Πού να περπατήσεις με το μωρό;
Σ' όλη την Ελλάδα, η κατάσταση είναι η ίδια.
Μια μαρτυρία από τη Μαρία, που ζει στη Ζάκυνθο: http://egwkaisymazi.blogspot.com/2010/05/blog-post.html
Κι εντάξει, η Μαρία τελικά πήρε το μωρό στο μάρσιπο και κατάφερε να διασχίσει τα αδιάβατα πεζοδρόμια. Τι θα γίνει όμως όταν το μωρό βαρύνει; Αν κάνει και δεύτερο; Κι όταν μεγαλώσει κι αρχίσει να πηγαίνει στο σχολείο μόνος του, από ποιό πεζοδρόμιο θα περνά και σε ποιό δρόμο θ' αναγκάζεται να κατεβαίνει;
πες τα βρε παιδί μου... τι πρόβλημα όλο αυτό!!!! θυμάμαι κι εγώ τι σοκ είχα πάθει όταν πρωτοάρχισα να κυκλοφορώ με το καρότσι του μωρού... κατάλαβα τη θέση του ανάπηρου, που δεν μπορεί να περάσει από πουθενά!!! Κάτι πρέπει να γίνει!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίλη
"Μαμά στο δρόμο" σ'ευχαριστώ για την αναδημοσίευση.Δυστηχώς η κατάσταση είναι πολύ άσχημη στις πόλεις μας.Δεν σέβονται εμάς, τα παιδιά μας,τους ηλικιωμένους,τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες.Κανέναν....Λυπάμαι και για κάτι άλλο..Έγινε αναδημοσίευση και στο ζακυνθινό blog ατσάραντος και κοίτα την αντιμετώπιση στο θέμα. https://www.blogger.com/comment.g?blogID=1359518925885266534&postID=2935472672854090399 Άλλη συμπεριφορά περίμενα και όχι να μαλώνουνε μεταξύ τους......
ΑπάντησηΔιαγραφήΖούγκλα .
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία έχεις δίκιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως κάποτε να ξέραμε να συζητήσουμε ως πολιτισμένοι άνθρωποι.
Σήμερα φαίνεται πως έχουμε ξεχάσει την τέχνη.
Όταν ο ένας προτείνει να καταστρέψεις το αυτοκίνητο του άλλου, και ο άλλος απαντά "Τόλμα και θα σου δείξω εγώ" ή "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;", τότε πού είναι ο πολιτισμός μας;
Ναι, habilis, ζούμε σε μια ζούγκλα: τόσο εξαγριωμένοι που δε θυμόμαστε πια πώς να φερόμαστε ανθρωπινά.