν αρκετή ευγένεια ώστε να προσπαθήσουν να γλιτώσουν τον ανόητο που πάρκαρε εκεί.
Μα πιο πολύ από όλα ζηλεύω που η αστυνομία έρχεται, δεν κωφεύει, και παίρνει με το γερανό το παράνομα σταθμευμένο όχημα που εμποδίζει.
Ζηλεύω σας λέω!
Εδώ η κατάσταση είναι αλλιώς:

Όσο παράνομα κι αν έχει παρκάρει κάποιος, η αστυνομία δε θα έρθει να τον μαζέψει.
Πεζοί, οδηγοί ή επιβάτες μέσων συγκοινωνίας, θα πρέπει να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, όπως μπορούν.
Γιατί, μήπως η αστυνομία μάζεψε αυτόν;
Όταν η ουρά ξεπέρασε το χιλιόμετρο, οι παρευρισκόμενοι πήραν το νόμο στα χέρια τους.