Διαβάσεις, από την πλευρά των τυφλών

Πόσες φορές έχουμε γράψει για τις πολύπαθες διαβάσεις που ποτέ δεν υπάρχουν κι όταν υπάρχουν είναι σα να μην υπάρχουν; Εκεί όπου ο πεζός περιμένει με τις ώρες ή περνά με δική του ευθύνη;

Σήμερα, για μια τέτοια διάβαση γράφει η Ιωάννα-Μαρία Γκέρτσου:

"Προχθές η Μέη (πρόκειται για το όνομα του σκύλου-οδηγού της) κι εγώ, περιμέναμε να περάσουμε δυο διαβάσεις σε δρομο ταχείας κυκλοφορίας. Είπα λοιπόν, να τραβήξω ένα βιντεάκι για να υπενθυμίσω τι τραβάμε, όχι μόνο οι άνθρωποι με απώλεια όρασης, αλλά όλοι που ζούμε κι ανεχόμαστε τέτοιες καταστάσεις:

Για να δείτε το βίντεο, κάντε κλικ εδώ.

 
Eδώ σε timelapse, η κανονική διάρκεια του βίντεο, είναι πανω από 6 λεπτά. 6 λεπτά που η Μέη κι εγώ, έπρεπε να ειμαστε επικεντρωμένες στην κυκλοφορία με σώμα και ψυχή.
Είναι τραγικό - κι αγενές σε έναν μποτιλιαρισμένο δρόμο, όταν ανάβει πράσινο για τους πεζούς, τα αυτοκίνητα να σταματάνε επάνω στη διάβαση κι όχι πριν ή μετά. Αφού χάσαμε το πράσινο δυο φορές, εξαιτίας οχημάτων που σταματούσαν επανω στη διάβαση την τρίτη, η Μέη, πήρε την ευθύνη κι αποφάσισε να διασχίσουμε ανάμεσα στα οχήματα.
Διασχίσαμε λοιπόν 2 μεγάλες διαβάσεις πεζών με τα μάτια, τα πόδια και την ψυχή της Μέη, τα οποία αν δεν είχα ή θα έπεφτα επάνω στα αυτοκίνητα με κίνδυνο ατυχήματος ή θα έπρεπε να εξαρτώμαι από συνοδό.
Πως να μην τη λατρεύω; Και πως να μην αγωνίζομαι για να εκπαιδευονται δωρεάν, ομάδες σκυλων - οδηγών; Σε μια χώρα με απαράδεκτες συνθήκες οπως η Ελλάδα, οι σκυλοι - οδηγοί, προσφέρουν στους ανθρωπους με απώλεια όρασης, ταχύτερη κι ασφαλέστερη μετακινηση. Αφού η παιδεία κι η ρυμοτομία δεν αλλάζουν, αλλάζουμε εμείς. ´Η τουλάχιστον όσοι θέλουμε να αλλάξουμε"