Βρίσκομαι σε μια συνηθισμένη αθηναϊκή γειτονιά. Ακούω φωνές - κάπου κοντά πρέπει να έχει λαϊκή. Πράγματι, από το δρόμο περνούν άνθρωποι φορτωμένοι φρούτα και λαχανικά.
Κοιτάζω καλύτερα και βλέπω ότι όλοι (μα όλοι) πηγαίνουν από το δρόμο.
Μια μαμά με το παιδικό καροτσάκι και τα ψώνια μαζί με τη γιαγιά που κρατά το παιδί στην αγκαλιά συναντούν μια γειτόνισσα με το καρότσι της λαϊκής. Σταματούν - στη μέση του δρόμου - χαιρετιούνται και συνεχίζουν μαζί, αγκομαχώντας φορτωμένες στην αθηναϊκή ανηφόρα.
Όταν λαχανιάζουν, στέκονται να ξεκουραστούν, πάλι στη μέση του δρόμου. Τα αυτοκίνητα περνούν ξυστά δίπλα τους, χωρίς εκείνες να δίνουν σημασία.
Μα γιατί δεν πάνε από το πεζοδρόμιο;
Ας ρίξουμε μια ματιά στο πεζοδρόμιο που υποτίθεται ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουν οι τρεις κυρίες και το μωρό:
Ας υποθέσουμε ότι η γιαγιά καταφέρνει ν' ανέβει τα σκαλάκια, παρόλο που κρατάει το παιδί, η μαμά κατορθώνει ν' ακολουθήσει με το καρότσι και η γειτόνισσα να τραβήξει το φορτωμένο καρότσι της λαϊκής.
Τι κέρδισαν;
Πάλι πρέπει να κατέβουν στο δρόμο, γιατί έπειτα από λίγο η σκάλα ενός σπιτιού φράζει το δρόμο.
Εντάξει, το πεζοδρόμιο αυτό δε φτιάχτηκε για πεζούς.
Γιατί όμως δεν περνούν απέναντι;
Για να δούμε:
Τρία σκαλιά κι ένα παρκαρισμένο αμάξι έχουν κάνει κι αυτή την πλευρά αδιάβατη. Δεν είναι παράξενο που και οι τρεις έχουν επιλέξει το δρόμο.
Περιττό να πούμε ότι παντού επικρατεί η ίδια κατάσταση.
Σε όλες τις γειτονιές της Αθήνας - και ολόκληρης της Ελλάδας - τα πεζοδρόμια δε φτιάχτηκαν για τους πεζούς.
Έτσι η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της χώρας κυκλοφορούν στο δρόμο, δίπλα στα αυτοκίνητα, κάτι που το μαθαίνουμε από παιδιά.
Έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ να πηγαίνουμε από το δρόμο, που έχει πάψει να μας ενοχλεί η ανυπαρξία πεζοδρομίων.
Ενάντια σ' αυτή την απάθεια πρέπει να παλέψουμε - αλλιώς η κατάσταση θα διαιωνίζεται και κάθε χρόνο θα θρηνούμε ακόμη περισσότερα θύματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου