Στάσεις λεωφορείων

Χρησιμοποιείτε συγκοινωνίες;
Έχετε προσέξει τις στάσεις;

Όσες δεν είναι απλά μια πινακίδα φυτεμένη στο πεζοδρόμιο, σχηματίζουν ένα παραλληλόγραμμο. Από τη μία πλευρά είναι ο δρόμος, από τη δεύτερη η διαφημιστική πινακίδα, στην τρίτη βρίσκεται το παγκάκι και ίσως μια δεύτερη πινακίδα και η τρίτη πρέπει θεωρητικά να είναι ελεύθερη.

Τις περισσότερες φορές όμως, οι στάσεις είναι κλεισμένες και από τις τρεις πλευρές από εμπόδια τα οποία είναι τόσο κοντά μεταξύ τους ώστε ο πεζός να μη χωρά ή να πρέπει να στριμωχτεί για να περάσει.
Για καρότσια φυσικά ούτε λόγος να γίνεται, είναι αδύνατο να χωρέσουν από τις στενές διόδους που είναι ακόμη ελεύθερες.

Ορίστε ένα τυπικό παράδειγμα, από έναν από τους κεντρικότερους δρόμους της Αθήνας, τη Λεωφόρο Αμαλίας. Η στάση βρίσκεται δίπλα στο Σύνταγμα, δυο βήματα από τον Άγνωστο Στρατιώτη.

Με λίγα λόγια, ο ατυχής ανάπηρος ή ο γονιός με το καρότσι που θα κατέβει από το λεωφορείο στη στάση δεν έχει τρόπο να βγει από εκεί. Θα πρέπει να περιμένει να περάσει το λεωφορείο, να κατέβει στο δρόμο και ν' ανέβει στο πεζοδρόμιο από το πλάι της στάσης.

Ευφυέστατο, ε;