Ο σκοπός της κυβέρνησης ήταν να σωθούν ζωές. Η εκστρατεία είχε στόχο όσους υπερβαίνουν το όριο ταχύτητας συστηματικά, γιατί θεωρούν ότι η ταχύτητα είναι "κουλ", δηλαδή αυτούς που κόβουν την ταχύτητα στο μισό όταν τους ειδοποιεί το GPS για ραντάρ της αστυνομίας, όχι όσους υπερβαίνουν το όριο για λίγα χιλιόμετρα.
Η έρευνα της εταιρείας που ανέλαβε το σχεδιασμό βρήκε ότι οι λόγοι της παραβατικότητας είναι κοινωνικοί και ότι για μεγάλο μέρος της κοινωνίας η ταχύτητα θεωρείται ελκυστική. Η εταιρεία αποφάσισε να αποφύγει τις διαλέξεις και να δοκιμάσει να σοκάρει το κοινό συνδυάζοντας την εκστρατεία με ένα δεύτερο κοινωνικό πρόβλημα: την έλλειψη οργάνων για μεταμοσχεύσεις. Τυπώθηκαν πιστοποιητικά δωρεάς οργάνων τα οποία δόθηκαν στην τροχαία για να υπογράφονται από τους επικίνδυνους οδηγούς που σταματούσαν.
Ο αριθμός των θυμάτων στους δρόμους της Λεττονίας μειώθηκε κατά 29%.
Σα να μην έφτανε αυτό, το Κέντρο Μεταμοσχεύσεων (και πολλοί ασθενείς ασφαλώς) εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του ενώ το θέμα της δωρεάς οργάνων μπήκε στο προσκήνιο.
Όσο για τον πελάτη, τη Λεττονική κυβέρνηση, δεν είχε καμία αντίρρηση για το διπλό όφελος, αφού ο στόχος ήταν να σωθούν ανθρώπινες ζωές.
Το κείμενο του Πιστοποιητικού Δωρεάς Οργάνων είναι εξαιρετικό και θά 'πρεπε να μοιραστεί σε όλους τους γκαζοφονιάδες απανταχού γης:
Ο/Η υπογεγραμμένος/-η ______________ ____________________
Εφόσον έχω την τάση να υπερβαίνω
το όριο ταχύτητας και/ή να οδηγώ επιθετικά, δια της παρούσης βεβαιώνω ότι δε
θεωρώ τη ζωή μου σημαντική κι ότι ευχαρίστως θα την αποχωριζόμουν.
Έχων σώας τας φρένας και
υγιές το σώμα, γνωρίζω καλά ότι αργά ή γρήγορα θα εμπλακώ σε δυστύχημα.
Συνεπώς, μετά το δυστύχημα, συμφωνώ να δωρίσω την καρδιά, τους νεφρούς και
όποιο άλλο όργανο δεν έχει καταστραφεί από το δυστύχημα σε ανθρώπους που τα
χρειάζονται περισσότερο από εμένα.
Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη
από τους ανθρώπους που θα σκοτωθούν ή θα μείνουν ανάπηροι από το δυστύχημα,
καθώς και από τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
____ ____________________
200__
______________________________
Υπογραφή
Δυστυχώς, τα νέα είναι παλιά. Η εκστρατεία είναι του 2008 και δεν έχω ιδέα τι επικρατεί στη Λεττονία σήμερα. Ούτε φαίνεται να διαδόθηκε σε άλλες χώρες. Το άρθρο το βρήκα τυχαία εδώ.
Εντυπωσιακό! Αλλα νομίζω πως στην Ελλάδα ούτε αυτό θα ειχε αποτέλεσμα. Νομίζω ότι μόνο αν δείχνει η τηλεόραση κάθε 5 λεπτά, φωτογραφίες θυμάτων από τροχαία ατυχήματα, ανθρώπους σε αναπηρικά καροτσάκια, διασωληνωμένους, χαροκαμένους, παιδιά που έμειναν ανάπηρα ή ορφανά, τότε μόνο ίσως να το ξανασκεφτόντουσταν να πατήσουν τα 180 Km/h. Ή να ήταν υποχρεωτικό να έχουν τα αυτοκίνητα ένα μηχανισμό, που μόλις ξεπεράσεις τα ασφαλή όρια ταχύτητας, να αρχίζει να σου αναβοσβήνει φώτα και να σου φωνάζει "κόψε ταχύτητα - θα σκοτωθείς" !!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμ, δεν είμαι σίγουρη αν τα φώτα που αναβοσβήνουν κτλ θα αρκούσαν. Δες για παράδειγμα τους ταξιτζήδες, που για να μην κανει "μπιπ" όταν δε φορούν ζώνη, βάζουν μια σκέτη αγκράφα στην υποδοχή της ζώνης. Ένα τσιπάκι που θα απενεργοποιούσε το αυτοκίνητο, αυτό μάλιστα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε και οι εικόνες τραυματιών ή αναπήρων θα βοηθούσαν - θυμήσου, αυτά συμβαίνουν μόνο στους "άλλους" (που είναι γκαντέμηδες, δεν πρόσεχαν, δεν ξέρουν να οδηγούν κτλ).
Μια καλή εκστρατεία είναι της TAC στην Αυστραλία - δε δείχνει ανθρώπους που την πάτησαν, δείχνει ότι μπορεί να συμβεί στον καθένα και πόσο κοστίζει. Κοίτα εδώ:http://www.youtube.com/watch?v=Z2mf8DtWWd8