Τους βλέπουμε παντού: σε κεντρικούς δρόμους και σε μικρότερους, στις γειτονιές και στις λεωφόρους.
Περπατούν κατά μήκος του δρόμου δίπλα από τ' αυτοκίνητα, διασχίζουν το δρόμο από όπου τους κατέβει, περνούν αδιάφοροι ανάμεσα στα σταματημένα αυτοκίνητα όταν έχει μποτιλιάρισμα διακινδυνεύοντας να τους πεταχτεί κανένα μηχανάκι.
Δε γνωρίζουν φανάρι και διάβαση, άλλοτε πετάγονται βιαστικοί μπροστά στις ρόδες των οχημάτων κι άλλες φορές κινούνται με το πάσο τους, αδιαφορώντας για τους οδηγούς που περιμένουν, κορνάρουν, εκνευρίζονται.
Περπατούν κατά μήκος του δρόμου δίπλα από τ' αυτοκίνητα, διασχίζουν το δρόμο από όπου τους κατέβει, περνούν αδιάφοροι ανάμεσα στα σταματημένα αυτοκίνητα όταν έχει μποτιλιάρισμα διακινδυνεύοντας να τους πεταχτεί κανένα μηχανάκι.
Δε γνωρίζουν φανάρι και διάβαση, άλλοτε πετάγονται βιαστικοί μπροστά στις ρόδες των οχημάτων κι άλλες φορές κινούνται με το πάσο τους, αδιαφορώντας για τους οδηγούς που περιμένουν, κορνάρουν, εκνευρίζονται.
Είναι οι έλληνες πεζοί.
Μα καλά είναι τρελλοί;
Ποιός λογικός άνθρωπος θα έβγαινε στο δρόμο με κίνδυνο να τον χτυπήσουν ένας-δύο τόνοι λαμαρίνα;
Κι αν δεν είναι τρελλοί, τι είναι αυτό που τους σπρώχνει στη μέση του δρόμου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου