Το παράδοξο της πιτζάμας

Δε βγαίνουμε έξω με τις πιτζάμες, σωστά;

Δεν απαγορεύεται.
Δεν είναι επικίνδυνο.
Δεν είναι κακό ή ανήθικο.
Μπορείς να το κάνεις ελεύθερα.
Κι όμως, κανείς δεν το κάνει.
Γιατί;

Γιατί στα μάτια της κοινωνίας είναι συμπεριφορά απαξιωμένη, αντάξια τρελλού ή ηλίθιου ή ηλικιωμένου με άνοια.
Κι επειδή δε θέλουμε να μας πάρουν για τρελλούς ή ηλίθιους, δεν το κάνουμε.

Με λίγα λόγια η κοινωνική απαξίωση είναι πιο ισχυρή από νόμους και διατάγματα. 



Θέλετε παραδείγματα;
Ο επαρχιώτης που έρχεται στην πόλη προσπαθεί να αποβάλλει την προφορά του.
Η μυρωδιά του τσιγάρου είναι κοινωνικώς αποδεκτή, αλλά η μυρωδιά της μασχάλης όχι - ο καπνιστής ντουμανιάζει ελεύθερα, αλλά πλένεται και αγοράζει αποσμητικό.
Κάποτε ο άντρας ήταν αφέντης του σπιτιού. Σήμερα ντρέπεται να πει ότι δε βοηθά τη γυναίκα του στο σπίτι, έστω και λίγο.

Η οδήγηση δε διαφέρει.

Αν αυτοί που οδηγούν άναρχα δεν αντιμετωπίζουν περιφρόνηση από το περιβάλλον τους, θα συνεχίζουν την επικίνδυνη συμπεριφορά τους.

Όταν όμως ακούν από παντού γύρω τους "Μα καλά, μα*** είσαι;" τότε αργά ή γρήγορα θα μαζευτούν.

Δουλειά μας είναι να γίνουμε εμείς οι φορείς της αλλαγής.

Μιλώντας, συζητώντας, διαδίδοντας τις ιδέες μας, ντροπιάζοντας όσους οδηγούν παράνομα κι όσους μας κλέβουν το χώρο που μας ανήκει, εκπαιδεύοντας τα παιδιά μας, μπορούμε να φέρουμε μια νέα αντίληψη στον τρόπο που κυκλοφορούμε στους δρόμους.

Σίγουρα, μια συντονισμένη εκστρατεία (εκπαιδευτική και διαφημιστική) από το κράτος ή από κάποιο φωτισμένο ιδιωτικό φορέα θα βοηθούσε - δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό από την τιβί για να επηρρεάσει μεγάλο αριθμό ανθρώπων.

Το σημαντικό όμως είναι να περάσει σε πολλούς η αντίληψη ότι αυτές οι συμπεριφορές είναι γελοίες και δείγμα ηλιθιότητας (εκτός από επικίνδυνες).
Όσο περισσότεροι το πιστέψουμε αυτό, τόσο λιγότεροι θα τις κάνουν, γιατί θα έχουν χάσει το γόητρο και την κοινωνική τους αξία τόσο πολύ, που θα γίνουν πια αδιανόητες, θα θεωρούνται δείγμα τρέλλας ή ηλιθιότητας - όπως το να βγεις στο δρόμο με τις πιτζάμες.

Για να το πω πιο απλά, αν οι άνθρωποι που αποχαιρετούν ένα μεθυσμένο, όπως ο Παντελίδης, το θεωρούν δεδομένο πως το να οδηγάς πιωμένος είναι μεγάλη βλακεία, θα τον εμποδίσουν, σώζοντας τη ζωή του ή τη ζωή κάποιου άλλου.
Αν ο νεαρός που κάνει σούζες χωρίς κράνος αντιμετωπίζει δούλεμα αντί για θαυμασμό από τους φίλους του, θα τα παρατήσει.
Αν κάποιος, που πάρκαρε πάνω σε ράμπα, εισπράξει την αποδοκιμασία όλης της γειτονιάς, θα ντραπεί να το ξανακάνει.


Με λίγα λόγια, αν εμείς που τα πιστεύουμε αυτά πάρουμε κι άλλους με το μέρος μας θα γίνουμε πολλοί. Και τότε, η επικίνδυνη οδήγηση και το αντικοινωνικό παρκάρισμα θα γίνουν "uncool" και γελοία, όπως το να βγεις στο δρόμο με τις πιτζάμες. Κι όσο περισσότεροι ντρέπονται να τα κάνουν, τόσο περισσότεροι άνθρωποι θα γυρίζουν στο σπίτι τους σώοι, καθημερινά.

Άντε λοιπόν. Βγείτε εκεί έξω και δείξτε τη γνώμη σας σε όλους. Ξεκινήστε τη χιονοστιβάδα που θ' αλλάξει τα πράγματα. Ξεκινήστε τώρα, γιατί κάθε μέρα χάνονται δυο ζωές. Βιαστείτε....

_______________________

Πηγή εικόνας