+ Μια ομάδα ανθρώπων (γυναικών και ανδρών, με παιδιά ή χωρίς) για την ασφαλή μετακίνηση όλων μας.

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2019

Ξαφνιάστηκε ο δήμαρχος


Ένας πατέρας σκοτώθηκε παρασυρμένος από αμάξι. O σύλλογος του σχολείου του γιού του ξεσηκώθηκε. «Μα είναι δυνατόν;» απορεί ο δήμαρχος.

Δεν απορεί που ένας άνθρωπος στην ακμή της παραγωγικής του ηλικίας έφυγε άδικα. Δεν αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν σε μια πολιτισμένη χώρα να αποτελεί παράγοντα κινδύνου το να βγεις από το σπίτι σου. Δεν παραξενεύεται που μια κατοικημένη περιοχή δεν έχει πεζοδρόμια ή διαβάσεις. Δεν αναρωτιέται γιατί τα οχήματα τρέχουν με 80 χλμ/ώρα μέσα στον οικισμό.

Αιφνιδιάστηκε γιατί φωνάζουν οι γονείς. «Το σχολείο είναι τουλάχιστον δυο χιλιόμετρα από το σημείο του τροχαίου» απορεί. Βέβαια κύριε δήμαρχε, όπως έχει επιστημονικά αποδειχτεί, τα παιδιά περνούν όλη τους τη ζωή στο σχολείο, άντε κι ένα τετράγωνο γύρω απ’ αυτό. Το τι γίνεται στην υπόλοιπη περιοχή δεν είναι δυνατόν ν’ αφορά τα παιδιά – ούτε φυσικά τους γονείς τους.

«Καρμανιόλα ο δρόμος» φωνάζουν οι γονείς. «Δεν υπάρχουν φανάρια, δεν υπάρχουν πεζοδρόμια, το όριο είναι 40 κι όλοι πηγαίνουν με 80 (και βάλε)».



«Μα είναι δυνατόν;» απαντά ο δήμαρχος. Τα φανάρια και τα πεζοδρόμια τα αντιπαρέρχεται, αλλά απαιτεί να του αναγνωρίσουν τις προσπάθειές του: «Εμείς κάναμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν. Μέχρι και πινακίδες ορίου ταχύτητας βάλαμε κάθε 100 μέτρα. Από ’κει και πέρα τι άλλο θέλετε πια;»

Βέβαια, πινακίδες. Λέω κι εγώ να βάλω πινακίδα «μην τρώτε τα μελομακάρονα» για να μη βρίσκω πια σιροπιασμένες δαχτυλιές στο ντουλάπι. Λέω πως αν βάλουν πινακίδα «μη βουτάτε πορτοφόλια» στο μετρό θα σταματήσουν να κλέβουν οι πορτοφολάδες. Έτσι κι εκείνος έβαλε «40 χλμ/ώρα» και καθάρισε. Οι οδηγοί θα πάψουν να βιάζονται. Έτσι απλά. Μα γιατί εξοργίζονται οι κάτοικοι;

Οι κάτοικοι εξοργίζονται γιατί το «40 χλμ/ώρα» θα πιάσει μόνο για όσους σέβονται. Το «μη βουτάτε πορτοφόλια» θα πιάσει για όσους δε θα έκλεβαν έτσι κι αλλιώς. Το «μην τρώτε τα μελομακάρονα» δε θα πιάσει ούτε για ’μένα. Ναι, δυστυχώς, για τους περισσότερους από ’μας θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από μια πινακίδα.
 
Θα χρειαστεί να πάψω να φτιάχνω μελομακάρονα ή να κλειδώσω το ντουλάπι. Στο μετρό θα χρειαστούν κάμερες στα βαγόνια ή αστυνομία που ξέρει τι κάνει. Στους δρόμους θα χρειαστούν κάμερες ή -έστω- πινακίδες που να απειλούν ότι «η ταχύτητα ελέγχεται με ραντάρ». Στις κατοικημένες περιοχές θα χρειαστούν κόμβοι ή/και σαμαράκια. Θα χρειαστούν πεζοδρόμια ώστε κανείς να μην περπατά στο δρόμο.

Τι νομίσατε κ. δήμαρχε; Πως βάλαμε λίγες πινακίδες και λύθηκε το πρόβλημα;

Οι κάτοικοι λένε επίσης πως έχουν συμβεί κι άλλα τροχαία εκεί. Κι εσείς δεν κάνατε τίποτα. Πώς μπορείτε να κοιμάστε τα βράδια, ξέροντας ότι τουλάχιστον πέντε οικογένειες πενθούν επειδή ακούσατε αλλά δεν το θεωρήσατε σημαντικό; Ότι τουλάχιστον ένα παιδί πηγαίνει για ύπνο χωρίς το φιλί του μπαμπά του;

Για να μιλήσετε με τους συγκεντρωμένους δήμαρχε, χρειαστήκατε τροχονόμους στη διασταύρωση. Τώρα που φύγατε (και μαζί σας και οι τροχονόμοι), ποιος θα ρυθμίζει την κυκλοφορία για να περνούν με ασφάλεια παιδιά και γονείς που πηγαίνουν στο σχολείο;


Θα επισπεύσετε, λέτε, τις διαδικασίες δημοπράτησης για κυκλικούς κόμβους. Όμως πόσοι κόμβοι θα χρειαστούν; Και θα φτάσουν, όσοι κι αν είναι; 

Άλλωστε, ώσπου να γίνουν, οι άνθρωποι θα περνούν κάθε μέρα από έναν δρόμο χωρίς πεζοδρόμια, χωρίς φωτισμό και με διαβάσεις που δε σέβεται κανείς (άσε που έχουν από καιρό σβηστεί). Κάθε μέρα θα υπάρχει πιθανότητα σοβαρού τροχαίου και κάθε μέρα οι άνθρωποι (και ο δήμος) θα βασίζονται στο νόμο των πιθανοτήτων.

Κάθε επικίνδυνος δρόμος είναι σαν μια νάρκη. Μπορεί να μείνει θαμμένη στο έδαφος για χρόνια, αλλά κάποια στιγμή κάποιος θα την πατήσει και θα σκάσει. Και τότε τα θραύσματά της θα πέσουν επί δικαίων και αδίκων κ. δήμαρχε, και μην απορείτε αν πάρουν κι εσάς.

Γιατί είναι η δουλειά σας κ. δήμαρχε. Σας εμπιστεύθηκαν αυτή τη θέση όχι για να κυκλοφορείτε ως εξουσία, αλλά για να προστατέψετε τα δικαιώματα και να λύσετε τα προβλήματα του δήμου. Μην καυχιέστε ότι βάλατε πινακίδες "ενώ δεν ήταν υποχρέωσή σας". Υποχρέωσή σας ήταν να κάνετε πολλά, πολλά περισσότερα.

Κάντε λοιπόν -έστω και τώρα, την έσχατη στιγμή- κάτι ουσιαστικό. Κάντε κάτι για να γλιτώσετε τον επόμενο πατέρα, μάνα ή παιδί και -πού ξέρετε;- μπορεί έτσι να γλιτώσετε και κάτι παραπάνω. Για τη θέση σας μιλάω, ασφαλώς.


_________________
Πηγές
Βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=uXQp8AIPmRY (απ' όπου και οι εικόνες) 


1 σχόλιο:

  1. Σε χώρες με πρόβλημα επιβολής των νόμων υπάρχουν σαμαράκια για να αναγκάζονται οι οδηγοί να μετριάζουν την ταχύτητα

    ΑπάντησηΔιαγραφή